dE LeeSclub las:

 Oogst. 

Goedemorgen Leesclubbers, hier gaan we weer! Iedereen klaar? Start! 

Ik heb mijn thee (Earl Grey van Piramide) en koek (speltwafel uit de Bioplanet) klaar. Wat eten/drinken jullie? Smakelijk en schol alvast!

We lazen afgelopen weken het aangrijpende Oogst van Sien Volders. Ons volgende boek wordt Bloed van Beatrijs Smulders. Aandachtige lezers van mijn blog hadden dat misschien al geraden. Ik ben echt ferm onder de indruk van dat boek, het is: geschiedenis, memoir, dagboek, coming of age, feministisch, activistisch,... en dat allemaal in 1 boek. En er volgen nog 2 delen, hoera! Dat boek bespreken we hier op donderdag 1 juli. (Tegen dan heb ik, hoop ik, mijn eerste vaccin gehad. Zitten jullie er ook op te wachten?)

 

Vandaag hebben we het over Oogst. Een hard boek, een pijnlijk boek. Maar ook een hartverwarmend boek, eentje dat je hart en ogen opent. Voor de wereld om ons heen die soms ver van ons bed lijkt maar in feite gewoon op ons bord ligt. Zoiets. Hebben jullie het graag gelezen? Heeft het jullie kijk op de wereld (een beetje) veranderd? Het heeft mij in ieder geval wel even wakker geschud.

Mijn recensie:

 

Noord las ik voor de cover en de achterflap. Oogst las ik omdat ik sinds Noord een ferme Sien fan ben. Sien heeft een eigen stem, een stem van hier die verhalen vertelt van daar, en dat maakt haar uniek.

 

Vol goesting begon ik in Oogst en ik dacht al heel snel: ‘dit is niets voor mij, te donker, te confronterend’. En toch las ik verder, gejaagd. Ik las en las en dacht alleen maar: oh, wat is dit goed’.

 

Sommige schrijvers zijn goed in verhalen vertellen, anderen kunnen dan weer prachtig schrijven, nog anderen zien een misstand en klagen die aan. Volders doet dat alles, in één boek. Niet veel doen er haar dat na.

 

Tijdens de Boekenbeursmarathon hoorde ik haar al vertellen over De Roemeense Alina en haar zoon Lucian die met de bus naar Sicilië vertrekken zodat Alina daar in een tomatenbedrijf geld kan verdienen om (onder andere) haar vader zijn rolstoel te bekostigen. Alina is fictief maar staat jammer genoeg symbool voor massa’s vrouwen die dagdagelijks echt dit werk doen, in erbarmelijke omstandigheden.

 

Omdat Alina een moeder is doet ze haar best om alles zo aangenaam mogelijk te maken voor haar zoon, hoewel ze ook niet wil dat hij denkt dat ze echt niets méer waard zijn. Die tweestrijd is pijnlijk, hartverscheurend en zit vol liefde. Lucian krijgt algauw twee vrienden en met zijn drietjes leven ze én in hun eigen fantasiewereld én in de echte, rauwe wereld die hen omringt.

 

Oogst is een boek dat je raakt. Qua taal en verhaal. Het is er één dat iedereen moet lezen. Een boek om te delen. Want wat je in je winkelkar legt bepaalt de wereld waarin wij leven. Je oogst wat je zaait.

 

Sien gaat nog veel moois mogen oogsten. En ik kijk al uit naar haar volgende (ongetwijfeld ook prachtig vormgegeven) boek met een titel van vijf letters ;)

Alvast een dikke merci om weer mee te lezen, dat doet me deugd. Fijne dingen delen is een opwijking van mij. Sien en Beatrijs zijn volgens mij ook twee zeer opwijkende Madammen! 

 

Bloed zal je misschien nog niet in de bib vinden maar de onafhankelijke boekenwinkels zijn (weer) open en de Boekenweek komt er aan dus laat jullie maar eens goed gaan ;) 

‘Women complain about PMS, but I think of it as the only time of the month when I can be myself.’ -Roseanne Barr-

Alvast een fijn weekend en lees ze,

Els

Ps: Er zijn nog bundels! 5 euro voor 'Echte Els' bij je thuis!

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!