donderdag 28 juni 2018

dE LeeSclub las:

Nooit meer van Colleen Hoover

Hier zijn we weer! Leesclub-dag, één van onze fijnste gezamelijke opwijkingen. Normaal zou ik een theetje nemen maar vandaag kies ik voor een fris glas grenadine. En jij?

Voor wie nog nooit mee deed met dE LeeSclub: welkom! Je mag per keer beslissen of je meeleest of niet. We lezen om de 5-6 weken een boek. Ik deel daarna mijn recensie met jullie en hoor ook graag wat jullie er van vonden. Trots lid van de club? Of wil je je liefde voor boeken uitdragen? Koop dan één van onze buttons, hier.

Vandaag bespreken we Nooit meer, tegen volgende keer (donderdag 2/8) lezen we Mijn versie van jou. Youngadult over anders geaard zijn en geloof. Echt een aanrader, zeker in deze Pride Month.


Maar eerst Nooit meer. Ik hoorde hier en daar al dat er mensen van genoten hebben. Ik in ieder geval wel, jullie ook?
Mijn recensie:


Boeken met een boodschap zijn vaak vooral dat: ‘boeken met een boodschap’. De combinatie ‘boodschap’ en ‘leesplezier’ is blijkbaar een moeilijke. Niet in dit geval.


Nooit meer alleen leest als een trein, is spannend en vermakend en leert ons ondertussen een belangrijke les. Zonder ooit het ‘boodschap-gevoel’ te geven. Als je het boek uit hebt wordt het helemaal duidelijk, hoe goed dit verhaal de boodschap brengt.



Het verhaal van Lily die een relatie begint met de neurochirurg Ryle én ondertussen een eigen(wijze) bloemenzaak begint klinkt als een sprookje. Te mooi om waar te zijn en dat is het ook. Lily is slim, knap, moedig én heeft ervaring met huishoudelijk geweld (haar vader mishandelde haar moeder) en toch…



Colleen heeft een verhaal geschreven dat je vanaf pagina één meesleept, je voelt wat er gaat komen, je verzet je, je krijgt hoop, je word boos,…Net als Lily ga je op en neer in een rollercoaster vol emoties. De dialogen, de dagboekbrieven, de personages, alles spat levensecht van het papier.



Hoover heeft het klaargespeeld om haar eigen verhaal als sprankeltjes levensvuur aan het verhaal van Lily toe te voegen, knap gedaan.



Het verhaal van Lily is al vaker verteld, het is zo oud als de straat, jammer genoeg. En toch is dit een verhaal dat niet vaak genoeg verteld kan worden. Zeker op deze manier. Lees en deel dit aangrijpende boek!



''Durven is tijdelijk je evenwicht verliezen; niet durven is uiteindelijk jezelf verliezen.''
-Søren Kierkegaard-

Alvast nog een fijne opwijkende donderdag,
lees ze,
Els

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!

dinsdag 26 juni 2018

Fietsen door het water

Anders vieren

Zaterdag vierden we onze 14de huwelijksverjaardag. Niet met een dagje Londen maar wel met een dagje Limburg. Sinds ik het ergens in een brochure zag wou ik het al gaan doen: fietsen door het water! En het was nog toffer dan ik had gedacht (ik reed wel 3 keer heen en weer ;))!



Geweldig hé, op ooghoogte met de eendjes! Ik wil zo terug.
Het weer was niet geweldig maar de sfeer wel. We deden een grote toer, onderweg stopten we om te picknicken en we hadden een boek bij om te lezen.
Zalige dag dus.
Daar in de Limburg gaan ze me nog terug zien :)

Ik las ergens dat ze aan een fietspad tussen de boomkruinen bezig zijn, staat nu ook al op mijn verlanglijstje!

''Echte moeilijkheden kunnen worden overwonnen; het zijn de ingebeelde problemen die onoverwinnelijk zijn.''
-Theodore N. Vail-

Maak er nog een fijne Dankbare Dinsdag van,
Els

donderdag 21 juni 2018

Frida Kahlo

Frida en ik

Ik was er nog niet helemaal uit maar ik zit nu weer volop in een Frida periode. Ik zag een geweldige film over haar, vond haar biografie op een boekenmarkt en las over een tentoonstelling over haar in de krant. Jammer genoeg in Londen, veel te duur :)

Ik las dat ze tegenwoordig vooral populair is bij vrouwen tussen 25 en 40 jaar. Ik val nog net in die categorie. Ik zal proberen uitleggen waarom ik nu weer een Frida periode heb.

Eerst en vooral is het ook een vrouw met opwijkingen. Ten tweede is het een vrouw die volledig zichzelf was, zichzelf zonder schaamte durfde uiten, alle kanten van haar lichaam en geest durfde benutten. Een voorbeeld voor mij dus.

