dinsdag 29 september 2015

Groei

Dankbare Dinsdag

Vandaag ben ik dankbaar voor de kracht van de natuur:


Dat worden veel Geluksplanten!


En ik ben dankbaar voor de kracht van de literatuur! Op het eerste boek van Griet heb ik jaren moeten wachten, eer het eens niet uitgeleend was in de bib. Ik was er direct dol op. Ik had toen ook veel goesting in het tweede maar bereide mij al voor op nog een paar jaar wachten. En toen lag het plots naar mij te lonken op de rommelmarkt, hoera!
Ik ben er nog volop in bezig maar ben op dit boek ook al verliefd. Wat kan het deugd doen, fijn zijn of pijnlijk om zo veel van jezelf te herkennen in een boek. Aanrader!

Boeken hebben mij al heel mijn leven door vergezeld. Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik iets lees. Boeken zijn voedsel voor mijn ziel.

Dank, dank, dank!

Wat je in je hart bewaart,
raak je nooit kwijt.
-Ineke Tol-

Nog een fijne, dankbare dinsdag!
Liefs Els

zondag 27 september 2015

Zomer in de herfst

Mooier wordt het niet!

Ik had een zware week, in mijn hoofd maar ook lichamelijk. Vandaag begint eindelijk mijn 'weekend' en wat krijg je dan: hoofdpijn én keelpijn en een slap gevoel bij het opstaan, pfff...
Maar dan kom je je bed uit en schijnt de zon, je gaat naar buiten en daar is al het moois van de herfst al te zien: #Dingendiefijnzijn!
Ik kan daar zo veel energie uit halen, voedsel voor mijn ziel ook. Merci Moeder Natuur!



Geluksvis gehangen.







Leden van de Wolkenclub :)

Zomer in de herfst: ideaal! Mijn soort weer.
Ik was zo suf dat ik mijn gsm vergat mee te nemen, geen foto's voor Instagram dus. Ik had toen helemaal geen zin meer om foto's te nemen. De bovenste 8 pareltjes zijn allemaal van Karel, merci! Na een tijdje was ik zo happy van al dat moois dat ik toch ook nog een paar foto's nam...
Achteraf bekeken ben ik blij dat ik mijn gsm vergat, dat geeft een zekere rust en meer aandacht om van het moois te genieten. Fijn, fijn, fijn.
Het geluk zit weeral in de kleine dingen!

Maak er nog een zalige zondag en een geweldige nazomer week van, geniet met al je zintuigen!
Want oh, wat ruikt de herfst lekker...


Je tijd is beperkt. Leef je eigen verwachtingen,
in plaats van de verwachtingen van anderen.
-Steve Jobs-

Liefs Els

donderdag 24 september 2015

Growing up and staying young

Groot worden en klein blijven

Deze week was een week van kleine, grote dingen:

Ik ging voor het eerst in mijn leven alleen naar een begrafenis, zonder ouders of Karel. Klinkt raar maar voor mij was het een grote stap. Normaal volg ik Karel en doe wat hij doet, ik ken de gepaste gebaren en woorden niet echt... Dit keer deed ik het alleen en het ging goed. Ik kwam thuis en besefte dat dit voor mij een mijlpaal is geweest. Ik was een zelfstandige, volwassen vrouw, die deed wat ze moest doen en ze deed dat goed. Een fijn gevoel.

Ik werd helemaal kinderlijk happy omdat er al marsepeinen patatjes in de winkel lagen.

Ik werd door een collega betrapt met mijn tong uit mijn mond. Dat doe ik om beter te kunnen mikken, al heel mijn leven. Noodzakelijk bij het mooi in partjes verdelen van een kaastaart :)
Zij vond het grappig en ik schaamde me niet. Dat niet-schamen gaf me ook een volwassen gevoel, hoewel ik weet dat mijn tong eerder kinderlijk is.

Vandaag schilde ik 6 appelen, voor het eerst in mijn leven. Ik schil geen fruit, eet dat zo op. Uit onhandigheid en luiheid. Dus mijn appel-schil-score ging op één dag van 0 naar 6. Knap gedaan dus, ook weer heel volwassen.


