donderdag 30 juli 2015

Gelukkig.

Ik ben dus ik denk 

Zo werkt dat bij mij: ik ben dus ik denk. In deze volgorde. Deze week zag ik Joris Luyendijk in Alleen Elvis blijft bestaan (onze Zomergasten-versie) en dat was boeiend!
(Tussen haakjes: ik kijk weinig tv en neem alles op, deze aflevering stond al lang te wachten...)

Waarschuwing: hierna volgt een blik in mijn hoofd. Het kan ferm vermoeiend worden ;)

Ik vond Joris al langer een enorm interessante man. Als schrijver, antropoloog en interviewer en nu blijkt dat wij 'van dezelfde soort' zijn. De denkende mens.
Klinkt arrogant maar zo is het niet bedoeld hoor.
Ik hoorde al vaker in mijn leven dat ik niet altijd zo veel moet nadenken over alles maar ik kan niet anders. Mijn hoofd staat nooit stil. Pas door Joris besefte ik dat dat niet bij iedereen zo is. Sommige mensen hebben de gave om hun hoofd uit of op stil te zetten. Of dat gaat vanzelf, geen idee...

Wij, Joris en ik (hij moest het horen) delen dus een opwijking, hoera!
Soms is die opwijking fijn, je bedenkt wel eens iets boeiends. Maar vaak is het gewoon enorm vermoeiend... Dus als jij een hoofd hebt dat geregeld stil is: ik ben jaloers :) Ik moet daar in alle rust en stilte voor op mijn mat gaan zitten mediteren (proberen) en dan nog...

Ik denk dus ook veel na over mijn Geluksvissen...
Ik ben daar ondertussen bijna 2 jaar met bezig, er kwamen ook al Geluksplanten bij. Al bij al een drukke bedoening waar ik vaak veel tijd en wat centen in steek. Maar dankzij jullie geweldige restjes-bijdragen kan ik er maanden tegen: dank, dank, dank!!!


Wie herkent er zijn bijdrage?


Ik heb het al eens gezegd, ik krijg gemiddeld 1 op 10 keer een reactie. Niet veel dus. En toch. Die reacties zijn telkens zo ontroerend. En daar doe ik het voor.
Voor mensen die geluk nodig hebben omdat ze gaan trouwen, een moeilijk examen hebben of een stervende papa, een gestorven kleinkind, een hulpbehoevende papa,...

Allemaal goed dus. En toch, dan denk ik...
Als ik die mensen hun mail lees, hun leed hoor, is een Geluksvis dan wel genoeg? Moet ik dan niet nog meer doen?
En waarom wil ik persé een reactie? Omdat ik toch stiekem graag een 'dank u wel hoor'? En is dat dan niet eerder egoïstisch ipv altruïstisch?
Als het geven me gelukkig maakt, doe ik het dan voor mijzelf of voor de anderen?
Waarom wil ik toch zo fanatiek graag de wereld mooier maken? Heb ik een Jezus-complex?

Herkent iemand dit soort vragen?
Als ik ze nu zwart op wit zie staan schuilt in elke vraag wel de diepere vraag 'ben ik goed bezig, ben ik genoeg'? Denk ik.
Ja, die onzekerheid, die zit er nog ferm in... Soms.
Vroeger altijd. Dus dat is al vooruitgang he.

Ik doe mijn Geluksprojecten nog altijd enorm graag. En als ik de reacties van de mensen terug lees bereik ik er wel degelijk iets met. Ik heb al mensen gelukkig gemaakt, hoop gegeven.
En dat lichtje, dat vonkje daar doe ik het voor.

Ik maak mensen gelukkig en zij mij.
 (Ook heel moeilijk (voor mij) om te zeggen, klinkt zo 'stoeferig')

En mijn hoofd en denken maken mij ook vaak gelukkig. Niet altijd, maar dat is het leven.
Vanaf nu kan ik dan toch maar denken dat ik niet alleen ben met mijn opwijking, hé Joris ;)
Karel mag ook lid worden van de club, nog kandidaten?


Verdwaald zijn in de bossen, is niet echt verdwaald zijn.
Echt verdwaald ben je pas als je vergeet wie je bent.
-Ajahn Chah-

Nog een fijne opwijkende donderdag gewenst!
Liefs Els



12 opmerkingen:

  1. Iedereen hoort of leest toch graag een dank-je-wel? Dat is absoluut niet egoïstisch of altruïstisc, dat is gewoon puur menselijk. Mijn hoofd staat 'uit' als ik lees of als ik iets maak (handwerken, tekenen...) twee dingen die ik veel doe ;-)
    Zeggen dat je mensen gelukkig maakt, en vice verca is helemaal niet stoeferig, dat is gewoon mooi !
    Liefs!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jij geeft de mensen een kans om via de mail, hun verhaal te delen, de zorgen van dat moment. Je hebt een oprecht luisterend oor, dat is toch niet egoïstisch?!
    Je geeft ze de kans om je te bedanken, zij mogen ook geven..aan jou. Voelt voor beide fijn...Ik denk dat je mag leren ontvangen. ♥