Want ik heb het een beetje moeilijk de laatste tijd. Ik ben geen groepsmens, nooit geweest. Daar tegenover staat dat ik graag ergens bij wil horen. Lastige combinatie :)
Nu ik bijna 40 jaar op deze aardbol rond huppel besef ik ondertussen wel al dat erbij horen en mijzelf zijn niet te combineren valt. Meestal niet. Dat maakt dat ik vaak alleen sta maar als hsp'er met een ptss is dat ook vaak beter.
Ik wil in mijn pauze op het werk graag alleen eten en een boek lezen. Na mijn werk wil ik niet samen met de buren op straat zitten en pintjes drinken, ik wil mij terugtrekken in mijn cocon.

Dat maakt mij soms eenzaam maar meestal wel gelukkig. In 1 op 1 contacten ben ik wel goed, dus dat compenseert :) Dat liep allemaal best goed tot ik op korte tijd mijn collega's én mijn buren 'betrapte' (ik hoorde ze terwijl ze niet doorhadden dat ik ze kon horen) op negatief praten over mij. Beide keren was dat een stomp in mijn maag.
Hoewel ik het mij niet wil aantrekken ben ik er toch nog steeds niet goed van.

Maar zo gaat het vaak bij groepen hé? Samen zijn ze sterk, praten ze over diegene die anders is en niet mee doet. Mensen moeten iets hebben om over te praten, roddelen. Ze zien ook vaak afkeuring in een afwijzing. Terwijl het niet gaat om nee zeggen tegen hen maar wel om ja zeggen tegen jezelf (en je behoefte aan rust en stilte).

Dus nu zit ik even in een fase dat ik niet zo blij ben met mijn anders zijn. En dan weer wel. Want ik wil niemand anders zijn. Ik ben blij met wat en wie ik ben.

Frida was ook anders en net daarom houden we (nog steeds) van haar.
Daar trek ik me aan op als het lastig gaat :)

En ik draag mijn Dare to be Different button met trots. Nog mensen die lid willen worden van dat team ;)?






''Vertrouwen is de vogel die zingt als de dageraad nog donker is.''
-Rabindranath Tagore-

Nog een fijne opwijkende donderdag,
Liefs Els

dinsdag 19 juni 2018

14 jaar

Huwelijksverjaardag

Vandaag ben ik mijn Karel dankbaar voor 14 mooie huwelijksjaren. Hoewel mooi natuurlijk relatief is. We hebben onze portie miserie gehad maar zijn er samen sterker uitgekomen. "My strength comes from my pain." Dat delen wij.

We zijn natuurlijk al langer samen; 237 maanden. Hij maakt alles mooier, minder pijnlijk, veel leuker en lichter. Ik ben nog altijd liever samen met hem dan alleen.
Hoewel ik graag alleen ben...





Zondag greep hij nog deze eenhoorn voor mij op de kermis. Hij laat me zijn wie ik ben, en dat doet deugd.

Merci Karel, voor alles!
 

''In goede gesprekken richten partijen zich niet tot elkaars woorden, maar tot elkaars bedoelingen.''
-Ralph Waldo Emerson-

Nog een fijne Dankbare Dinsdag,
Els



donderdag 14 juni 2018

Ne mooser

Verloren en terug gevonden

Ik ben ne mooser. Ik was ne mooser. Ik was haar even kwijt. En het is nog zo een schoon opwijking.
Maar dat is dus iets dat ge niet kunt aanzetten, weet ik.
Maar wel afzetten, denk ik.
Qua, per ongeluk, afzetten zijn dit mede bepalende factoren: te veel op Instagram zitten (tijd versmossen en het gevoel krijgen dat alles al bestaat en beter bestaat), te veel iets 'goeds' willen maken, te veel piekeren en te weinig doen... En zo komt het dat er maanden niets spontaans uit je handen komt. Terwijl iets maken een soort van medicijn is.

Ik slaap al een paar weken slecht, moest vandaag een extra shift doen (al om 3.30 uur opgestaan), ben moe en was dat gisteren al en toch kreeg ik gisteren eindelijk nog eens een 'vonk'. Door het vol goesting bladeren in Maak je eigen boek, gekregen van mijn blog-oma Marloes?

Ik ben een uurke ofzo, zonder nadenken, bezig geweest. Wat bladeren hier, wat zoeken daar, vergeten schatten ontdekken, stempelen, knippen, plakken en toen was er dit (de 'inside' had ik al eens eerder gemaakt):






Totaal geen hoogstandje maar ik ben er wel supertrots op! Omdat het me toont dat ik het nog kan, dat ik er nog ben... al raak ik mezelf best vaak en makkelijk kwijt. Het leert me ook dat ik meer tijd moet nemen voor mij. Mij én mijn gemoos. Want ik krijg daar energie van en goesting. Al ben ik best wel moe :)

Mijn neefje zou ne 'floere' krijgen als hij het zou zien. Zijn motto tegenwoordig is: "Meten is weten." Sorry Jos, tijdens moosen meet je niet ;)


Herkenbaar?


