Extra werken

Nee zeggen is mijn ding (nog) niet.

Gisteren ging ik na mijn werk naar huis met mijn schort opgefrommeld in mijn tas. Tot dinsdag was ik vrij, hoera! Met de nadruk op was; toen ik lekker thuis in vakantiestemming aan het koken was kreeg ik telefoon of ik vandaag een dag wou komen invallen. En ik zei ja. Omdat ik dus niet goed ben in nee zeggen, dan steekt er schuldgevoel en schaamte en plichtsbesef en weet ik veel wat nog allemaal op... Dus haalde ik mijn schort uit mijn tas, wreef de ergste plooien er wat uit en seffens vertrek ik...
En ach, dat gaat wel meevallen, en extra centen is ook mooi meegenomen. Maar ik vind het jammer dat nee zeggen me nog steeds zo moeilijk afgaat. Dat ik nog altijd 'denk' dat mensen je beoordelen om wat je voor hen doet in plaats van wie je bent. Nog veel te leren... ;) En jij?

Toen, in Zoutelande...

Momenteel lees ik: De stem van de plant. En jij?


''Zelfacceptatie is stoppen met energie verspillen aan vechten tegen jezelf.''
-Olaf Hoenson Wilson-

Nog een fijne opwijkende donderdag,
Els


Ps: Er zijn nog bundels! 5 euro voor Echte Els bij je thuis!

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!  

Geluksplanten

Dankbaar!

Goedemorgen. Ik zei het al eerder maar het blijft waar: ik krijg niet vaak reacties op mijn Geluksplanten maar als ik ze krijg zijn ze ongelooflijk ontroerend! Laatst kreeg ik weer een reactie van iemand die een plant vond toen ze voor het eerst buiten mocht na een opname. Of iemand vindt de plant de dag voor haar huwelijk. Een man zorgt jaren voor zijn zieke familieleden, heeft nooit tijd voor zichzelf, kan eindelijk eens gaan wandelen en vindt mijn plant. Een oma op weg naar haar kleinkind op het kerkhof. En vrouw ziet het leven niet meer zitten, gaat wandelen en vindt een plant,...
Soms voelt het alsof mijn planten speciaal op die mensen staan te wachten. Het maakt me zo dankbaar dat ik een klein deeltje kan uitmaken van een vleugje vreugde in hun leven. Het laat me huilen én glimlachen.

Zij blij, ik blij, #dankbaredinsdag!

Zoek de Geluksplant ;)

Na De derde persoon lees ik nu Boy21 en dat is ook echt een aanrader, fijne boeken lezen is goed voor mijn gemoed!


''Verdriet en veerkracht leven samen.''
-Michelle Obama-

Nog een fijne Dankbare Dinsdag!
Liefs Els

Oh Comely

Veel moois, ik word er een beetje hyper van...

Wat een dagen, wat een weken, we worden overspoeld door zo veel moois.
En ik wil dat allemaal met jullie delen, een opwijking dus ;)

Vorig jaar in Engeland leerde ik Oh Comely magazine kennen. Ik kocht een nummer en las het van cover tot achterflap, ik ging ze volgen op Instagram zo ook de hoofdredacteur Alice. Jammer genoeg bleek net voor onze vakantie dat Alice en een deel van het team ontslagen zijn, het tijdschrift wil een andere kant uit. (Zo jammer, het is helemaal mijn ding...) Dus ging ik in Engeland op zoek naar het laatste nummer (50) dat ik daar niet vond, wel nummer 49. Dat kocht ik en een dag na onze vakantie kocht ik nummer 50 in Antwerpen. Toeval bestaat niet:)
In nummer 49 schreef Jane Audas een ode aan zakken voor vrouwen. Als in broekzakken maar dan liefst ook in rokken en jurken en... Ik ben daar ook dol op, mijn favoriete kleren hebben zakken: rokken, broeken, jurken en jassen. Ik kocht vorig jaar een winterjas met 2 paar zakken: de gewone en ook iets hogere, kei makkelijk voor je handen. Zalig!
Nog zakken-fans?
Ohja, ik houd Oh Comely in het oog, wie weet vallen de veranderingen wel mee?

Op de Tor, favoriete plaats ooit.