Dat de eerste appels best rond bleven en de laatste quasi vierkant is dan weer heel kinderlijk :)

Ik maak dus op dit eigenste moment mijn eerste appeltaart, ze staat nu in de oven heerlijk zoet te geuren. Ook iets voor een volwassen Madam.
Dat ik een pakje gebruik van De Rit is dan weer best kinderlijk. Of wijst op mijn bak-onzekerheid...

Twee jaar geleden bakte ik voor het eerst zelf pannenkoeken (met kunstig omhoog gooien en al, blijkt een specialiteit van mij te zijn waarvan ik het bestaan niet vermoede). Ook weer uit een pakje natuurlijk. Tot ik een jaar geleden ongeveer een geweldig lekker pannenkoekenrecept tegenkwam in de Flow Weekly. Heel lekker én heel makkelijk. Blijkt dat het bijna nog minder werk is dan uit een pakje (want ja, ook daar moet je nog allerlei dingen aan toe voegen!).

Wat zegt dit alles mij? Dat ik een kind-blijvende-volwassen-wordende-Madam ben :) Een opwijking!
En dat ik vaak meer kan dan ik denk, vreesde, vermoede.
En dat dingen soms eenvoudiger lijken maar het dan eigenlijk niet zijn.
Wat je zelf doet, doe je beter ;)
Ik moet meer durven, loslaten, trots zijn, geloven in mijzelf.
Ik kan best veel, als ik het maar zelf geloof.
Fijn!

Iemand een lekker, eenvoudig appeltaart recept voor mij?

Groei begint met je huidige situatie
als een nieuw startpunt te zien.
-Robert Tew-

Maak er nog een fijne opwijkende donderdag van!
Liefs Els

Ps: Na een half jaar zijn de niet-verkochte DingenDieFijnZijn terug thuis, na hun avontuur bij Tsé Tsé. Daarom vanaf nu tot 3 oktober: 2+1 gratis. En er is nog maar 1 setje EchteElskaarten....

dinsdag 22 september 2015

Merci!

Vandaag ben ik dankbaar voor:

De geweldig lieve post van Nicole :




Wat een pakket, de postbode zweette er van ;) Dikke, dikke merci voor deze doos vol #DingenDieFijnZijn! Wat een weelde!
Ik heb nog niet eens alle kleine envelopjes opengedaan, ik wil de pret wat spreiden...:)
Nicole weefde ook het geweldige Geluksvissen-doek, mooi he!?
Eer ik dat ooooit ga kunnen; de lat ligt ineens hoog :)

Dikke merci lieve Nicole, nog veel guerrilla-plezier!

Het leven kent pieken en dalen.
Zo vormt elk dieptepunt het begin
van een nieuwe curve van vreugde.
-Djuna Barnes-

Maak er nog een fijne Dankbare Dinsdag van lieve Madammen!
Liefs, Els


zondag 20 september 2015

Zalige zondag

Hoofd in de nek en genieten maar

 






Het is echt Wolkenclub -weer! Genieten maar.
En geen zorgen, Karel zat achter het stuur :)


Deze Geluksplant staat voor het meenemen in de Boswachterstraat te Heide. Gratis avocado voor wie zin heeft!


Oh, het leven is mooi!
Geniet er van...

De mooiste momenten zijn nog altijd gratis.
-Ronald van Drunen-

Nog een zalige zondag en alvast een fijne week gewenst,
liefs Els

donderdag 17 september 2015

Rising strong

Sterker dan ooit

Ik heb een Brené Brown verslaving. Noem het gerust een ferme opwijking :)
Ik koop en verslind haar boeken, kijk alles dat ik online van haar kan vinden en bekijk het dan nog eens en nog eens... Een beetje als huiswerk maken en studeren: herhalen, herhalen, herhalen.

