Nog wat vakantie-mijmeringen...
Stonehenge, toch echt wel aan de top van mijn must-see lijstje. Op weg naar ons verblijf reden we er al eens langs. Het zag er toen zo uit:
(Al een geluk was dit de eerste dag, de rest van de week was het weer beter.)
Alleen al de aanblik van die mythische stenen, zelfs van op een grote afstand en door de autoruit deed mijn hart sneller kloppen. Twee dagen later zijn we dan 'echt' op bezoek geweest.
Het was meer dan ik had verwacht én minder.
Het was in de eerste plaats veel drukker dan ik ooit had gedacht. Ik verwachte wel wat, maar niet dit. Bussen én bussen vol mensen, vooral Japanners, aanschuiven, drummen, stapvoets over een afgespannen paadje lopen...én op een grote afstand moeten blijven (het was echt mikken, een foto zonder al die andere mensen er op).
En toch...Het doet iets met je. Het is imponerend, indrukwekkend, mythisch, groots. Al de mysteries die er nog steeds rondhangen, je 'voelt' dat (omdat je vragen hebt, onder de indruk bent of gewoon heel spiritueel bent). De zonsopgang op 21 juni daar meemaken moet echt een fantastische ervaring zijn.
Het is ook iets hoger gelegen dus je hebt ook nog eens een gigantisch uitzicht. (De kleine zwarte vlekjes die je ziet zijn een enorme wolk vogels, deze zijn het 'staartje'.)
De verhalen die je hoort van mensen die daar mediteren of in trance geraken bleken (op onze dag) niet waar te zijn. Zelfs gewoon even stilstaan, om alles op je in te laten werken was in deze drukte quasi onmogelijk.
En toch, ondanks deze minpuntjes was het een onvergetelijke ervaring en een aanrader voor iedereen.
Is het niet om het mystieke te ervaren, dan misschien wel voor de historische waarde én als dat ook niet je ding is geniet dan gewoon van de immense schoonheid van het Zuidwest Engelandse landschap!
