zondag 30 november 2014

Kracht en troost.

Moeder Natuur en hoe ze steeds haar werk blijft doen.

Kracht en moed en troost en plezier...rust in mijn hoofd...
Het deed weer deugd, het was weer mooi.
Al was het grijs en mistig en heel koud ;)
Dank u wel Natuurpunt voor weer een mooie wandeling! Deze keer was het de Hobokense Polder in (u raadt het al) Hoboken :)

Vooral water heeft een rustgevend effect, vind ik.





Geluksvis: Geluk voor het rapen, op de rode wandeling !

Het was niet echt foto-weer zoals jullie kunnen zien maar het was wel genieten!
Veel gelachen ook, zal die ijle mist-lucht zijn geweest :)


Want we bouwen aan de toekomst, we leven voor elkaar
We bouwen aan de toekomst en we houden van elkaar
Hier heerst vrede
En er is hoop voor iedereen
Hier heerst vrede
Er is hoop voor iedereen
-Gorki, Luc De Vos-

Nog een fijne zondagavond en hou jullie warm deze week!
Liefs Els



donderdag 27 november 2014

Groene baby's

Groeien en bloeien

De op-wijking van deze week is: ik kan het stekken, zaaien, planten, ...niet laten!
Zelfs al is het bijna winter...
Ons huis komt voller en voller. Overal staan er glazen confituurpotjes, zelf gepimpte bloempotten uit de kringwinkel... Een dure opwijking is het niet hoor ;)
Ik zie graag dingen ontkiemen en groeien en ik eet er ook graag van. Met name de veldsla, tuinkers en postelein. Niet de hyacinten hoor :)

Scheutje van een plant die baby's blijf maken, geen idee hoe de plant noemt..

Mijn avocado's blijven groeien, heb er al 4 ondertussen :)

Stek van citroenplant, cactus Wies (ooit van een geboorte) en hyacinten.

En hier is nog niets te zien, hier moet de magie nog beginnen!
Ik ben ne mooser met groene vingers, alé meestal bruin van het zand maar alla :)
Hebben jullie ook die drang? Of ben ik alleen met mijn kweek-opwijking?

Maak er sowieso nog een fijne opwijkende donderdag van!
En duim mee dat opwijking woord van het jaar wordt ;)

Leef van de ene dag op de andere,
dan begin je elke dag opnieuw en
ben je nooit ouder dan een dag.
-Jules Deelder-

Liefs Els

dinsdag 25 november 2014

Dikke kus

Merci!

Dikke merci aan 2 schatjespatatjes, namelijk Susan en Karel!

Susan voor wel 3 kaartjes in een keer:

Lief en mooi en ontroerend! Dikke dikke merci, ook van Karel :) En nog veel succes met de geef-maand!


En Karel, merci voor je lief merci-kaartje ;)

Soms zijn er van die lastige dagen he, dan doen zo een kaartjes extra veel deugd. Een hart onder de riem! Merci merci en dikke kus aan jullie beide!!!

Ik kan niet terug naar gisteren,
want ik was een ander persoon toen.
-Uit Alice in wonderland van Lewis Carroll-

Nog een fijne Dankbare DinsDag!
Liefs Els

zondag 23 november 2014

Stropers en de vliegenstal...

Een doodgewone zondag.

Niet te veel gedoe, lekker uitgebreid ontbijten (met een sopeitje!) en daarna lekker lang wandelen.
Thuis komen en een warme chocomelk drinken met zelfgemaakte honing/bananencake.
Nu bloggen en veldrijden.
Straks samen pizza maken en daarna een potje scrabble.

Ik ben content.
Meer moet dat niet zijn...

Stropersbos, Stekene.

Dol op mos!

Nu nog zonder modder ;)

Pad tussen het water.

Kunst he!

Waterbomen...
Joepie, beestjes!

En langs 'den binnendoor' naar huis.

15 uur en de zon lijkt al onder te gaan...