Voor de mensen die Brené niet kennen en denken dat ik dweep met één of andere zelfverklaarde goeroe: Brené is professor aan de Universiteit van Houston, ze doet al meer dan twaalf jaar onderzoek naar kwetsbaarheid, moed, authenticiteit en schaamte. Ze zegt ook zelf geen zelfhulpboeken te schrijven die je vertellen hoe je je leven kan 'beteren.' Zij doet onderzoek en vertelt dan op een heel vlotte, duidelijke, soms grappige, manier wat ze ontdekt heeft. Ze schrikt er ook niet voor terug om verhalen van zichzelf te gebruiken.
Dit alles maakt haar boeken parels vol wijsheid en een genot om te lezen.



Als iedereen Brené zou lezen, zou de wereld er mooier uitzien en dat geloof ik echt.

In haar vorige boeken las ik zo veel dat ik wou leren, kunnen, toepassen in mijn leven maar waarvan ik wist dat het op weer/tegen-stand zou stuiten in mijn omgeving. Want het is fijn om dingen te leren en die dan toe te passen maar als de wereld om je heen niet mee evolueert loop je de kans het deksel op de neus te krijgen. Met je gezicht plat op de grond te gaan. Met haar net verschenen boek Sterker dan ooit leer je sterker terug opstaan, kan ik goed gebruiken :)

Wat voor mij, nu op dit moment, het meest boeiende is aan het boek is 'het hele verhaal' vertellen.
Het was me al een tijdje aan het dagen dat ik een emotie-probleem heb... En dan 'boenk' gaat het daar bij Brené ook over. Toeval bestaat niet.
Net als Brené kom ik uit een 'emotie-loos' gezin. Misschien wel een typisch zelfstandigen-probleem: verder doen, niet klagen, niet zagen, flink zijn, u niet laten hangen, doe maar normaal,... Van die dingen. Emoties daar is geen tijd voor, dat is voor mensen van een andere planeet :) Wat gaan de mensen wel niet denken (lees: de klanten)?

Het jammere (?) aan emoties is dat je wel kan denken dat je ze niet hebt maar je hebt ze toch, iedereen heeft ze. Je kan ze zo goed onderdrukken dat je ze niet voelt maar ze zijn er toch. En ooit steken ze de kop weer op, geestelijk of lichamelijk... En dan heb je geen controle meer.

Ik, met mijn vechten voor licht, zoeken naar Dingen Die Fijn Zijn werd steeds beter in de positieve emoties en dat is fijn. Je moet ook ergens beginnen hé.

Sterker terug opstaan kan pas nadat je het volledige verhaal hebt ingezien. Alle kanten, alle richtingen. Soms lijk je het verhaal doorgrond te hebben en toch blijft het spelen, dan wil dat zeggen dat je jezelf een half of fout verhaal op de mouw hebt gespeld. Aldus Brené.
Aldus een patat in mijn gezicht :)
Pfff...

Hier gaan we dan: Ik ben Els, 36 jaar en ik heb een probleem met emoties.
Voila, het is er uit. Zwart op wit.
Ik kan aan de slag.

Ik ben een hooggevoelig meisje, met een PTSS en ik huil best vaak.
Toch heb ik het moeilijk met gevoelens, vooral de donkere.
En dat wist ik eigenlijk nog niet...
Terwijl ik er met mijn neus bovenop stond... Raar he!? Maar zo gaat dat vaak in het leven, blinde vlekken waar plots een spot op schijnt en dan begrijp je niet hoe je ooit zo blind kon zijn.

Weten is niet oplossen of kunnen. Dat schreef ik al, dat weet ik al.
Makkelijk zal ook dit niet worden. Maar ik geloof in wat Brené vroeger al eens zei: als je je afschermt van iets, scherm je je af van alles.
Wat dus wil zeggen dat ik meer licht ga krijgen door het donker toe te laten. Een aanbod dat ik niet kan laten liggen :)
Ik ga dus maar weer eens op pad...Op pad naar een wholehearted leven (ook een Brené ding).

Ik kom er wel, ooit. Of ook niet. Dat is misschien wel het leven: steeds op pad zijn, één of ander beest gaan verslaan dat diep in jezelf huist...

Ik doe mijn best.


