Een lach en een traan

Opwijkende donderdag

Bedankt voor jullie lieve vakantiewensen. Zaterdag nog 1 dag werken en dan begin ik er aan...

 

Gisteren was ik én heel blij én heel triest.

Ik kwam thuis na mijn werk, ging buiten de was ophangen en zag toen dit:

 

 

Eerst was ik kei blij: eindelijk een zonnebloem! Yes! De vorige werden allemaal kapot gebeten door de duiven. Ik dacht: ik kan het toch. En toen kwamen de tranen, massa's. Want ik besefte dat niet ik het gedaan had, maar wel Sieriel. Hier ligt hij begraven en we zaaiden veel bloemen op zijn graf en dit is de eerste in bloei. Ik moet weer huilen nu ik het schrijf.

Zo mooi én zo triest.

 

Maar zo is het leven vaak hé. En-en. Soms moeilijk te begrijpen voor een zwart-wit denker als ik. Die dankzij 24 jaar samen met Karel al veel geleerd heeft over grijs-denken, maar toch. Merci goeroe Karel :)

 

Ik wens jullie, en mijzelf een augustus vol en-en. Met veel tijd en aandacht voor opwijkingen allerhande. Met het grootse zien in kleine dingen. Veel bomen, bloemen en boeken. 

 

Momenteel ben ik nog bezig in Liefdeloos en dat verwarmt mijn hart, fijn! 

Tot op Instagram (dat ik graag terug zou zien zoals het vroeger was, jullie ook?) of tot binnen een paar weken.

 

Let your faith be taller than your fears.

-?-

 

Liefs, Els

 

 

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!    

 

 

Lees ze, leef het,

Els