Voedsel voor de ogen, voeten en ziel. Happy geest in een happy lichaam, fijn!
Er komen drukke weken aan dus goed dat de batterijen weer opgeladen zijn.

De liefde is eeuwig,
maar de vorm ervan verandert continue.
-Peter Höeg-

Ik wens jullie nog een fijne avond en een geweldige week,
liefs Els


donderdag 20 november 2014

Intiem.

De op-wijking van vandaag is letterlijk en figuurlijk een intieme...

Afgelopen week las ik de Opzij, in bad. Ik lees die regelmatig en meestal leer ik daar veel van bij. Niet altijd positieve maar wel altijd relevante dingen.
Dit gaat niet om het laatste nummer, wel om het voorlaatste. Met op de cover: 1 op 3 Nederlandse vrouwen maakt dit mee. Seksueel geweld in een of andere vorm.
Wat greep dat dossier mij aan!

Wat ik eerst nog kwijt wil: mijn blog heet Dingen die fijn zijn. Dat zijn ook de dingen die ik met jullie wil delen. Geen klaag blog, geen zaag blog, niet negatief doen maar het positieve in alles zoeken en vinden (proberen). Ik denk dat dat mensen kan helpen, waaronder mijzelf :)
Maar ik wil ook een eerlijke blog. En een relevante, een die andere mensen kan helpen met grote en kleine dingen.

Daarom vertel ik mijn verhaal, niet om nogmaals het slachtoffer te zijn. Zo moeten jullie mij niet zien hoor. Maar ik wil bovenal goed doen, mensen helpen en als dat kan door mijn verhaal, wel graag dan.

20 jaar geleden had ik een vriendje, laten we hem Tim noemen. Het was zomer, warm. We lagen op zijn bed, de radio stond aan en ik lag te luisteren hoe hij gitaar speelde. Ik droeg een short en een topje, meer niet.
Plots klopte er iemand op de deur, Tim's nonkel was op bezoek en kwam even gedag zeggen.
Tim kreeg een hand, ik wou rechtop komen maar ging gewoon bovenop mij liggen, ramde zijn tong in mijn mond en begon me te betasten.
Tim bleef gitaar spelen en keek niet op.
Ik (probeerde) mijn mond dicht te houden en die man van mij af te duwen.
Plots kwam hij tot zijn zinnen en liep weg....

Ik was totaal overdonderd.
Wou direct naar huis. Tim ging mijn schoenen halen en vertelde ondertussen het verhaal aan zijn moeder. (Vader en nonkel zaten in de veranda te drinken.) Tim's moeder kwam naar mij en vroeg me de nonkel te vergeven. Want hij zat in een scheiding en nam antidepressiva en had daarop alcohol gedronken....

Thuisgekomen vertelde ik het aan mijn moeder, die naar de politie wou gaan. Wat ik niet wou want ik wou geen ruzie met mijn 'schoonfamilie'. Later kreeg ik nog geld aangeboden van die man, om het 'goed' te maken. Misselijk vond ik dat, ik nam het dan ook niet aan. Nog later hoorde ik dat Tim het wel had aangenomen en er een nieuwe gitaar van had gekocht...

Oei oei, dit schrijven doet me meer dan ik dacht...
Boos word ik hier van. Boos op die man en alle mannen die dingen als dit (of erger) doen.
Boos op Tim, die al was hij ook pas 15, toch iets meer had kunnen doen?
Boos op zijn familie, die hun goede naam belangrijker vond dan mijn welzijn.

Vroeger was ik vooral boos op mijzelf, omdat ik het had laten gebeuren.
En ik schaamde me, ik zou het wel uitgelokt hebben en vanaf toen was ik toch een beetje 'bezoedeld'.

Ik heb er met leren leven, het vriendje en de ganse familie zijn al lang mijn leven uit.
Ik heb nu een geweldige man tegen wie ik alles kan en mag vertellen, desnoods wel 10000 maal.
Wat ik ook deed, elke keer als dat liedje wat toen op de radio was weer langskwam op de radio.
En het is een internationale klassieker, je hoort hem dus geregeld...

