dinsdag 30 december 2014

Combinatiedagje again....

Heel Dankbaar en niet alleen op dinsdag :)

Ik ben dankbaar, jullie allemaal dankbaar en dat is mijn op-wijking van deze week....
Omdat dit een geweldig mooi jaar was, dankzij jullie!
Let op, het wordt 'wiebelig' hoor (voor mij toch).

Ik deelde lief maar ook leed met jullie. Ik deelde dingen die ik in het echte leven niet durf of kan of wil delen. En telkens ik mijn ziel bloot gaf was dat super eng. En bang afwachten voor jullie reacties...
En telkens weer waren die hartverwarmend en deugddoend. Jullie begrijpen me niet alleen, jullie herkennen dingen, delen dingen, zijn zoals ik.
En dat is fijn. Ik heb zo lang alleen gestaan... Mij de rare, de foute gevoeld.
Bij jullie kan en mag ik mijzelf zijn, net zoals bij mijn Karel.

En ik weet, dit is allemaal maar virtueel, letters op papier,... Maar jullie woorden zijn echt, jullie post in mijn brievenbus tastbaar. Ik koester zo veel van jullie!

Het is zielig maar waar en ik ben voor het vertellen van de waarheid al is ze nog zo pijnlijk en gênant: ik voel mij vaak meer op mijn plaats bij jullie dan in de echte wereld. Mijn Karel buiten beschouwing gelaten is mijn wereld best klein. Toch de wereld die is zoals ik en die mij begrijpt en die gelijke goestingen heeft :)

Ik ben lang bang geweest dat jullie mij enkel fijn vonden omdat jullie mij nooit echt zagen...
Maar als ik zo veel voel voor jullie en jullie zo in mijn hart heb, al zag ik jullie ook nooit echt, dan moet dat omgekeerd toch ook kunnen? En dan dacht ik: het is omdat ik de gênante dingen niet vertel, alles komt misschien mooier over dan het is. Maar die grens ben ik dit jaar los voorbij gegaan. Ik deelde alles.

Dus ergens diep in mij durf ik nu soms te hopen dat jullie mij echt leuk vinden, dat dat niet over gaat. Zelfs al moesten jullie mij in 'het echt' zien :)

Ik heb veel gehad aan het delen met jullie, aan het lezen van jullie, aan het 'praten' met jullie.
Jullie zulle misschien wel nooit beseffen hoeveel jullie voor mij betekenen.
De een al wat intiemer dan de ander. Elk op zijn eigen manier, op een eigen moment.
Jullie zijn mooie mensen!
Waarvoor dikke merci en veel dikke kussen!!!

Deze week was het de week van:

Merci lieve Oma Marloes voor de geweldige deken!!!


Merci lieve Rosalie om mij gevonden te hebben en voor je lieve post.

Merci voor al jullie geweldige kerstkaarten, met al dan niet mooie extra's :
Lien, Marloes, Trui, Nadia, Mirjam, Susan, Ingrid, Brigitte, Jeanne, Aletha, Danny, Katrien, Mieke, Kris, Marina.
Normaal moeten jullie er ook allemaal een gekregen hebben, als de post zijn werk goed heeft gedaan :)

Dit jaar was het jaar van:

Ik leerde nieuwe mensen kennen, anderen beter, sommigen werden 'familie' ;)
Ik hoorde verhalen die me ontroerden, die me deden huilen en meeleven. We hebben allemaal onze grote en kleine verdrietjes en ik vind het fijn om die met jullie te delen. Al zou het nog fijner zijn moest 2015 jullie allemaal geen enkel verdriet brengen en allen maar Dingen Die Fijn Zijn!!! Maar dat kan ik niet waarmaken vrees ik...

Ik kan wel beloven dat ik jullie even graag ga zien en dat jullie steeds jullie verdrietjes met mij mogen delen. En dat ik dan ga proberen een kleine pleister op de wonde te zijn!
En ook blijf ik graag de vele Dingen Die Fijn Zijn met jullie delen!!!
Veelal kleine dingen maar daarom niet minder groots! Dat heb ik ondertussen al geleerd.

