Wakker liggen

Niet durven, toch doen.

Afgelopen zondag waren wij dus in Brussel. We kozen die datum niet toevallig, het was die dag namelijk ook de grote Klimaatmars. Ik wil al jaren naar allerlei marsen gaan maar ik doe het niet. Omdat ik het niet kan. Met mijn ptss is dat (quasi) onmogelijk. 

 

Groepen mensen, zeg maar meer dan 4 personen, triggeren mijn systeem. Ik ga moeilijker ademen, begin spierkrampen te krijgen, mijn kaken verkrampen, soms krijg ik tintelende vingers en lippen, ik krijg tunnelvisie, gesuis in mijn hoofd, heel soms begin ik te hyperventileren,... Soms is dat heel minimaal, valt het te negeren Soms is het allesoverheersend, dan voel ik het op het moment zelf al heel hard. Als het minder is heb ik er soms niet te veel last van achteraf maar vaak ook wel, krijg ik een weerslag. Of als ik een paar kleintjes na elkaar heb hoopt het zich ook op tot één grote.

 

Maar alla, zondag dus. Ik wou toch gaan. Omdat ik niet enkel meer wakker lig van ptss maar ook van het klimaat. Ik maak me ernstig zorgen en voel me daar vaak alleen in staan. Nu ja, alleen niet, zie bijvoorbeeld zondag. Maar ik ken genoeg mensen die er niet van wakker liggen, ook mensen wiens job het is om er zich wel met bezig te houden. De zachte temperaturen momenteel zijn weldadig voor onze energiefactuur maar zijn volgens mij ook wel ferm alarmerend!

 

Dus voelde ik me verplicht om naar de Klimaatmars te gaan. Noem het een opwijking.  

Vandaar dat we planden om toen naar het Stripmuseum te gaan. Want: dan konden we een  extra vroege trein nemen, die nog niet boordevol demonstranten zat. Anders was ik op de trein mijn 'strepen' voor die dag al kwijt. We gingen dus heel vroeg op pad, dronken nog een koffie, bezochten het museum, aten onze boterhammen in De Botanische tuin (groen kalmeert, echt) en gingen toen lekker vroeg naar de plaats van verzamelen. Veel van de organisaties waar we lid van zijn deden zondag mee maar we sloten ons aan bij Natuurpunt. 

 

2 uur heb ik het volgehouden en toen was ik kapot en bijna gek. We waren toen nog maar een klein stukje opgeschoten, waren nog lang niet in het Jubelpark,... Zij die me een beetje kennen weten dat ik me best erg voelde falen. Iedereen was lief, het was rustig, zelfs kleine kindjes konden het af. Waarom ik dan niet!? 

 

Omdat we met de trein en tram waren was ik pas 2 uur later thuis. Nog meer kapot. Heel hard aan het doemdenken... Slapen lukte die avond ook amper. Ondertussen loop ik al dagen super verstijfd en met pijn rond.

 

En toch. Toch ben ik blij dat ik geweest ben. En probeer ik positief te denken: ik deed het toch maar, nem. Ik probeer als mijn therapeut mild te zijn voor mijzelf. Vanavond zie ik hem echt, eens horen wat hij er van denkt. Al kan ik dat ondertussen wel al raden, na al die jaren :)

 

Gaan jullie soms betogen? Liggen jullie wakker van het klimaat?

 

Iets helemaal anders: ik vind het onvoorstelbaar triest en jammer (maar begrijpelijk) dat de NS Publieksprijs niet zal worden uitgereikt omwille van manipulatie. Is heel de wereld rot? Gek geworden? Zucht...

 

Ik heb me niet laten omkopen als jury voor de Bronzen Uil hoor. Ik kies zelf wat ik graag lees en goed vind. Het Heartstopper jaarboek bijvoorbeeld! Of Tel de vlinders in de kamer.

 

Every day, you have the power to choose.

-Michelle Obama-

 

Lees ze,

Els  

 

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!    

 

Het dagboek van Cerise.

Grote fans.

