Karel
Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!
Diepdiepblauw Nikki’s vorige boek is één van mijn allerfavorietste boeken, ever. Een hoge lat om te halen. Ik had dan ook veel zin in het lezen van Graafdier én er veel schrik voor. Het kon eigenlijk bijna niet anders dan tegenvallen. Maar gelukkig deed het dat niet!
Graafdier is veel donkerder dan diepdiepblauw en ook minder vrijblijvend. Er is maar één weg doorheen. Je begint in het boek en de lift vertrekt; je gaat door een tunnel, steeds dieper en dieper. Geen schrik: het wordt niet donker; de lift is van glas en laat je toe om goed om je heen te kijken.
Laag na laag daalt Dekker dieper in de aarde van de Nederlandse bodem, in De Groote Peel. We vertrekken in het nu en eindigen 300 miljoen jaar geleden. Om daarna nog heel even terug te keren naar het nu. Ondertussen leer je wat Nikki Dekker leert tijdens haar twee weken durende verblijf in De Peel. We leren over veenmollen, veen, pijpenstrootjes, het Terpeens, rietzangers, het magnetische veld, het Dutjesministerie en zo veel meer. Ook Stranger Things, RoundUp, Merlin, taalapps en Alice in Wonderland passeren de revue. Bij Dekker hangt alles met alles samen. Zij ziet samenhangen die enkel zij kan zien maar die je daarna niet meer kan ont-zien.
Ze graaft in de aarde, in de wetenschap, in ons geweten, in haar lichaam én hoofd. Dankzij de oefeningen aan het einde van elk hoofdstuk laat ze je zelf ook graven: letterlijk én figuurlijk. Ze laat je anders naar de wereld en jezelf kijken. Helpt je om te worden wie je bent: een onderdeel van de natuur. Door Graafdier krijg je zin om te leven en te bewegen: met open ogen en hart. Er valt zo veel moois te zien, en niet alleen in boeken ;)
Het eerste exemplaar werd door Nikki Dekker eigenhandig begraven, dat van mij komt naast mijn gesigneerde diepdiepblauw-exemplaar. Moge er nog vele meters Dekker in mijn boekenkast volgen. Ik ben fan!
Oh my god! Cleopatra en Frankenstein (Mellor’s debuut) was geweldig goed en had een prachtige cover, de lat lag dus hoog, mijn verwachtingen waren gespannen; én: Blue Sisters is nog beter en heeft een nog mooiere cover! Wow! Had niet gedacht dat dat mogelijk was.
Mellors heeft een heel eigen stijl van schrijven. Niet iedereen was een even grote fan van haar debuut als ik, al werd het wel een gigantische bestseller. Die eigen stijl viel me de eerste pagina’s in dit boek even op, ik bedacht toen dat de mensen die niet zo laaiend waren over het vorige boek zich misschien stoorden aan die stijl? Maar na pagina 13 was ik vertrokken, hals over kop verliefd én verslaafd.
Blue Sisters gaat, zoals de titel al weggeeft, over 4 zussen die na het overlijden van zus Nicky moeten leren leven me dat verlies én met hun nieuwe vorm: 3 zussen in plaats van vier. Hoofdstuk voor hoofdstuk komen we, zus per zus meer te weten over hen allemaal, over hun heden en verleden, samen en apart.
Bonnie, die bokst, is mijn favoriete zus. Ik kreeg er zin van om zelf te gaan boksen, net als Mellors trouwens. Maar ook Lucky (model) en Avery (advocaat) stalen mijn hart. Het feit dat het verhaal vanuit de drie zussen wordt verteld - die ook nog eens elk op een andere plek wonen - maakt het extra boeiend.
Mellors heeft de gave om personen, dialogen, locaties,… alles dat ze beschrijft, voor je ogen tot leven te laten komen. De zussen worstelen, vallen, staan weer op. Ze maken fouten (grote fouten), doen domme dingen (gevaarlijke ook) maar net dat maakt ze zo herkenbaar. En je gaat daardoor des te meer van hen houden.
Blue Sisters gaat over pijn, verdriet, rouw, verslaving, drugs, seks, overspel, ouderschap, familietrauma’s, buitenzwemmen, verlangen, opgroeien, jezelf verliezen en weer terugvinden. Het is een ode aan het leven zelf, boordevol liefde en hoop. Ik hou van dit boek en heb spijt dat ik het uit heb. Mellorsfan! Duimen dat een volgend boek niet lang op zich laat wachten.