Els en de Opzij

Dank u en niet zo dank u

Op deze Dankbare Dinsdag wil ik een aantal mensen bedanken en een aantal mensen vragen nog eens goed na te denken.
Dit alles in het kader van #metoo. 

Als trouwe kijker van DWDD heb ik al met een smile én met een giga boosheid voor de tv gezeten. Hier, op de site van de Opzij kan je lezen waarom.
Vandaar:
-dank u Opzij voor dit artikel en zo veel meer
-dank u Antoinette Scheulderman voor je wijze woorden de dag na de bewuste aflevering
-dank u Jelle Brandt Corstius voor je moed en eerlijkheid

En een dikke-niet-dank-u aan Jessica Durlacher en Wilma De Rek.
Vrouwen die andere vrouwen neerhalen door het te hebben over 'typetjes' en 'dingetjes' ; zo pijnlijk! Beide dames hebben dan ook al een beleefde, teleurgestelde mail van mij ontvangen.

Ik weet dat ik het vaak over hetzelfde heb de laatste tijd maar het is dan ook iets waar niet genoeg aandacht voor kan zijn. Enkel zo kan de wereld ten goede veranderen. Laten we dat samen doen!

''Angst maakt de wolf groter dan hij is.''
-Duits spreekwoord -

Fijne dag nog,
liefs Els

Afwijken van de opwijking

Els wil de wereld redden

Boek per boek, blog per blog wil ik de wereld redden.
Eén van mijn vele opwijkingen :)
Ik sta daar (gelukkig) niet alleen in.
Naomi Klein wil dat ook én doet dat veel beter dan ik.

Ik moet morgen een extra dagje werken maar laat jullie niet in totale losbandige vergetelheid achter ;)
Bij deze mijn recensie van Nee is niet genoeg. Als je wil weten wat we als wereld momenteel doormaken, wat er nog gaat volgen en hoe we dat alles ten goede kunnen keren lees dan dit boek. Het is geen vlotte-zwembad-cocktail-roman maar het leest best vlot én voor het redden van de wereld moet je iets over hebben;)

Nee is niet genoeg, tegen Trumps shockpolitiek, voor de wereld die we nodig hebben doorNaomi Klein

Wow, wat een boek! Koop dit boek, lees dit boek, voel je lastig, schuldig, misselijk en krijg daarna gigantisch veel goesting om de sprong te wagen. “Take The Leap.”

Naomi maakt duidelijk waarom gewoon nee zeggen tegen Trump niet genoeg is. Want Trump komt niet uit de lucht gevallen, hij is de logische eindfase van het huidige neoliberale systeem.

Zij wil dat wij begrijpen waar we vandaan komen omdat we enkel dan kunnen begrijpen hoe we naar een nieuwe wereld kunnen evolueren. Ze begint met uit te leggen hoe het zo ver is kunnen komen (om te huilen, als je al die ellende leest), daarna laat ze ons zien wat er nu aan de gang is én vervolgens waarschuwt ze ons hoe het nog erger kan (heel ongemakkelijk om te lezen). Dan komt het energie-gevende deel, het deel over hoe het beter kan. Door niet enkel nee te zeggen maar ons te verenigen en ja te zeggen. Ja tegen een wereld die goed is voor ons allemaal. En dat wil zeggen vrouwen, vluchtelingen, immigranten, transgenders, inheemse volkeren,…

Enkel als we samen gaan werken, en niet stap voor stap maar met een grote, moedige sprong vooruit, gaan we bereiken wat er bereikt moet worden. Er is geen tijd meer om te palaveren en elkaar te bekritiseren. ‘The time is now.’

Naomi heeft een moedig, actueel, confronterend én inspirerend boek geschreven. Je ogen zullen open gaan, net als je hart en je hoofd.

Lees gewoon dit boek, je bent het jezelf verschuldigd!

 ''Geniet van de kleine dingen. Want op een dag kijk je terug en besef je dat het grote dingen waren.''
-Robert Brault -


Dikke merci voor al jouw steentjes voor een beter wereld,
liefs Els

Detroit

Dank

Dank u wel Radio1 voor de gratis kaartjes. Dank u wel voor het maken van de film (Detroit) Kathryn Bigelow.
Het verhaal was afzien, maagverkrampend, tenenkrommend, plaatsvervangend beschamend maar jammer genoeg ook waar gebeurd.
Heel belangrijk dat films als deze gemaakt worden!