Donderdag halen we onze 'fijne momentjes pot 2014' leeg. Ik weet al niet meer wat ik allemaal heb opgeschreven, ik weet wel dat het meestal maar 'gewone' dingen waren. Hoewel, samen op de Paardenmolen is misschien niet zo gewoon ;)


Maak er fijne dagen van en nog een fijner 2015!
Dikke kus en merci voor alles!

Je hoeft de wereld niet te begrijpen;
je moet alleen je plaats erin weten te vinden.
-Albert Einstein-

Liefs Els

zondag 28 december 2014

Witte zondag

Wit en groen en koeien en fietsen...

Gisteren gingen we voor onze maandelijkse dosis Nederland naar Hulst. Ik kocht daar als steeds de Opzij en wat bleek:


Ik sta er in! Met een van mijn op-wijkingen . Een verhaal dat lastig was om te vertellen maar waar ik zo veel reactie op heb gehad dat ik blij ben dat ik het heb verteld!

Vandaag gingen we op pad voor Karel, naar de expo van Merckx en Ickx. Vlakbij het Atomium, zoals je kan zien:


Wat blinken de bollen mooi he!?

De expo was de moeite hoor. Ik ben niet echt een grote fan van die mannen maar de tentoonstelling was indrukwekkend. Het kind in mij was happy toen ik door een spoorwegtunnel mocht wandelen en de fiets-fan in mij was kei blij toen ze op een echte Eddy Merckx mocht rijden! Afzien ;) Niet alleen Karel heeft zich dus geamuseerd!

Het was koud maar zonnig, een mooie dag om op pad te zijn:


Kei gepaste schoenen voor de sneeuw, Els ;)

Op de terugweg gingen we nog even door het Mechels Broek, met aangepaste schoenen:

Mooi !

Beestjes! Joepie! Paarden.

En koeien in bontfrakskes :)

Bij mij zijn het beenwarmers, bij Karel maar sokken hoor ;)

En vogelkes!
Fijn fijn fijn. Thuisgekomen een warme choco gedronken en we kunnen er weer tegen.
Karel maakt nu vega videekes, daarna is het veldrijden en daarna scrabble. Ik ben een contente mens :)

Ahja, voor wie in de buurt is: er hangt weer een Geluksvis in het Mechels Broek (of hing...)!

Maak er een fijne,warme, witte zondag van!

Geluk ligt niet voor het oprapen.
Het komt voort uit je eigen handelen.
-Dalai Lama-

Liefs Els

dinsdag 23 december 2014

Combinatiedag :)

Opwijken en dankbaar zijn:

Met de drukke dagen in het verschiet krijgen jullie van mij een combinatie-blogje. Het gaat over 2 dingen die toch onafscheidelijk zijn.

Al jaren hebben wij een 'popjes-boom'. Ergens 'in de loop van' zijn de ballen verdwenen en zijn er meer en meer popjes en dergelijke bijgekomen. Een opwijking noem ik dat, een boom zonder ballen ;) De 'popjes' zijn gekocht, door mijzelf gemaakt maar ook en vooral door jullie gemaakt!
Dit jaar is echt wel helemaal een feestjaar voor onze kerstboom, wat een moois hebben wij al in onze brievenbus gevonden afgelopen dagen!!!





En dit is nog maar één kant, de boom hangt langs alle kanten vol! Alles wat hier toe komt prop ik erbij hoor ;)
Merci merci aan al mijn lieve blogvriendinnen, zielsverwanten, blogzus en blogoma!!!

Ik wens jullie allemaal geweldige fijne, gezellige en warme kerstdagen!
Dikke kus!!!

Het gaat er niet om een ander mens te worden,
maar te worden wie je werkelijk bent.
-Anselm Grün-

Liefs Els

zondag 21 december 2014

De warmste zondag

MFL#14

Vandaag, in alle vroegte, brachten we een bezoekje aan de Schorre te Boom. Waar Linde, Vincent, Sam en massa's andere mensen weer het beste van zichzelf gaven. Al die acties en verhalen: hartverwarmend! En ook wel om te huilen soms...





Daarna was het kind in mij reuze gelukkig:


Jaja, ik mocht op de molen! Op een kei hoog paard ;) Spannend en super fijn! En kei volwassen :))

Als afsluiter kwam de chocoholic in mij aan zijn trekken:


Zalige zondag noemen ze dat!

