Oftewel gewoon een afwijking...
Het leven geeft niet alleen op-wijkingen maar ook afwijkingen. Ups en downs dus...Momenteel heb ik wat last van downs...ivm ons proces... Eind deze maand komt er een vonnis, er kan dan nog beroep komen enzo maar het einde is nu (eindelijk) wel echt in zicht.
Er komt weer een ratel-blogje aan, u weze gewaarschuwd :)
Hoe raar alles ook mag klinken, ik denk wel dat ik niet alleen ben in mijn rare gedachtekronkels. Hoewel het bij mij om een gewapende overval draait denk ik dat het ook meer algemene gevoelens zijn, vandaar dat ik het deel met jullie.
Allereerst is er een logische angst: gaan wij op het einde van de rit (die nu dichtbij komt) wel genoeg krijgen om op zijn minst onze jarenlange kosten te dekken!? En dan spreek ik nog niet van allerlei verliezen die we hebben geleden de dag van de overval zelf (geld, auto, handtas, laptop,...). In eerste instantie wil je een compensatie van je materieel verlies, later ontdek je dat je leven in puin ligt en zou je daar ook wel iets voor willen krijgen. Nu willen we vooral dat we niet jarenlang geld in deze rechtszaak hebben gestoken zonder dat geld terug te zien.
In tegenstelling van wat sommigen denken/dachten: rijk gaan we er niet van worden...
Dan komt er een rare angst: angst voor het zwarte gat ofzo. Het proces heeft ons jarenlang veel ellende en verdriet bezorgt, het was voor ons een trauma op een trauma. En toch, nu stopt dat... Wat dan, wat gebeurt er dan, verandert er dan,..!? Niets natuurlijk, of toch niet veel. En toch krijg ik een halve paniek aanval als ik er aan denk. Raar he!? Liever vasthouden aan iets negatiefs dan beginnen aan iets nieuws positiefs...
Terwijl dat positiefs natuurlijk al lang bezig is... Na de overval was ik niets meer, ik zat er compleet door. Ik was mijn werk kwijt, mijn eigen zaak, mijn daginvulling, inkomen, zelfvertrouwen, onbezorgdheid, zelfstandigheid,... Quasi alles. Dat is ellendig en pijnlijk maar gaf me (ons) ook de kans om mijzelf (onszelf) terug van 0 op te bouwen. Dat kost bloed, zweet en tranen (en in mijn geval veel hulp van mijn therapeut) maar nu staat er wel een nieuwe Els (en een nieuwe Karel). Een Els 2.0, anders maar vooral beter, vind ik :).
Op de een of andere manier zit er nu ergens een angst in mij dat die 2.0 gaat instorten. Omdat de fundamenten gelegd zijn tijdens het proces voelt het een beetje dat die fundamenten op het proces zijn gebouwd, begrijp je!? En als dat proces stopt valt mijn fundament weg... Een heel rare gedachtegang... want het enige dat dat proces deed was mijn fundamenten afbreken...
Er zijn ook wel wat mensen die denken dat de 2.0 versies een soort van 'overleef-strategie' zijn. Die mensen hopen dus dat wij er straks weer als de oude gaan staan, dat gaat tegenvallen...
Na een proces als het onze krijgen we nu eindelijk de kans om 'het af te sluiten'. Dat klinkt voor mij als een onmogelijke opdracht, hoe begin je daar aan!? Gaat dat vanzelf? Kan ik dat wel!?
...
Ge ziet, raar he... De jubelstemming laat nog even op zich wachten ;)
Maar het gaat goed zijn, het komt goed. Er komt meer rust, geen extra trauma's meer,...
En samen zijn we sterk, mijn Karel en ik. Samen komen we er wel.
Onze voeten wijzen alvast in de zelfde richting :)
Brengt tijd, brengt raad.
En ik heb jullie ook nog, mijn fijne virtuele familie! Die mij aanvaarden zoals ik ben en mij (meestal) ook begrijpen. Die (meestal) slaat op vandaag. Ik hoop dat ik jullie niet te veel raars heb verteld. Hoe overval-specifiek het ook lijkt, ik denk dat er wel wat universele angsten inzitten...
Ik hoop dat jullie er ook iets aan hebben en liefst ook iets positiefs. Ik heb er alvast veel aan gehad, aan deze blog, waarvoor dank!
Pff, mijn ziel ligt weer op straat, toch altijd een beetje eng...
Wat de pessimist ziet als een struikelblok,
beschouwt de optimist als een opstap.
-Eleanor Roosevelt-
Leve de opstapjes ;)
Fijne donderdag nog en alvast een fijn weekend!
Liefs Els
Lieve Els, zolang je/jullie het van je af kan schrijven bouw je en verstevig je je fundament. Het uitspreken van je angsten maakt het minder eng. Ook omdat het relativeren je in je bloed zit en anders helpen daar je blogmadammen je wel daarbij.
BeantwoordenVerwijderenHopelijk worden jullie beloont met de lange adem die jullie nodig hadden in dit proces. En worden jullie een goed bedrag toegekend. Dat helpt altijd wel een stukje op weg om weer verder te kunnen. Ik ga voor jullie duimen in ieder geval.
