Giveaway Partij voor de Poëzie

Ik ben lid, jij ook?

Sinds dit ben ik fan van De Partij voor de Poëzie. Ik werd ook lid. Lid worden kost maar 10 euro en ik kreeg daarna dit pakket in de bus:

Véél meer dan alleen een lidkaart. Joepie!
Als geëngageerd lid wil ik graag ook mee hun boodschappen verspreiden. Daarom geef ik hier én op mijn Instagram iets weg. Wat? Dat kies jij zelf.

Ik heb grote affiches en kleinere. De kleintjes en 1 A4 zijn stickers. Er zijn Franstalige en Nederlandstalige. Je mailt me wat je graag wilt en waar je het met of zonder toestemming gaat ophangen. Ik heb bijvoorbeeld 2 kleintjes aan ons raam aan de straatkant gehangen. Ik verwacht naderhand ook een foto.
Omdat het belangrijk is om samen de Poëzie weer groot te maken!

Je mag natuurlijk ook gewoon lid worden, dan ontvang je het ganse pakket en kan je zelf een giveaway doen :)

Ik ben zo blij deel uit te maken van een partij vol opwijkenden.

Over poëzie gesproken: er moeten nog een berg van mijn bundels verkocht worden, dus laat jullie gaan. Dat kost maar 5 euro!
Poëzie is gewoon kei goedkoop zoals ge ziet. En ge krijgt er zo veel voor terug!


Een fatsoenlijke familie is trouwens ook een aanrader. Geen poëzie maar wel van een poëtische schoonheid. (Als je op de link klikt kan je ook mijn recensie lezen.)




Geef jezelf de toelating om te veranderen.
Als persoon, van job, van eetpatroon, qua interesses...
-Eva Daeleman-

Hou jullie fris en lees ze,
Els

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!

In het echte leven

Zweten en glimlachen

Zoals dit blogje doet vermoeden heb ik zaterdag de Lucien Van Impe Classic overleefd :) En het was naast afzien ook schoon, zo samen op pad. En nadien was ik en moe én hyper, ja het geeft echt een kick om zoiets te doen.

Dus was ik nog fit genoeg om naar de Buchbar te hollen (tram 1 reed, tram 2 gemist) want daar signeerde Barbara haar geweldige boek, dat ik een tijdje geleden al kocht in de Buchbar. Het enge was dat ik dan wel moest zeggen dat ik DingenDieFijnZijn ben. Alé ja, moeten. Ik wou het wel. Al ben ik 'in 't echt' niet echt een held:) Maar ik deed het toch en daar ben ik nu blij om want Barbara was tof en ons gesprek ook!

De dag daarna gingen we naar Bokrijk. Voornamelijk omdat we de Sixties daar nog niet hadden gezien. Daar aangekomen viel mijn frank dat Lore daar werkt. Die ik ook enkel maar online ken. Kende. Want ook haar sprak ik aan en ook dat was tof.

Dat is het schone van bloggen en Instagram. Je kan er ook mensen mee ontmoeten 'in 't echt'! En ook al vind ik dat eng, ik ben blij dat ik het twee keer deed. 2 Madammen die online tof leken bleken dat ik het echt ook. En echt contact doet zo veel meer deugd! Dank u lieve Madammen!
#dankbaredinsdag

Oh ja: er zijn nog bundels te koop, dus laat jullie gaan aub :)


''Vanaf vandaag ga ik van mijzelf houden zoals ik nu ben. Ik stop met wachten tot ik perfect ben.''
Affirmatie van Louise Hay

Hou jullie fris,
Els

Morsige liefde in al zijn facetten

Jubileum

Gisteren waren Karel en ik 15 jaar getrouwd.
Toen we nog maar net getrouwd waren dacht ik dat we jubileums als deze gingen vieren met een groot feest. Later besefte ik al snel dat we daar niet rijk genoeg voor zijn ;) Dus toen bedacht ik dat we het telkens met ons tweetjes konden vieren, op een super romantische intieme manier.

19/06/19 naderde en we begonnen na te denken over wat we konden doen. Ik zou sowieso al zaterdag vrij nemen op mijn werk. Karel kwam op het idee om samen een 'echte koers' te rijden. 60 km, op een koersfiets. (Vorig jaar reden we een koers van 50 km en naast pijnlijk voor mijn onderkant was dat ook wel kicken.) Dus dat staat gepland.
Ik kocht Karel een wielerboek, hij kocht mij een pakket vol lekkers van Dille & Kamille. Op het laatste nippertje besloten we nog om gisteren samen een spaghetti te gaan eten.