Seffens nog een frisse wandeling en ik ben klaar om de komende, heavy weken te trotseren. Want hoewel ze gezellig en warm zijn, zijn ze ook druk en vermoeiend... Genoeg bos inplannen is de boodschap :)

Wat een tijd houd je over voor jezelf als je niet
bezig bent met wat anderen zeggen, doen of denken.
-Marcus Aurelius-

Maak er iets moois van deze week, liefs Els

donderdag 18 december 2014

Een virtuele kaart

Ik wil zo veel en meer en meer...

Mijn op-wijking van deze week is: kerstkaarten!
Even tussendoor: Opwijking is wederom niet het 'woord van het jaar' geworden, doeme ;)

Over de kerstkaarten. Al jaren maak ik ze zelf en de enveloppen ook. Met hulp van Karel voor sommige dingen. Die hulp bestond dit jaar uit meedenken over het ontwerp én het vernissen.
Die kaarten maken is veel werk maar ik doe dat graag. Ik zou er ook liefst 1000 maken, voor elk van jullie een, want jullie zijn allemaal zo lief!
Jammer genoeg gaat dat niet. Voornamelijk door het feit dat postzegels veel centen kosten (en in januari weer duurder worden!).

Dus voor al wie er (nog) geen kreeg, bij deze dan:

Met zaadjes van een blaasbloem, dus doe gauw een wens!



Ik wens jullie allemaal een jaar vol creatief- en tuin- en blog- en wandel- en lees- en dieren- en wolken- en vakantie- en... plezier!
Moge al jullie dromen uitkomen en moge het een jaar zijn vol kleine Dingen Die Fijn Zijn!
Dikke kus!

Ik wens jullie (en zij die in jullie hartjes wonen) een fantastisch en liefdevol 2015!

Niet vergeten een plaatje te kiezen in deze warmste week van het jaar! Wij kochten alvast Candy van Paolo Nutini voor Moeders voor Moeders.

Nog een fijne donderdag!

Als we wachten tot het moment,
dat alles, echt alles, is geregeld,
zullen we nooit beginnen.
-Ivan Turgenev-

Liefs Els

dinsdag 16 december 2014

Merci...

en dikke kus!

Vandaag ben ik jullie dankbaar, jullie allemaal. En vooral die Madammen die zo fijn gereageerd hebben op mijn bericht van donderdag. Lief lief lief en heel deugddoend!
Vandaar een dikke kus en een dikke merci!
Dankbare DinsDag draag ik op aan jullie!


Een bloemetje voor jullie, lieverds!

Eigenlijk zijn wij enkel woorden voor elkaar he, met soms eens een foto... Woorden kunnen wapens zijn maar woorden kunnen ook vrienden zijn. Waarvoor mijn oprechte dank!!
Jullie blogmadammen vormen een fijne wereld om in te vertoeven!

Aan elk woord kleeft een gevoel.
-Frank Boeijen-

Liefs Els

zondag 14 december 2014

Do one thing...

...that scares you:

Waar het vorige week vooral Els-weekend was, was het nu Karel weekend. Eerlijk verdelen he ;)
Gisteren gingen we naar The Hobbit kijken, in onze plaatselijke dorpscinema. En vandaag stond 'het Rad' op ons programma, onze jaarlijkse traditie :)

Maar eerst gingen we wandelen in Ekeren, in de Oude Landen. Geweldig koud was het! Maar waar het eerst nog bewolkt was ging de zon almaar meer schijnen, zo fijn! 1 tip: laarzen!!!

Nog nooit zo nuttig geweest!

Ik hou van waterkes...

En van Geluskvissen hangen :)

Modder, modder, modder...

Zon!

Galloways op het pad! Is het wijs om dan om te lopen (idee Karel) of mag je die gewoon aanraken (idee Els)?


Veel vogels in het zonnetje!