Gisteren zag ik Fleur Pierets in DWDD (ik kijk uitgesteld) en wow, ik was giga hard onder de indruk. Toevallig hoorde ik haar net nog bij de Madammen op Radio2 en daar maakte ze zo mogelijk nog meer indruk. Haar boek ga ik zeker kopen. Ze is onwaarschijnlijk krachtig en indrukwekkend moedig. Ik wens haar alle goeds en geluk.

Ondertussen ben ik ook al in het boek van Eva begonnen en wow, dat sluit ook weer ferm aan bij mijn pad en worstelingen...

Ook wow maar iets minder positief (het boek wel, wat je er uit leert niet) is het nieuwe boek van Dave Goulson. Het kan zijn dat je na het lezen nooit meer slaapt maar het geeft je wel informatie en goesting om zelf aan de slag te gaan.

In DWDD zag ik ook mijn favoriete Connie, over De Testamenten vertellen. Een boek dat ik ook dringend wil kopen en lezen (en ja, het is zo ver: mijn boekenbonnen zijn niet meer toereikend ;)) En ik heb nog een ferme leesachterstand maar toch... Ik las het eerste deel (Karel zag de serie) en dat greep me ferm aan, vooral door de gelijkenissen met onze huidige wereld :(

Nog in DWDD zag ik voor het eerst iets van Lizzo. Ik vond haar geweldig, net als de dames aan tafel. Meer body positivity is echt wel iets dat de wereld kan gebruiken. En ik ook. Ok, ik ben klein en fijn maar ik heb best wel wat dingen waar ik me wat voor schaam en ik heb een lichaam dat elke dag pijn doet. Wat het ook niet echt makkelijk maakt om het graag te zien zoals het is. Niet voor niets is mijn woord (lees: thema) van het jaar: lichaam.

Ik kijk niet veel tv, deze week enkel DWDD, en soms is dat toch best veel: door alle inspiratie die ik er uit krijg, dingen die ik wil opzoeken en bekijken, boeken die ik op mijn lijstje van te lezen zet,...

Mijn hoofd tolt er een beetje van, door het hier allemaal kort en bondig te willen vertellen ;) Ik hoop dat jullie er ook een beetje positieve energie van krijgen!?
En laat maar weten wat jullie hart heeft doen zingen deze week!



''Succes is van jezelf houden, van wat je doet en van hoe je het doet.''
-Maya Angelou-


Nog een fijne opwijkende donderdag!
Liefs Els


Ps: Er zijn nog bundels! 5 euro voor Echte Els bij je thuis!

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci! 

Brrrr....

Fris aan de vis

Oh my, het is maar 17 graden in huis en dat is heel fris. Ik vind het zo zonde om onze accumulatievuren nu al te steken. Dus neem ik maar een deken, tot ik seffens moet gaan werken...

Het is dankbaredinsdag, en ik ben wederom dankbaar voor boeken. Ik zit echt in een goede lees-flow. Het ene goede boek na het andere kruist mijn pad. Allemaal boeken die mij helpen met dingen waar ik nu met worstel. Benieuwd hoe lang die flow gaat aanhouden...

Het eerste boek is: Met de zon als kompas. Een boek dat me goesting geeft om er zelf op uit te trekken, dat me toont dat ik niet de enige ben die energie krijgt van de natuur. Onze wandeling op de Kalmthoutse heide van zondag valt totaal in het niet bij de 6500 km van Caroline maar gaf me wel een zen-gevoel!

Het tweede: Jane, de vos en ik. Een warm hart onder de riem voor mensen die van boeken houden en zich soms eenzaam voelen, er niet bij horen.

Het derde: Doorsnee. Laat je zien hoe belangrijk het is om van jezelf en je lichaam te houden. Om al het moois dat het kan en doet.

Het vierde: Ik ben weer velen. Een hartverwarmend pareltje dat ook weer haarfijn laat zien hoe belangrijk het is om van jezelf te houden; al houdt je geliefde niet meer van jou.

Vier boeken die me dichter tot mijzelf brachten. Die me deden lachen en huilen. Die me toonden hoe mooi het leven is en die me goesting gaven in meer: meer lezen, meer leven.

Met recht en rede #dankbare dinsdag dus!


