donderdag 8 oktober 2015

Een halte te vroeg...

Betogen, bussen en bang zijn

Zoals jullie weten was (is) één van de moeilijke dingen van mijn (niet meer zo) nieuwe werk het nemen van de tram naar 'de grote stad'. Met mijn PTSS was dat geen evidentie, terug de tram leren nemen. Zonder bloed maar met veel zweten en tranen is het me gelukt, 'van de moeten' ;)
Nu neem ik als een echte 3 maal per week de tram, en sinds kort durf ik me dan ook al eens een beetje ontspannen door in een boek te lezen. Mijlpalen noem ik dat.
(Mijlpalen die ik gehaald heb maar die me nog steeds niet makkelijk afgaan, jammer genoeg.)

Gisteren moest ik om 6 uur beginnen en dan brengt Karel me. Om 11 uur had ik al gedaan en wat bleek: door een betoging in Brussel reden er amper nog trams en bussen! Een ramp...

Karel (de schat) had vanop zijn werk allerlei dingen opgezocht en zo ben ik uiteindelijk (uren later) thuis geraakt. Het hield wel in dat ik een andere tram moest nemen, naar een plaats waar ook bussen stopten, daar moest ik een bus nemen die (met een ferme omweg) uiteindelijk mijn dorp bereikte...
Ondertussen moest ik dus op een andere tram stappen, naar ergens waar ik het niet ken, daar moest ik een bus nemen (helemaal eng want nooit 'geoefend') en dan maar hopen dat ik in de buurt van mijn huis zou raken. Overal was het giga druk en iedereen was in paniek of het scheelde niet veel.
(Huilerige oma's die niet aan de schoolpoort geraakten, druk telefonerende dames die niet op hun werk raakten, met papa's bellende mama's die niet bij hun kindjes raakten,...)

Toen ik dan eindelijk mijn dorp zag opduiken was ik al zo over mijn toeren dat ik (nog lang niet aan mijn halte) van de bus ben gestapt. Het was dat of een paniekaanval vrees ik. Door de miezerige regen ben ik dan naar huis gesukkeld...

Waarom vertel ik dit verhaal? Om verschillende redenen, ik ga ze duidelijk proberen uitleggen maar het gaat een beetje een ratjetoe worden... Laten we dat gewoon een opwijking noemen :)

Bloemeke voor de chauffeurs die we nog reden!

Ik wil altijd eerlijk zijn, dus vertel ik ook gênante verhalen over mijzelf... Want het heet hier wel "DingenDieFijnZijn" maar dat is het leven natuurlijk niet altijd. En uit jullie begripvolle reacties weet ik dat er nog meer mensen zijn met angsten en die lezers wil ik op deze manier laten weten dat ze niet alleen zijn. En hen vertellen dat het op en af gaat. En dat het niet is omdat ding a (tram) beter lukt dat je dan plots ook ding b (bus) kan, bijvoorbeeld...

-Het feit dat ik gisteren als een gênant verhaal zie en Karel het als een succesverhaal ziet (want ik deed het) zegt ook weer veel over mij...-

En ik wil niemand aanvallen of beledigen én ik ben voor het opkomen voor je rechten of een mening uiten maar moet dat dan op de manier zoals gisteren!? Kan het niet anders, positiever?
Ik weet dat er vannacht mensen slecht hebben geslapen door de betoging (ik bijvoorbeeld) maar of dit de mensen zijn voor wie de boodschap was bedoeld?

Nu vragen jullie je misschien af hoe het dan wel moet? Awel: zoals Ringland bijvoorbeeld. Die zijn, hoera hoera, zo goed bezig! Als inwoner van een gemeente in de buurt van Antwerpen volg ik (wij) hen op de voet en ben ik beretrots. Op wat ze bereiken én hoe ze het bereiken: met wave-acties boven de autosnelwegen, affiches en fietsplaatjes (Ik wil op Ringland fietsen), festivals, handtekeningenacties,... Allemaal #DingenDieFijnZijn :)
Ik ben geen 'groepsmens' maar fiets trots rond met een fiets vol bloemen én een Ringlandplaatje. Samen met Karel kocht ik een virtueel stukje Ringland, we gingen enthousiast waven en we deden bijna al hun festivals.

Zij pakken het op een positieve manier aan en maken (ik zou bijna zeggen al spelenderwijs maar dat is het niet, je begrijpt me wel) een ommekeer in een grote groep mensen hun denken mogelijk.

In plaats van tegen iets ben ik liever voor iets.
Noem het een opwijking, noem het naïef, maar ik denk dat dit het soort mensen is dat de wereld gaat veranderen. Enthousiaste, positieve, buiten de lijntjes denkende mensen.

En ik kan me alleen maar gelukkig prijzen dat er op allerlei vlakken steeds meer van die mensen opstaan! Moedig hen aan, wees zelf zo iemand, steun hen,...
De wereld is mooi maar kan nog veel mooier worden!

Bekijk in deze context ook eens het werk van Daan Roosegaarde. Geweldige mens!

Net zoals Karel, ook al zo een geweldige mens. Dit lag er bij thuiskomst gisteren op mij te wachten:



Ik heb nog veel te leren, maar de wereld ook, laten we dat vooral niet vergeten. En laten we enthousiast naar de toekomst blijven kijken. Het kan mooier, het wordt mooier!

