Mijn strijd

Mijn woord van januari

Vorig jaar had ik een woord van het jaar: groei. Ik was benieuwd wat mijn woord van 2018 zou worden: lichaam, aanvaarding, water,...
Voor deze maand heb ik alvast een woord: strijd.

Misschien gaat het dit jaar wel zo zijn: elke maand een woord. Of strijd blijft ook komende maanden nog mijn woord, we zullen zien.

Eerlijkheid, totdat het pijn doet, dat is ook één van mijn opwijkingen.
Dus ga ik weer maar eens met de billen bloot;)

Ik zag Three billboards, ik begon aan de Mijn strijd reeks en las stukje per stukje Trauma en herstel (op aanraden van Griet Op de Beeck), ik las ook vanalles over #timesup. Dat allemaal samen maakte me bewust van mijn woord 'Strijd'.
Ik dacht na over Lotte die naar Zweden verhuisde, Prentje die een cursus gaat volgen in Kopenhagen,... Els die nog in haar geboortedorp woont en droomt van Zweden en pottenbakken én schrijfcursussen en... Sommige dingen (cursussen) vallen uit de boot wegens niet te combineren met mijn werkuren, sommige dingen vallen uit de boot wegens...
Wegens angsten, onzekerheden, een laag zelfbeeld, nood aan structuur en dingen die vertrouwd zijn.
PTSS en een lastig verleden...

Ik wil op de barricaden staan, ik wil de wijde wereld intrekken, ik wil leren en ontdekken en groeien. Groots, breed, ruim, ver, diep,...
Maar ik blijf dichtbij, vertrouwd, klein, veilig,...

Niet omdat ik bang ben (of misschien wel) maar omdat ik voel dat ik dat nu nodig heb. Nog steeds, nog lang, wie weet. Voor altijd, misschien.
En dat is dan Mijn strijd: klein en dichtbij.
Of misschien is mijn grootste strijd wel de strijd om tevreden te zijn met mijn kleine strijd en niet constant te denken dat een grote strijd beter is.
Ik moet hier best wel een beetje van huilen.
Had het soms graag anders gezien.
Maar het is wat het is.
Punt.

Het is wat het is en het is goed zo. Wat het ook is.
Ik ga klein strijden en groeien, bloeien op mijn manier.
En jij?

''Wil je de gevangene zijn van je verleden of de pionier van jouw toekomst?''
-Deepak Choprak-

Liefs Els