    Toevallig leerde ik vorige week mijn stiefdochter op het gebied van 'denken' beter kennen. Tot mijn verbazing heeft zij bijna altijd een leeg hoofd....denkt dan aan niets!!! Ze kan dat altijd en overal, ook tijdens de maaltijd of in de klas.
    Ik wist niet wat ik hoorde! Ik dacht dat alleen mannen een leeg vakje in hun hoofd hadden. ;-)
    Mijn hoofd is als een bord spaghetti, alle gedachten raken elkaar, leidt van het een tot het ander.
    Joris ken ik van zijn boeken, ik ga het programma terug kijken.
    Bedankt voor je tip.
    Liefs Katrien.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hier ook een 'overdenker'. Soms word ik gek van mezelf. Zo'n 'geluksvissenvraagstuk' vind ik dan ook heel herkenbaar. Maar Ik denk (daar heb je hem weer :-)) dat zo lang jij die 'waarom-vraag' in je achterhoofd hebt en je er dus bewust van bent, dat het goed is. En ik geloof in kleine vonkjes. Kleine vonkjes zijn waardevol; zij kunnen een groot vuur ontsteken. Ik onderschat nooit het kleine gebaar, de glimlach, het met aandacht en liefde gezíen worden. Want ik weet hoe goed het mij doet, dus ik geef het graag door.
    Lieve groetjes,
    Sandra

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Bij mij is het met periodes inmiddels wel beter geleerd mijn hoofd uit te zetten vooral als ik creatief ben ,maar ook momenten wanneer het echt niet lukt hoor ,,,,,,,,en tuurlijk is het fijn een dank je wel te horen ,niks mis mee en die kleine gelukjes ja die doen het hem juist denk ik ook .

    BeantwoordenVerwijderen
  5. En hier nóg een "overdenker". Zo herkenbaar. Tot zelfs de gedachten die ge beschrijft toe....
    De reactie van veel mensen is meestal "och, ge moet daar niet zoveel over piekeren", maar als er iets in mijn hoofd zit, blijft het daar ook zitten..
    Zo zijn er dingen die al járen blijven rondspoken...
    Waar zit toch die "off"-knop hé...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. een beetje geluk brengen is een groots gebaar ( zeker in deze tijd )

    BeantwoordenVerwijderen
  7. In mijn hoofd is het ook nooit stil hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Dag Els! Hier nog zo'n denker... Ik kan heel moeilijk mijn hoofd leeg maken, wat ik meestal als heel lastig ervaar. Wat voor mij helpt, is haken en breien. Zo kan ik mij ontspannen en mijn denken wat meer laten rusten. Ik herken ook jouw nood aan een zekere vorm van bevestiging. Ik denk dat dat volkomen normaal is en dat iedereen bevestiging nodig heeft, maar ik vind het bij mezelf soms erg hinderlijk en overdreven. Gewoon je ding doen zonder veel na te denken en zonder jezelf iets aan te trekken van een ander, dat moet toch een luxe zijn, denk ik dan... Maar, het leven is één grote leerschool en elke dag brengt nieuwe kansen! Jij brengt heel veel sprankeltjes geluk en blijdschap in de levens van vele mensen (mij inbegrepen) en ik waardeer het enorm hoe jij hier op jouw blog open over jouw, zeer herkenbare, gevoelens schrijft. Merci, Els!
    Kan ik ook nog restjes wol voor jouw geluksvissen naar jou opsturen? Ben momenteel bezig met een grote opruiming hier thuis...
    Groetjes,
    Hilde

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Oh hier nog zo'n denker hoor...ben nu alweer sinds een uur of zes wakker en de radartjes beginnen meteen te draaien denk aan de zorgen van een jonge meid met haar kleine kindje, hoe men onze jonge mensen hier in de steek laat en uitkeringen stop zet en wat ik voor haar kan betekenen. Denk aan mijn eigen 'zorgen' over mijn electrische fiets en hoe ik die moet oplossen wat wijs is...iemand vinden die hem repareert of een nieuwe kopen (en welke dan...pff ze kosten een vermogen) want ik ben erg afhankelijk van mijn electrische fiets en heb hem echt nodig om tot op mijn werk te komen...
    En zo ga ik dan toch ook maar eens even gezellig op bezoek bij mijn blogdinnen want manlief maakt teveel lawaai naast me om weer lekker te kunnen gaan slapen dus ik hoop stiekem dat zijn wekker zo afgaat en ik nog wat uurtjes kan slapen...of zou ik toch maar opstaan en wat gaan doen/opruimen...want ben al twee dagen met die fietsproblemen bezig en de rest blijft liggen...pff zo vermoeiend al dat denkwerk... Dus lieverd je bent echt niet alleen en ik ken er nog wel meerdere ;). En weet je als je eenmaal de weg van bewustwording bent ingeslagen dan is er geen weg meer terug, dan kun je alleen nog maar bewust met dingen bezig zijn en niet meer onnadenkend in het leven staan. Maar je bent goed bezig lieverd, vertrouw daar nu maar op! Volg je hart, volg je ingevingen! Dikke knuffels!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Nou, dan kan ik ook wel lid worden, ik heb dezelfde opwijking. Onbegrijpelijk dat er mensen zijn met een stil hoofd, ik dacht dat iedereen razende gedachten had, zo noem ik ze altijd. ik herken wel wat van je vragen, maar heb ze steeds minder, ik heb geleerd dat ik vaak te weinig aan mezelf dacht, dus leerde ik daarna juist wat egoïstischer te worden, voor de betere balans, zullen we maar zeggen. Heel belangrijk! Daarom is ontvangen net zo belangrijk als geven :)

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Mooi blogje!
    ik volg meestal blogjes die gaan over: huishouden, hobby's, en leuke anecdotes

    ik zag u via andere blogsters zo gaat het hier op blogland
    bedankt voor het delen, en nog een
    fijne zondag ☀️

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik las je brief in Libelle (zoals je merkt lees ik in een doorgeefsysteem en loop dus wat 'achter'), mooi!

    BeantwoordenVerwijderen

Het is altijd fijn om van jullie te horen! Bedankt voor je reactie!!!