Het gebeurt niet zo heel vaak dat Karel en ik hetzelfde boek lezen. Het dagboek van Cerise lazen we wel alle twee en we zijn er echt dol op! Er verschenen 5 delen, toen was het gedaan, jammer genoeg. Ik volg de illustrator Aurélie Neyret op Instagram en daar las ik over een tentoonstelling in het Stripmuseum te Brussel. 

 

 

Zondag gingen we er heen. Echt tof, zeker de moeite! Ik ontdekte daar dat er toch een soort van vervolg komt en dat er ook al een andere reeks is: Lulu en Nelson van dezelfde tekenaar. Ik weet al wat er op mijn verlanglijstje komt :)

 

We gingen naar Brussel met de trein, dat kan in het weekend aan halve prijs. Die dag hadden we nog andere plannen maar daar vertel ik donderdag over. 

 

Momenteel ben ik bezig in Het gefluister achter de deur , het tweede boek van TJ Klune en ik ben wederom verliefd! Wat een boek, wat een schrijver! Aanrader hoor!

 

 

De kleine dingen? De kleine momenten? Ze zijn niet klein.

-Jon Kabat-Zinn-

 

Nog een fijne Dankbare Dinsdag en tot donderdag,

Els

 

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!    

 

 

 

De wereld van Sofie.

Maandag.

Zondagavond deden we iets geweldigs: we gingen naar Rupi Kaur in de Elisabethzaal! Ik ben al jaren fan van haar, heb al haar bundels en keek er hard naar uit. Eerlijk: ik was ook een beetje bang; want hoe kan een dichter een hele avond vullen? En de kaartjes waren best wel duur. En na die drukke zaterdag was ik nog niet bekomen...Ja, ik ben een kei in het denken/voelen van tegengestelde dingen :) Maar we gingen, ik was overdonderd en liep op wolkjes. Helemaal empowerd en geïnspireerd. Fijn!

 

Maandag had ik een controle afspraak voor een mammografie en een echo. Ik ben er nog wat jong voor maar aangezien ik een moeder en een tante heb die borstkanker kregen sta ik op de risicolijst. Alles bleek wederom in orde, oef! Blijf jullie borsten checken mensen!

 

Karel had een half dagje vrij genomen om me weg te brengen (meegaan mag niet meer wegens de nieuwe regels na C, jammer maar begrijpelijk). Na een druk weekend was dat weer even een intense ochtend. Maandag is kuisdag dus moest ik alles klaar krijgen op een halve dag in de plaats van een hele. Stressen ;)

 

Toen kreeg ik bericht van Anke Van Meer, reporter bij het geweldige radioprogramma De wereld van Sofie, ze zochten een kenner van Rupi die iets over haar wou vertellen in de uitzending. Voor ik het goed en wel besefte stond Anke hier voor de deur. Niet tegen mijn zin hoor, maar ik deed wel een beetje in mijn broek... Soms moet je je buik even laten spreken en niet je hoofd. Gewoon maar 'ja' zeggen en springen. Ik sprong, zei ja en Anke kwam. En dat bleek een hele toffe, vlotte, lieve persoon. Ik voelde me op mijn gemak en vertelde en vertelde. Anke maakte er een mooie reportage van en die kan je hier herbeluisteren, als je wil. 

 

Merci Rupi, Anke, Sofie en ook een beetje merci aan het stukje in mijzelf dat soms wel durft te springen ;) Noem het een opwijking.  

 

 

Grappig toeval: vandaag kreeg ik De wereld van Sofie in mijn brievenbus. U kent ongetwijfeld de bestseller, wel die bestaat nu nu in graphic novel versie. En ondertussen lees ik verder voor de jury van de Bronzen Uil. Nu ben ik bezig in Aleksandra, al gelezen?  

 

Vandaag ben ik weer een dagje thuis. Tijd om te ontprikkelen en bij te komen. Met een goed boek natuurlijk.

 

“Our backs tell stories
no books have the spine to carry”
  -Rupi Kaur-

 

Lees ze,

Els

 

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!    

