donderdag 27 augustus 2015

Ik ben gehavend maar nog heel...

Kwetsbaar

Ik stel mij hier vaak kwetsbaar op, heel naakt en eerlijk. Dat is beangstigend.
Maar het helpt. Mij en anderen.
Ik krijg de mooiste, intiemste, trieste én blije mails. Weten dat ik help maakt dat ik die grens opnieuw wil oversteken...
Een opwijking ;)

Ik heb littekens, zichtbare en onzichtbare. De niet-zichtbare zijn de grootste, de diepste. Met stip op één staat mijn PTSS. Het is iets waar ik niet vaak over praat, behalve met Karel en in therapie. De mensen die mij kennen zijn het al beu gehoord (denk ik) en met onbekenden praat ik er al helemaal niet snel over. Schaamte?
Door er zo weinig over te praten speelt het, oppervlakkig, gezien geen grote rol in mijn leven waardoor ik het soms vergeet of zelf niet echt geloof. Als er dan dingen zijn die me niet lukken of me compleet afmatten voel ik me een zwakkeling. Zoals gisteren.

We gingen naar Boterhammen in het park. Karel had een dagje vrij, we namen een picknick mee en genoten volle bak van Tourist leMC (yes, eindelijk) en Guido Belcanto. Beide mannen zijn ontroerende, oprechte levenskunstenaars!
We aten, we lazen, keken naar de wolken, zongen mee, lieten een traantje...



 
We zaten, weg van de drukte, onder de bomen in het gras. En zagen dat het goed was. Flintertjes geluk werden gevangen. Fijn.

Daarna kochten we een helm voor mij. 
Daarna gingen we naar de bib.
Daarna was ik stik kapot. Hoofdpijn, spierpijn, tranen en een adem die hoog zitten, een hart dat te snel slaat en een hoofd dat niet meer denken kan...

Te veel.
Zoals zo vaak werd het me te veel. Te veel hoeft niet altijd te veel negatief te zijn. Soms is te veel fijn ook te veel.

En dan komt de teleurstelling, de schaamte, boosheid.
Het besef dat ik gehavend ben. Machteloos sta, nog steeds een slachtoffer ben op de één of andere manier.

Volgende week ga ik terug aan het werk. (20 uur per week.) Ik kijk er vol goesting naar uit! Maar vind het ook zwak van mijzelf: maar 20 uur. Karel werkt quasi het dubbele. En ik ga diegene zijn die stik kapot thuis komt. Meer dan 20 kan ik (nog) niet af. 'Ik lijk wel een lui wijf' klinkt het op mijn negatiefst.

Als ik eerlijk ben en mijzelf bekijk zoals ik bijvoorbeeld jou zou bekijken is 20 uur heel flink. Ik ben gehavend voor het leven, ik had op invaliditeit kunnen gaan en ik had kunnen leven van een uitkering. Maar ik koos er voor om de draad zo goed mogelijk weer op te nemen. Terug aan het werk te gaan en mijn centen zelf te verdienen. Als ik het zo bekijk is 20 uur veel. Namelijk 20 meer dan de 0 die ik had kunnen kiezen. En toch. Het is makkelijker om iemand anders door die bril te bekijken dan jezelf he. Voor mij toch.

Ik heb zo veel duwen in de richting van het negatieve gekregen en kies toch bewust voor het positieve, dat is toch ook flink he!? (Als ik nog maar denk aan mijzelf flink vinden schieten de tranen mij in de ogen. Het zal de regen zijn.)

Ik ben er nog niet, nog lang niet. En het lijkt me niet meer dan eerlijk om dat met jullie te delen.
Ik heb vrede met mijn nieuwe leven, mijn na-leven. Nu nog vrede met mijzelf. Daar komt dat mijzelf vergeven weer opduiken :)

Het leven, mijn leven, zit vol moois. Met geregeld een sprankel puur geluk. Gisteren sprankelde het zelfs vaak. Dat was mooi. Dank u Tourist, dank u Guido, dank u Karel, dank u wolken, dank u dansend kindje, dank u trotse fotograferende opa, dank u wuivende bomen,... U was mooi, u maakte het plaatje af!


Onderweg lasten we een plaspauze in. Stiekem ook wel een zin-in-een-ijsje-pauze :) Zo maar langs de kant van de autosnelweg, op een grauwe parking vallen er ook sprankels geluk te vangen.

Ik sta open, ik vang sprankels.
En probeer mijzelf te vergeven...

Herkenbaar?
Bedankt voor het 'luisteren'!

