Lezen met rode oortjes: #Dingendiefijnzijn

DingenDieFijnZijnLeest

Wie mij al een beetje kent weet dat ik graag mijn enthousiasme deel, noem het een opwijking. Hou zeker mijn blog in de gaten want binnenkort komen mijn befaamde lijstjes van het jaar er weer aan...

Afgelopen week las ik een geweldig boek, ik denk echt het beste van 2017!
De meisjeskleedkamer van Karen Connelly.
Ik las hier en daar kritiek op de expliciete seksscenes (man-vrouw, vrouw-vrouw) maar dat is flauw. Het boek is veel meer dan dat en de seks is ook geweldig mooi beschreven dus...(maar bij deze bent u gewaarschuwd).
Het boek gaat over het soort vrouw dat ik wil zijn: zelfzeker, zelfbewust, vol goesting, bruisend van energie, vol verlangen, zinnelijk, gelukkig in mijn lichaam,... Er is nog werk aan de winkel :) En lees dit niet als een pleidooi voor overspel, wel als een aansporing tot liefhebben.

Mijn recensie:

De meisjeskleedkamer door Karen Connelly

Beste boek van afgelopen jaar, zonder twijfel. Zelfs één van de beste boeken die ik ooit las.

Alles aan dit boek is goed. De cover is enorm mooi en voelt zacht aan. Het lettertype nodigt uit tot dieper in het verhaal duiken. En het verhaal is af. (Hoewel er een vervolg mag komen én een verfilming door Reese Whiterspoon.)

Het verhaal begint als Eliza, moeder van 2 kleine zoontjes, gelukkig getrouwd met Andrew (hoogleraar wiskunde) én mede-eigenaar van een goed draaiende bloemenzaak, ‘de Amazone’ bespiedt onder de douche van het zwembad. Eliza beseft dat seks het enige is dat ontbreekt in haar drukke, bevredigende leven. Ze houdt van haar man en haar gezin maar de passie die Shar (de Amazone) in haar losmaakt valt niet te negeren. 

Hoofdstuk per hoofdstuk (allemaal van een perfecte lengte) word je dieper in het verhaal meegezogen, en afwisselend verblijf je in het hoofd van Eliza, Shar en Andrew. Die afwisseling van perspectief maakt dat je het verhaal langs alle kanten kan bekijken. Je ziet de schitterende façade maar ook de rommelige achterkant, het voelt alsof je een vlieg bent die alles vanop de eerste rij meemaakt.

Connelly schrijft beeldend zonder beschrijvend te zijn. Een gave. Elke scène, elke dialoog spat van het papier. Het verhaal zindert, de pen van Connelly maakt dat dit een zinnelijk verhaal is dat je nog lang zal bijblijven. En niet enkel om de mooie liefdevolle expliciete seksscènes.

Dit is een boek dat alles heeft: een goed verhaal en een meeslepend ritme. Het bevat een juiste dosis politiek (Griekenland), actuele problematiek (Iran, moslim extremisme) en maatschappelijke relevantie (sekswerkers, anders geaard zijn).

Bovenal is dit een boek dat grenzen verlegt, inspireert en ontroert. Dit is het verhaal van een vrouw die een groter libido heeft dan haar man en die niet bang is om zich te laten leiden door haar gevoelens en verlangens. Een sterke vrouw die zonder egoïstisch te zijn kiest om toe te geven aan haar drang naar geluk en genot. Een vrouw die beseft dat de enige manier om echt te leven bestaat uit volledig jezelf zijn.

(Het boek doet me denken aan een ander geweldig boek: De komst van de wolven van Sarah Hall, qua zinnelijke beschrijvingen even geweldig.)

Tijdens het lezen ga je nadenken over trouw-ontrouw, seksualiteit, identiteit, trouw zijn aan jezelf, eerlijk zijn, jezelf zijn en wat heeft een mens nodig om echt gelukkig te zijn.

Met Eliza heeft Connelly een vrouw geschapen die een voorbeeld is. Een vrouw die echt seksueel bevrijd is (het soort vrouw dat Maartje Laterveer in Vrouwen & seks bedoelt).

Een vrouw die de rol opneemt die meestal aan de man wordt toegeschreven, zonder ook maar één moment aan vrouwelijkheid in te boeten. Integendeel.

Dit boek kon op geen gepaster moment verschijnen (#metoo).

''Leven is het meervoud van lef.''
-Loesje-

Het is dekentjes-boek-weer, geniet er van en lees ze!
Liefs Els