donderdag 30 november 2017

Lezen met rode oortjes: #Dingendiefijnzijn

DingenDieFijnZijnLeest

Wie mij al een beetje kent weet dat ik graag mijn enthousiasme deel, noem het een opwijking. Hou zeker mijn blog in de gaten want binnenkort komen mijn befaamde lijstjes van het jaar er weer aan...

Afgelopen week las ik een geweldig boek, ik denk echt het beste van 2017!
De meisjeskleedkamer van Karen Connelly.
Ik las hier en daar kritiek op de expliciete seksscenes (man-vrouw, vrouw-vrouw) maar dat is flauw. Het boek is veel meer dan dat en de seks is ook geweldig mooi beschreven dus...(maar bij deze bent u gewaarschuwd).
Het boek gaat over het soort vrouw dat ik wil zijn: zelfzeker, zelfbewust, vol goesting, bruisend van energie, vol verlangen, zinnelijk, gelukkig in mijn lichaam,... Er is nog werk aan de winkel :) En lees dit niet als een pleidooi voor overspel, wel als een aansporing tot liefhebben.


Mijn recensie:



De meisjeskleedkamer door Karen Connelly




Beste boek van afgelopen jaar, zonder twijfel. Zelfs één van de beste boeken die ik ooit las.



Alles aan dit boek is goed. De cover is enorm mooi en voelt zacht aan. Het lettertype nodigt uit tot dieper in het verhaal duiken. En het verhaal is af. (Hoewel er een vervolg mag komen én een verfilming door Reese Whiterspoon.)



Het verhaal begint als Eliza, moeder van 2 kleine zoontjes, gelukkig getrouwd met Andrew (hoogleraar wiskunde) én mede-eigenaar van een goed draaiende bloemenzaak, ‘de Amazone’ bespiedt onder de douche van het zwembad. Eliza beseft dat seks het enige is dat ontbreekt in haar drukke, bevredigende leven. Ze houdt van haar man en haar gezin maar de passie die Shar (de Amazone) in haar losmaakt valt niet te negeren. 



Hoofdstuk per hoofdstuk (allemaal van een perfecte lengte) word je dieper in het verhaal meegezogen, en afwisselend verblijf je in het hoofd van Eliza, Shar en Andrew. Die afwisseling van perspectief maakt dat je het verhaal langs alle kanten kan bekijken. Je ziet de schitterende façade maar ook de rommelige achterkant, het voelt alsof je een vlieg bent die alles vanop de eerste rij meemaakt.

Connelly schrijft beeldend zonder beschrijvend te zijn. Een gave. Elke scène, elke dialoog spat van het papier. Het verhaal zindert, de pen van Connelly maakt dat dit een zinnelijk verhaal is dat je nog lang zal bijblijven. En niet enkel om de mooie liefdevolle expliciete seksscènes.



Dit is een boek dat alles heeft: een goed verhaal en een meeslepend ritme. Het bevat een juiste dosis politiek (Griekenland), actuele problematiek (Iran, moslim extremisme) en maatschappelijke relevantie (sekswerkers, anders geaard zijn).

Bovenal is dit een boek dat grenzen verlegt, inspireert en ontroert. Dit is het verhaal van een vrouw die een groter libido heeft dan haar man en die niet bang is om zich te laten leiden door haar gevoelens en verlangens. Een sterke vrouw die zonder egoïstisch te zijn kiest om toe te geven aan haar drang naar geluk en genot. Een vrouw die beseft dat de enige manier om echt te leven bestaat uit volledig jezelf zijn.

(Het boek doet me denken aan een ander geweldig boek: De komst van de wolven van Sarah Hall, qua zinnelijke beschrijvingen even geweldig.)



Tijdens het lezen ga je nadenken over trouw-ontrouw, seksualiteit, identiteit, trouw zijn aan jezelf, eerlijk zijn, jezelf zijn en wat heeft een mens nodig om echt gelukkig te zijn.