En genieten voor de Wolkenclub!
Het bos diende vooral om mij kalm genoeg te krijgen om in het Reuzenrad te gaan...
Want hoewel ik het al 2 keer overleefde had ik toch wel veel schrik.
En de eerste 3 rondjes heb ik (ook al een traditie) niets gezien maar de 2 laatste heb ik wel wat genoten hoor. En eens beneden was ik best fier op mijzelf :)

Het zicht is geweldig! Als je durft kijken... :)

En het Rad is ook geweldig, geweldig hoog :)

Daarna volgde nog een stukje cake en een warme melk. En nu voel ik mij alsof ik al in mijn bed kan kruipen... Komt van al die frisse buitenlucht denk ik. Misschien ook wel wat door mijn Rad-angsten ;)

En toch, ondanks mijn moe-heid, ga ik Karel ferm verslaan bij scrabble :)

Twijfel nooit aan jezelf.
Er schuilt een held in iedereen.
-Lailah Gifty Akita-

Fijne, knusse avond nog!
Liefs Els

donderdag 11 december 2014

PTSS en LOA

Daar gaan we weer, billen bloot :

Sommigen onder jullie zullen het wel al door hebben maar ik zal het beestje nu maar eens bij naam noemen: ik heb een PTSS oftewel post traumatische stress stoornis...
Dat is mijn op-wijking van deze week.
In het kort komt het er op neer dat mijn vecht-/vlucht-reflex tijdens de overval in werking is getreden en die is niet meer volledig terug uit gegaan. Tijdens een overval of iets dergelijks is het nuttig om hyper waakzaam te zijn en alle prikkels te voelen maar in het gewone leven is dat alleen maar lastig.

Het is natuurlijk niet meer op het niveau van toen maar ik zal er blijvend last van ondervinden. Vandaar dat wij ons leven wat aanpasten. Meestal met goesting ipv tegenzin. Meestal...

Ondertussen weten jullie al hoe gek ik ben van Life Of Agony he. En vooral van hun Rivers Runs Red cd. Dat is de soundtrack bij mijn leven, echt waar. Ik leerde die cd kennen toen ik 14 was, dus al meer dan 20 jaar geleden, en ik speelde hem ondertussen al 100'en keren af. Bad seed, mijn favoriete nummer zeker al meer dan 1000 keer!
Als ik boos was, triest, eenzaam, bang, blij, teleurgesteld,... Die cd sleepte mij door mijn middelbare school-jaren (waarvan vooral het 3de en 4de redelijk kut waren), doorheen mijn studentenjaren en vooral ook door mijn ellende 4 jaar geleden.
De teksten gaan over anders zijn, er niet bij horen, ellende thuis, ellende op school, respect, de liefde voor muziek,... Maar vooral over anders zijn. En dat begreep/begrijp ik maar al te goed.

In mijn 'voor' leven zag ik ze al 3 keer. En toe mijn 'proces' begon, begon dat van de zanger (Keith) ook. Keith werd Mina. Life Of Agony heeft dus een zangeres nu en wat voor een!

Toen ik voor het eerst het nieuws hoorde dacht ik vooral: daar gaat mijn favoriete groep... En het duurde even (net als mijn proces) maar sinds dit jaar staan ze er weer, met Mina.
Deze zomer traden ze op, op het Alcatraz festival in Kortrijk en ik was erbij! En het was geweldig.
Ik met mijn PTSS, jihaa! Dat moest ik dan toch niet opgeven, oef.

Vorige week kwamen ze 2 keer, 1 keer in Haarlem en 1 keer in Vosselaar. Enthousiast kocht ik kaartjes voor beide.
Donderdag reden we naar Haarlem (3 uur met file), we kwamen toe en de zaal was tof en het liep er vol toffe mensen en ik had er zin in.
We zochten ons een goed plaatsje, vlak bij het podium met achter ons de trap naar het balkon.
Het zicht was geweldig:


Rare foto door het licht, maar vlakbij he!
Ik genoot, Bad Seed kwam redelijk snel voorbij en het was fijn! En toen begon het: krampen in mijn kaken, mijn handen tot vuisten verkrampt, nek-pijn, hartpijn,...

Ik begon mij te ergeren (niet nu he, stel je niet aan), de blonde krullen van het meisje voor mij maakten mij gek, ik kon amper nog naar de muziek luisteren en hoopte dat het snel voorbij zou zijn  en dat ik dan naar huis kon.
Tijdens een optreden van LOA!!!???

Dat noemen ze dus PTSS. Ik werd gek van alle prikkels: geluid, die witte lichten, de aanraking van alle mensen die passeerden,.. Die blonde krullen (typisch voor mij in een 'aanval' is dat, ik geraak dan helemaal gefocust op 1 ding en word daar dan echt gek van)...