''Niet elke dag kan goed zijn, maar elke dag heeft wel iets goeds.''
-Pieter Hoeberichts-

Nog een fijne dag,
liefs Els


Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci! 

Woman up!

Boeken kopen

Ondertussen ben ik alweer 2 dagen aan het werk en de vakantie is al een beetje vergeten ;) Om mijzelf te 'troosten' kocht ik 2 boeken: De derde persoon en Woman up. Het eerste, daar had ik het eergisteren al over. Een boek dat zo hard bij mij past, op dit moment en ook wel altijd. Over jezelf willen zijn, niet goed weten wat en hoe, eenzaam zijn, er niet bij horen, een pad zoeken, therapie,...
Thema's die ik iets meer terug lees in Young adult boeken. Vandaar mijn liefde voor dat soort boeken. Het gaat om thema's die blijven, ook al ben je 'ouder en wijzer', denk ik. Bij mij toch, bij jou ook? Of ben ik de enige die niet opgroeit op dat vlak ;) Het zijn ook thema's die ik minder vaak in 'volwassen boeken' tegenkom en dat vind ik wel jammer.

Hoewel, er zijn meer en meer uitzonderingen. Vooral in memoires (van vrouwen) en zelfhulpboeken, niet het soort boeken dat je zegt hoe het moet maar wel hoe de schrijfster zelf heeft geworsteld. Zoals de boeken van Eva. Ik las haar eerste boeken pas lang na het verschijnen, ik zag ze in de bib. Haar op één na laatste kocht ik direct na verschijnen en haar laatste (Woman up) kocht ik dus gisteren ook. (Het was gesigneerd, wat wel tof is want ze komt zaterdag signeren maar dan ben ik aan het werk.) Eva is eerlijk, moedig, wijs en openhartig. Ze valt en staat weer op en deelt dat met ons. Ze laat je voelen niet alleen te staan en dat alleen al is magisch.

Ik kocht deze boeken trouwens van boekenbonnen die ik nog liggen had; voor elk geschenk dat ik krijg vraag ik boekenbonnen, die ik dan laat liggen tot er een boek verschijnt dat ik écht wil hebben (gebeurt vaak) en dan kan ik het zonder schuldgevoel kopen. Noem het een opwijking ;)

Na mijn blog van vorige week bedacht ik nog dit: ik zou nooit zo veel kunnen lezen, schrijven en recenseren als ik kinderen zou hebben. Ik ben dan wel geen Connie of Hanna die haar leven aan haar schrijverschap 'geeft' maar ik ben wel even bezeten van boeken. Ook dat is een deel van mijn pad.

Een stukje van mijn pad is zelfs te koop, hier. Letters die rechtstreeks uit mijn ziel zijn gevloeid.


''Ik kom zelden terecht waar ik naar toe wilde, maar ik eindig bijna altijd waar ik zijn moet.''
-Douglas Adams-

Boekentips zijn altijd welkom. Levens-tips trouwens ook :)
Nog een fijne dag,
Els


Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci! 

Stoere sprookjes

Back to work

Vandaag begin ik terug te werken, na een maand vakantie. Dat zal pieken;) Het voordeel is dat we er allemaal 4 weken tussenuit zijn geweest dus we voelen ons allemaal hetzelfde. Het gaat ook fijn zijn om alle collega's en klanten terug te zien. En toch, toch ga ik de vakantie missen. Ik had juist zo een beetje mijn ritme gevonden. Ik ga in ieder geval dat gevoel proberen vasthouden, benieuwd hoe lang ik het ga volhouden. Uren of minuten ;)

De vakantie heeft me weer gevormd: de natuur, het alleen zijn, het samen zijn met Karel, het vele schrijven maar vooral ook het lezen.
Stoere sprookjes over avontuurlijke meisjes gaf me vleugels. Echt een boek dat ik 30 jaar geleden had willen hebben.
De derde persoon las ik uit de bib. Ik ga het snel voor mijzelf kopen. Omdat ik zo veel herkende, 10000 dingen wou onderlijnen. Het was het juiste boek op het juiste moment. Super aanrader.

Zo fijn, boeken die op je pad komen als je ze nodig hebt. #dankbaredinsdag!