Met Eliza heeft Connelly een vrouw geschapen die een voorbeeld is. Een vrouw die echt seksueel bevrijd is (het soort vrouw dat Maartje Laterveer in Vrouwen & seks bedoelt).

Een vrouw die de rol opneemt die meestal aan de man wordt toegeschreven, zonder ook maar één moment aan vrouwelijkheid in te boeten. Integendeel.

Dit boek kon op geen gepaster moment verschijnen (#metoo).


''Leven is het meervoud van lef.''
-Loesje-

Het is dekentjes-boek-weer, geniet er van en lees ze!
Liefs Els

dinsdag 28 november 2017

Radio Gaga

Merci Joris en Dominique!

Dit jaar was het het derde en tevens laatste seizoen van Radio Gaga.
Geweldig mooie televisie. Jammer dat het gedaan is.
Elke aflevering is er weer boenk op.

Dit is een programma dat de wereld echt mooier maakt! Het brengt op een mooie gezellige manier werelden die ver van je bed liggen tot bij jou in de huiskamer.
Altijd boeiend en leerrijk, vaak ook grappig én ontroerend.

Vooral de uitzending over het rouwkamp van Missing You greep me hard aan. Dit kamp is er speciaal voor kinderen en jongvolwassenen die een dierbare verloren. Het was hartverscheurend maar ook diep inspirerend. Die kinderen zijn zo moedig en wijs, knap!

Daarom op deze Dankbare Dinsdag een dikke merci aan het ganse team van Radio Gaga en aan alle moedige mensen die in de loop der jaren aan het programma deelnamen!




''De dingen die werkelijk waardevol zijn, bezit je niet. Die heb je lief.''
-Berry Verhoef-

Liefs Els

donderdag 23 november 2017

dE LeeSclub las:

Kleine genoegens

Goedemorgen Leesclubbers, daar zijn we weer! Mijn thee met citroen en speltwafel liggen al klaar om weer lekker veel boeken-pret met jullie te delen.
Mensen laten lezen; nog één van mijn opwijkingen :)

We lazen het filosofische boek Kleine genoegens en stappen over naar een vlot lezende klepper om dagenlang mee in de zetel te duiken. (Onder een dekentje aan de stoof, de warme choco binnen handbereik.) Opgepast: Honderd stukjes van mij lijkt een simpele chicklit maar is veel dieper dan dat...

Leve grijze dagen :(

We komen terug samen op donderdag 4 januari om Lucy's boek te bespreken.
Maar eerst Kleine genoegens oftewel Dingen Die Fijn Zijn ;)




Wij zijn voortdurend op zoek naar genot, groot genot. Dat belast de planeet maar ook onszelf. Terwijl er zo veel kleine fijne genotjes zo maar voor het oprapen liggen.

Dat is de insteek van dit boek en dat past helemaal in mijn straatje. Het zijn inderdaad de kleine dingen die fijn zijn. Niet voor niets noemde ik mijn blog Dingen Die Fijn Zijn. Ik geloof ook keihard in je openstellen voor het kleine, het willen en durven zien. Toelaten dat het de simpele dingen zijn die je zo blij als een kind kunnen maken.



Ik moést dus dit boek lezen! En het stelde me niet teleur. Kleine genoegens wijst je op de dingen rondom jou waar je nooit aandacht voor had, het laat je anders naar de dingen kijken. Gelukkig(er) worden kan zo eenvoudig zijn. En daar helpt dit boek bij.



Er komen 52 kleine genoegens aan bod met foto en een tekst die je blik verruimt. Het laatste kleine genoegen is een lijst van 52 nog kleinere genoegens. Eentje voor elke week van het jaar?



En ok, je gaat je niet in elk genoegen herkennen en het is jammer dat het eerste genoegen over de viswinkel gaat (dode dieren dus). Maar er komen zo veel genoegens aan bod dat er zeker een paar gaan zijn waarvan jij zegt ‘ahja, dat heb ik ook’ (een warm bad, koeien kijken, huilen om de dood van een fictief personage). En er komen er ook zeker aan bod waarvan je denkt ‘hier wil ik ook eens voor gaan’ (uit het raam staren, opstaan bij zonsopgang, nachtelijke wandelingen).