En hoewel dat allemaal tof was en is voelde ik een kleine teleurstelling. Om mij, om ons. Want waar bleven de toeters en bellen en hartjes en zwijmelen en...
Tijdens de spaghetti zaten we urenlang te discussiëren over vanalles en nog wat. Vol passie en vuur maar niet het vuur dat ik in gedachten had ;) En een boek of chocolade is geen ring of diamant of...

Maar nu denk ik dat we misschien wel überromantisch zijn. We gaven elkaar iets dat we echt graag hebben, iets dat echt bij ons past. We zaten uren samen aan een tafel aan elkaars lippen gekleefd te praten, vol vuur. En ja, soms verschillen we van mening over dingen uit de krant ofzo maar nooit over de dingen die er in ons leven echt toe doen. En we luisteren naar elkaar, leren van elkaar. Groeien samen.
Zo ook met het fietsen. Karel begon er mee, ik raakte geboeid en nu doen we het soms al eens samen. Voor mij een ferme uitdaging. Voor Karel ook want die korte afstand en het trage ritme is hij niet gewoon ;)

Leven, gehuwd zijn; ieder moet dat op zijn manier doen. En wat we horen, lezen, zien in de media is zo misleidend, geeft zo vaak een vertekend beeld. Ik weet dat en toch trap ik soms nog in de val. Het maakt soms dat ik ga twijfelen aan mijzelf, aan ons, aan alles. Terwijl we echt gelukkig zijn samen. Meestal.
Want laten we niet flauw doen: rozengeur en maneschijn is het na al die jaren al lang niet meer. Kriebels, zwijmelen, uren in de ogen staren,...dat doe je na al die tijd niet meer. Want er is het werk en sociale verplichtingen en familie, en een kapotte carport en stapels was en...

Wat er dan wel is? Iets liefs doen voor elkaar, veel dingen samen doen, weten wat je aan elkaar hebt, een plek hebben om thuis te komen en jezelf te zijn.
Roots en wings.

En dan zie je dit en dan ben je verliefd op Elizabeth. En nog meer op Karel.
Want echte liefde is morsig. Maar mooi.

Lees trouwens Stad van meisjes als je je hart wil voelen bruisen. Elizabeth is één van de 'meisjes' die me hebben geïnspireerd voor mijn bundel.
Nog steeds te koop, als u mijn hart wil laten bruisen ;)
Jitske Van de Veire inspireerde me ook. (Ze is een aanrader om te volgen op Instagram!)

Nog een geweldig boek is Leven in de tuin van Penelope Lively.


Elizabeth, Jitske, Penelope, het zijn allemaal Madammen die opwijkend zijn. En daar hou ik van! Daarom dat mijn bundel ook een ode is aan meisjes.


''Geluk berust vaak op het besluit om gelukkig te zijn.''
Lawrence Durrell


Maak er een liefdevolle, opwijkende donderdag van!
Liefs Els


Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!

Witte buiken

Nostalgie

Ik groeide op in een boomgaard, niet letterlijk natuurlijk. Maar naast ons huis was er een boomgaard en daar mochten wij spelen. Spelen en snoepen. Later gingen de bomen weg en kwamen er huizen. Je weet hoe dat gaat.

In de boomgaard stonden krieken en kersen, er zaten kippen en geiten. Een waar paradijs dus. Bij de kersen waren er ook witte buiken, de lekkerste kersen ooit. Nergens te koop. Ook niet qua boom.

Vorig jaar vonden Karel en ik een boomgaard waar ze nog staan én waar je ze mag plukken, gratis!

Jammer genoeg waren er allerlei mensen die de kersen plukten door hele takken van de boom te breken!? Hopelijk zijn er volgend jaar nog bomen die het overleefd hebben...

Ken jij witte buiken?
#dankbaredinsdag

Voor de twijfelaars: gene paniek, er zijn nog bundels. Kopen maar!
Fijn boek dat ik momenteel lees: Leven in de tuin!