Thuisgekomen had ik gigantische spierpijn overal, hoofdpijn en was ik enorm boos op mijzelf.
Die hartpijn waar ik over sprak is niet iets aan mijn hart, dat komt van te kort en te oppervlakkig te ademen. Ondertussen weet ik dat al. Na een paar paniek- een hyperventilatie aanvallen heb ik leren buik- ademhalen bij de kinesist (op aanraden van mijn huisdokter, hele goede tip van haar!).
Aangezien ik wist wat mij overkwam is het niet uit de hand gelopen maar kl*te was het wel.

Ik had er niet bij stilgestaan op voorhand maar deze zomer was het buiten, overdag, op een half lege wei... Best weinig prikkels dus. Was nu wel anders!

Vrijdag liep ik niet op wolkjes maar wel onder een grijze donderwolk. Boos op mijzelf, teleurgesteld in mijzelf en ook bang voor zaterdag...want dan gingen we weer.
Ik praatte met Karel en on-line met Jeanne en ik besefte dat het jammer was maar dat boos zijn niet hielp.

Karel en ik maakten een 'aanvals'-plan dat begon op zaterdag, na mijn werk. We gingen wandelen in het bos, ik nam een warm lang bad en dronk voor vertrek een portotje ;) Ik kan ook moed halen uit kleren dus had ik mijn kinder-zwart-met-witte-bolletjes-kleed aan en een roze gilet met vogels, super cool ;) Kei gepast voor de gelegenheid, not...
Aangekomen in de Biebob bleek het letterlijk uitverkocht: nokvol was het. Je kon geen pas zetten zonder je langs de mensen heen te wurmen... Niet ideaal.

Ik dronk een Palm (zoals in mijn jonge jaren toen ik nog elke week uitging), we zochten ons een plaats ergens in het midden maar aan de kant. Karel haalde mij nog een Palm (mijn moeder noemt dat een alcohol-probleem, ik noem dat 'beter dan een kalmeermiddel ofzo ' en mijn therapeut is het met me eens) en ik deed ademhalingsoefeningen.

Ik had besloten mij volledig op mijzelf te richten en alle vreemde blikken te negeren (die kwamen er trouwens niet). Dus stond ik daar in het roze en met bollen, tussen de liedjes in met mijn ogen dicht ademhalingsoefeningen te doen. Ik had ook of de hand van Karel of de barre aan de muur vast. Ik keek meer naar de grond dan naar Mina maar ik genoot!

Veel verder zoals je ziet en veel drukker.
Het was een magische avond. De sfeer zat goed, de band was in form, Mina was een beest en ik was cool ;) Het optreden vloog voorbij en ik was euforisch.
Zeker toen ik nog een handtekening én een kus van Mina kreeg, woehoe!

Met kusjes ;) De kusfoto zelf is jammer genoeg mislukt...

Het was me gelukt, ik kan het toch! Yes! Weliswaar op mijn manier: met een voorbereiding van bos en bad, een nuttiging van 3 alcoholeenheden (als het dat maar is he), mijn 'magische' kleding, letterlijke houvast, veel mijn ogen dicht en ettelijke ademhalingsoefeningen...
Allemaal niet echt gepast of handig tijdens een optreden maar als ik het zo overleef, who cares he...

Niet zo stoer he, die LOA-fan....
En best gênant om hier te vertellen. En het beestje een naam geven is ook lastig voor mij, een lastige coming out... Maar Mina moest vertellen dat ze Keith niet meer was, veel lastiger he...
En ik weet hoe deugd het kan doen om iets intiems met jullie te delen en daarna jullie reacties te lezen, dus...

Ik heb dus een blijvende beperking, maar ik kan er met leven (al dacht ik vrijdag even van niet). En een beetje mijn grenzen (proberen) oprekken kan geen kwaad, ik moet gewoon niet proberen ze op te blazen ofzo.
Ik moet mild zijn voor mijzelf en geduldig. En als ik rare dingen moet doen om iets aan te kunnen, dan is het maar zo he...

En zelfs al was zaterdag euforisch, ik moet er toch een beetje een prijs voor betalen. Ik heb al een week van 'grieperig' voelen achter de rug. In mijn hoofd is het nog druk-druk en mijn hart bonkt nog steeds iets te snel. Maar die prijs is het waard hoor.
En daar over gaan klagen maakt de weerslag maar trager in 'verteren'. Ik leg er mij dus maar bij neer en geniet nog wat na.

