Afscheid
Zwemmen dat deed ik enkel op vakantie. Totdat ik overvallen werd en allerlei dingen niet meer durfde. Toen zwom ik nooit meer.
Een vijftal jaar geleden wou ik eens gaan wemmen. Ik voelde dat het iets voor mij was, al durfde ik niet. We kozen voor het Arena zwembad; lekker licht en open zoals je kan zien. Het beviel ons direct. We gingen eerst om de 2 weken zwemmen, toen elke week en nu soms 2 keer in de week. We kennen de (lieve) mensen die er werken, de vaste klanten die komen baantjestrekken. We voelen er ons thuis. We vinden het dan ook enorm spijtig dat het vandaag voor de laatste keer open is.
Er is een nieuw zwembad in de buurt gekomen, dat zondag open gaat (op Karel zijn verjaardag), maar dat gaat niet hetzelfde zijn. Want dat is een commercieel bedrijf, Arena was van de stad Antwerpen zelf. Maar ja, niets aan te doen.
Noem het een opwijking maar ik kan me ook erg hechten aan dingen en plaatsen. (En ik heb het lastig met veranderingen. ) Hoewel die dingen en plaatsen vaak samen hangen met mensen. Als er een zaak sluit ben je ook de medewerkers 'kwijt' hé.
We gaven al een bedank-kaartje af. Maar na vandaag is het dus echt gedaan. Het einde van een tijdperk...
Bedankt Arena, om zo goed te zijn voor mijn lichaam én geest. Bedankt voor het warme welkom!
Ook nood aan troost? Lees dan De Meisjes van Annet Schaap.
Soms is moed dat stemmetje aan het eind van de dag dat zegt: ik probeer het morgen opnieuw. -Mary Anne Radmacher-
Liefs,
Els