''Geluk is de som van alle tegenslagen die ons niet overkomen''.
Marcel Achard

Liefs Els

Nog een fijne, hete dag,
Els

Pilvrij

Pilvrij, dat past mij.

Zoals beloofd deel ik met jullie mijn ervaringen als pilvrije vrouw. Ik ben ondertussen een dik half jaar pilvrij, en dat na meer dan 25 jaar pillen slikken.
Kan ik al veel zinnings zeggen? Niet echt, vrees ik. Maar ik probeer het toch, noem het een opwijking ;)

Wat ik eerst en vooral wil zeggen is dat je het gewoon heel graag zelf moet willen, om welke reden dan ook. Ten tweede denk ik dat het bij iedereen verschillend kan/zal verlopen.
Mijn gynaecologe waarschuwde me voor meer bloed en meer pijn, minder regelmaat, meer chaos.
Pas na een jaar weet je echt waar je vanaf dan aan toe bent. Ik zit nog maar op de helft dus ik kan in feite nog geen echte conclusies trekken maar wat ik wel al weet is dit:
-ik ben echt blij dat ik eindelijk de stap heb genomen.
-ik voel me gezonder en vrijer.
-ik voel me meer mijzelf. Als ik diep zit maar ook als ik hoog vlieg.
-er zijn meer ups en downs maar ze voelen meer als een onderdeel van mij dan als iets dat mij overkomt.
-er is minder bloed.
-er is minder pijn.
-na een paar weken quasi continue hoofdpijn helemaal in het begin heb ik amper nog hoofdpijn tijdens mijn regels zelf.
-jammer genoeg is mijn 'zwangerschapsmasker' er nog steeds (dat is iets dat je niet enkel tijdens een zwangerschap maar dus ook na jaren pilgebruik kan krijgen).
-er zit amper regelmaat in mijn cyclus. En ja dat is lastig (vooral als je vaak gaat zwemmen) maar op de één of andere manier kan ik het wel aanvaarden (en dat is als giga controlefreak best wel een dingetje). Ik denk dat die aanvaarding ook schuilt in het me goed voelen in mijn eigen cyclus-tempo.
-ik heb geen giga libido-boost gekregen maar heb wel momenten dat ik me meer 'dierlijk'-ongeremd voel. Al klinkt het heel fout om het zo op te schrijven ;) Dat Karel gesteriliseerd is ondertussen kan er natuurlijk ook mee te maken hebben...
-ik ben niet verdikt, nog afgevallen. Mijn gewicht schommelt wel iets meer, door het vasthouden van vocht enzo, denk ik.

Ik ben dus nog steeds heel blij met mijn beslissing.
Over een half jaar laat ik mijn definitieve oordeel weten.
En jij? wat kies jij? En waarom? En hoe voelt dat?

Wie goesting heeft: Koop Ergens tussen vaalwit en flessengroen als u mijn hart wil doen zingen.


Het leven is kort, vergeef snel, kus traag.
-Mark Twain-

Nog een fijne opwijkende donderdag,
Els

De Zonnegloed

Blije beestjes

Zondag gingen we eindelijk naar De Zonnegloed. Dat is een sanctuary waar (verwaarloosde) wilde dieren die niet terug de natuur in kunnen een thuis krijgen voor de rest van hun leven. Dat wist ik. Mijn verwachtingen waren daarom niet zo hoog qua park. Ik dacht eerder aan nood-opvang, zoiets. Maar De Zonnegloed is een prachtig, modern, dier- en bezoekersvriendelijk park.

Het is een groene oase die geurt naar dieren en vlierbloesem, de zon scheen stralend en de dieren straalden mee. Dat klinkt melig maar het was wel zo. De beestjes lagen te soezen tussen de boterbloemen, vlogen rond in gigantisch grote rennen en speelden als kleine kinderen in het water. Ik zag echt nog nooit zo veel happy dieren bij elkaar.

En dat maakte mij happy. Hoewel ik ook wat heb moeten huilen... De redenen waarom elk dier daar terecht gekomen is hangen namelijk, naast veel info over het dier, ook aan hun verblijf; hartverscheurend. Een beer die in een hotel moet dansen ter vermaak van de toeristen, en dat op een plaat waar elektriciteit op staat!?

En nu dolt die met een vriendje in het water. Hartverwarmend hé!
Dus komende vakantie weet u waarheen.
Steun deze lieverds en heb zelf een fijn dagje uit. Win-win.