En ik probeer jullie vooral te vertellen dat niets onmogelijk is, blijf hopen en dromen en geloven...
Luister ondertussen naar je lichaam en volg je hart (want dat klopt ;)  ).

Het gaat er om dat je lief bent voor anderen én voor jezelf.
En dat je vooral niet te hard of te streng bent voor jezelf.

(Gehoord, Els!?)

If you've learned anything from me
It would be hold on to your dreams
learn from my mistakes
And it will take off some of the weight
He said,"You got your whole life to live
And so much more to give"
never compromise
And you will never live a lie
 -Life Of Agony-

Ik hoop jullie niet te veel verveeld te hebben...
Bedankt voor het lezen en misschien wel begrijpen!

Fijne donderdag nog!
Liefs
Els

dinsdag 9 december 2014

Zo veel dank

Veel om dankbaar voor te zijn

Amai, waar moet ik beginnen op deze Dankbare Dinsdag!?
Bij het begin zeker ;)

Dikke merci aan Brigitte voor haar lichtzwaard-armband:


Cool he!? Nu heb ik magische krachten dankzij Brigitte :)

Dikke merci ook aan Mirjam voor haar mooie ster-kaart:


Moed en sterkte in deze droevige dagen lieverd!

En een dikke merci aan Ingrid voor haar geweldig mooie kerstkaart (onze eerste):


én voor haar geweldig mooie, schattige, coole ketting!!! Moest ge tijdens de feestdagen iemand tegenkomen met een sneeuwman aan haar nek, that's me!!!

Ik ben verwend!!! Merci lieve dames!

Dikke merci ook aan mijn Karel die tot in het buitenland heeft gereden voor mij!

Merci aan Life Of Agony, die 2 maal een geweldige show hebben gegeven!

Dikke merci aan Mina Caputo, die niet alleen een voorbeeld is voor ons allen maar in het echt ook nog eens een lieve Madam blijkt te zijn!

Dikke dikke merci aan Jeanne, die mij tussen beide shows door heeft opgepept!

(Ik weet: het het gaat al dagen over LOA, donderdag gaat het er nog eens over gaan en dan snapt ge 'teen en tander' beter hoor.)

Dikke merci ook aan alle mensen die zaterdag in de Biebob waren! Jullie waren stuk voor stuk lieve mensen en hebben mee magie gemaakt!

En ik ben ook dankbaar voor de vogels in onze tuin, het feit dat ik niet nat geregend ben vandaag, de vele 'chocopopkes' die nog op mij wachten, Sieriel zijn hoofdwond die goed geneest, Caries haar blaasontsteking die echt voorbij lijkt te zijn, mijn plantjes die zo goed groeien,...

Och, ne mens zou nog van een overdosis kunnen spreken ;)
Nee hoor, dankbaar kan je nooit genoeg zijn. Zeker niet op Dankbare DinsDag!

Geluk vind je niet door te zoeken naar het grote,
maar door te leren genieten van het kleine.
-Socrates -

Maak er nog iets moois van vandaag,
liefs Els

zondag 7 december 2014

Gevulde dagen...

Amai, amai...

Karel was donderdag en vrijdag (en het weekend) thuis. Ik donderdag en vandaag.
Al heb ik gewerkt tussendoor, het lijkt wel alsof die 4 dagen weken duurden.
Wat gebeurde er allemaal:

Ik maakte pompoensoep en speculaas:



We gingen naar Life Of Agony in Haarlem. En gisteren gingen we weer naar Life Of Agony, dit maal in Vosselaar:


Ik kocht een veel te grote t-shirt maar heb wel Mina haar handtekening!

We gingen naar het bos en ik vergat mijn fototoestel, raar maar waar...

We reden dit weekend echt uren en uren rond. Maar het was fijn, we zongen veel.

Vanmorgen kwam de Sint, ik ben dus echt braaf geweest ;)




We aten te veel chocolade.

En we gingen ook nog naar de tentoonstelling van Carll Cneut, aanrader!!!!
Heb bijna staan huilen, zo ontroerd was ik. Indrukwekkend mooi en geweldige details. Veel vogels...: dingen die fijn zijn :)

Vogels!

Aan het werk.

Het plafond, ook mooi!

