Permeke bibliotheek en Swan Market

Zalige zondag dus

Eerst een hoopje lectuur scoren in de bib, daarna een koffietje (met veel melk en suiker) drinken in het bib café en later op weg naar de Swan Market nog een ijsje eten...
Happy me!

Gratis 'shoppen': olé!

Gekocht op de markt: #dingendiefijnzijn:)

Ik begin mij ook al terug iets levendiger te voelen, oef!
En, wat ik mij een jaar geleden nog niet kon voorstellen, in Antwerpen word ik hier en daar aangesproken door mensen die mij herkennen van op mijn werk: zo fijn! Want dat was misschien nog wel het moeilijkste na mijn ontslag: 'mijn klanten' missen. De mensen die ik al jaar en dag kende. Wiens verhalen ik kende, evenals hun voorkeuren en favorietjes. En dat begint nu meer en meer op mijn (niet meer zo) nieuwe werk ook te komen. Ze komen zelfs op straat al naar mij toe om hallo te zeggen: zo FIJN!
Blij hartje, blije ziel en glimlach op mijn lippen :)
Het zijn echt altijd de kleine dingen die het verschil maken!

Zalige zondag dus.


Na de storm is er niets veranderd,
alleen ik ben veranderd,
daarom is alles veranderd.
-Oscar Wilde-

Ik wens jullie ook allemaal een zalige zondag en een nog zaligere week,
liefs Els

Dankbaar in het kwadraat

Dankbare Dinsdag voor eeuwig

Of toch zolang ik leef ;)
Wat was de opwijking van donderdag? Combineer mijn liefde voor dieren met mijn liefde voor wijze woorden, combineer dat met mijn liefde voor rituelen en symbolen en dan krijg je dit:

Een eeuwig aandenken aan mijn worsteling om Els 2.0 te worden. Om alles ivm de overval volledig achter ons te laten.
Het is een zin uit een liedje dat me geweldig heeft geholpen in de periode na de overval, en nu nog steeds.
Het is een beetje mijn (ons) mantra geworden.

Ik wil al ongeveer de helft van mijn leven een tattoo...maar de angst voor de pijn en de genezing hielden me lang tegen.
(Ik heb een super gevoelige huid en na de overval is dat er niet beter op geworden.)

Eind 2014 lag quasi heel het overval/rechtszaak gedoe eindelijk achter ons. We hadden nog niet alle centen die we moeten krijgen (nog steeds niet trouwens) maar aangezien die er misschien ook nooit gaan komen beschouwden we het toen wel een beetje als (eindelijk) afgelopen. Dus toen begonnen we samen te dromen over een tattoo om al die ellende symbolisch af te sluiten. We gingen online op zoek naar iemand die ons goesting deed krijgen. De tekenstijl én de persoon moesten ons beide aanspreken..

Ik kwam al gauw Tattoo Dagmar tegen en heel even dacht ik dat hij een meisje was (door de naam), een tattoo door een vrouw vond ik een plus dus ik was blij toen Karel 'haar' ook zag zitten. Heel snel bleek Dagmar een man te zijn, mét een hele lieve vrouw (die oneindig geduldig al onze (bange) vragen online beantwoorde).
Na even twijfelen besloten we een afspraak te maken. Viel dat even tegen: heel 2015 zat Dagmar al volgeboekt!
Maar achteraf...bleek dat goed. Want waar wij dachten om in 2015 even tot rust te komen na jaren rechtszaak en wachten op een vonnis werd ik als een donderslag bij heldere hemel in januari 2015 ontslagen. 2015 werd weer een zwaar jaar...tot ik op mijn plooi begon te komen op mijn nieuwe werk in de bakkerij!

Begin 2016 kregen we een datum voor onze tattoo: 30 juni, 1 dag voor ik mijn 1-jarig bestaan op mijn nieuwe werk zou vieren. Mooier kan niet he!?
Dus zo zie je maar, alles kwam weer eens mooi te samen. Het paste perfect en de symboliek werd nog groter!

Dagmar (en zijn vrouw) bleken in het echt ook hele lieve mensen. En Dagmar gaf me direct een goed gevoel, wat ik toch heel belangrijk vind bij zo een (voor mij) ingrijpende gebeurtenis. Ik ben iemand die zich ergens goed moet voelen, als de 'sfeer' niet goed voelt voel ik mij ook niet goed (hoogsensitief en ptss hé...).