 

 

Vrouwenpalet

De Wieger

Afgelopen zaterdag waren wij in Deurne, Deurne Nederland wel te verstaan. Voor Vrouwenpalet. Een tentoonstelling met het werk van 24 vrouwelijke kunstenaars (1900-1950). 12 in Deurne, 12 in Drachten, halfweg vindt er een wissel plaats. Een geweldig initiatief! Ik las erover in de nieuwsbrief van Flow magazine en wist direct: dit is iets voor mij. 

 

Ik nam een zaterdag vrij en we maakten er een dagje van: eerst naar De Wieger en daarna nog naar Broese en Savannah Bay in Utrecht. Utrecht was gigantisch druk, Broese ook (wel ferm indrukwekkend). Savannah Bay was gelukkig rustiger (en heeft een geweldig aanbod). 

Een toffe maar overweldigende dag. Giga overprikkeld. En toen moesten zondag en maandag nog komen! Maar daar over later meer.

 

Vrouwenpalet gaf me een boost, een glimlach om mijn lippen. Omdat daar bleek dat er vroeger wel al gigantisch goede, vrouwelijke kunstenaars waren. Omdat ze eindelijk de aandacht kregen die ze verdienen. En omdat het me trots maakte dat ik tot die toffe club mag horen; de vrouwen!

Ik kreeg er ook zin om zelf meer creatief te zijn, activistisch ook.  

 

Wat ik heel mooi vond waren de vele vrouwenportretten van Jeanny van Lieshout (te zien in de ateliers), misschien omdat ik zelf al jarenlang elke dag een snel portret van een vrouw teken die me die dag opviel.

 

En de zwart-wit tekening van Charley Toorop raakte me ferm. Haar kende ik al uit het geweldige boek van Loes Faber!

 

Momenteel lees ik weer een boek voor de jury van de Bronzen Uil: Aleksandra. 

 

How wild it was to let it be.

-Cheryl Strayed-

 

Ik probeer nu wat te ontprikkelen, voor ik naar mijn werk vertrek.

Nog een fijne, Dankbare Dinsdag!

Els 

 

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!  

dE LeeSclub las:

Ooit waren er wolven.

Goedemorgen Leesclubbers! Zijn jullie er klaar voor? Thee, koek én dekentje klaar ;)? Daar gaan we! We lazen het magistrale Ooit waren er wolven. Ons volgende boek wordt Tussen twee werelden van Suleika Jaouad. Lees niet enkel haar (waargebeurde ) verhaal maar volg haar ook op Instagram en schrijf je in voor haar nieuwsbrief. Wat een inspirerende vrouw!

 

Jullie weten dat ik van vrouwen hou, vooral van opwijkende vrouwen. Suleika is opwijkend, net als Charlotte, en Inti (de hoofdpersoon in Ooit waren er wolven) is dat ook! Geweldig.

 

Als vrouwen- en wolvenfan was Ooit waren er wolven echt een boek voor mij, dacht ik. En dat bleek het bij het lezen ook. Wat een boek. Ferme fan! Jullie ook?

 

Mijn recensie:

 

Wat een geweldig boek. Wow! Vlucht (McConaghy’s vorige boek) was ontzettend goed maar Ooit waren er wolven is nog beter. Je zou het kunnen vergelijken met Where the Crawdads sing, ik hoop trouwens dat het ook verfilmd wordt; een boek dat alles heeft. En prachtige natuur, en een sterke vrouw, én gewelddadige mannen, trauma, liefde, het zoeken naar een moordenaar (mens of dier),…

 

Het extra pluspunt van Ooit waren er wolven zijn de wolven zelf. Oh man, wat hou ik van wolven en wat hou ik van boeken over wolven. Inti Flynn komt naar de Schotse Hooglanden als verantwoordelijke van een team dat wolven probeert te herintroduceren om de natuur te herstellen, te herwilderen. Zoals overal zijn er tegenstanders van de wolven, en algauw wordt het een bittere strijd, zeker na het verdwijnen van een boer…

 