Als je geluk hebt, dan kan de fantasie van de één de werkelijkheid van een miljoen anderen veranderen.
-Maya Angelou-

Nog een fijne, opwijkende donderdag!
Liefs Els

19 opmerkingen:

  1. Pfoe Els, wat ben je toch een dappere dame!!
    Wat wordt een gewone dag ineens moeilijk zo... Jij helpt zeker mee de wereld een beetje mooier te maken; ook met lieve post sturen bijvoorbeeld :-), heel erg bedankt daarvoor!!!
    Dikke knuffel, Mirjam.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Als niet Belgische kan ik niet reageren op de betoging, want daar weet ik niets van. Maar ik reageer wel op jou, stoere, lieve Els. Goed gedaan!!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Eerlijk? Ik ben ook een sissi bij het nemen van trams en bussen en zelfs treinen... Knap gedaan van je! Ook al moest je een stukje stappen door de regen... op zich toch ook wel fijn en ontspannend...
    Heerlijk zotte Karelman heb je! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Knap gedaan,zowel je terugreis met hindernissen als je verhaal met ons delen.Ik ben vorig weekend alleen naar Antwerpen met de auto gereden,bijna een uur in de file,vervolgens de dochter aan haar kot op gepikt en naar de Ardennen gereden voor de 1ste keer!Om half 10 's avonds eindelijk aangekomen,niet evident maar trots op mezelf maar ook op jou!Met kleine stapjes kom je er.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Je mag trots zijn op jezelf. Je déed het toch maar. Je bent op eigen kracht thuis gekomen ondanks de omweg en de inspanning die het je kostte. Goed gedaan!
    Mooi hè, wat Daan Roosegaarde doet. Duim omhoog voor de geweldige mensen met een mooie blik op de wereld, voor jouw Karel met zijn lachende mandarijn en voor jou met al het moois wat je uitdraagt!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wauw! Jij bent onbedoeld voor de leeuwen gegooid!!
    Ik ben MEGA trots op je! Niks nie gênant! Dapper! Je bent niet in je schulp gekropen, niet ingestort. Integendeel. Je bent ver buiten je comfortzone gegaan en hebt het, ondanks een stortvloed aan negatieve prikkels gered. En je hebt gewoon besloten dat het op een gegeven moment genoeg was en bent uitgestapt. Even de vrijheid in. En de regen heeft je misschien wel terug weten te brengen van je hoofd, naar je hart en mogelijk ook verhuld voor eventuele rare blikken.
    Lieve groetjes,
    Sandra xxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. PS Dankjewel Karel voor de reminder; volgens mij zijn nu of heel binnenkort de mandarijntjes (voor mij) op zijn lekkerst; sappig en fris zoetzuur :-)))

      Verwijderen
  8. Dikke kus voor jou en een glimlach om Karel zijn verrassing.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Bewondering Els, voor jou en voor Karel !

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Een blij bordje bij thuiskomst, fantastisch! Seg en ik heb die appeltaart gepost vandaag ;)

    Camilla

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een dag en wat een doorzettingsvermogen en zelfkennis! Girlpower!
    En Karel had mijn hart al gestolen. Wat een lieve gebaren!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat fijn dat je zo open schrijft en ook goed verwoord schrijft wat je allemaal meemaakt.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Je Karel is er een uit de duizend :-) en hij heeft toch wel gelijk dat het een succesverhaal is, je hebt het toch maar mooi gedaan, de bus genomen. En ergens tegen zijn is veel gemakkelijker he, maar het helpt de wereld inderdaad niet vooruit. Burgers die zich verenigen om iets positiefs te verwezelijken, zoals bij Ringlznd, dat vind ik super. Morgen is het dag van de architectuur, en zo las ik dat er een groep Burgers ook in A'pen de Oudaan samen willen kopen. Dat vind ik echt geweldig. Het heft in eigen handen nemen en niet wzchten tot de politiek het aan een stomme promotor verkoopt en dan helemaal vermassacreert.... Ik hoop echt dat het hun lukt.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wow, wat ben je een kanjer. Ondanks de tegenslagen/veranderingen toch zelf de juiste stappen genomen om thuis te komen. Ver buiten je comfort-zone. Zo ontzettend knap.
    En dat dat voor jezelf anders voelt mag, maar neem ook al de steuntjes en opstekers mee die je krijgt van anderen.
    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Zo'n dag was het voor jou :s.

    Ik weet niet of zoiets te vergelijken valt - ik maakte helemaal niet mee waar jij doormoe(s)t - maar ik heb iets gelijkaardigs als ik met de auto ergens heen moet waar ik nog nooit geweest ben. Het overkwam me meerdere keren dat ik na uren verloren rondrijden maar terug naar huis keerde en achteraf een smoes moest verzinnen om te verklaren waarom ik niet opdaagde. Tegenwoordig gaat het wat beter met gps maar dan nog vertrek ik ruim op voorhand en rij toch telkens weer een kwartier of wat verloren.

    En waar haal jij toch al die quotes. Leuke selectie van je :)

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Amai, ik ben onder de indruk van jouw verhaal! En van de attentie die Karel voor jou had klaargelegd. Jullie zijn een sterk koppel samen en jij bent een schat van een mens met een heel groot hart! Blijf ervoor gaan, Els, je bent supergoed bezig!
    Dikke knuffel,
    Hilde

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Yeahh je hebt het toch maar gedaan lieverd! Ik krijg dan altijd een samenhorings gevoel met al die anderen die hetzelfde als mij mee maken. Sta dan gezellig te kletsen en laat het gebeuren en vertrouw dat ik wel op mijn plek kom waar ik moet zijn. Ik heb een mond om te vragen dus dat komt altijd goed ;).

    En ja groot gelijk heb je om ergens vóór te zijn, het positief benaderen, vertrouwen hebben komt ook hierin weer terug. Vertrouw maar lieverd! Dikke knuffels!

    BeantwoordenVerwijderen

Het is altijd fijn om van jullie te horen! Bedankt voor je reactie!!!