donderdag 8 juni 2017

dE LeeSclub las

Woehoe, hier zijn we weer

Ook zo genoten van Het grote Misschien? Ik hoop het!
Voor de praktisch afspraken voor volgende keer (20 juli) kijk even hier!

Ik lees het liefst boeken waarin ik mij zelf op de één of andere manier herken. In één of meerdere personages, in situaties, plaatsen... Ik vind het geweldig dat boeken je nieuwe inzichten kunnen geven of je anders naar de wereld kunnen doen kijken. Boeken kunnen je ook minder eenzaam, alleen of anders (opwijkend) laten voelen.
Boeken zijn best wel therapeutisch.



Zo ook Het grote Misschien, voor mij.
Lees maar even mee:


Het grote misschien door John Green

Oh wat heb ik weer genoten van deze John Green (wanneer komt er trouwens nog eens een nieuw boek uit lieve John?)!
‘Eerste kostschool, eerste keer dronken, eerste meisje, laatste woorden’ staat er op de achterflap en dat vat dit boek geweldig goed samen. Meer dan de titel ‘Het grote misschien’ hoeft daar niet aan toegevoegd. Of toch…

Miles, Alaska, de Kolonel, Takumi en Lara vormen een groepje vrienden die pagina na pagina dieper in je hart kruipen en waarvan je wenst dat je ze als vrienden zou hebben gehad tijdens je middelbare schooljaren.

Dit boek is net als alle andere boeken van Green zo van de bladzijden afspattend geschreven, met personages die aangenaam diep en levensecht zijn, dat je het niet weg kunt leggen, het moet in één ruk uit. Tijdens het lezen wordt je ook getrakteerd op allerlei godsdienstige theorieën en literaire verwijzingen en dat is een fijn extraatje.

Net als Miles, Alaska en de rest worstel ik nog steeds in dit ‘labyrint van lijden’. En het is voor mij ook nog steeds de hoop of ‘het grote misschien’ die mij rechthouden.

Ik hou van dit leven, dat absoluut niet makkelijk is (dat ontdekken de personages uit dit boek ook steeds meer en meer). En toch blijft het mooi genoeg om door te gaan. Volwassen worden (en ben je dat ooit echt?) gaat gepaard met vallen en opstaan, eerste-keer-hoogtepunten maar ook eerste-keer-dieptepunten. Het is mooi om dat alles in het gezelschap van echte vrienden te kunnen doen, in een omgeving zo mooi als die van Culver Creek.

Maar als dat, zoals bij mij, niet het geval was of is dan heb je nog dit boek om je hoofd en hart en ziel te voeden, vullen en verwarmen.

We mogen vooral niet vergeten ‘dat we niet kunnen mislukken’.

Merci daarvoor John.

En merci voor het opnieuw meelezen, op deze fijne Opwijkende Donderdag, tot de volgende!

''Probeer niet dapper te zijn wanneer slimheid volstaat.''
-Paulo Coelho-

Liefs Els





4 opmerkingen:

  1. Ik kreeg net een mailtje van de bib dat ik 'wonder' mag gaan ophalen. Volgende keer lees ik terug mee.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Klinkt inderdaad als een goed boek. Staat alvast genoteerd om mijn boeken-die-ik-ooit-nog-wil-lezen-lijst. :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Had het nog net op tijd uit, donderdagavond. Vrijdag moest het terug naar de bieb en we hebben meteen het nieuwe boek meegenomen en dat is een geweldig boek. Ik kan het bijna niet wegleggen. Maar nu even over Het grote misschien, ook een geweldig mooi boek alhoewel ik dat steeds even moest wegleggen. Prachtig beschreven de gedachtengang van de personen en hun omgang met het verwerken en het overleven na het "ongeluk". Hoe uit de doolhof te geraken, maar het is ze gelukt door hun hechte vriendschap. We hebben het boek alletwee gelezen en C was er ook content over.

    BeantwoordenVerwijderen

Het is altijd fijn om van jullie te horen! Bedankt voor je reactie!!!