donderdag 29 juni 2017

Els telt...

...niet meer

Ik had een opwijking: tellen aan de hoeveelste Els ik al was.
2.0, 3.0,...
Ik ben daar mee gestopt. Omdat dat zwart-wit denken is (als controlefreak een heel aangename manier) en omdat Karel gelijk heeft: het is grijs! Zwart-wit bestaat niet.

Ooit maakte ik een volledig nieuwe start, van de moeten, maar ik wou ook wel.
Ik zag mijzelf toen als een beschreven blad. Alles dat me niet meer paste schrapte ik. Stillekes aan begon ik dat blad te vullen met dingen die wel echt mij waren. Toen bleek dat soms te veranderen en begon ik met potlood te schrijven. (In mijn hoofd hé, niet echt.)

Nu blijkt dat er nog vanalles op dat blad staat dat ik niet heb geschrapt omdat ik niet wist dat het er stond. Onbewuste dingen dus. Dingen die ik ook kwijt wil.
Maar met onbewuste dingen is dat niet zo evident.
Het heeft wat te maken met wat Prentje laatst schreef, trouwens zo blij dat ge terug zijt Prentje! (Vaak zit ik met iets waar gij ook met zit maar dan beter beschrijft, merci!)

Onbewuste dingen dus. U aangepraat, aangeleerd, ingeprent door ouders, familie, school, vrienden, leerkrachten,... en dat al heel vroeg in de kindertijd.
Die dingen vormen uw kader, uw bril, uw manier van denken en voelen én reageren. Ze zorgen voor automatische reacties. Bijvoorbeeld boos worden om iets kleins maar dat is dan wel net één van je dingetjes (van vroeger) of tegen iets zijn en niet goed kunnen zeggen waarom.

Dat gaat niet simpel worden. Ze opsporen, er aan werken, ze herkennen, ze vermijden,...Onbewuste dingen veranderen niet zo makkelijk als bewuste.
Maar ook dat is ok.
Er kunnen altijd nieuwe banen aangelegd worden.
Ik ga daar stillekes aan werken.
Ik heb tijd.
Ik ben een 'werk in wording'.

Iets komt pas op je pad als je er klaar voor bent. Als ik in therapie weer tot een nieuw 'werkpunt' kom (zo mag ik het niet zien, noch noemen want dat is taal van de strenge, zwart-witte Els, maar ge snapt me wel hé) is dat even balen maar weet ik ook dat ik weer een stapje verder ben. Ik ben klaar voor een nieuwe, moeilijkere taak. Dus toch weeral gegroeid, al voelt het niet altijd zo.


Is dat hier allemaal een beetje te volgen en te begrijpen? Zijn dat dingen waar jullie ook met worstelen? Laat maar horen, ik worstel graag samen ;)

''Bekijk dingen van een afstand en de scherpe randjes vervagen.''
-Olaf Hoenson -

Fijne opwijkende donderdag nog lieverds,
Els

dinsdag 27 juni 2017

Merci

Dank JULLIE!

Vandaag ben ik jullie dankbaar, voor het begrijpen, de lieve woorden, het herkennen. Ik ben jullie dankbaar voor het delen, het eerlijk zijn. Jullie maken, niet alleen hier, de wereld mooier. 
Pas als iedereen denkt zoals wij, jullie, kan iedereen gelukkig worden. Niet oordelen, niet veroordelen. Iedereen laten dragen, voelen, zijn wat men is.
Dank u wel mooie mensen!


Als ik in mijn ogen kijk
weet ik niet wat ik zie
laat staan wie

ik kan niet lang
mijn blik verdragen
bang
voor wat ik denken ga
of voel

als mijn ogen afdwalen
even maar
zie ik putten, vlekken, dalen
een landkaart
vol herinnering

ik kan hard zijn
zo hard
harder dan jij en zij

terwijl mijn huid zacht is
mijn hart nog softer
en mijn armen
verlangen
naar een borst om tegen
te hangen

iemand die me helpt paden
te leggen
banen te versterken
wegen in beton te gieten

de ‘jij bent goed’ weg
‘gewoon zoals je bent’ weg
om wie je bent
om wat je bent
om de jij die je
zelf nog niet kent.