Ivm de tattoo zelf: de pijn viel beter mee dan verwacht. Vooral omdat ik me heel erge pijnen had ingebeeld;) Want om nu te zeggend dat het niets was, dat zou toch ook gelogen zijn. Het valt vooral mee omdat de pijn stopt als de naald stopt. En de naald verplaatst zich dus de pijn ook. Maar ja, het doet wel pijn (laat je niets wijsmaken ;)).
De genezing valt ook heel goed mee. We zijn 5 dagen verder en mijn huid is al niet rood meer, ik heb zelfs al af en toe jeuk (goed teken). Ik ben dus allergisch aan gras en zon en crémes allerhande maar NIET aan tattoos :) Olé! Dat beloofd...ik droom al van deel 2 :)

Ik ben er nog steeds niet aan gewend, aan het idee en het zicht maar dat komt wel. Ik ben een trage en het is ook best ingrijpend hé!
Ik ben wel al heel happy en trots en dankbaar. Dikke kus aan Dagmar en familie.
Jullie maakten van deze stresserende, ingrijpende dag een mooie dag, merci!
En Dagmar: mijn strijkkralen* zien er nu zo veel beter uit op mijn rug ;)

My body is my journal, and my tattoos are my story.
-Johnny Depp-

Nog een fijne dankbare dinsdag,
liefs Els

* Ik maakte mijn ontwerp voor mijn tattoo met strijkkralen waar ik tussen borduurde. Toen Dagmar daar niet raar van opkeek wist ik dat het goed zat :)

We wijken nogmaals af van een opwijking op donderdag...

Afwijken van opwijkende donderdag

Het nieuwe jaar is al weer 7 dagen bezig, tijd voor een terugblik op een bewogen jaar! Letterlijk en figuurlijk :)

2015 werd voor mij weer een jaar van opnieuw beginnen. Ik zou niet spreken van een Els 3.0 maar het scheelt niet veel!

Mijn 2015 in 10 hoogte- en dieptepunten:

1) Mijn ontslag: Voor mij een donderslag bij heldere hemel, een gevoel van falen en gedumpt worden. Voor mijn ouders gewoon een neveneffect van het verkopen van hun zaak. Beide visies zijn waar, ik begrijp hun kant ook, maar dat begrip maakt de pijn en het verdriet niet kleiner...
2) Het volgen van loopbaanbegeleiding. Enorm vermoeiend, lastig en soms pijnlijk. Maar ook super verhelderend, bemoedigend, levensbepalend. Ik heb hier enorm veel aan te danken, merci aan mijn coach Guido. Wie wat vastzit of niet (meer) echt gelukkig in zijn job is: ga loopbaanbegeleiding volgen. De overheid betaalt dat voor een groot deel en het gaat echt je leven veranderen, doen!
3) De zoektocht naar een nieuwe job én het vinden van die job. Ook weer enorm vermoeiend en ingrijpend maar ook zo geweldig fijn. Ik ben gelukkiger dan ooit op mijn werk. En hoewel het (zeker afgelopen weken) super vermoeiend was en is haal ik er ook veel voldoening, plezier en energie uit.
Ja ik heb een universitair diploma, nee ik heb geen kinderen. Ja ik werk parttime, ja gewoon als verkoopster in een bakkerij.
Volg je dromen, niet je diploma!
4) De tram. Bij mijn nieuwe job hoorde ook de verplaatsing naar 'de grote stad', met de tram. Voor mij, met mijn PTSS, absoluut geen lachertje. En nog steeds niet. Het is winter dus vroeg donker, er was terreurdreiging dus veel militairen overal,... Niet altijd even fijn maar dus wel overleefbaar :)
5) Onze poes Caries haar staart werd geamputeerd op mijn eerste dag zonder werk. Voor ons enorm stresserend en triestig, voor Caries blijkbaar geen enkel probleem. Ook daar viel een les uit te leren. Dieren passen zich snel aan, treuren niet en doen vol goesting verder waar ze zin in hebben. Fijn om te zien.
6) We kochten een retrokoersfiets voor mij. Hoewel ik geen ambitie heb om echte koersen te gaan rijden ofzo kocht ik toch een tweedehandske. Om samen met Karel op avontuur te gaan, fijn en goed voor de fysiek :) Goed voornemen voor 2016: meer samen gaan 'koersen'.
7) Ik bakte kei vaak mijn eigen brood. Een paar keer in de week eten we dus zelfgebakken brood en dat is lekker! Mijn eigen brood bestoefen, bloos :)
8) Ik kocht quasi al mijn kleren tweedehands, op rommelmarkten of in de kringwinkel.
Mijn kleerkast is nog nooit zo vol geweest, voor heel weinig centen. Elke keer als ik die kast opentrek word ik vrolijk. Tweedehands dingen geven mij veel meer bevrediging dan nieuwe, jullie ook?
9) Ik bracht twee keer een lijn Echte Els postkaarten uit. De eerste is al uitverkocht, de tweede kan je nog kopen moest je willen. Doodeng was het, maar al die lieve complimenten en bestellingen deden mij blozen en smilen. Waarvoor nogmaals merci!
10) Karel en ik bleken weer sterker te worden door tegenslag. We waren al een goed team en nu een nog beter. We begonnen samen aan weer een ander leven en het mag gezegd worden, het was weer: ander en beter.

