Life is a rollercoaster
De
op-wijking van deze week is het volgende: hoe moeilijker ik iets vind om te zeggen, hoe sneller ik het er uit moet gooien.
Dus bij deze: ik ben ontslagen.
Ok, hartslag 200 maar het is er uit. Oef!
Vanaf 1 april zit ik zonder werk. Ik ben zelfstandige dus dat wil zeggen: geen recht op een uitkering. Vanaf 1 april gaat de geldkraan dus toe.
Zeer angstaanjagend.
Mijn ouders kregen een mooi overnamebod, kwam zo maar uit de lucht vallen... Dus ipv nog 3 jaar voor hen te werken blijkt het dus minder dan 3 maanden te zijn.
Korte opzegtermijn, grote paniek...
Zoals jullie al
lazen, weet ik het even niet meer...
Niet wat en hoe en wanneer.
De oude Els was al voor het eerste het beste gaan solliciteren. Want ik sterf bij het idee vanaf april geen inkomen meer te hebben.
De nieuwe Els luistert naar haar man en therapeut en laat alles eerst even bezinken...
Hoe groter de stress en angst, hoe meer die oude Els naar boven komt blijkbaar. Ik dacht dat ik haar best klein had gekregen, maar na het nieuws stond ze er weer in volle glorie...
Dus nu steek ik mijn energie in die oude Els wegwerken en proberen alles op een rijtje te krijgen.
(Wat wil ik en hoe en vooral wat niet.)
Ipv naar een job te zoeken of te gaan solliciteren...
En ik weet dat dit de goede manier is, op lange termijn. Maar op korte termijn bezorgt deze manier me enkel meer stress...Pfff...
Na een
dikke 4 jaar lijk ik weer op 0 te staan. Weer aan de grond, geen werk, geen inkomen, geen toekomstperspectief...
Nooit gedacht dat ik hier weer (zo snel) zou staan.
Op goede dagen (uren, minuten,...want het schommelt hier nogal snel) zie ik het positief: jihaa, weer een kans om meer Els te worden. Weer een kans om mijn leven nog een betere wending te geven.
Op slechte dagen zie ik enkel mijn beperkingen: sinds 2010 ben ik ouder, wat angsten rijker en heb er een PTSS bovenop. Geen job-materiaal dus...
Het gaat hier als in een echte rollercoaster ferm op en af...
Karel heeft werk, we hebben wat spaarcenten en leven veel goedkoper dan in ons voor-leven.
Even geen inkomen van mij overleven we wel, en toch...
Dit is niet echt Dingen Die fijn Zijn ;)
Ik weet (hoop) dat het weer een geweldige kans gaat blijken te zijn, a blessing in disguise, maar nu zie ik het even nog zo niet...
Ach, ik ben niet alleen ouder maar ook wijzer. Ik ben hier al eens geweest, moet het toch makkelijker maken he...
En ik heb een geweldige man, ik heb jullie, de lente komt er aan...
Alles komt goed, ooit.
Ik wou dat het al ooit was ;)
Ik ga dus maar toepassen wat ik zelf al zo vaak zei en wat echt werkt: op zoek blijven gaan naar de kleine Dingen Die Fijn Zijn!
En mij optrekken aan lieve post en wijze woorden:
Iemand een goed job-idee voor mij?
36 jaar, een 15 jaar oud licentiaat diploma Criminologie (nooit gebruikt) en al 15 jaar ervaring in de verkoop.
Met een grote liefde voor klanten, plantjes, beestjes, schrijven, creëren, bloggen, boeken,...
Ik bedoel het niet concreet hoor, mag natuurlijk wel ;)
Ik denk dat ik gewoon niet eens weet welke jobs er allemaal bestaan, voor mensen met mijn kwaliteiten. Dus tips en ideetjes en richtingen zijn welkom!
Blij dat het er uit is, ik hou niet van vaag gedoe.
Maar de eerste week mocht ik het nog niet zeggen en de tweede ging het echt niet...
Deze week voelde ik mij (dankzij de bungalow ;) ) er wel toe in staat, oef!
Hoop is een prachtig, positief woord dat me doelen
laat stellen om naartoe te werken zonder
gehecht te zijn aan het resultaat.
-Bernie Glassman-
Merci voor het luisteren, liefs Els