donderdag 4 juni 2020

Bubbel

Ik wil blijven opwijken.

Opwijken gaat om op-kijken. Niet neer-kijken. Op anderen of op de dingen in jezelf die niet zijn zoals je denkt dat ze (volgens anderen) moeten zijn.
Het gaat om met een open hart en een open blik kijken naar wat er is en dat aanvaarden. Om die blik open te houden moet je uit je bubbel treden. Hoewel we nu (terecht) in allerlei bubbels moeten blijven.

Maar ik denk dat het mogelijk is om uit je bubbel te treden in je bubbel. Zolang je internet hebt, boeken uit de bib, een goede krant en een hoofd dat kritisch wil denken kan je je bewustzijn verruimen.

Karel werkte maanden zonder collega's, ik werk nu al maanden in een minimum bezetting, daarnaast bleven we in onze bubbel van 2. Naast veilig voelde dat ook heel rustig. Er viel zo veel ruis weg. Zo veel moeten, zo veel doen alsof, zo veel keuzemogelijkheden. Wat overblijft zijn wij, boeken, natuur, wandelen, fietsen (en vallen), bakken, praten, schrijven.

Daarnaast bestond mijn sociale leven uit contacten hier en op Instagram. En heel veel podcasts luisteren, podcasts die mij bewust maken van dingen waar ik te weinig over weet maar die ik wel heel belangrijk vind. In het kort komt het neer op een betere wereld willen zien, wat begint met bewustzijn. Ik luisterde al langer naar Damn Honey, nu luister ik ook de BOOS AntiCoronaDepressiepodcast en alles van Nahko (zijn Sunday Services zijn voedsel voor je ziel, zijn Medicine Tribe gesprekken met wijze mensen zijn voedsel voor je hoofd).

Ik zit dus naast mijn bubbel met Karel in een online activistische bubbel. En hoewel ik tegen hokjes en enge denkwijzen ben geloof ik dat dit een goede bubbel is. Omdat het om stemmen gaat die we vaak niet (genoeg) horen. Stemmen die de andere kant laten zien, die we vaak niet willen of mogen of kunnen zien. De wereld staat in brandt, er gaat zo veel fout. Wat daar fout gaat belangt ons ook aan. Wat hier misgaat heeft daar effect. De wereld is zo klein, de bol zo fragiel.

We moeten zorgen voor onszelf én elkaar. Momenteel heeft de linkerkant van mijn lichaam zo wat alle kleuren van de regenboog. Die kleuren krijgen ging heel snel en het is wat het maar is: de kleur van mijn vel, mijn huid, mijn omhulsel. De kleur van je huid, van je geaardheid, je geslacht, je geloof,... het is maar een kleur. Wie jij bent, echt bent, in je kern, zit dieper.

Ik hoop dat al deze wereldproblemen, die nu allemaal crescendo escaleren, de geboorte van een mooie, nieuwe wereld aankondigen. Met respect voor onze mooie Moeder Aarde én elkaar.



Lees, luister, deel en spreek.
En geef: liefde, tijd, aandacht, geld, een platform,...

Voor de niet-lezers onder ons: The hate U give is ook een prachtige film! Het boek lazen we al eens met dE LeeSclub.

''Het geheim van verandering is je energie niet te richten op het bestrijden van het oude, maar op het realiseren van het nieuwe.''
-Socrates-


Nog een fijne opwijkende donderdag!
Liefs Els



Ps: Er zijn nog bundels! 5 euro voor 'Echte Els' bij je thuis!

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!   

4 opmerkingen:

  1. Mooi, dat over de kleur van je huid. Het maar een kleur... The hate u give heb ik dankzij jou gelezen. Zeer indrukwekkend

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik hoop met jou mee op die mooie, nieuwe wereld.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik ervaar het ook als een crescendo van problemen! Het een na het ander!

    BeantwoordenVerwijderen

Het is altijd fijn om van jullie te horen! Bedankt voor je reactie!!!