donderdag 2 oktober 2014

Met de billen bloot en fietsen...

Hier gaan we weer...

De op-wijking van deze week is: fietsen! Klinkt niet special he!? Awel, voor mij is het wel speciaal.

Even een kleine voorgeschiedenis:
net na de feiten had ik vele angsten, serieuze: niet alleen in een kamer durven zijn, laat staan alleen thuis.  Bang voor het donker. Ons huis was een ramp maar de straat nog een grotere, laat staan drukke plaatsen ofzo. Ik was overal bang punt. Dat betert, stapje voor stapje, met veel geduld en oefenen.
Weg is het nog niet helemaal en echt weg zal het nooit zijn...
Het feit dat Karel en ik zo veel samen doen is niet omdat het zo fijn is maar omdat ik het niet alleen durf. Grapje, het is wel altijd fijner samen. Maar niet alleen durven is geen grapje.
Veel gaat enkel als ik mijn ventje zijn hand vast heb.

Ondertussen gaat het bij sommige dingen ook niet echt meer om durven, eerder om willen.
Dingen die 'te moeilijk'  zijn kosten mij tonnen energie, lichamelijk én geestelijk.
Door mijzelf beter te leren kennen weet/voel ik ook beter wat mij iets 'kost' en wat mij iets 'oplevert'.
Ik probeer dus dingen te mijden die meer kosten dan opleveren...

Moeilijk is dat (meestal) niet. Mijn/onze goestingen zijn zo veranderd, onze prioriteiten verlegd dat vele oude dingen niet meer aan de orde zijn, ons niets meer zeggen. Een geluk bij een ongeluk.
Dat is makkelijk als het alleen ons betreft, moeilijker wordt het als er sociale/familiale situaties bij komen kijken...Niet iedereen heeft begrip voor mijn/onze 'beperkingen'.

Soms doe ik dingen die mij wel wat kosten maar ook veel opleveren. Omdat dat fijn is en omdat je grenzen verleggen belangrijk is.
Zo is fietsen er een van. Sinds enkele weken ga ik op donderdagochtend, als Karel met zijn fiets naar het werk vertrekt, ook de fiets op. En dan doe ik een ritje van een kleine 10 kilometer. All by myself :)
De eerste keer was dat echt een ferme overwinning op mijzelf. Het leverde me wat op maar er waren ook kosten aan. Nu is het elke keer energie scheppen. Want net als dat lichamelijke inspanning energie kan leveren, kan mentale dat ook.
Zo een ritje in de ochtendfriste pept mij lekker op voor een dag vol goesting!

Hier enkele foto's van afgelopen weken:




Haakjuffie is er altijd bij :)



Het is niet elke week feest hoor! Soms ben ik moe, is het koud, bewolkt,... En toch ga ik. Totdat het echt te donker gaat zijn of te koud. Sommigen verklaren mij nu al voor gek (blijf in je bed, dat is te gevaarlijk als vrouw alleen, ..) maar ik voel mij er goed bij, dus.
En ik zie mooie wolken, zonsopgangen, eenden, konijntjes,...
Voedsel voor lichaam, geest en ziel.
En ik voel me dan ook best wel flink :)
Fietsen dus.


Nog enkele praktische dingen, omdat er mensen vragen hadden:
-qua vonnis is er nog geen nieuws...
-recepten geef ik niet gauw omdat ik gewoon maar wat doe in de keuken
-ik werk in een buurtwinkel die charcuterie, brood, groenten en fruit, belegde broodjes, frisdrank,...verkoopt (bij mijn ouders)

Pff, toch altijd weer even eng, zo met de billen bloot...

Voila, we zijn weer bij :)
Maak er nog een opwijkende donderdag van!

Soms leren we meer van het zoeken naar antwoorden
zonder deze te vinden, dan van de antwoorden zelf.
-Lloyd Alexander-

Liefs Els



19 opmerkingen:

  1. Nogmaals wat mooi dat je je gevoelens zo de wereld in stuurt. Ik weet hoe je je voelt, wij zijn 4 jaar geleden in Frankrijk beroofd in een vakantiehuisje, we lagen er te slapen toen we bezoek kregen... ik heb nog 3 jaar iedere keer als ik naar bed ging alles gecontroleerd: ramen en deuren op slot, niemand in de dressingkasten verstopt, niet kunnen slapen als het helemaal donker is. Het slijt wel, maar enorm langzaam. Wat goed dat je er zelf ook op uit trekt en geniet van alle moois om je heen! Dat laadt inderdaad je mentale batterijtje op en dat is ook nodig. Een fijne opwijkende donderdag terug, Liefs, Natalie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Goh joh dat moet moeilijk zijn... zo stap voor stap alles weer leren durven... ik kan me dat helemaal niet voorstellen. Voor mij is alles nog zo vanzelfsprekend makkelijk (gelukkig ... alhoewel ergens waar het heel eenzaam is gaan fietsen durf ik ook toch ook niet goed... zelfs niet met de honden wandelen) In ieder geval knap van je dat je weer de fiets opgaat in je eentje!
    Een mooie spreuk... echt weer iets voor onze memo.. .ik ben benieuwd!
    Ik heb navraag gedaan en het kwam niet van je blog maar van de site "mooie gedachten"... zou het kunnen of spelden ze me wat op de mouw??? ;-)
    Alvast een fijn weekend! Het gaat heerlijk fietsen zijn met de beloofde zon!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Uit ervaring weet ik hoe "moeilijk" zo'n fietstochtje kan zijn, heel veel respect dus! En elk klein stapje vooruit is er een, wees maar goed trots op jezelf, dat mag!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ook ik ken ze hoor els die angsten ,vooral uit de tijd van mijn depressie ,en soms steken ze even naar boven dus ik heb diep respect en bewondering voor je akties en ja de enige die bij de overwinning kan komen is diegene die steeds probeert ,andere kunnen van alles zeggen maar jijzelf weet wat je kan .liefs marloes