De kunst van het leven is thuis te zijn alsof men op reis is.
-Godfried Bomans-

Nog een fijne opwijkende donderdag,
liefs Els

23 opmerkingen:

  1. sterkte en veel goede moed de komende tijd wens ik je toe

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik lees momenteel in het boek KI van Hans Peter Roel, kracht van binnenuit, heeeeeel mooi! Zal jou denk ik ook enorm aanspreken even zoeken maar in de bieb (jullie zegen zoals het hoort Bib)
    Kwam bovendrijven toen ik je mooie blog las dus dacht even delen met die mooie Els!
    X Es

    BeantwoordenVerwijderen
  3. 'Te veel hoeft niet altijd te veel negatief te zijn. Soms is te veel fijn ook te veel.'
    Amai ! Zo herkenbaar ! Ik krijg dat ook niet altijd zo goed uitgelegd, dat ik bijvoorbeeld toffe sociale contacten met vrienden erg plezant vind maar daarna effe tijd nodig heb op mijn eentje en dus ook niet graag een week volplan met activiteiten want dat is te veel...
    en blijf het maar vertellen, ik luister alvast !

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Juist als je (alleen) kijkt naar het positieve, MAG (MOET) er ook ruimte zijn voor je negatieve gevoelens. Soms heb ik het gevoel dat je wat te veel op 'ontkenning' staat. Jouw negatieve gevoelens, maken wie jij nu bent. Een prachtig mens. Een mens dat verdrietig, geraakt en overprikkeld mag zijn!! Lieve Els, neem de tijd. Stop jezelf te vergelijken met anderen. Jij bent wie je bent, en dat is met een reden zo. Al zal je die zelf misschien nooit begrijpen. Loslaten. Je WAS ooit slachtoffer, nu niet meer!! Je bent een geweldig mens!! Mindfulness heeft mij geholpen los te laten. En vertrouwen te krijgen dat alles een reden heeft en ik overal bovenop kom. Ik wens jou hetzelfde gevoel toe!! Dikke knuffel!! xx

    BeantwoordenVerwijderen
  5. PS: Te veel goeds kan idd ook enorm vermoeien. Wij (hoog)gevoelige mensjes hebben na elke gebeurtenis even tijd nodig tot onszelf te komen, te aarden. Dat is heel normaal!! (dus ook voor MOOIS VAN ME!! Ik herken het allemaal!!)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ben lief voor jezelf Els. Jij bent Uniek!
    Ik ken je natuurlijk alleen via je blog, maar kan me voorstellen dat jij niet op de automatische piloot werkt. Als je 20 uur in de week elke klant de volle aandacht geeft, is het niet gek dat je moe bent! En in je gevoeligheid neem je misschien ook nog eens onbewust wat negatieve energie van anderen mee naar huis?
    Er is niets te vergeven, wel te leren. Jij bent Els. Een mooi mens xxx
    Oh ja... 'Let op mijn woorden, niet op mijn daden' :-)))

    BeantwoordenVerwijderen
  7. waarom zou je jezelf vergeven, je bent, je doet, je kunt niet anders..

    hou maar gewoon van jezelf..

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Lieverd, jezelf niet schuldig voelen omdat je "maar" 20 uur werkt. Je doet je best en meer kun je niet doen! Karel heeft denk ik liever de Els die 20 uur werkt en met hem (zolang het haar batterijtje toelaat) allerlei leuke dingen onderneemt zoals die heerlijke wandeltochtjes, concerten, terrasjes en nu ook fietsen dan de Els die de hele week werkt en dan het hele weekend in bed moet blijven omdat dat alles is wat ze kan. Ik weet hoe frustrerend het is, je wil tenslotte ook "alles wat de anderen ook kunnen". Luister goed naar je innerlijke Els, geniet vooral van alles om je heen én heel veel plezier volgende week op je werk! Dikke knuffel Natalie

    BeantwoordenVerwijderen
  9. 20 uur zijn er voor jouw wel 40 misschien het zit hem niet in de hoeveelheid maar in de intensie ,en ja Karel zal u grager zien na 20 denk ik ,prima toch .de tijd om bij te komen te genieten is niet af temeten ,ik herken ook veel vooral uit mijn depressieve periode en daarna., en vaak is mijn agenda leeg op mijn kleine kringetje na heb ik dan ook behoefte om weer bij mezelf te komen .
    Je bent prima zo Els en ook heel knap dat je niet de makkelijkste weg kiest .
    Het zal steeds beter gaan met momenten van terug stappen ,accepteer het en wees lief voor jezelf je verdient het dubbel en dik .je oma marloes

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Lieve lieve Els, afmeten wie je bent aan wat je doet en voor hoeveel uur per week in een betaalde baan is echt geen goed plan! Je bent echt veel meer dan dat. Geniet, en leef, zo veel je kan.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Het moeilijkste wat er is voor een kritische geest, is vrede hebben met zichzelf. En op dat gebied hebt gij al een heel lange weg afgelegd ! Proficiat meiske !