Ik kan zelfs sinds een paar jaar zonder problemen naar het liedje luisteren en het terug goed vinden.
Al zal het altijd verbonden blijven met die aanranding.
Want dat was het, een aanranding.
Ik moet het niet anders noemen dan het is. Geen 'foutje van een zatte man'. Geen 'iets te onstuimige' begroeting.
Het was wat het was.
En het was niet mijn schuld.

Dat leerde ik met het ouder en wijzer worden...
En dat werd allemaal duidelijker door het dossier in de Opzij.
En omdat het lezen van de verhalen daarin mij zo geholpen heeeft, deel ik mijn verhaal met jullie.
Geen medelijden hebben hoor. Ik kwam (ook daar) sterker uit.

Ik wil vooral dat jullie weten dat jullie je ook niet moeten schamen, niet schuldig moeten voelen, niet moeten zwijgen. Praat er over, deel jullie verhaal, dat helpt.
1 op 3 is veel he, veel te veel!
Veroordeel andere vrouwen niet, steun hen.
Nu ik toch bezig ben: ik ben niet alleen aangerand ik ben ook een feministe ;)
Zo, dat is er ook weer uit :)

Dit was een eng blogje, mijn overval-verhaal had ik al vaker verteld, dit nog niet.
Maar na dat dossier in de Opzij en de update over ons Plankind kon ik niet langer zwijgen.
(In de update stond er uitleg over een nieuw project in Ecuador: meisjes schrijven brieven over het (seksuele) geweld dat ze meemaken. Om de wereld te laten weten hoe hun leven echt is en om zichzelf te helpen met de verwerking).

Hoezeer dit ook mijn verhaal is, richt je na dit lezen niet op mij. Maar op jezelf of vrouwen dicht bij jou. 1 op 3 is veel, dus ken je ongetwijfeld iemand die iets soortgelijks heeft meegemaakt en er misschien graag over wil praten maar niet durft...

Merci voor de moeite en de tijd die je in het lezen van dit blogje hebt gestoken!
Moest de band tussen Madammen in het echte leven altijd even mooi zijn als in Blogland, het zou een mooie wereld zijn he!

Voila, mijn taak zit er op ;)
Mijn ziel ligt weer op straat...pfff...
Ik ga mij nu weer richten op de dingen die fijn zijn vandaag :)

Een duifke in onze tuin.

En de laatste bestraling van mijn tante met borstkanker. Je was een kanjer!!!

Maak er nog een fijne opwijkende donderdag van!

Misschien ben ik wel sterker dan ik denk.
-Thomas Merton-

Liefs Els

dinsdag 18 november 2014

Wat is het fijn...

...om dankbaar te zijn!

Dankbaar voor:



De geweldige post van Nadia, Tartelette maison! Echt mij: wijs en fijn én beestig! Dikke dikke merci voor deze fijne verrassing!

En nog meer beestige post:


Merci lieve Jeanne! Ik hoop dat mijn post alsnog ooit toekomt...

En dikke merci aan de dame die dit jasje naar de kringwinkel bracht:

Rare pose he? Anders kon het niet op de foto :)

Compleet mijn goesting, wegens dol op floer en groen :) En dat voor maar 4 euro! Woehoe!
De broche is nog van mijn lieve oma Marloes. Lijk ik nu niet een beetje op een boswachter ;)?
Is nog een van mijn droom beroepen :)

Wat is het leven soms schoon he!? (In de zin van mooi, proper ook wel maar dat bedoelde ik niet ;) ).

Maak er nog een fijne Dankbare DinsDag van!

Het verschil tussen een bloem en onkruid is een oordeel.
-Wayne Dyer-

Liefs Els

zondag 16 november 2014

Lief en fijn en deugddoend

Merci!