Jammer dat er nergens een auteur vermeld wordt. Ben ik wel benieuwd naar.



Voor zij die het nog niet deden: koop dit boek, duik onder in die kleine genoegens en laat je wereld mooier worden!
Voor zij die het gelezen hebben: genoten? Bijgeleerd? Iets herkend? Ik hoor het graag!


''De normale dingen zijn eigenlijk het leukst aan het leven.''
-Barry Atsma-


Dikke merci om weer allemaal zo gezellig mee te lezen!
Nog een fijne opwijkende boekendag,
liefs Els

dinsdag 21 november 2017

Dankbare Dinsdag

Botten!

Vandaag zeg ik dank u tegen mijnheer Hutchinson! En wel hiervoor:





Ik geniet zo hard van het lopen door plassen! Ik deed dat vroeger al graag en nu nog steeds. Hoe dieper, hoe beter!
#nevergrowup :)

''Vreugde overkomt je niet. Je moet voor vreugde kiezen en blijven kiezen.''
-Henri Nouwen-

Fijne dag lieverds,
Els

donderdag 16 november 2017

Goede en slechte etiketten

Wat scheelt er nu eigenlijk allemaal met Els?

Ik zit nog altijd in het zelfde straatje. Een straat die speciaal voor mij werd geopend op 1 januari, meer symbolisch kon het niet ;)
Alé, hetzelfde straatje is veel gezegd. Mijn uitzicht is al veel groener en mooier, maar de pijn-straat is nog steeds mijn locatie.

Al maanden wil ik jullie vertellen over mijn pijn, mijn zoektocht, de wegen die ik weigerde te nemen en de weg die ik op kousenvoeten opstapte. Maar ik weet niet goed hoe en wat en waarom en ben er zelf nog niet helemaal uit. Hoe kan ik jullie dan een samenhangend verhaal vertellen?

I try.
Mijzelf bewust het etiket PTSS en HSP opkleven, dat heeft me geholpen. Ik wist dat ik een post traumatische stress stoornis heb en dat ik hooggevoelig ben. Ik leerde dat er tegen vechten me niet vooruit hielp maar eerder het tegengestelde. Maar ik zag zo op tegen dat levenslange etiket. Zeker dat van PTSS, gezond is dat niet en het hoort bij mijn slachtoffer-geweest-zijn en ik wil me geen slachtoffer (blijven) voelen.

Aanvaarden dat ik het nu eenmaal heb, inzien dat mijn 'mindere momenten en kwalen' daar uit voort komen en niet mijn eigen schuld zijn dat hielp (helpt) me enorm. Lange leve etiketten.

Tot de pijn in mijn voet na de ontsteking aanbleef, ik ook pijn kreeg in mijn heup, 2 heupen, knie, 2 knieën, bovenbenen,... Ik sliep ook slecht, had rare dingen in mijn onderbuik,... Na allerlei testen van mijn voet bleek de voet herstellende maar bleek ook dat de andere pijnen samenhingen en wel eens... zouden kunnen zijn. Een etiket waar ik geen zin in had (heb).  Een chronisch, niet echt te behandelen etiket.
Ik heb dus besloten, in samenspraak met de artsen, om dit etiket niet te onderzoeken. Geen bijkomende testen, dokters, medicijnen.
Officieel heb ik dus geen etiket er bij.
En dat voelt goed.
Al is het misschien naïef.

Ik ging op zoek naar een goede homeopaat. Ik vond een lieve, wijze dame die me ondertussen al 4 maanden helpt. Zij kleeft geen etiketten, kijkt niet naar afzonderlijke symptomen maar naar het geheel. Van wat ik voel, over droom, tot denk. We kijken wat ik eet, lees, beweeg,...
Zij ziet me als geheel, als Els en (be)handelt daar naar.
Langzaam aan voel ik me sterker en zekerder. Meer geaard dan ik in jaren ben geweest. Mijn pijn is er nog, maar vaak minder en korter van aard.