Voor alle duidelijkheid: ik schrijf puur vrijwillig deze lofzang op Brené, ze weet niet eens dat ik besta vrees ik ;) Ik ben gewoon een grote fan. Brené is een onderzoekster die onderzoekt wat er echt toe doet. Dingen die niet in cijfertje te vatten zijn maar wel onze ganse wereld bepalen. Hoe we leven, werken, liefhebben, opvoeden, leiding geven, ... Een spiegel en een knuffel in één.

Merci Brené!  En merci aan jullie om dit gebazel te lezen :)


“It is not the critic who counts; not the man who points out how the strong man stumbles, or where the doer of deeds could have done them better. The credit belongs to the man who is actually in the arena, whose face is marred by dust and sweat and blood; who strives valiantly; who errs, who comes short again and again, because there is no effort without error and shortcoming; but who does actually strive to do the deeds; who knows great enthusiasms, the great devotions; who spends himself in a worthy cause; who at the best knows in the end the triumph of high achievement, and who at the worst, if he fails, at least fails while daring greatly, so that his place shall never be with those cold and timid souls who neither know victory nor defeat.” 

-Theodore Roosevelt- 


Nog een fijne opwijkende donderdag,
liefs Els





dinsdag 15 september 2015

Geluksvis nummer 300

Dankbaar

Vandaag ben ik dankbaar voor alle vreugde die mijn Geluksvissen mij al gebracht hebben!
Vrijdag heb ik nummertje 300 opgehangen (te zien op mijn Instagram), kleine mijlpaal dus.

Die mijlpaal kon ik vieren dankzij mijn lieve 'Oma Marloes':


Dikke merci voor mijn geweldig mooie jubileum-Geluksvis!!! Ontroerend mooi én lief!

Naast deze mooie vis kreeg ik ook nog een doos vol Geluksvis-wolletjes van haar:


En dat is niet de eerste doos die ik uit Blogland kreeg! Dikke merci aan alle lieve Madammen die mij Geluksvissen-wol stuurden, ik heb genoeg voor nog eens 300 vissen denk ik :) Ik bewaar al die wol samen in een grote doos en beloof plechtig er enkel vissen van te maken. Zo zijn jullie allemaal een klein deeltje van mijn project!
En sinds ik al die verschillende wolletjes heb is het weer fijn en verrassend om Geluksvissen te maken, geen twee dezelfde meer :)

Dus dank u wel:
-Oma Marloes
-alle andere bijdragende Madammen
-Karel voor alle verspreid-hulp en voor het tolereren van al die vissen doorheen ons huis
-alle lieve mensen die iets lieten horen na het vinden van een Geluksvis, u maakte mijn dag!

Het is fijn om dankbaar te zijn.
En ik ga er gauw nog één maken ;)

We verlangen het meest naar dingen die we niet
kunnen afdwingen, maar enkel kunnen ontvangen.
-Geertje Couwenbergh-

Nog een fijne dankbare disndag,
liefs Els

zondag 13 september 2015

Alles komt goed

Ik hoef het niet alleen te doen ;)

Een tijdje geleden stond er een prachtige vervallen boerderij met grond te koop bij ons in de buurt. Paste perfect in mijn boerderij-visualisatie-droom, behalve de prijs ;)

Ik was dus stiekem een beetje jaloers op de mensen die het wel kochten. Ik had er graag iets van gemaakt dat de wereld een beetje mooier zou maken: pluktuin, volkstuintjes, cafeetje met zelfgemaakt lekkers, beestjes,... zo van die dingen. Niet enkel voor onszelf maar ook voor de mensen uit de buurt.
Vandaag is het Open Monumentendag en 'de boerderij' doet mee! Net een kijkje gaan nemen en wat blijkt: er komt een cafetaria, een kinderboerderij en een bed and breakfast!
Nu zou ik extra jaloers kunnen zijn maar ik ben blij, heel blij!
 (En in kinderboerderij in mijn buurt: woehoe!)

Ik zie de wereld graag op een positieve manier veranderen maar hoef dat niet persé zelf te doen. Ik ben al blij als het gebeurt. Dus dank u mensen die dat in onze plaats gaan doen :)

Ik pruts nog wel wat verder in mijn mini tuintje in potten en hang nog wel wat Geluksvissen (nummer 301 vandaag gehangen!).