Wil ik graag aan mijn muur :)

Zo wil ik ook vogels kunnen tekenen, heb al goesting om te oefenen.

Mooi!

En onderweg naar huis nog even gezwaaid naar mijn favoriete windmolens (met hun groene voetjes).


Het was veel en druk en laat en ik ben moe en kapot maar ook heel happy.
En het weekend is nog niet gedaan...
Amai, amai :)

Nog een fijne zondag lieverds!

It's these words and music
That keeps me living, keeps me breathing

It may not be much
But this is all I got
And I'm smiling

-Life Of Agony-

Liefs Els

woensdag 3 december 2014

We wijken af...

Een woensdagse op-wijking!

Deze week ben ik er een dagje vroeger. Morgen ga ik geen tijd hebben want Karel is ook een dagje thuis en we gaan samen de hort op ;)

De opwijking van deze week is de volgende:

Dat donker weer maakt mijn foto's er niet beter op :(

Voila, aanschouw mijn adventskrans! Oei oei, waar zijn de groen takken hoor ik u al roepen. Awel die zijn er niet! Els is 'ne mooser' en een echte mooser moost een adventskrans in elkaar met wat er voorhanden is. In dit geval een bordje van de kringwinkel, beestjes van de rommelmarkt én zelf gesprokkelde herfstschatten.
En ja, ik heb geen 4 dezelfde theelichtglaasjes :)

Het jaar dat mijn moeder mij een 'echte' adventskrans ging leren maken was niet mijn beste jaar ;)
En ze deed nog zo haar best, het lag aan mij hoor.
Zo veel dat al die dingen die je nodig hebt kosten en daarna heb je nog uren werk én dan moet je dat ding ook nog geregeld water geven... Pffff!
Frustratie gaf dat, weken lang.

Toen had ik er jaren geen meer en sinds vorig jaar doe ik het alla mijzelf, nem!
Ik denk dat Jezus of God of Iemand Hierboven daar geen probleem met heeft.

Dat is ook een opwijking van mij: ik vergeet soms dat ik een mens ben ;)
Echt waar. Ik bedoel maar: ik denk dikwijls, elk mens mag zijn wie hij/zij is en doen wat hij/wil.
En dan vergeet ik dat dat dus ook voor mij geldt!
Ahja, ik hoor tot 'elk mens' dus bij deze: Wees maar jezelf Els.
Qua hoe je wil geloven, hoe je je wil kleden, wat je wil lezen; kortom hoe je wil leven! Nem!

(Wel binnen alle wetten en normen he, maar dat begrepen jullie al wel.)

Voila, daar staat weer een opwijking van mij 'op papier'. Toch weer een beetje in mij ziel laten kijken.
Ondertussen weet ik al dat dat goed voelt, opwijken tegen jullie.
Merci voor jullie luisterende oren en mede-opwijkingen!

Fijne opwijkende donderdag alvast!

Wil je kritiek voorkomen?
Zeg dan niets, doe niets, wees niets.
-Aristoteles-

Liefs Els

dinsdag 2 december 2014

Post

Echte post in de brievenbus

Dankbaar voor weer heel wat moois in onze brievenbus:


 Geweldig vrolijke post van Jeanne, dikke merci lieverd!


En mooie, lieve post van Brigitte. Wij zijn Jubelientje fan, wist je dat :) Dikke merci!!!

Jeanne en Brigitte: dikke kus!
Niet alleen omdat jullie mooie dingen opstuurden maar ook en vooral voor het gebaar.
Want echte post naar iemand sturen doe je niet zo maar he!? In feite zeg je daar toch mee: ik denk aan je, doe graag iets voor je en meen dat jij het waard bent.
En dat doet deugd en maakt me blij. Hartverwarmend.
En daar ben ik dankbaar voor!

Laten we van december een hartverwarmende, dankbare maand maken!
Als tegenwicht voor alle donkerte (letterlijk en figuurlijk) rondom ons.

Ik vind jullie allemaal (lezers, volgers) schatjespatatjes!!! En dat al jarenlang, kan ik onderhand al zeggen ;) Merci voor alles!!!

Nog een fijne Dankbare DinsDag!

Als wij elkaar meer prezen,
zouden er minder psychiaters wezen.
-Paul van den Bergh-

Liefs Els