Al mijn kwalen (van allerlei aard, meer dan alleen in mijn spieren) zullen ergens het gevolg zijn van de PTSS. Die continue overdrive is niet gezond, dat wist ik, dat weet ik, dat voel ik.
Ga ik ooit kwaalvrij zijn? Ik vrees van niet.
Ben ik nu gelukkig? Best wel.

Ik voel me nog vaak angstig en onzeker, ivm het weigeren van dat etiket...
Maar soms is het beter te luisteren naar je lichaam en je gevoel. Dat weet ik wel zeker. En voor nu voelt mijn straatje goed. Ik blijf hier nog even. Mijn pad, het juiste pad, zoiets.

Heel fijn om te lezen dat Eva er ook zo over denkt. Boeken komen vaak op het juiste moment mijn leven binnen... Ik geloof dat dat zo moet zijn. Noem het een opwijking, geloven in de kracht van boeken :)

Ik geloof in boeken, in homeopathie en zelfs al een beetje in mijzelf. Als dat niet mooi is :) ?


''Ik ben oud en heb veel problemen gekend, maar de meeste hebben nooit plaatsgevonden.''
-Mark Twain-



Liefs Els

dinsdag 14 november 2017

Dank u John Green

Schildpadden tot in het oneindige

We hebben er jaren op moeten wachten maar eindelijk is de nieuwe John Green er! Daarom dank u John! En niet alleen omdat het nieuwe boek er is maar ook omdat het zo een moedig boek is: een boek dat aandacht vraagt voor geestelijke gezondheid.
Ik ben er dol op:


Schildpadden tot in het oneindige door John Green

We hebben er lang op moeten wachten maar de nieuwste van John Green was het wachten meer dan waard.
Naast een boek over de voortvluchtige miljardair Russel Pickett en de beloning die aan de gouden tip vasthangt is dit boek veel meer dan een avonturenroman. Het is ook een boek over vriendschap: de jarenlange vriendschap tussen Aza en haar beste vriendin Daisy (best wel wereldwijd bekend wegens de Star Wars fan fiction die ze schrijft) én de (her)nieuw(de) vriendschap tussen Aza en Davis, zoon van de verdwenen Pickett.

Dit boek gaat over sterren, een tuatara, quotes van schrijvers, Star Wars, ontluikende liefde en vriendschap in al zijn facetten maar bovenal gaat het over angsten. Aza kampt als sinds haar jeugd met allerlei angsten, die angsten bepalen alles wat ze doet én vooral alles wat ze niet doet (niet kan doen).
Een moeilijk thema, totaal niet sexy of hip, maar in dit boek wordt Aza haar thematiek zo duidelijk en boeiend beschreven dat het leest als een trein. Je leest en leert. Je wordt meegesleept in een wereld die ver van je afstaat maar pagina per pagina dichter bij komt. Dat is iets wat Green goed kan, getuige zijn vorige boeken. Hij maakt dingen bespreekbaar die nog steeds op onbegrip of weerstand stuiten. In dit geval geestelijke gezondheid.

Ik las dat dit boek voor John Green zijn meest intieme is aangezien hij zelf met angststoornissen te kampen heeft. Dat maakt het schrijven van dit boek nog moediger. Een belangrijk boek, een mooi boek, een pagetuner zonder clichés en met personages die van het papier spatten.

De cover vat het boek goed samen, een complimentje aan de uitgever. Enne, ik wacht op de verfilming… die ongetwijfeld niet lang op zich zal laten wachten.
Laat de volgende Green maar komen.
Niet twijfelen, ook dit boek van Green mag je met je ogen toe kopen.




''Geloof niet alles wat je denkt!''
-Loesje-

Nog een fijne Dankbare Dinsdag,
liefs Els

vrijdag 10 november 2017

Let's talk about sex...

Vrouwen & seks

Wegens gisteren een extra dagje werken en een verkoudheid die al een week duurt ben ik hier een dagje later met mijn opwijking van de week.