(Hier wordt gewerkt aan een nieuwe bundel.) 




''Geluk ligt niet voor het oprapen. Het komt voort uit je eigen handelen.''
-Dalai Lama-

Nog een fijne Dankbare Dinsdag lieverds,
Els


donderdag 22 juni 2017

Bloot-weer

Putjes, vlekken en veel wit...

...oftewel mijn benen. Ondanks mijn jaren therapie, mijn feministische inborst, mijn aversie tegen body shaming, mijn overtuiging dat iedereen mooi is en mag gezien worden,... schaam ik mij toch een beetje (veel) voor mijn benen (en nog wat andere onderdelen).

Deze week las ik bij Eva Mouton én bij Kelly over u niet meer schamen voor uw lichaam. Dikke proficiat aan die dames, zo ver ben ik nog lang niet. En ik vrees dat ik al ouder ben dan hen, maar dus nog niet veel wijzer ;)
Over ouder worden gesproken: hoe ouder, hoe minder schoon mijn benen. Had ik dat maar geweten toen ik 16 was en best wel perfecte benen had (waar ik mij toen al over schaamde)...

Dit weekend paste ik 9 shortjes en kocht ik er 0! Omdat ik benen heb met bovenaan putjes, overal spataders, bruine vlekjes die blijven, rode die weggaan (als ik veel geduld heb) én bovendien heb ik zonneallergie dus mijn benen zijn dan ook nog eens wit. Met een grote variatie aan extra kleuren, dat dan weer wel ;)
Ik begrijp mijzelf, dat ik niets gekocht heb, maar vind het ook wel ferm jammer.
Van mijzelf, voor mijzelf.

Want ja, perfecte benen bestaan niet. Behalve op tv en in de boekskes en wandelend op de Meir én ook wel op de yoga en ... Maar alé, ik weet het hoor: perfectie bestaat niet, al lijkt het soms van wel.

Wat ik wel heb zijn opwijkingen. Eén daarvan is dat ik geloof in banen, banen in je hoofd. Hoe meer je iets doet of hoe meer je iets denkt, hoe makkelijker en normaler het voor je wordt. Dus alé, er is werk aan de winkel. In theorie en in de praktijk.
Ik moet gaan denken van 'lekkere benen Els' en gaan doen van 'billen bloot'. Dat laatste zal ik binnenskamers beginnen oefenen :)

Dirty Dancing ;)

Herkennen jullie dat? Die overdosis 'perfecte lichamen' om ons heen, die onzekerheid, die witte benen,...? Of totaal niet?
Ik hoor graag jullie verhalen én... er komt een button aan die jullie zeker zal kunnen bekoren! Nog even geduld...

''Het enige wat je met zekerheid over het verleden kunt zeggen, is dat het voorbij is.''
-A Course in Miracles-

Nog een fijne dag lieverds,
hou van jezelf
liefs Els

dinsdag 20 juni 2017

Marché Hoezee

Hoezee hoezee

Zondag gingen we helemaal naar het verre Breda, speciaal voor de eerste Marché Hoezee georganiseerd door de super vriendelijke, getalenteerde Julie.
Het was tof en ik kocht veel moois en ik wil al terug ;)
Er komen nog 3 markten aan deze zomer, ga zeker eens een kijkje nemen!

Ik ben mensen als Julie dankbaar, op deze Dankbare Dinsdag, omdat zij creatieve mensen een plaats bieden om hun moois te koop aan te bieden en omdat ze ons daarmee ook een fijne dag bezorgen. Hoezee!






Ik ben altijd goed in het kopen van dingen voor kinderen voor mijzelf :)

''Als je altijd probeert gewoon te doen, kom je nooit weten hoe fantastisch je zou kunnen zijn.''
-Maya Angelou-

Fijne dag nog, hou jullie fris en denk: 'Water en zonnecrème'!
Liefs Els

PS: Wie nog buttons wil, haast je! Ze lopen als een trein en we werken al volop aan iets nieuws...

donderdag 15 juni 2017

Wear Sunscreen

Tussen de soep en de patatten...