Wens je een hele fijne opwijkende donderdag toe
groetjes Danny
Wat een mooi en persoonlijk verhaal heb je met ons gedeeld. Ik weet uit ervaring dat het een heel erg lang proces is, vol valkuilen, tegenslagen, verdriet maar ook kleine stapjes vooruit. Je moet jezelf inderdaad van 0 opbouwen en dat geldt ook voor een partner. En je wordt nooit meer de oude, dat kan niet. Het is juist mooi om tot een 2.0 versie te komen. Hopelijk kent de rechtbank jullie een mooi bedrag toe, al kan het nooit compenseren welk leed deze gebeurtenis heeft aangericht. Het is volgens mij ook een afsluiting van dat hele proces, zodat de neuzen naar de toekomst gericht staan in plaats naar het verleden. Daarom vind ik de foto zo mooi én toepasselijk. Samen door zo'n proces, samen sterker worden en samen de toekomst tegemoed zien. Zal voor jullie duimen dat het vonnis is wat jullie gehoopt hebben en geniet van ieder mooi moment om je heen én met elkaar! Liefs, Natalie
BeantwoordenVerwijderenDag Elske
BeantwoordenVerwijderenGene schrik, ookal is uw redenering heel logisch, uw versie 2.0 zal nie verdwijnen na het proces... Ja, de fundamenten voor 2.0 zijn gelegd door en tijdens dat proces, maar ze zijn niet gelegd óp het proces. De fundamenten voor 2.0 liggen vast op ú...
Ik hoop voor u dat het vonnis een beetje in uw voordeel is... Maar zelfs al is het niet wat ge gehoopt hebt, laat dat u niet uit uw lood slaan ! Dat gaat over geld, over materiële zaken, het emotionele kan niemand u vergoeden, daar kunt gij alleen voor zorgen, en ik denk dat ge met uw versie 2.0 daarvoor heel goed op weg zijt !
Dag ratel-els-2.0,
BeantwoordenVerwijderenVolgens mijn is er een Els 3.0 in de maak, een perfecte combinatie van de vorige Elsen, die weet wat ze wil, en die sterk hieruit komt.
alles komt goed, zeker bij iemand met jouw ingesteldheid!
Fijne avond,
Brigitte
Ik kan me alleen maar bij de vorigen aansluiten... Op naar Els 3.0 zoals Brigitte zegt!
BeantwoordenVerwijderenDat komt helemaal in orde! Ik duim dat je het opstapje goed neemt! En anders mag je altijd een handje geven!
Jij ook een fijn weekend!
Brigitte heeft dat heel mooi gezegd, ja! Het lijkt me logisch dat zulke angsten naar boven komen, na alles wat je hebt meegemaakt, en je wil je niet opnieuw laten raken erdoor, maar weet niet of dat wel lukt... Toch denk ik dat het eerder een grote last is die van jullie schouders gaat vallen. Of daarmee het verleden helemaal 'afgesloten' is, dat is iets anders, maar je bent goed op weg!
BeantwoordenVerwijderenJa een Els 0.3, Brigitte weet het mooi te zeggen. Watch out, she is coming!
BeantwoordenVerwijderenNiks raar els ,je omschrijft het juist heel goed en je hebt nu al zoveel stormen doorstaan ,ik ben er van overtuigd dat het allemaal weer goed komt hoor en ji blijft lekker de els die je weer bent geworden .liefs marloes
BeantwoordenVerwijderenJeetje Els, heb even terug gelezen maar het is ook niet niks allemaal!
BeantwoordenVerwijderenDikke vette knuffel voor je!
Herken je angst.
BeantwoordenVerwijderenNa vijf jaar ziek zijn kreeg ik de kans op een operatie die mijn ziekte zou wegnemen.
Als gevolg daarvan zou ik veranderen.
Ik zou de wereld weer instappen.
Mijn angst was dat ik zo zou veranderen dat ik Donald 'niet meer nodig zou hebben'.
Dat onze relatie gebouwd was op mijn ziek zijn.
Ik wist wat ik had, maar niet wat ik er voor terug zou krijgen.
Toch de operatie ondergaan, met succes.
Nu tweeënhalf jaar later kan ik uit ervaring zeggen dat het vooraf veel enger is dan erna.
Lees vandaag je verhaal voor het eerst, wat een heftige ervaring.
Gevoelsmatig denk ik dat jullie het ergste achter de rug hebben en het leven na de uitspraak veel mooie momenten zal bevatten.
Ja, dit is ook weer een stap verder hè? Elke stap is onzeker en spannend denk ik...
BeantwoordenVerwijderenZolang je maar samen vooruit gaat komt het goed ;-)!
En jullie zijn zo dapper bezig... Veel liefs van Mirjam.
Ik denk dat de angst spreekt, als je het hebt over terugvallen. Iedereen maakt dingen mee, waar hij/zij door kan groeien. Voor jou was dat de verschrikkelijke overval en de nasleep daarvan. Met het wegvallen van het proces straks, komt er ruimte voor nieuwe dingen in je leven en da's spannend, maar vast en zeker de aanzet voor (mooi, Brigitte) Els 3.0!
BeantwoordenVerwijderenJij bent méér dan je angst, je bent sterk! Sterk omdat je voor je gevoelens uitkomt, ze zelfs durft te delen. Blijf bij jezelf, Els 2.0 raak je nooit meer kwijt. Het kan alleen maar beter, zeker samen met Karel.
Lieve groetjes,
Sandra
Volgens mij zijn deze versies van Els en Karel samen zo sterk om al wat nog komen zal het hoofd te bieden. Jullie zijn samen zooooo goed bezig, echt prachtig! x
BeantwoordenVerwijderenIk vraag me af wie op onze school jouw blog leest en jouw spreuken pikt? Nu staat Roosevelt weer in onze leerkrachtenmemo van deze week!!!! :-)
BeantwoordenVerwijderen