Nog steeds een kleurenpracht: fijn fijn fijn!
Het hoeft niet groot of veel te zijn om mooi te zijn.
Geluk zit in de kleine dingen.

Bedankt nog voor jullie begrijpende reacties op mijn Alles is gekleurd-bericht. Dikke kus!

Ongeacht hoeveel fouten je maakt of
hoe langzaam je progressie boekt,
je ligt mijlenver voor op zij die niets doen.
-Anthony Robbins-

Nog een fijne zondag gewenst,
liefs Els



donderdag 10 september 2015

Alles is gekleurd...

...dus ook zwart-wit

Vandaag zitten de tranen om Joost Zwagerman nog steeds hoog.Wat een verlies voor deze wereld. Joost was een vat vol kennis, passie, schoonheid. Als Hij collega gaf (bvb in De Wereld Draait Door) hing ik aan zijn lippen. Een 'vlak' Van Rothko zal nooit meer vlak zijn, een vrouwenrug zal me blijven ontroeren en mijn oog zoekt vol goesting naar het blauw van Yves Klein.

Dank Joost, om mijn wereld rijker en dieper te maken. Jij leerde me kijken en zien. Steeds op zoek naar licht...

Dankzij Flow magazine kreeg ik ooit de kans om een brief te schrijven aan Joost. Ik was reuze blij maar ook zenuwachtig. Wat en hoe schrijf je aan een Groot Schrijver? Dus deed ik wat ik altijd deed: ik schreef hem een brief vol vanalles en nog wat (beetje zoals mijn blogberichten) en propte er thee en bloemenzaadjes uit mijn tuin bij, als extraatje nog wat stickers en palulletjes. Een envelop vol 'Dingen Die Fijn Zijn' :)
Zo een envelop is in feite een beetje een test van mij uit. Niet iedereen 'kan er wat mee', de mensen die enthousiast reageren zijn 'van mijn soort' en sluit ik direct in mijn hart. Zo ook Joost, ik kreeg een enthousiaste brief terug. De thee was al op, de zaadjes gingen zijn tuin in.
Vanaf toen voel ik me een beetje verwant met hem.

En daarom doet zijn dood me pijn.
En laat me met zo veel vragen achter.
En maakt me bang.

Ik weet natuurlijk niet hoe Joost echt was. Maar ik weet wel hoe ik ben, en stiekem denk ik dat wij op elkaar lijken. Ik probeer al meer dan 24 uren een coherent verhaal op te stellen in mijn hoofd, het lukt me niet. Dus bij deze wat flarden, flarden Els en misschien wel ook Joost en misschien ook wel jij...

Er zijn mensen die het leven als grijs zien. Anderen zien zwart-wit. Ik ben van de tweede soort. Een opwijking, again. Samen met een hoge gevoeligheid zorgt dit voor diepe dalen en hoge toppen. Het is het een of het ander. Ben ik zo geboren? Ik denk het wel. Maar hoe het tot uiting komt is een gevolg van mij nooit echt ergens thuis te hebben gevoeld. Het anders zijn, er buiten staan maakt de contrasten groter.
Het maakt ook dat enkel de toppen top lijken, het stijgen naar de top en er bijna zijn voelt toch meer als dal dan als top, begrijp je? Zo blijven er weinig top-momenten over natuurlijk...

Toen leerde ik Karel kennen en jullie en mijn therapeut. En dat maakt dat ik al meer grijs kan zien. Dat ik kan zien dat de weg naar de top ook al bij de top behoort.
Ik weet dat er nog dalen gaan komen, zonder dat ik daar iets aan kan veranderen. Dalen van buiten af maar ook dalen die nog steeds diep in mij zitten en geregeld nog eens de kop op steken.
Maar ik weet ook dat ik daar weer uit zal raken. Ik deed het al vaker.

Voor mij is mijn 'zoeken naar licht' mijn blog en alles dat daar ondertussen bijhoort. Jullie, mijn Instagram, mijn Geluksvissen (bijna 300) maar ook hoe al die dingen mijn dagen kleuren.
Want hoe zeer ik ook zwart-wit ben, ik hou van kleur. En van Joost leerde ik dat alles gekleurd is, ook een zwart vlak.