Merci voor alle wijze raad en woorden ivm mijn vorig bericht!!!
Jullie zijn wijs en moedig en lief en doen ferm deugd! Waarvoor dank!!!

Wat te doen op en grijze dag als vandaag?


We brachten mijn moemoe een ster, om deze donkere dagen wat op te fleuren.

En daarna gingen we nog maar eens in het bos in! Ondanks het natte, grijze weer wederom een geweldige fijne wandeling.

Ik heb scheve voeten ;)

Kunst.

Geluksvis.

Eendjes.

Nog meer kant-achtige kunst!
En dan naar huis om een warme chocomelk te drinken.



En nu bloggen en veldrijden zien (ik het een en hij het ander ;) ).

Een gezellige zondag dus, jullie ook?
Geniet er van!

Veel mensen lopen het geluk mis,
niet omdat ze het niet vinden,
maar omdat ze geen tijd nemen
om ervan te genieten.
-William A. Feather-

Liefs
Els

donderdag 13 november 2014

Tasten in het duister...

...op zoek naar het licht.

Dit wordt nog eens een blogje met meer vragen dan antwoorden en zonder logische opbouw...
U weze gewaarschuwd. Deze op-wijking noem ik nog maar eens liefde.
Een moeilijke ;)

Sinds de overval en het proces en het leven daarna heb ik geleerd dat er maar 1 keuze is: angst of liefde. En die keuze geldt voor alles, doe je iets uit angst of uit liefde...
Ik heb gekozen voor de liefde. Makkelijk is dat niet, meestal niet zelfs...
Liefde is ook een breed woord.

Vandaag bedoel ik liefde als: bewust leven met een open hart, voor alles en iedereen.
Onder iedereen val ik zelf dus ook. En het cliché is waar: je kan niet lief zijn voor een ander als je dat niet bent voor jezelf.
Hoewel, dat kan wel hoor. Maar niet als je ECHT wil leven.
Ik heb lang niet echt geleefd, ben lang niet mijzelf geweest. En dan kan je lief zijn voor anderen én niet voor jezelf. Maar of dat leven is? En of ik dat eeuwig had kunnen volhouden!? Ik vrees van niet.

Al een 'geluk' kreeg ik een patat van jewelste, ging ik neer en kon even niet meer opstaan.
Alles wat er daarna volgde (therapie, Karel, bloggen, anders leven, yoga,...) bracht mij hier.
En hier sta ik nu: meer mijzelf (nog niet genoeg maar alles op zijn tijd) en mij meer bewust van wat ik wil en voel en denk en ben.
En ik wil bovenal lief zijn, als in liefde.

En toch doe ik meer mensen pijn dan vroeger... En dat doet mij pijn. En doet mij twijfelen en wankelen...

Soms ziet mijn leven er zo uit:


Veel donker voor het licht. En ik weet dat het licht er is maar ik kan het even niet zien, het is zo ver weg...

Door meer bewust te leven voel ik beter wat ik wel wil doen en wat niet. Voel ik dingen die ik moet zeggen. Zet ik mij af tegen dingen die niet goed voelen...Kies ik vaker voor wat de meeste mensen juist niet kiezen.
Ik ben meer mij en die mij is best wel een beetje anders.
En voor veel mensen is dat lastig. Iemand die anders is.
Soms doet het zelfs mensen pijn.
En dat vind ik wel een rare 'bijwerking' van lief zijn... Niet zo een fijne ook.

Lief zijn, liefde zit in mij. Is een belangrijk deel van mij. Maar dat deel kan enkel ten volle bloeien als ik helemaal bloei. Denk ik.
Dus alle Els moet er uit. Ook al is dat niet altijd even fijn voor iedereen.
Paradox he!?


Al een geluk is er ook liefde in het donker. Als je goed kijkt zie je het :)
Ik ben niet alleen op mijn pad. Het is ONS pad en dat beschouw ik als een zegen!
En jullie, jullie zij er ook altijd. En vele van jullie zijn best wel wat als ik, denk ik. En dat voelt goed!