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Fijn dat je kan beginnen werken en wat zeg je nu? 20 uur is toch best genoeg... daarnaast moet je toch ook nog je huishouden doen, koken ,wassen, plassen... Ik werk ook (maar) halftijds meer... zalig om daarnaast nog tijd voor jezelf te hebben. Geniet daar maar van ...van die tijd voor jezelf... enne voor de rest kom jij er wel... dat lees ik hier tussen de regels...ook al heb je het soms moeilijk... hoe dat je er mee omgaat, dat komt goed!... enneuh fijn van die helm! Heel fijn... ik kan er heel erg hard over meespreken hoe belangrijk een helm wel niet is!!! ;-)
    Fijn weekend en daarna een fantastisch mooie start op je nieuwe job!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Die sprankels vangen... dat is het. En dat doe jij!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ik wou dat iedereen 'maar' 20 uur werkte. Het zou een fijnere wereld zijn denk ik. Sorry maar ik ben net 'in praise of slow' aan het lezen :) Het mag van mij best allemaal wat minder en wat trager; Niet alleen omdat we niet meer kunnen maar willen. Kop omhoog dus dan zie je de wolken of de sterren :)

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Ik vind het knap hoor! Kijk vooral naar je eigen kunnen, niet naar die van anderen. Ik zit ook snel bomvol met allerlei indrukken :-).
    Jij bent zo origineel in alles, blijf vooral trits daarop! Daar kunnen heel veel mensen nog wat van leren....
    Dikke knuffel van Mirjam.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Ik " luisterde " en ik bewonder jullie.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Ik heb het al vaker gezegd en zal dat zeker blijven doen ook. Ik vind je een kanjer!!!!!!!! Je hebt geen reden om jezelf zo negatief te bekijken als je jezelf zo kunt stimuleren om te doen wat jij doet. 20 uur weinig? Lieve schat heb je enig idee hoeveel mensen in jouw geval zouden "profiteren" van een hun geboden uitkering en steeds maar puur negatief zijn (ja die zijn er echt heeeel veel, steeds alleen maar zeuren ;-) Maar jij doet zoveel en geniet daarbij zoals we vaak lezen, schaam je dan aub niet als je eens een minder-moment hebt. Ik bewonder je mateloos om je nooit aflatende energie en positiviteit en dat meen ik vanuit de grond van mijn hart. En geniet van je lieve soul-mate, dan wordt volgens mij alles sowieso draaglijker ;-)
    Dikke knuffel!!! X

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Hey lieverd ik vind het knap van je dat je 20 uur werkt en dat is toch best nog veel. Ik werk er 12 en ben vaak nog total loss en kom tot niets thuis. Tsja en thuis hebben we toch ook nog...
    Ga je alsjeblieft niet schuldig voelen van wat allemaal zou moeten... Weet je volgens mij vergeet je stiekem ook af en toe dat je hoog sensitief bent want dat ben je volgens mij. Alles komt harder binnen, je bent gevoeliger voor andermans energie en gaat daarom ook graag menigtes uit de weg, je bent gevoeliger dus zult ook sneller huilen of sneller moe zijn, allemaal niks verkeerds mee lieverd! Volg je eigen hart je eigen gevoel en pel die ui maar op je eigen gemak. Dus niet zo streng voor jezelf zijn en af en toe lekker de boel de boel laten en lekker de batterij opladen of je hoofd leeg fietsen.
    En je mannetje die is fier op je! Dus maak je geen zorgen en voel je niet schuldig! Die heeft daar ook profijt van dat jij 'maar' 20 uur werkt, zo is er ook nog tijd voor Els die beter in haar velletje zit door geen 40 uur te draaien. Dikke knuffels van mij!

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Zo mooi ook om de andere berichtjes te lezen. Dompel je maar in die warme deken die blogland heet. Dikke knuffels!

    BeantwoordenVerwijderen
  20. je bent zo'n mooi mens joh, met alles erop en eraan en erachter ervoor en tegen en wat dan ook, teveel en te weinig plus en min en wel en niet of toch misschien. x

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Zeg, meid, er zijn wel meer mensen die minder dan 40 uur gaan werken, of mensen die gewoon niet gaan werken. Ik hoop vooral dat je het fijn gaat vinden op je nieuwe werk. Ik begrijp wel wat je bedoelt, hoor. Ik heb 5 jaar univ gedaan, doe mijn droomjob en wat blijkt: ik kan dat niet aan om dat voltijds te doen. Amai, dat was hard, ik was nog geen 30 en al op weg naar een burn-out? En waarom kan iedereen dat en ik niet? Wel, niet iedereen kan dat, mijn collega vertrokk op wereldreis en kwam niet meer terug bij ons werken daarna, pas toen wist ik van haar dat ze het ook veel te zwaar vond, de werkdruk op ons bureau. Ik heb er vrede mee, ik wer vier vijfde en daarmee uit. Ik heb nu natuurlijk het geweldige excuus dat het voor de kinderen is, dat begrijpt iedereen. Maar het is ook voor mijzelf, hoor. Vooral voor mezelf. Dus wees mild voor jezelf. En vang nog veel sprankels! X

    BeantwoordenVerwijderen

Het is altijd fijn om van jullie te horen! Bedankt voor je reactie!!!