Mijn redding bestaat uit liefde. Ik vecht daar elke dag voor en ik vecht tegen angst. Ik ben opgegroeid in een angstige wereld. Angst maakt dat het zwart harder trekt. Ik vecht daar tegen. Ik begin niet van nul, van een grijs neutraal vlak, ik begin daar onder. Moet bewust op zoek naar het licht, naar de liefde. En dat doe ik.
Met het gevaar het zwart te veel te negeren, wat ook weer niet goed is. Ik moet mijzelf vergeven en toestaan om klein en verdrietig te zijn. Maar zolang ik nog niet genoeg grijs onder mij heb, als houvast, probeer ik zo ver mogelijk van het zwart weg te blijven, als zelfbescherming.

Ik denk dat het belangrijk is dat mensen weten dat ze ergens terecht kunnen als het minder gaat. Niet één keer, maar keer op keer. Ik kan dat hier én vooral bij Karel. Ik vrees nog vaak de dag dat hij gaat zeggen: niet weer hé. Maar die dag is nog nooit gekomen. Ik ben diegene die boos is als het weer naar beneden gaat. Karel ziet dan gewoon al dat ik weer omhoog ga gaan en helpt mij daar bij.
Keer op keer, hij ziet me graag om wie ik ben en niet ondanks wie ik ben. Wat een verademing, wat een geschenk.

Op dagen als vandaag wil ik oproepen: luister, wees aanwezig en blijf dat doen.
Na een down komt er hoogstwaarschijnlijk nog wel eens een down. En de weg omhoog gaat ook niet gewoon in stijgende lijn. Het is stijgen, vallen en weer op staan.
En het is verdomd moeilijk om te zeggen dat het wéér niet gaat. Dat je dacht uit het dal te zijn maar er nog in zit, of al terug in zit.
Wees er voor elkaar en voor jezelf. Kies voor de liefde.

Het licht, de liefde heeft Joost niet kunnen helpen en dat doet pijn. Maar vaak zal het wel helpen, of een stukje helpen. Dus geef niet op, nooit. Blijf proberen, vallen en weer opstaan. Voor jezelf en voor elkaar.

Joost, ik wens je alle goeds en geluk. Dikke kus.



Al die kennis
die guitige lach
naar de haaien of
de engelen
geen idee hoe jij
het zag.

Je deed me lachen,
soms ook huilen
leerde me
een andere wereld
om in
te schuilen.

Kijken,voelen, zien.
Alles is gekleurd, het
zal nog niet.



Bedankt om te luisteren, naar mij, keer op keer.
Voor mensen die het ook moeilijk hebben: de boeken en video's van Brené Brown hebben mij al veel geleerd. Net als mijn therapeut en mijn goeroe Karel.
Praat, deel, wees kwetsbaar en kies elke dag opnieuw voor de liefde.

Zoals een bloem de zon nodig heeft om bloem te worden,
zo heeft een mens de liefde nodig om mens te worden.
-Phil Bosmans-

Alle goeds en geluk gewenst!
Liefs,
Els






dinsdag 8 september 2015

Letterfretter

Dank

Vandaag ben ik dankbaar voor de geweldige boeken die afgelopen weken op mijn pad kwamen:




Stuk voor stuk parels. Een lach en een traan. Personages die onder je huid kruipen en een plaatsje in je hart verwerven.

Dank aan de schrijvers, de uitgevers en vooral dank aan de bib!
Mijn leeshonger is niet te betalen. Dus meestal lees ik eerst iets uit de bib en als ik verliefd word koop ik het. Ik vraag voor elke verjaardag boekenbonnen en heb steevast een lang verlanglijstje klaarliggen. Nu ook. En ik verjaar pas in april ;)






Boeken hebben me gemaakt tot wie ik ben. Werelden gingen voor mij open en ik groeide vanbinnen.
Waarvoor dank.


Bloemen van Karel voor mij, geef ik vandaag virtueel aan alle boeken-mensen!
Lees en heb lief!