Als ik voel dat ik ergens moeite met heb dan moet ik er van mijzelf met aan de slag. Ik kan daar te hard in doordraven maar in sé vind ik het wel een goede opwijking. Er zijn nog zo veel taboes die moeten doorbroken worden. Zo veel dingen waar wij (vooral vrouwen) ons voor schamen en dat is doodzonde.

Daarom een groot applaus voor vrouwen die dat willen veranderen, die hun mond opentrekken en zo de wereld stapje voor stapje vooruit helpen. Heel #metoo en de nasleep zijn daar een goed voorbeeld van.

Maar ook Heleen Debryune met haar column Vrouwentongen in Humo.
En Tatum Dagelet met haar 'Mag ik je tieten zien?' programma op NPO 3.
En lees vooral het boek Vrouwen & seks van Maartje Laterveer. Waarom dit boek lezen? Omdat wij dochters, de schaamte en onwetendheid van onze moeders erven. Ik denk niet dat ik de enige ben bij wie het thuis nooit over gevoelens, seks, lichamelijkheid en alles wat er bij komt kijken ging. Onbewust nemen we dat over, in ons denken én in ons gedrag. Die cirkel kunnen we alleen maar doorbreken door over alle dingen die ons lastig doen voelen te praten.
Begin gewoon met het lezen van Maartje's boek en de rest volgt dan wel...

Mijn recensie:


Vrouwen en seks, van moederliefde tot seksrobot door Maartje Laterveer

Zoals op de achterflap staat vermeldt is dit een boek vol boeiende essays over vrouwen en hun seksualiteit. En in tegenstelling wat sommige zullen denken (of hopen) gaat dit boek daarom meer over zelfvertrouwen, zelfkennis en vrijheid. Wat maakt dat dit een boek is dat echt dieper ingaat over wat seksualiteit voor vrouwen (van nu) allemaal inhoudt. Als je zelf een vrouw bent weet je wat er allemaal bij komt kijken. En sorry mannen, naar wat ik in dit boek las, is het voor jullie ook allemaal ver van evident in onze huidige veeleisende maatschappij.

In 9 verschillende hoofdstukken (gaande van Zo moeder, zo dochter over Tinder Love tot Jong geleerd, oud gedaan) beschrijft Maartje het ganse pallet van vrouwelijke seksualiteit. Dit aan de hand van haar eigen ervaringen én de meest actuele wetenschappelijke informatie. De talrijke verwijzingen naar vroeger verschenen literatuur over vrouwen en seks maken het boek nog boeiender én geven goesting om op eigen houtje dieper in deze materie te duiken.
Na elk essay (hoofdstuk) komen er nog enkele vrouwen aan het woord die hun mening over het besproken onderwerp geven.
Dit alles maakt dat het boek een blik langs allerlei kanten geeft op de aangehaalde thema’s. Je krijgt een veelheid aan informatie en daar kan je zelf een onderbouwde mening met vormen.

Als ik lees dat dochters hun remmingen en onzekerheden in verband met seks van hun moeder erven en die op hun beurt doorgeven aan hun dochters dan is het toch niet meer dan logisch dat alle vrouwen dit boek gaan lezen? Echt, doe jezelf een plezier en lees dit boek. Zelfs al heb je (denk je) geen enkel probleem met je eigen vrouwelijkheid en seksualiteit. Een halve eeuw na de seksuele revolutie denken we dat we als vrouw alles al kennen en weten, maar er is nog zo veel onzekerheid en schaamte.
Daarom dikke dank u wel aan Maartje, dankzij een boek als dit worden er weer taboes doorbroken en zijn we weer een stapje verder naar een echte seksuele bevrijding.
Lees dit boek, deel dit boek, praat er over.
En geniet van je vrouw zijn, met alles wat daar bij komt kijken.