Ik slaap al 2 nachten slecht maar ik ben blij dat ik dit stukje (Amerikaanse) geschiedenis nu ook ken.

De wereld heeft  liefde nodig en begrip en samenhorigheid. Dringend.

''Dans met je hart en je voeten zullen volgen.''
-Zen-

Een fijne Dankbare Dinsdag,
Els

Leven zonder filter

Dingendiefijnzijnleest

Ik vind het leven soms best lastig, een gedoetje (René Gude indachtig).
Als ik dan dingen tegen kom die me helpen wil ik ze graag delen. Noem het mijn Jezus-complex, een opwijking ;)

In deze 'hulp-categorie' valt volgend boek.
Als je een beetje rondkijkt zal je enorme verdeeldheid zien betreffende dit boek. Mensen houden er van of haten het. De haters vallen voor mij meestal in het kamp 'kritiek hebben is makkelijk'. Ik heb het de laatste tijd al zo vaak gedacht, gezegd, geschreven: laat slachtoffers in hun waarde. Het wordt dringend tijd dat we naast #metoo ook #ibelieveyou gaan omarmen. En niet alleen de mannen, ook en vooral de vrouwen. Wij moeten voor elkaar opkomen, elkaar steunen en ondersteunen. Dat is gewoon een aangeboren plicht die je bij je geboorte mee krijgt, nem.

De ondertitel van het boek van Fleur is: Mijn ervaring met hoogsensitiviteit.
'MIJN'. Dit boek brengt ons dus het verhaal van Fleur, Fleur en enkel Fleur alleen kan dat verhaal vertellen. En niemand kan of mag daar afbreuk aan doen. PUNT.

Ik heb gigantisch veel onderlijnd in dit boek. En die herkenning voelde goed. Ik gun jullie dat gevoel ook.

Leven zonder filter, mijn ervaring met hoogsensitiviteit door Fleur Van Groningen

Mijn potlood heeft geen punt meer. Ik heb de helft van dit boek onderlijnd; een feest van herkenning. Dolblij dat ik dit geweldige boek heb gelezen. Dikke dank u wel Fleur, om dit boek te schrijven.

Fleur heeft een boeiend, educatief, vlot leesbaar, herkenbaar, pijnlijk eerlijk boek geschreven. Een boek dat leest als een trein, dat boeiend is maar ook grappig. En aangezien 1 op 5 personen hoogsensitief is, een boek dat veel mensen moeten lezen.

Net als Fleur las ik ooit Hoog sensitieve personen van dr. Elaine N. Aron en vanaf toen wist ik zeker dat ik hoogsensitief was. Dit boek is anders, nog meer herkenbaar. Dit boek lijkt wel helemaal over mij te gaan. Behalve de autobiografische delen was quasi echt alles ‘oh ja, dat heb ik ook’. Het feit dat dit boek is geschreven door iemand die geen wetenschappelijke achtergrond heeft maakt het volgens mij nog meer herkenbaar. De vlotte taal, de humor, de ervaringen die ons allemaal overkomen, beschrijvingen van het gewone dagelijkse leven, dat alles maakt dit een boek dat vol inzichten en herkenningspunten staat.

Fleur neemt het hele spectrum van HSP (Hoog Sensitieve Personen) zijn op in dit boek: de eigenschappen van HSP, de worsteling met het etiket HSP, de moeilijkheden in je jeugd, het anders zijn, HSP en vriendschap, HSP en werk,… Daarnaast legt ze ook verbanden met depressie, parentificatie, hoogbegaafd zijn, spiritueel zijn,… En ze geeft tips en tools om met je hoogsensitiviteit om te gaan.

Praktische, haalbare dingen zoals rustmomenten inlassen, aan introspectie doen, emmertjes ledigen,…

Iedereen die zelf HSP is of iemand kent die het is moet zeker dit boek lezen. Het is zo fijn om te lezen dat je niet alleen bent met al je eigenaardigheden.

Hoewel het een heel persoonlijk verhaal is, is het ook een heel universeel verhaal, namelijk het  verhaal van 20 procent van de bevolking. En hoewel het niet door een wetenschappelijk expert is geschreven bevat het wel veel wetenschappelijke informatie en verwijzingen naar relevante literatuur.

De vorm van dit boek is geweldig qua opbouw. Het begint met het opsommen van de HSP eigenschappen die Fleur bezit, daarna heeft ze het over haar jeugd en kindertijd waarin die eigenschappen naar boven kwamen, waarna ze vertelt over haar zoektocht naar meer informatie, hulp en innerlijke wijsheid om te eindigen met een hoofdstuk over alle positiefs dat HSP haar al gebracht heeft.