Niemand kan je iets onthullen dat niet reeds
sluimert in de dageraad van je kennis.
-Kahlil Gibran-

Nog een fijne dankbare dinsdag!
Liefs Els

zondag 6 september 2015

Vandaag is paars

De paden op, de lanen in

Vandaag zag ik de Kalmthoutse Heide voor het eerst in bloei. En het was mooi! Nog mooier dan anders:

Geluksvis!

Wolkenclub-weer!


#DingenDieFijnZijn :)





Liefde. 

Het weer ging op en af, net iets vaker af. Maar het was mooi. Deed deugd.
Ik had me geen betere afsluiter van deze vermoeiende-terug-op-gang-komen-week kunnen wensen!
Voedsel voor ziel, ogen en lichaam. We kunnen er weer een week tegenaan.

Het gaat er niet om een ander mens te worden,
maar te worden wie je werkelijk bent
-Anselm Grün-

Nog een zalige zondag verder,
liefs Els

donderdag 3 september 2015

Chocolade met een popje

Kindereikes

Never grow up, it's a trap.
Oh wat ben ik op dat vlak goed bezig ;)

Neem nu kindereikes, ik ben daar dol op! Een opwijking :)
(Ik denk dat iedereen dat wel kent? Indien er iemand zou bestaan die dit genot nog niet kent, kijk even hierboven voor de link én nee, ik word niet gesponsord (jammer genoeg).)
Al van kindsbeen af ben ik er fan van en ik groei daar niet uit. Ik vind het lekker en spannend, ik kan daar zo happy van worden.
Er is maar één nadeel aan: in de zomer zijn er geen :(

Dus je kan je mijn vreugdedansje (midden in de supermarkt) voorstellen toen ik maandag een ei kreeg van Karel. Ik had ze nog niet zien liggen in het rek, wat een verrassing!

Het ei kan ik niet meer laten zien maar wel mijn speelgoedje:


Geweldig vind ik dat, niet enkel een aap maar ook een baby én bijhorende boom ;) Soms zitten er dingen in die je helemaal in elkaar moet steken of uitrollen of... Je begrijpt niet hoe ze dat allemaal in dat ei krijgen.
Moeilijke dingen moet Karel dan in elkaar steken én ik schud er ook altijd eerst mee. Het ei dat het volst klinkt is voor mij, het andere mag hij opeten ;)
Oh man, als ik het hier zo opschrijf begin ik mij bijna te schamen, bijna ;)
Een kinderhand is gauw gevuld zullen we maar zeggen...



De tofste komen (met een beurtrol) in de letterkast. Alle prinsessen wonen in de tuin, in mijn mos-kwekerijkes en de minder mooie kleef ik op geschenkjes.
De echt minder toffe (voor mij) gaan naar de kringwinkel.


Ik ben zo blij met mijn man die mij begrijpt en mij laat doen.
Wees altijd jezelf, als je het niet durft in de buitenwereld begin dan thuis.
En groei, groei, groei. Groei naar jezelf toe want je leeft je droom, niet vergeten.
Dus droom mooi, droom groots, droom klein.
Wat je aandacht geeft groeit en je klein ikje kan niet groot genoeg zijn.

Laten we er samen een lekker kinderlijke dag van maken.
Leven is spelen.

Ik doe alvast mijn best :)

Nog Kinder fans?

Bewerk de grond en plant vervolgens
het zaad van je ware natuur.
-Gobind Singh-

Nog een fijne opwijkende donderdag!
Dikke kus,
Els

dinsdag 1 september 2015

Nieuwe start

Dankbaar zijn = Dingen die fijn zijn

Vandaag gaan veel kinderen, juffen en meesters én ik opnieuw aan de slag.
En hoe moeilijk, lastig, eng het soms ook mag zijn het is wel een nieuwe kans.
En nieuwe kansen zijn mooi én fijn.
Laten we er samen voor gaan!

Succes en veel plezier gewenst, wat je pad ook moge zijn.







Augustus u was mooi, moge september nog meer moois brengen!

Luister met je hart en niet met je oren.
En volg altijd, altijd je eigen weg.
-uit Tienduizend witte merries - Diane Lee Wilson-

Dikke kus,
Els