Naast problemen met de plaatselijke bevolking heeft Inti met nog meer demonen (uit het verleden) af te rekenen. Doorheen het verhaal komen we meer en meer te weten over haar verleden en dat van de mensen rondom haar. Dat maakt het verhaal nog spannender, aangrijpender. Het kruipt onder je huid en laat je niet meer los. Als een verslaafde wil je verder lezen. De ene heftige plotwending volgt de andere op, je begint jezelf een politie-inspecteur te voelen, op zoek naar de waarheid,… Er komen morele dilemma’s aan bod die je hoofd doen tollen. Bloed en geweld, vrouwenhaat, wolvenangst worden afgewisseld met prachtige momenten bij de wolven, immens mooie landschappen en ontroerende, fragiele interacties.

 

McConaghy heeft een prachtige ode aan de wolven, de natuur en haar beschermers geschreven. Vol intense portretten van mens, dier en natuur. Het boek is een thriller, liefdesverhaal, feministisch/activistisch pleidooi, meeslepend relaas van een krachtige boeiende vrouw en psychologisch portret in één. Bij uitstek al één van de beste boeken van 2022!

 

 

Ik hoor heel  graag wat jullie van het boek vinden! Alvast bedankt voor jullie reactie én het meelezen!

Ik heb net 821 mensen die er ook toe doen gelezen voor mijn taak in de lezersjury van de Bronzen Uil; ook een ferme aanrader. 

We zijn ook naar Killing Eve beginnen kijken, late tot the party, I know... Super tof én nu gratis te bekijken op Max.

 

 

Waar je naar kijkt is niet belangrijk, wel wat je ziet.

-Henry David Thoreau-

 

Lees ze,

Els

 

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!    

 

Oh oh ik heb zorgen

De zee. Wash it away.

Ik maak me zorgen. En als ik me maar genoeg zorgen maak dan triggert dat heel mijn ptss systeem en verkramp ik langs alle kanten. In die fase zit ik nu. Omdat ik mijn regels heb moet ik ook continue mijn tranen bedwingen. Gezellig hoor :) Ik maak me zorgen om de stijgende energieprijzen. De laatste verhoging van ons voorschot houdt in dat mijn volledige loon opgaat aan elektriciteit...  Dat is eng. Gelukkig heeft Karel ook een loon. Voor al de andere rekeningen. Ik maak me nu ook grote zorgen om alle mensen die ik ken die alleen voor die kosten moeten opdraaien. En waar gaat dat allemaal eindigen. En die oorlog, en het klimaat en inflatie en... 

 

 

Gelukkig was het zondag tijd voor onze traditie: blote voetjes in de zee, dit keer voor Karel zijn verjaardag! Het was zonnig, niet steenkoud en niet te druk. Super fijn dus. De zee was ook zo lief om mijn zorgen even een half uurtje mee te nemen. Ondertussen bracht ze die al stiekem terug maar alla... Het deed deugd! #dankbaredinsdag Dankbaar voor de kracht van Moeder Natuur. 

 

Zaterdag mocht ik mijn boeken gaan afhalen voor de Lezersjury van de Bronzen Uil. Het eerste is ondertussen al uit: De gelijktijdigheid der dingen. Een mooi verhaal! Ik hou jullie op de hoogte van mijn jury-taken!

 

Het is de mens die de weg breder kan maken, niet de weg die de mens breder kan maken. 

-Confucius-

Een fijne week gewenst, hou jullie warm, 

Els

Ps: Er zijn nog bundels! 5 euro voor 'Echte Els' bij je thuis!

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci! 

 

 

 

How To Choose 3

De prentjes en de getallen.

Ik ga al zo lang ik me kan herinneren naar de bib. Alleen. Bij mij thuis waren het niet zo een lezers. Op mijn fietsje, later soms met mijn brommer. Op zaterdagochtend wisten mijn vrienden waar ze me konden vinden als ze me nodig hadden (jaja, in die tijd waren er nog geen mobiele telefoons). Ik hou enorm veel van bibliotheken. Zo veel dat Karel en ik van 3 bibs lid waren. Ondertussen zijn het er nog maar 2, ik heb ook veel recensieboeken én eigen boeken te lezen... Een mens moet keuzes maken. 

