Jackie.
Veel lees- en kijkplezier!
Wow, wat een graphic novel. 245 pagina’s tjokvol informatie én tegelijk heel leuke en grappige illustraties. Een supertof boek dus. Ferme aanrader.
Meyer heeft het klaargespeeld om een onderwerp dat soms zwaar kan lijken heel fris, vrolijk én boeiend tegelijk in woord en beeld vast te leggen.
Geen enkel onderwerp wordt vergeten: seksisme, penisnijd, consent, lichaamshaar, maagdelijkheid, de babyboete, empowerment, ecofeminisme,… Je kan het zo breed niet bedenken of het komt aan bod.
Deze graphic novel mag in geen enkele klas ontbreken; hier valt zo veel uit te leren. Door jong én oud. Doordat de gigantische hoeveelheid informatie zo leuk wordt gebracht heb je nooit het gevoel dat je aan het ‘leren’ bent, terwijl dat ondertussen wel het geval is. Geweldig hé!
Ik ben giga fan, nu jij nog!
Ik hoor graag wat jij er van vind!
Alles wat Meijer schrijft is geweldig, ik hou zo van hen. Maar een boek over muizen? Dat was wel een beetje een uitdaging voor mij, aangezien ik er schrik voor heb. En het is niet zomaar een boek met alleen maar woorden; er staan ook foto’s in! En toch heb ik het heel graag gelezen. Is mijn angst voor muizen zelfs wat afgenomen, denk ik. Ze zijn in ieder geval in mijn achting gestegen.
Het boek doet (niet geheel toevallig) denken aan de boeken van Len Howard, over haar samenwonen met vogels. Meijer schreef trouwens een prachtige roman over Howard.
Muizenleven is een verslag van Eva’s samenwonen met verschillende groepen muizen, daarnaast is het ook een pamflet voor meer respect en gelijke rechten voor niet-menselijke dieren. Het is een wetenschappelijk, filosofisch, poëtisch boek. Met hier en daar een gedicht maar elke zin ademt poëzie. Eigen aan de geweldige schrijfstijl van Meijer. Diens werk is steeds van een grote schoonheid.
Liefde, de dood, kijken en bekeken worden, proberen in iemands hoofd te kijken, observeren, leren, groeien als persoon,… het komt allemaal voorbij in dit prachtige pleidooi voor de gelijkheid van alle dieren. Mooi, mooi, mooi!
Ik was fan van (en leerde veel bij door): De cyclusstrategie en De hormoonrevolutie, de vorige boeken van Maisie Hill. Ondertussen ben ik 46 en komt Project perimenopauze voor mij op het ideale moment.
Hill doet wat ze in haar vorige boeken deed: een enorme hoeveelheid wetenschappelijke, medische informatie op een vlot leesbare en begrijpbare manier presenteren. Klinkt eenvoudig en logisch maar als je naar andere, gelijkaardige boeken kijkt begrijp je dat dat niet zo evident is.
Of je nu iets bij wil leren over de werking van je hormonen, het stellen van grenzen, gebruik van supplementen, krachttraining, het eten van 3 eieren per keer,… alles komt voorbij. Je leest wat je moet doen, laten, meer moet eten, minder moet proberen,…
Je kan het boek (zoals ik) van voor naar achteren verslinden maar je kan ook naar het hoofdstuk gaan dat jou op dat moment van pas komt. Of je gaat op zoek naar informatie over een specifiek onderwerp/ongemak/probleem. Alles kan.
Dit is een bijbel die je op je nachtkastje wil bewaren én met al je vriendinnen wil delen. Merci Maisie Hill voor deze onmisbare hulpbron!
Diepdiepblauw Nikki’s vorige boek is één van mijn allerfavorietste boeken, ever. Een hoge lat om te halen. Ik had dan ook veel zin in het lezen van Graafdier én er veel schrik voor. Het kon eigenlijk bijna niet anders dan tegenvallen. Maar gelukkig deed het dat niet!
Graafdier is veel donkerder dan diepdiepblauw en ook minder vrijblijvend. Er is maar één weg doorheen. Je begint in het boek en de lift vertrekt; je gaat door een tunnel, steeds dieper en dieper. Geen schrik: het wordt niet donker; de lift is van glas en laat je toe om goed om je heen te kijken.
Laag na laag daalt Dekker dieper in de aarde van de Nederlandse bodem, in De Groote Peel. We vertrekken in het nu en eindigen 300 miljoen jaar geleden. Om daarna nog heel even terug te keren naar het nu. Ondertussen leer je wat Nikki Dekker leert tijdens haar twee weken durende verblijf in De Peel. We leren over veenmollen, veen, pijpenstrootjes, het Terpeens, rietzangers, het magnetische veld, het Dutjesministerie en zo veel meer. Ook Stranger Things, RoundUp, Merlin, taalapps en Alice in Wonderland passeren de revue. Bij Dekker hangt alles met alles samen. Zij ziet samenhangen die enkel zij kan zien maar die je daarna niet meer kan ont-zien.
Ze graaft in de aarde, in de wetenschap, in ons geweten, in haar lichaam én hoofd. Dankzij de oefeningen aan het einde van elk hoofdstuk laat ze je zelf ook graven: letterlijk én figuurlijk. Ze laat je anders naar de wereld en jezelf kijken. Helpt je om te worden wie je bent: een onderdeel van de natuur. Door Graafdier krijg je zin om te leven en te bewegen: met open ogen en hart. Er valt zo veel moois te zien, en niet alleen in boeken ;)
Het eerste exemplaar werd door Nikki Dekker eigenhandig begraven, dat van mij komt naast mijn gesigneerde diepdiepblauw-exemplaar. Moge er nog vele meters Dekker in mijn boekenkast volgen. Ik ben fan!