Oftewel tussen werken en de kapper door, even een kleine tip van 'Tante Els':
als ge gaat koersen in uw koersbroek, doe dan zonnecrème op vooooor je je broekpakdingske aandoet. Anders krijg je dit:

Geen photoshop maar dat was al duidelijk zeker ;)




Onduidelijke foto maar het zegt genoeg hé. En amai, mijn blote benen op 't net', ik bloos er zowaar van maar alles voor mijn lezers :)

Ik smeer mij te pletter, er gaat meer dan een bus zonnecrème door per seizoen. Eentje van factor 50, speciaal voor mensen met zonneallergie.
Maar ook mensen die niet allergisch zijn, 1 advies: smeren!!!

'Sunscreen would be it!' zeg dat den Baz het heeft gezegd (geweldige song én tekst, kijken!).
Het aantal mensen met huidkanker stijgt elk jaar, genoeg reden voor mij om mijn 'wear sunscreen'-opwijking met jullie te delen.

''God heeft geen religie.''
-Gandhi-

Smeer ze,
liefs Els

dinsdag 13 juni 2017

Kracht

Liefde, natuur, muziek

De 2-3 weken extra werken (invallen voor zieke collega) blijven maar verlengd worden. Dat maakt dat die weken maanden worden en dat begint wat te wegen op mij...Vandaar dat ik hier wat minder aanwezig ben.
Ik heb last van vermoeidheid, spierpijnen, zonneallergie,... Dingen die er anders misschien ook zouden zijn maar nu zwaarder doorwegen.
Mijn ptss doet daar geen goed aan, sowieso niet, en zeker niet nu ik door allerlei omstandigheden nog wat opstootjes daarvan heb gehad.

Ik liep al een paar dagen met tranen die hoog zaten en maar niet kwamen. Tot Karel me deze link doorstuurde. Tranen met tuiten :)
Ik kende het liedje al, de film ook. Ben gek op beide. Was het dan nu de combinatie die het hem deed? Of is het een teken dat ik wat meer de natuur moet opzoeken? Of nog iets anders?
Geen idee...

Maar ik weet wel dat de tranen deugd deden, dus merci.
Ik weet ook dat de natuur, muziek en liefde mij altijd goed doen.
Dus die probeer ik zo veel mogelijk op te zoeken.


Ik vertel jullie dit niet om medelijden te krijgen, alstublieft niet, daar kan ik niet tegen. Ga ik me nog lastiger voelen ;)

Ik vertel dit omdat het niet altijd allemaal rozengeur en maneschijn is, al lijkt dat misschien soms zo. En om je te laten weten dat je niet alleen bent, als het eens wat minder gaat. Dat huilen goed is en dat je altijd tijd voor jezelf moet blijven maken.

Zing, dans, bewonder en heb lief vandaag.
Het is er een mooie Dankbare Dinsdag voor!

Het mooiste geschenk dat je kunt geven is een stukje van jezelf.
-Ralph Waldo Emerson-

Bij deze dus...
liefs Els

donderdag 8 juni 2017

dE LeeSclub las

Woehoe, hier zijn we weer

Ook zo genoten van Het grote Misschien? Ik hoop het!
Voor de praktisch afspraken voor volgende keer (20 juli) kijk even hier!

Ik lees het liefst boeken waarin ik mij zelf op de één of andere manier herken. In één of meerdere personages, in situaties, plaatsen... Ik vind het geweldig dat boeken je nieuwe inzichten kunnen geven of je anders naar de wereld kunnen doen kijken. Boeken kunnen je ook minder eenzaam, alleen of anders (opwijkend) laten voelen.
Boeken zijn best wel therapeutisch.