Mij steunen mag ook nog altijd ;) Er zijn nog bundels en de buttons van reeks 1-2 en 3 zijn nog verkrijgbaar. Per reeks maar ook los, per stuk. Mail me maar. 

Momenteel ben ik bezig in Handboek voor mindere dagen, ook een aanrader!

#dankbaredinsdag
Dankbaar voor al dit moois. En jij?


''Als morgen de wereld vergaat dan zou ik vandaag nog een boom planten''.
-Maarten Luther-

Fijne dag nog,
Els

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci! 

#leeseenseenvrouw

Lezen=leven

Wie mij al een tijdje volgt (hier of op Instagram) weet dat ik lees. Altijd en overal. Lees ik iets goeds dan deel ik dat graag met jullie, noem het een opwijking;)
Hoe meer ik lees hoe meer vrouwen ik lees, veel meer vrouwen dan mannen. Onbedoeld maar wel bewust. Ik hou van vrouwen en ik wil graag vrouwen steunen.

'Is dat nog nodig?' hoor ik u al vragen; jammer genoeg wel. Ze krijgen minder grote prijzen, komen minder in lijstjes voor, worden minder gerecenseerd,...Ik doe mijn best om dat te compenseren bij het lenen in de bib, het kopen, het recenseren, in dE LeeSclub,...

Fnac en Barbara doen ook hun best. Bijvoorbeeld door hun gids: 100 Uitzonderlijke vrouwen, een selectie die zin geeft om te lezen. (Nu te koop in de Fnac voor 2 euro.) Er staan 100 boeken van vrouwen in die je 'moet' gelezen hebben. Bij sommige vrouwen staan nog andere boeken van hen vermeld.
Ik las al (maar) 27 van de boeken en 19 van de 'extra' boeken.
Dus er is nog werk aan de winkel.
Hebben jullie er al veel van gelezen?
Lezen jullie überhaupt veel vrouwen? Is dat bewust? Bedoeld? Ik herken me vaak meer in boeken geschreven door vrouwen. En dat helpt me groeien, ontwikkelen; als vrouw, als mens.

In mijn 'bubbel' komen er veel boeken van vrouwen voorbij, boeken die ik dan per se wil lezen, kopen, recenseren. Ik heb ook het idee dat er meer en meer boeken van vrouwen verschijnen en dat juich ik toe. Maar mijn bubbel is de jouwe niet.
Ik ben dus benieuwd naar jullie lees-voorkeuren.
En ik zou het tof vinden als jullie komende maanden bewust wat vrouwen gaan steunen. Mij bijvoorbeeld ;) 5 eurokes maar...

Of Barbara. Of Siel Of.... Kijk maar eens rond op mijn blog of Instagram voor inspiratie.

''Een mislukking is slechts een blauwe plek, geen levenslange tatoeage.''
-Jon Sinclair-

Nog een fijne dag,
lees ze!
Els


Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci! 

Dank u voor bomen

Het was warm, te warm

Zondag deden we een blotenvoetenpad in Gent (geen aanrader). Daarna gingen we naar Mudel voor de tentoonstelling van Murielle (wel een aanrader). We gingen al vroeg in de voormiddag op pad om de hitte voor te zijn (niet gelukt).
Tussen beide activiteiten moesten we wachten tot het museum open ging. In plaats van een terrasje te doen vleiden we ons aan het water, onder een boom. Zo rustig, zo vredig en zo fris! Super gewoon.
Ik voelde me lastig omdat ik geen boek bij had, wou mijn gsm niet boven halen dus lag maar wat te staren naar de takken en de blaadjes. Karel deed en dutje.
In feite was dat nog het leukste van de hele dag, zo maar wat liggen, zo maar wat zijn. Aanrader :)

Laat ons een boom en wat gras dat nog groen is...

Natuur in boekformaat:
Wonderbaarlijke feiten over dieren.
Super schoon boekske van Maja, die ik al volgde op Instagram maar van dit boekje had ik geen idee tot ik het toevallig zag liggen in de Buchbar!

Leve de kleine dingen die niet gepland zijn.
#dankbaredinsdag

Enne, er zijn nog een paar bundels...


''Een verliefd hart luistert niet naar de stem van de deugd.''
-Händel-

Liefs Els


Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!