Hoera, hoera, het is weer LEeSclubdag!
Goedemorgen, wat is het fijn om hier weer samen te zijn! Al zeg ik het zelf: de
LEeSclub is echt #DingenDieFijnZijn hé!? Ik hoop dat jullie er even hard van genieten als ik...
Ons volgende boek wordt weer iets helemaal anders, iets moeilijker maar echt een aanrader. Dat vindt ook de
Opzij want daar las ik ooit een geweldige recensie die me naar de bibliotheek deed hollen. Ondertussen heb ik het boek ook gekocht en wil ik het nog eens samen met jullie lezen. Tegen donderdag 7 juli, ok?
Het is geschreven door
Karen Joy Fowler, die je misschien kent van haar vorige (verfilmde) roman 'The Jane Austen Book Club'? En het stond ook in één van mijn
lijstjes van 2015.
Mij sprak het verhaal aan omdat het over zusjes gaat en ik graag een zus had gehad. Halfweg (ongeveer) het boek bleek er nog meer reden te zijn (voor mij) om dol te zijn op dit boek. Maar dat leg ik later wel uit. Het is een boek dat je intelligenter maakt, mooi meegenomen, toch? Het doet je nadenken, twijfelen, huilen, lachen, en pas op: je kan er niet over zwijgen.
In tegenstelling tot het boek dat we nu lazen: "Als je me vraagt om te komen laat ik alles achter...maar vraag het me"
Ik vind dit een geweldig mooi boek, een magisch realistisch sprookje, dat je moet lezen en koesteren. Helemaal onder je huid laten kruipen en in je hart laten wonen. Er over praten is iets moeilijker maar ik probeer het toch.
Voor mij gaat dit boek over alles waar ik met
worstel.
Het gaat over
zoeken en vinden, weer verliezen, falen.
Vergeten, terug her-leren.
Een thuis zoeken, parels vinden.
De liefde, twijfelen.
Wijsheden, jezelf verliezen, boven jezelf uitstijgen.
"Opgedragen aan al diegenen die zich steeds willen onderscheiden en strijden tegen degenen die willen dat we allemaal hetzelfde worden."
'Als je me vraagt' gaat over
liefde geven, je pad zoeken en volgen
jezelf vinden
jezelf blijven.
Het gaat over mijn soort van (willen) leven/zijn.
Wholehearted zou Brené Brown zeggen, ook al iemand uit mijn 2015 lijstje.
Als ik dit boek lees wisselen goesting en angst af als dominante gevoelens in mij.
Goesting om buiten te komen, kansen te grijpen, mijn verdedigende houding te laten varen en mijn hart open te stellen.
Angst dat mijn ogen en hart niet open genoeg zijn en dat ik misschien al kansen heb laten liggen. Want de kansen die parels kunnen blijken te zijn dienen zich niet altijd blinkend en stralend op een dienblaadje aan hé.
Maar dan denk ik aan het verhaal van Dani en Izan en besef dat er tweede en derde kansen bestaan...
En dat de wereld vol mensen met opwijkingen zit, ook in boeken.
Sinds dit boek ben ik dol op vuurtorens :) En heb ik zin om een nog een (derde) keer naar Capri te gaan. Op zoek naar het kind in het kind...
Ik ga, vol goesting verder op mijn pad. Met een open hart, met handen (soms schoenen) vol moed en mijn ogen wijd open.
Hoe mooi lezen kan zijn....
Lezen maakt je mooier, wijzer en rijker, zo veel rijker.
Dank jullie wel lieverds, om dit LEeSpad samen met mij te volgen!!!
Ik hoor heel graag jullie mening.
Nog een fijne
opwijkende donderdag!
Gewoonten geven houvast, maar ze kunnen je ook verhinderen om volop van het leven te genieten.
-Olaf Hoenson-
Liefs,
Els