Dus wandel ik maar verder. Probeer mijn pad vol goede moed en goesting te blijven volgen.
Ik denk wel dat, hoe meer ik 'groei', hoe meer plaatsen als als dit ik ga tegenkomen:


Waar er licht schijnt in het donker.
Want echt licht gaat het nooit worden, denk ik. Het leven is niet altijd happy happy, dus komt het er op aan om lichtpuntjes te zoeken. Licht dat toont hoe mooi het contrast met het donker is.

En op je pad moet je vooral je ogen open houden voor


dekentjes. In welke vorm dan ook: een partner, kinderen, een huisdier, blogvriendschappen, boeken, bomen, warme badjes, thee met honing,...
Troost en warmte. Thuiskomen.
Lief zijn voor jezelf.

En daar zijn we weer: de liefde!
Voor jezelf én voor anderen. Voor het leven en de wereld. Voor wat is geweest en nog moet komen.
Voor alles om ons heen.


Begrijpen jullie een beetje mijn struggle in het donker?
Mijn paradox?
Of zijn jullie die tijd al lang voorbij? Of hebben jullie een omweg gevonden ;)?
Ik hoor het graag, mijn panel van wijzen :)

Daar ligt ze weer, mijn ziel op straat...
Pffff...

Ook op het pad van Verlichting gaat er
wel eens een lampje stuk.
-Gino Dekeyzer-

Nog een fijne opwijkende donderdag,
liefs Els

dinsdag 11 november 2014

Dankbaar

De kracht van bloggen

Vandaag ben ik vooral dankbaar voor de kracht van bloggen.
Door te bloggen over moeilijke, lastige, onduidelijke dingen worden die dingen makkelijker en duidelijker. Minder lastig.
Doordat ik er over na moet denken, over hoe komt het verhaal duidelijk over.
Doordat ik het op papier zet, van mij af schrijf.
En doordat ik van jullie zo veel wijze, lieve, inspirerende reacties krijg. Waarvoor dikke dank u wel!!

Zo ook weer met dit bericht. Wat uiteindelijk tot de aankoop van dit moois heeft geleid:





Super mooi maar iets minder volwassen ;) En ik kreeg er nog 2 posters bij! Merci aan De Eenhoorn.
Happy klein Elske :)

Ook dikke merci aan Lizzy (die ik via Instagram ken) voor haar fijne post :

@onslowlizzy


En dank u wel aan Caries en Sieriel om mijn roodborstje te laten leven :)





Een diepe bezieling is de beste brandstof voor je dromen.
-Robin Sharma-

Weer veel fijns om dankbaar voor te zijn, dat wordt een mooie week!
Geniet er van, liefs
Els

zondag 9 november 2014

Moois dat fijn is

Groen moet je doen ;)

Ik ben verslaafd, erg verslaafd. Steeds meer en meer... Verslaafd aan mijn portie natuur :)
Wat was het weer mooi vandaag!
Voedsel voor mijn ogen, hart en ziel. En het walhalla voor een verzamelaarster als ik ;)

De 'verre' foto's zijn van mij, de 'dichte' van Karel:

2 zotjes in 'den bos' :)

Kunst, door mijn man met oog voor detail.

Voor de Madammen van de Wolkenclub!

Geluksvis!

Hier heeft al iemand van gesnoept ;)

Zie je de luchtballon! Moet mooi zijn daarboven...


Ik hou van bomen, met of zonder blaadjes!


Jammer he!? Maar misschien is het er gewoon afgevallen door het gewicht?
Alé, ik kan er er weer tegen deze week (Karel heeft nog 2 vrije dagen, maar ik moet werken...) :)
Geniet nog van deze zondag en voor wie ook een lang weekend heeft: geef er een lap op :)


Als ik had geweten, dat ik alles zou vergeten,
had ik beter rondgekeken, had ik beter opgelet.
-Henny Vrienten-

Liefs Els