Zo ook Het grote Misschien, voor mij.
Lees maar even mee:


Het grote misschien door John Green

Oh wat heb ik weer genoten van deze John Green (wanneer komt er trouwens nog eens een nieuw boek uit lieve John?)!
‘Eerste kostschool, eerste keer dronken, eerste meisje, laatste woorden’ staat er op de achterflap en dat vat dit boek geweldig goed samen. Meer dan de titel ‘Het grote misschien’ hoeft daar niet aan toegevoegd. Of toch…

Miles, Alaska, de Kolonel, Takumi en Lara vormen een groepje vrienden die pagina na pagina dieper in je hart kruipen en waarvan je wenst dat je ze als vrienden zou hebben gehad tijdens je middelbare schooljaren.

Dit boek is net als alle andere boeken van Green zo van de bladzijden afspattend geschreven, met personages die aangenaam diep en levensecht zijn, dat je het niet weg kunt leggen, het moet in één ruk uit. Tijdens het lezen wordt je ook getrakteerd op allerlei godsdienstige theorieën en literaire verwijzingen en dat is een fijn extraatje.

Net als Miles, Alaska en de rest worstel ik nog steeds in dit ‘labyrint van lijden’. En het is voor mij ook nog steeds de hoop of ‘het grote misschien’ die mij rechthouden.

Ik hou van dit leven, dat absoluut niet makkelijk is (dat ontdekken de personages uit dit boek ook steeds meer en meer). En toch blijft het mooi genoeg om door te gaan. Volwassen worden (en ben je dat ooit echt?) gaat gepaard met vallen en opstaan, eerste-keer-hoogtepunten maar ook eerste-keer-dieptepunten. Het is mooi om dat alles in het gezelschap van echte vrienden te kunnen doen, in een omgeving zo mooi als die van Culver Creek.

Maar als dat, zoals bij mij, niet het geval was of is dan heb je nog dit boek om je hoofd en hart en ziel te voeden, vullen en verwarmen.

We mogen vooral niet vergeten ‘dat we niet kunnen mislukken’.

Merci daarvoor John.

En merci voor het opnieuw meelezen, op deze fijne Opwijkende Donderdag, tot de volgende!

''Probeer niet dapper te zijn wanneer slimheid volstaat.''
-Paulo Coelho-

Liefs Els





dinsdag 6 juni 2017

Wat helpt...

Het leven

Het leven is niet makkelijk, niet op kleine schaal en zeker niet op grote schaal.
Er is veel pijn en verdriet, in mij, in ons, in de wereld.
Liefde is altijd het antwoord.

En de dingen die helpen hoeven niet groot te zijn, vaak zijn ze klein en gratis.
Een glimlach, een luisterend oor, een knuffel, een Geluksplant, blote voeten in de zee...


Dankbaar voor alle dingen die mij helpen.
Nog een fijne dankbare dinsdag lieverds!

''Vandaag is ongewone dag. We hebben hem nooit eerder geleefd. We zullen hem nooit meer leven; het is de enige dag die we hebben.''
-W. A. Ward-

Liefs Els

donderdag 1 juni 2017

dE LeeSclub leest

Het grote misschien

Oh wat was het weer fijn om samen aan het lezen te zijn. Ik heb er in ieder geval weer ferm van genoten en ik hoop jullie ook. Online zag ik al dat er fanatieke voorstanders én tegenstanders zijn, altijd spannend...laat jullie mening volgende week maar horen.

In verband met ons volgende boek (zodat jullie het boek zeker op tijd kunnen vinden):








Dat wordt Wonder van R.J. Palacio. In meer dan 25 landen verschenen en een boek dat mensen aanzette tot het voeren van anti-pest-campagnes. Volgens The Wall Street Journal: 'Een prachtig boek dat je soms ook tot tranen roert.'

Klinkt goed hé? We bespreken het hier samen op donderdag 20 juli.

Nog een weekje tijd om mee te doen aan deze leesclub, lekker lezen maar!
Een boek vol mensen met geweldige opwijkingen, wat kan een mens nog meer willen (laatste woorden bvb).

Ik ben vanochtend al om half zes begonnen op mijn werk én moet nog 6 boeken recenseren, u kan me dus op de zetel vinden :)

''Probeer niet dapper te zijn wanneer slimheid volstaat.''
-Paulo Coelho-

Fijne dag nog,
Els