 

Onze eigen dorpsbibliotheek was best klein qua kinderafdeling, die had ik vlug uitgelezen en een young adult afdeling bestond nog niet. Ik begon dus (veel te vroeg) met het lezen van boeken voor volwassenen waar ik vaak niet veel van begreep. Mijn tante stond achter de balie en die hield wel eens een boek achter dat ik nog niet mocht lezen :))). Non-fictie las ik niet, dat kende ik gewoon niet. Die afdeling liet ik altijd links liggen. Tot ik samen met Karel naar de bib ging, nu lees ik zeker 1/3de non-fictie.

 

Ondertussen gaan we regelmatig naar de Permeke bibliotheek. Ik geef toe dat ik daar de eerste maanden wat verloren liep. Wat een groot aanbod: gewoon de rekken aflopen en elk boek bekijken (wat ik in onze bib deed) was niet meer mogelijk. Dus leerde ik 'trucjes'. Zoals daar zijn:

-kijken bij de net binnen gebrachte boeken (die tip kreeg ik ook al van jullie)

-een blik werpen op de thematafel

-mijn slag slaan op de tafel met nieuwe aanwinsten (en me dan schamen als al mijn boeken van die tafel komen en ik een leeg slagveld achterlaat ;)) 

-de rekken langsgaan en enkel kijken naar de boeken met een recent jaartal op de zijkant

-enkel boeken kiezen met een bepaald thema-prentje (geen pistolen voor mij, wel 4 voetjes. Ik dacht trouwens best lang dat die voetjes dansvoetjes waren, Karel ontnam me die illusie ;)).

 

Ik neem ook altijd een kijkje bij de poëzie én de alternatieve films. Noem het een opwijking.

 

Hoe kies jij boeken in de bib?  

 

 

 

Momenteel zenden ze op Canvas Conversations with friends uit, naar het boek van Sally Rooney. Je kan het ook terugzien op Max. Niet zo goed als Normal People, maar dat is niets. Zeker kijken. 

 

Brommer op zee is ook alweer een tijdje in gang geschoten.  

 

Ik las Omdat ze leven, wat ik prachtig vond. Antiboy was ook steengoed. En nu ben ik bezig in Drang.

 

Wil je nog eens een uitje? Ga dan Onze natuur kijken! Prachtig indrukwekkend adembenemend mooi! 

 

Je kunt zelf iets van je leven maken en door wat je zegt en doet, kun je ook zelf betekenis aan je leven geven. 

-Simone de Beauvoir-

 

Lees ze, en blijf je tips delen,

Els

 

 

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!    

 

 

Dierendag

Adopt don't shop.

Dierendag, het ideale moment om te wijzen op de vreugde die een huisdier kan brengen! En om nogmaals op het volgende te wijzen: adopt don't shop! De asielen en opvangen zitten vol: allemaal coronahonden en -poezen... Zielig, zielig, zielig!

 

Ik begrijp niet dat mensen een dier nemen om het dan korte tijd later weer weg te doen. Als je zo een engagement aangaat weet je toch dat het voor jaren zal zijn!? Als je zelf op zoek bent kijk dan even hier.Op deze site wordt het aanbod van alle Vlaamse dierenasielen gebundeld. Je vind er zeker wat je zoekt, de volgende liefde van je leven.

Wij zijn nog altijd heel blij met onze Kamiel!

 

 

Hij heeft zijn weg al een beetje gevonden, koos al wat favoriete plekjes. Nu nog vrienden worden met Caries... Ze blaast nog steeds naar hem als hij te dicht komt maar aangezien ze nu beide buiten kunnen is er genoeg ruimte om hem te negeren, meestal ;) Vanochtend kregen ze wat lekkers, speciaal voor dierendag. Happy poezen, happy baasjes.

 

#dankbaredinsdag

 

Heb jij een (adoptie)dier?  

Momenteel lees ik: Drang. Met foto's van de schrijfster haar hondje. 

Angst is maar voor even. Spijt is voor altijd. 

-Daniël Lohues-

Fijne Dierendag,

Els