Tijdens die zoektocht in het boek ga jij als lezer op zoek naar jezelf. Je leert jezelf beter kennen doordat je Fleur beter leert kennen, knap gedaan.

Het is een boek dat vele mensen gaat helpen, dat gedeeld moet worden, waarover gepraat moet worden. Een mooi, moedig, belangrijk boek.

Hou je geslepen potlood klaar…

''Alles is zoveel dat een klein beetje ook nog bijna alles is.''
-Herman De Coninck-

Veel leesplezier lieverds,
Els

#metoo

Alle meisjes aan de macht

Hoewel de aanleiding intriest is ben ik zo blij en dankbaar voor alle aandacht die er nu is voor grensoverschrijdend gedrag van mannen.
We leven in 2017! Mannen die hun handen niet kunnen thuishouden, hun macht misbruiken, vuile taal gebruiken, je grenzen overschrijden,... dat moet gedaan zijn!

Ik kan zo een lijstje opsommen van mannen/jongens die mijn grenzen hebben overschreden. Gaande van gebaren, woorden tot aanrakingen. Ik kom met beide handen niet toe als ik begin te tellen... En ik ben daarin niet alleen, jammer maar helaas.

Daarom ben ik iedereen dankbaar die zijn mond opentrekt. Hoewel dat niet makkelijk is en je daarna vaak bakken sh*t over je heen krijgt. Kijk maar naar Griet.

Daarom dank u aan Gloria Allred, advocate van zoveel slachtoffers (van zowel Weinstein als Cosby en meer). Dank u Marjolein van Bavel om nog eens te melden dat slachtoffers zich vaak schamen omdat ze er niet in geslaagd zijn het misbruik te voorkomen. (En dat wij als buitenwereld daar een belangrijk aandeel in hebben.)

Dank u Alyssa Milano voor de hashtag #metoo!
Dank u Bieke Purnelle voor je wijze woorden.
...

En zo zijn er nog veel meer moedige meisjes en vrouwen.
Waarvoor dank!

'Wees jezelf; er zijn al genoeg anderen.''
-Loesje-

Nog een fijne Dankbare Dinsdag,
Els

dELeeSclub las The Hate U Give

Dingen Die Fijn Zijn leest!

Goedemorgen! Klaar voor de bespreking van ons laatste boek? Neem een theetje, een koekje (liefst met chocolade) en we beginnen er aan...

We lazen The hate U Give en ons volgende boek wordt Kleine Genoegens.
Een boek van The School of Life, dus je gaat er wijzer van worden ;) Kleine genoegens is opgebouwd uit allemaal verschillende stukjes die gaan over een welbepaald genoegen. Oftwel: Dingen Die Fijn Zijn! Echt een boek dat helemaal bij mijn blog past, tof hé :) En omdat het allemaal korte stukjes zijn kan je het naast je bed leggen of naast je toilet. Lezen hoeft niet altijd veel tijd te kosten.
 We bespreken het hier op donderdag 23 november.

The hate U give is echt een geweldig boek hé!? Zou iedereen (zeker Trump) in deze moeilijke tijden echt moeten lezen. Even tussendoor: ik lees nu dit boek en daarvoor geldt hetzelfde: must read! De wereld willen veranderen, het blijft een opwijking van mij ;)

The Hate U Give door Angie Thomas

OMG, wat een boek. Ik schaamde me, moest huilen, moest lachen, was boos, triest, hoopvol, jaloers….

Een MUSTread. Trump moet dit boek lezen! (Al vraag ik me meer en meer af of die man wel kan lezen…)

Iedereen moet dit lezen. Dit boek is zo Amerika op dit moment, en dat op een vlotte, aangrijpende, hartverscheurende, grappige, moedige, hoopvolle, levensechte manier gebracht. Indrukwekkend.

Je raakt direct meegesleept in het verhaal, het laat je niet meer los, zelfs nadat het uit is. Het kruipt in je hoofd en hart en geeft je een schop onder je kont toe. Ik, als bevoorrechte witte mens, hoorde nog nooit een stem als die van Angie en Starr Carter. En dat is jammer en beschamend voor mij.

Angies personages zoals Starr en haar familie maar ook haar vrienden Chris en Maya, stuk voor stuk spatten ze levensecht van het papier. En wil je tot hun kring gaan behoren.