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ow je bent zo dapper lieve Els! Het is zo naar om bang te moeten zijn....
    Dit soort dingen zijn echt overwiningen. Ik snap precies wat je bedoelt!
    Ga stoer zo verder, liefs van Mirjam.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik vind dat sjiek, dat ge met de billen bloot durft ! Dat wil zeggen dat ge al héél veel angsten overwonnen hebt zunne !
    En alle begrip voor angst. Met wat ge ooit hebt meegemaakt... Ik kan er voor een stukske van meepraten. Bij mij was het geen schrik wat ik eraan overhield, maar paranoïa. Kijk nog altijd over mijn schouder. Heb altijd het gevoel dat er iemand mij volgt. Nie leuk. Maar ook dat betert.
    PS facteur nog nie langs geweest bij u thuis ? Ik begin wat ongerust te worden, maandag is er iets vertrokken op de post (en neeje, nie met een limburgse postduif... ;-))), dus dat zou toch onderhand al moeten aangekomen zijn ?
    Xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Knap van je dat ja A, durft te zeggen voor jezelf dat sommige dingen te veel energie kosten, dus dat je ze gewoon noet meer doet , B toch ook je grenzen probeert te verleggen en over bepaalde angsten heen te komen en C erover durft te spreken.
    Want ik denk dat er best veel mensen met angsten rondlopen en dat dat ontzettend moeilijk is, en dat er inderdaad heel weinig begrip voor is, omdat men het niet begrijpt, niet kent.
    En lang leve de buurtwinkels. In die van ons helaas niet zo'n vriendelijke madam als jij achter de toog, maar een star oud koppen, ach, ze doen hun best :-). Ze stoppen ermee en er is nog altijd geen overnemer, hetgeen ik doodzonde vind. Je zegt soms dat het raar is dat je in een winkel staat, terwijl je een diploma hebt, maar misschien moesten er meer mensen dat doen, dan ging zoiets als 'de buurtwinkel' niet verloren...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat ben je dapper en wat goed dat je er ook weer van kunt genieten! Ik hoop voor jou op een mooie lange zachte herfst.
    Warme groet, Christel

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Goed van je lieverd, ja zo stap voor stap verleg je je grenzen en soms lekker gewoon helemaal niet. Op de fiets is ook een goed moment om affirmaties op te zeggen, ik ben sterk, ik ben krachtig, ik ben omringd door talloze engelen...verzin het maar. Dat van die engelen is ook heel slim als je alleen fietst en je op een moment toch onveilig voelt, maar beter is dat om gewoon standaard in te voeren.
    Heel veel dikke knuffels lieverd, you rock!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Heerlijk!, Jij met de billen bloot... :-)
    Ik hou ervan, mensen die hun kwetsbaarheid durven tonen.
    Daarmee kan je anderen echt helpen.

    Een EMDR therapie sessie heeft mij van een traumatische ervaring afgeholpen die mij jarenlang ziek maakte. Misschien een tip voor je laatste restverschijnselen?

    Kus Xxx Katrien

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Knap en heel dapper van je. Kleine stapjes hé. x

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat doe je dat toch goed met de billen bloot. ;-)
    Elke stap is een stap. Ik ben terug beginnen fietsen omdat de straat open lag en ik 10km diende om te rijden, t'was echt te zot voor woorden. Dus de fiets op... het doet echt goed, elke ochtend met de fiets. Ook de dochter kijkt er naar uit. Zo fijn.
    Geniet ervan!!!
    Liefs, Veerle

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Respect voor je blote billen ;-)
    Mensen die geen begrip hebben hebben zelf nog nooit niet veel meegemaakt zeg ik altijd maar, gelukkig voor hun maar een beetje inlevingsvermogen is bij sommigen helaas ver te zoeken. Doen waar jij je goed bij voelt, al is het met kleine stapjes, je einddoel bereik je ook dan echt wel kanjer!
    Fijn weekend!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Weer een overwinningske ... echt echt echt goe bezig!!! x

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Wat ben ik trots op je, stapje voor stapje je eigen weg zoeken is zo moeilijk, wat doe je dat ongelooflijk goed!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Wat erg dat zoiets vanzelfsprekend als een stukje fietsen in je uppie door toedoen van anderen ineens helemaal niet meer vanzelfsprekend is. Dat zouden "die anderen" zich eens moeten beseffen. Maar ja, zo zit de wereld helaas niet in elkaar. Ik vind je super dapper, je overwonnen angst, je fietstochten en je blote billen ;) Geniet ervan, maar dat doe je wel, dat weet ik zeker!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Heb even wat 'bijgelezen' :-) Omdat enkele dingen die je hier vertelt voor mij zo herkenbaar zijn, wil ik je even een heel groot compliment geven - x

    BeantwoordenVerwijderen

Het is altijd fijn om van jullie te horen! Bedankt voor je reactie!!!