''Neem alle tijd om je voor te bereiden. Maar heb je dat zorgvuldig gedaan, stort je er dan vol overgave in.''
-Sallust-

Maak er een lekker mooserige opwijkende donderdag van,
liefs Els


dinsdag 12 juni 2018

Amy Winehouse

Dank u Alex

Binnenkort zijn Karel en ik 14 jaar gehuwd, dat wilden we vieren met een dagje Londen. Vooral om het huis en standbeeld van Amy Winehouse te bezoeken. Maar naar Londen gaan is duur, giga duur blijkbaar. Dus dat plan werd afgevoerd.

Nog geen week later las ik over deze tentoonstelling. In het Joods Museum te Brussel. Geweldig hé! Naar Amy gaan bleek te duur en toen kwam Amy naar ons.






Amy was een indrukwekkende Madam en ik vind het nog steeds enorm jammer dat ze er niet meer is. Deze tentoonstelling (door haar broer in elkaar gestoken) was naast enorm boeiend dus ook best triest. En indrukwekkend. Een aanrader!

Er zijn toch geen mensen meer die Back to Black niet in huis hebben hé?

''Wanneer je dingen doet vanuit je hart, stroomt er een rivier in je.''
-Jalal ad-Din Rumi-

Nog een fijne Dankbare Dinsdag!
Els

donderdag 7 juni 2018

Goede fouten

Van fouten leren

Oh gisteren las ik zoiets boeiends in een oude Flow! Een nieuwe opwijking :)
Wanda Bommer vertelde over 'goede fouten'; waarover zij las in het boek Mindset.
Ik heb het boek (nog niet) gelezen en ik interpreteer het nu maar naar iets waar ik iets aan heb. Een voorbeeld is even stotteren tijdens een speech die je houdt, terwijl je niet in het openbaar durft te spreken. Dat is een goede fout want je staat daar toch maar, in plaats van thuis te blijven. Begrijp je?

Ik heb nogal wat lichaams-issues waar ik tegen probeer te vechten. Dus toen ik vanochtend op de tram mijn cellulitis vanonder mijn jurk zag puilen dacht ik: 'goede fout'. Want ik zat daar wel in blote benen terwijl ik dat eigenlijk niet goed durf.

In het zwembad ontdekken dat ik een stuk been ben vergeten scheren? Goede fout! Ik zit tenminste in het zwembad, dat was een jaar geleden nog niet mogelijk.

Ik las gisteren in de krant iets over 'vaginale eigenwaarde'. Het ging er over dat wij vrouwen ons vanalles laten aanpraten door mensen die niet inzitten met ons welzijn maar wel met hun bankrekening. En dat gebeurt zo subtiel dat we het vaak niet eens doorhebben (voor het te laat is).
Ik probeer daar bewust ook wat tegenin te gaan. Ik scheer mijn benen en oksels nog maar 2 keer per week (met donker bruin als oorspronkelijke haarkleur begrijp je dat dit weinig is), qua schaamhaar gaat enkel dat haar eraf dat vanonder mijn badpak komt piepen. En ja, dat doe ik allemaal meer voor anderen dan voor mijzelf. Omdat ik mij anders zou schamen. Want jamensen veroordelen elkaar snel. En lichaamshaar wordt vaak als iets vies beschouwd, terwijl het puur natuur is. (Op mijn werk zouden ze me ook maar vies bekijken vrees ik.)
Ik gebruik geen make-up, laat mijn benen mét cellulites bloot, gebruik geen wasverzachter,...

Ik ben er dus nog lang niet. Maar ik doe mijn best.
En jij?
Hoever ga jij mee in de schoonheidscultuur? Voor jezelf? Voor anderen?
Of niet?






'Als je uit de storm komt, ben je niet meer de persoon die erin liep. Daar ging de storm om.''
-Haruki Murakami-

Nog een fijne opwijkende donderdag en merci voor de vele button-bestellingen!
Liefs Els


dinsdag 5 juni 2018

Nieuwe buttons

Woehoe: ze zijn er!

Dank u Karel voor de geweldige samenwerking! Zo trots op onze nieuwe lichting!



Zoals steeds 1 euro per button, 10 euro voor het setje van 12. Exclusief verzendkosten.

Als je zelf geen buttondrager bent ken je ongetwijfeld iemand wie je heel gelukkig kan maken, ook ideaal voor snailmail.

#abuttonadaykeepsthedoctoraway



''Het lijkt altijd onmogelijk totdat je het hebt gedaan.''
Nelson Mandela

Bestellen maar,
liefs Els