Het verhaal van Starr en haar wereld staat bol van geweld en ellende, maar bevat ook veel liefde, hoop, lachen en plezier. En hoewel zij tot een totaal andere wereld behoort toont dit boek ook aan dat wij qua mens zijn toch echt allemaal hetzelfde zijn en dat ieder van ons gelijk is. Al heeft de ene persoon een meer bevoorrecht, makkelijker leven dan de andere.

In het echte leven loopt, jammer genoeg, niet alles goed af. In dit realistische verhaal ook niet. Starr leert van haar mama dat het goede doen niet altijd goed afloopt maar dat het enige wat je kan doen blijven goed doen is; wijze mama. Het is een THUG LIFE’. Een uitspraak waar ik het helemaal mee eens ben. (Wie wil weten wat dit wil zeggen: lees het boek!)

De wereld geschetst in dit boek is niet goed. De echte wereld in Amerika en daar buiten ook niet. Komt het ooit goed? Dat moet! We moeten over alles wat fout loopt (zoals het neerschieten van onschuldige zwarte kinderen) blijven praten, we moeten ons hart blijven openstellen en niet bang zijn. Niet voor elkaar en zeker niet om de waarheid te vertellen. Sommige dingen zijn te belangrijk om er niet over te (durven) praten.

Zoals Starr in het boek zegt moeten we blijven opkomen voor onze rechten en die van anderen, blijven eisen dat er dingen veranderen, blijven protesteren. Omdat er dingen MOETEN veranderen.

En dat moeten we samen doen, wereldwijd. Los van overtuiging, kleur, geslacht en geloof.

Dit boek is daar een geweldig goed begin voor, bedankt Angie!

Koop dit boek, lees dit boek, deel dit boek!

(Ik kan niet wachten voor de verfilming.)

''Doe wat juist voelt in je hart. Kritiek krijg je altijd.''
-Eleanor Roosevelt-


Bedankt om weer allemaal zo enthousiast mee te lezen!
Lees ze,
Els

Tampontaks

Hoera hoera

Oh wat zijn we blij de tampontaks van 21 procent is éindelijk voorbij!
#dankbaar!
Maar...
-wie heeft ooit zoiets discriminerends uitgevonden!?!
-zijn wij meisjes niet te braaf, dat we nooit in opstand zijn gekomen?
-waarom heeft dat zo lang mogen blijven bestaan?

Maar alla, we zijn er (bijna) vanaf!
Enne, voor wie het wil weten: ik ben nog altijd kei content van mijn wasbaar maandverband!

Weg met alle schaamte, oneerlijke btw tarieven en geheimzinnigheid!
Leve de bloedende meisjes ;)

''Doe wat je moet doen en de kracht volgt vanzelf.''
-Ralph Waldo Emerson-

Nog een fijne dankbare dinsdag,
liefs Els

#teamGriet

Griet Op de Beeck en de wereld

Na mijn bericht van afgelopen week heb ik een week van woede, teleurstelling, verdriet en plaatsvervangende schaamte achter de rug. Dat alles heeft geresulteerd in een button:

Merci Karel voor het ontwerp van de button! (Krantenfoto's uit NRC, door Wouter van Vooren)

#TeamGriet.
Griet heeft niemand nodig die voor haar opkomt, dat kan ze zelf veel beter dan ik, en toch. Toch kan ik niet zwijgen, noem het een opwijking...

Nadat Griet haar verhaal deed volgde er een mediastorm, dat was ook te verwachten. Wat ik niet had verwacht is al de kritiek, twijfel, zwartmakerij.
Dat maakte me enorm triest én boos. Vandaar #teamGriet.

Wat Griet deed was enorm moeilijk, pijnlijk en moedig. Haar waarom was mooi, zo mooi. Griet deed het niet voor de aandacht maar wel om andere mensen te helpen. Mensen die niet durven/kunnen/mogen spreken. Mensen die elke dag verdriet/angst/pijn met zich meedragen en desondanks toch dapper proberen verder te doen.

Meemaken wat Griet heeft meegemaakt, omgaan met de gevolgen daarvan, in therapie gaan en blijven gaan. Telkens weer dat 'tapijt opheffen', alle zwartheid recht in de ogen kijken en een manier zoeken om daar mee om te gaan én daarna nog anderen willen helpen dat is geweldig "knap". Een juist woord bestaat daar niet eens voor.