Heb jij boekentips? Boeken die kwamen als je ze nodig had?


'Wie zijn nek uitsteekt, leert dat je soms wint en soms verliest. Beide lessen zijn even belangrijk.''
-Ellen DeGeneres-


Nog een fijne dankbare dinsdag,
Els

Ps: Er zijn nog bundels! 5 euro voor Echte Els bij je thuis!

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci! 

Een ander pad.

Goed op weg maar toch...

Ik ben anders, dat weet ik. Al lang. Maar toch. Laatst werd het me weer eens duidelijk hoé anders. En dat was een beetje eng, en triest. Maar ik wou niet plots worden zoals zij, me aanpassen. Iets wat me vroeger wel eens overkwam. Dus dat is vooruitgang. En toch. Waarom dan toch dat rare gevoel...

Ik was met Karel en hij had het ook dus dat verzacht het gevoel een beetje. We hebben samen twee geweldige weken vakantie gehouden, op onze manier. Dus niets groots of wilds. Maar wel helemaal ons ding. En dan sta je tussen een hoop mensen van mijn leeftijd en die zijn bezig met kinderen en scholen en tanden krijgen (de kinderen), verbouwingen, verre reizen, nieuwe huizen, carrière maken,...

En ik (wij) ben bezig met lezen, Zomergasten kijken, wandelen, gebakjes eten, een boom vinden om onder te lezen, rosé drinken, Geluksplanten achterlaten,...
Oké, we kijken af en toe wel eens voor een groter huis (geen fietsen meer in de gang, groenten in de grond ipv in een pot en een extra boekenrek; meer niet) en volgende week ga ik weer aan het werk. En niet alles loopt van een leien dakje: Karel die een lumbago heeft, de afdichting van onze oven die stuk is, een verkeersboete,... We doen dus wel mee aan hét leven met zijn ups en downs en toch staan we er vaak meer en meer buiten. Het feit dat we geen kinderen hebben zal daar wel de meest bepalende factor in zijn. (Luister zeker deze podcast (nummer 23)). We eten ook geen vlees, vliegen niet, lezen veel ipv Netflix te kijken, we zijn geen carrière-mensen, zitten liever onder een boom dan onder een terrasluifel,...

Wij kiezen dus samen voor een pad omdat dat ons past (past bij ons na-leven). Al staan we vaak alleen en zou ik graag meer verbinding hebben met mensen zoals wij. Met name kinderloze mensen. Niet omdat we geen leuk contact hebben met mensen mét kinderen maar omdat het fijn is om om te gaan met mensen die begrijpen hoe het is om buiten de norm te vallen. Ik vooral. Ik ben iemand die belang hecht aan rolmodellen, aan zien hoe anderen een zelfde soort pad bewandelen.

Boodschappen (via boeken, Zomergasten, podcasts) komen naar je toe als je ze nodig hebt. En die kreeg ik afgelopen weken. De oordelen waarvan ik denk dat anderen ze over mij hebben (egoïstisch want geen kinderen en waarom niet? want ze heeft geen carrière en maakt geen grote reizen. Of lui want ze werkt maar parttime, hoewel ze geen kinderen heeft...) die heb ik gewoon zelf, over mijzelf. Want ze zitten in mijn hoofd. Ik bedenk ze ipv de anderen want wat zij denken kan ik nooit weten. Ze denken misschien zelfs nooit over mij na ;)

Dus het enige wat kan maken dat dit pad, mijn pad,ons pad, echt goed gaat voelen is maken dat ik het zelf aanvaard. Punt. Het is niet wat ik ooit voor ogen had voor mijzelf, maar zo gaat het leven. Gaandeweg pas je je aan. En merk je dat wat je ooit dacht dat je ding zou zijn het toch niet (meer) is.

Ik hoef mijn pad niet meer te zoeken, ik hoef het gewoon te bewandelen. Er te zijn, zonder daar zo over na te denken.
En jij?


''Je vastklampen aan een illusie doet uiteindelijk meer pijn dan het onder ogen zien van de realiteit.''
-Dick Nijssen-

Maak er nog een opwijkende donderdag van,
Els

Ps: Geweldig boek dat je kan helpen bij het vinden van jezelf: Schrijven naar bewustzijn.

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!