Het mooiste geschenk dat je kunt geven is een stukje van jezelf.
-Ralph Waldo Emerson-

Nog een fijn opwijkende vrijdag,
liefs Els

 

dinsdag 7 november 2017

Films kijken

Dank u voor het anders zijn

Op korte tijd zag ik een aantal geweldige films. 2 sprongen er qua originaliteit echt uit: Scott Pilgrim vs. The World en The diary of a teenage girl.
In beide films worden gefilmde beelden afgewisseld, of aangevuld, met getekende beelden. Dat klinkt raar maar dat is echt waar heel tof om te zien. De 2 films zijn gebaseerd op stripverhalen, vandaar.
The diary of a teenage girl raakte me het meest, ik denk dat ik het boek van de film wel kopen. Jammer genoeg hebben ze het in geen één van de bibs waar wij lid van zijn (3!), ik zou het graag eerst eens inkijken. (Bel Powley is trouwens geweldig in deze film.)

Mensen die een film, een boek, of wat dan ook maken dat anders is dan wat wij gewoon zijn, daar hou ik van. Eens anders naar de dingen kijken.
Het verhaal van Minnie (The diary) is een verhaal dat je aan het denken zet over goed of fout, over grenzen, wat kan wel of niet, wat is liefde, staat er een leeftijd op liefde, wat is een goede ouder,... Een feministisch verhaal ook.
(En zooo ver weg van mijzelf op die leeftijd!)
Ik ben er nog steeds niet uit, ik blijf er over nadenken. Dat is goed hé?
Dus dank u wel aan alle mensen die mijn blik verruimen!
Hebben jullie nog filmtips?






''We zien de dingen niet zoals zij zijn; we zien ze zoals wij zijn.''
-Anaïs Nin-

Nog een fijne Dankbare Dinsdag,
hou jullie warm!
Els

donderdag 2 november 2017

Els en de mannen

Geweldige mannen

Vandaag wil ik graag een paar mannen in de bloemetjes zetten die wél goed bezig zijn, heel goed zelfs. Mannen met opwijkingen waar ik jaloers op ben.

Want we zouden het bijna vergeten maar veel mannen zijn geweldig (lief). De mijne bijvoorbeeld :)

Deze week las ik een interview met Daan Roosegaarde (in Humo's Groene Gids) en ik wist weer waarom ik zo dol op hem ben. Daan streeft naar schoonheid, op meerdere manieren. Hij wil de wereld meer proper maken maar en passant ook mooier. En dat doet hij zoooo goed. Waar wij vaak schrik hebben (lijkt het wel) dat we voor een groenere wereld veel gaan moeten inleveren laat Daan ons zien dat we er een prachtige, magische, sprookjesachtige plek voor in de plaats kunnen krijgen. Fijn!

En Dave Hakkens die ons laat zien dat plastic geen wegwerpmateriaal is. Ook een geweldige, wereldverbeterende man. Met zijn machine die plastic smelt en zo omvormt tot iets nieuws. Hij toont ons hoe weinig er nodig is om echt een verschil te maken. Knap!

Zo een mannen zetten mij aan tot dromen en geven me goesting om zelf aan de slag te gaan.

De wereld veranderen, mooier maken, het kan op verschillende manieren.
De boeken van Sjoerd Kuyper doen dat ook, op hun manier. Ik heb net Robin is verliefd voorgelezen aan Karel, in bed. Net als de andere boeken van Sjoerd die we al lazen een topper. Sjoerd toont ons hoe we op een kleine manier kunnen genieten van de kleine dingen en van elkaar. Mooi!

Of de Seizoenen reeks van Karl Ove Knåusgard, pareltjes van een gevoelige man én vader. Deze reeks biedt een blik in het hoofd en het leven van een man die naast vader en man ook schrijver en observator is. Boeiend!

Watou, Kunstenfestival.
Man, vrouw, trans, interseksueel,... Het zou er allemaal niet toe moeten doen. Laten we gewoon met een open blik en hart naar elkaar kijken, elkaar proberen begrijpen én er samen iets moois van maken.

''Het grootste probleem met communicatie is dat we niet luisteren om te begrijpen maar dat we luisteren om te antwoorden.''
-Roy T. Bennett-

Nog een fijne opwijkende donderdag,
liefs Els