Dat er dan mensen zijn die daar in de pers de spot met drijven dat begrijp ik echt niet. Je kan argumenteren dat Griet het zelf gezocht heeft omdat ze bekend is. (Vind ik niet waar maar alla.) Maar dat je dan en passant ook de moed en kracht van alle slachtoffers wegneemt die overwogen om hun verhaal ook eindelijk te vertellen dat is immens triest en pijnlijk en jammer.

Ik lees verschillende kranten, niet alle. Ik heb dus niet alle negatieve dingen gelezen. Wat ik wel las, daar viel me iets bij op. Die stukken werden allemaal geschreven door mannen...
Zijn zij (onbewust) jaloers op het talent van Griet om mensen te raken? Jaloers op haar moed, haar echtheid, haar schrijftalent?
Voelen zij zich (onbewust) aangevallen omdat, jammer genoeg, de meeste daders van dergelijke feiten man zijn en de meeste slachtoffers vrouw? (Dat ze zich dan eens van dat soort mannen distantiëren hé.) 
Het waren dan ook nog eens mannen zonder therapeutische achtergrond. Op welke basis achten zij zich bekwaam om over zulke complexe problemen uitspraken te doen?


(Openbare) kritiek hebben op je ouders, nog zoiets dat blijkbaar taboe is. En waarom? Iedereen kan kinderen maken. Maar er gelukkige volwassenen van maken behoort ook tot het takenpakket en dat wordt vaak vergeten. Ze eten geven en niet misbruiken of mishandelen is niet genoeg hoor.
Als je als kind dingen bent tekort gekomen of er zijn je dingen aangedaan, dan draag je dat je ganse leven me je mee. Er niet over (mogen) praten maakt alles erger. Het zorgt soms zelfs voor families waar je generatie na generatie dezelfde fout ziet gemaakt worden.

Ik las ook veel positieven dingen. Therapeuten allerhande die blij waren met de voorbeeldfunctie van Griet. En daar waren ook mannen bij. Dank aan die mannen :)

We leven in tijden waarin er veel slachtoffers zijn. Van allerlei wandaden, klein en groot. Slachtoffers die hun verhaal doen niet geloven of hen bespotten maakt alles veel erger. Voor het slachtoffer dat een tweede keer slachtoffer wordt maar ook voor de wereld an sich. Al klinkt dat pathetisch.
We kunnen niet langer zwijgen. Niets doen is ook zwijgen. Niets doen is een dader helpen. Net zoals kritiek hebben op een slachtoffer een dader helpen is.

Allemaal samen kunnen wij de wereld mooier, veiliger en rechtvaardiger maken.
Laten we dat samen doen.
Luister, voel mee, troost, bied hulp, rapporteer, geloof, steun.
Spreek, zwijg niet. Open je hart, doe iets.

Het is tijd om een kant te kiezen en 'voor uw en onze veiligheid' , kies de kant van het slachtoffer!
#teamGriet

Griet schreef ook nog eens een geweldig mooi boek, daar gaat het intussen te weinig over. Net als in haar vorige boeken sleept ze je mee langs wegen vol tranen, afslagjes met een glimlach en personages die in je hart gaan wonen. Ik heb zo veel moois en waars en herkenbaars onderlijnd. Ik kijk nu al uit naar deel 2 en 3!



"De titel 'moeder' zou een ereteken moeten zijn dat kinderen in jaren van volwassenheid wel of niet toekennen..."
-Griet Op de Beeck-

Nog een fijne dag enne, moest jij ergens nog iemand weten die negatieve kritiek had op Griet en haar verhaal, stuur hem dan gerust een linkje naar dit blogbericht.
Niet dat ik mijzelf zo hoog acht maar misschien kan ik hen toch een beetje anders naar de dingen laten kijken? Het kan maar helpen...

Liefs Els

Herfst

Dankbaar

Vandaag ben ik dankbaar omdat mijn tweede favoriete seizoen nu echt is aangebroken: de herfst! (De lente blijft mijn nummer 1.)
Er valt zo veel moois te rapen en te zien: olékes!

Ik zou wel elke dag naar het bos willen gaan want het verandert zo snel allemaal.

De dagen dat ik niet naar het bos kan behelp ik mij met dit geweldige boek:

Elke maand is het hetzelfde bos-tafereel maar dan aangepast aan de maand van toepassing. Tof, mooi, boeiend én met harde pagina's dus je kan het mooi op de kast zetten! Aanrader.

''Als je valt, raap dan telkens iets op.''
-Oswald Avery-

Geniet nog van deze mooie dagen,
liefs Els