En dat is het belangrijkste! Daarom deel ik dit ook met jullie. Mijn blog heet Dingen Die Fijn Zijn en daar streef ik ook naar in het echte leven: veel fijne dingen, dankbaar zijn, liefde geven, lichtpuntjes zien.
Maar het echte leven komt daar vaak tussen. Bij mij maar ook bij jou, bij iedereen. Het is de kunst om het mooie te blijven zien!

Mijn wereld werd een stuk groter dit jaar. Ik ben weer meer mijzelf, meer Els. Vaak hangt dat, bij mij, samen met meer alleen staan. Jammer genoeg.
Meer Els is blijkbaar niet voor iedereen goed nieuws ;) Maar ik sta niet enkel meer alleen, ik ben ook veel zelfstandiger.
Meer Els in een grotere wereld. Meer kansen dus. En die kansen wil ik in 2016 zien én grijpen.

Ik hoop in 2016 meer mensen zoals jullie ook in de echte wereld tegen te komen.
Ik hoop ook dat de echte wereld meer op de geweldige mooie blogwereld mag gaan lijken.
Een wereld waarin delen en geven, aanmoedigen en helpen, complimenten en lief zijn deel uit maken van elke omgang met elkaar.
Een positieve, liefdevolle wereld vol Dingen Die Fijn Zijn!

Vier het leven, moge 2016 voor jullie allemaal een feestje zijn!
Maar niet vergeten: zelf de slingers ophangen, dans zelfs al ben je alleen en zing zelfs als het regent!

My strengt comes from my pain.
-Agnostic Front-

Nog een fijne opwijkende donderdag!
Enne, volgende week donderdag kijken we niet terug maar wel voorruit...
Liefs Els

Vakantie of toch niet...

Niet ingeloste verwachtingen

Ik ben niet goed in vakantie. Zo, dat is er uit. Opwijking nummer zo veel.
In het voorjaar had ik plots 3 maanden 'vakantie'. Je begrijpt dat in die maanden mijn hoofd niet naar vakantie stond. Eerst moest ik werk zoeken en toen ik het gevonden had was ik zenuwachtig omdat ik op 1 juli opnieuw aan de slag zou gaan.

Nu ben ik weer een maand thuis (omdat de bakker waar ik werk een maand gesloten is) en is het 'weer van dat'. Ik voel me niet in vakantie. Ik heb geen zorgen om werk, ik krijg op 1 september mijn 'echt contract', heb al zin om terug te beginnen en toch...

Karel moet natuurlijk wel werken en dat maakt dat ik hem mis, geen maatje heb om met op stap te gaan en me een beetje schuldig voel tov dat hardwerkend ventje. Dat is een deel van het probleem, het andere deel ben ik. Of 'de maatschappij'.
Vakantie is tegenwoordig vaak synoniem voor moeten. Je moet op reis, je moet spannende dingen doen, je moet op pad, in een ander bed slapen, nieuwe oorden ontdekken, ... Weet ik veel.

En wat deed ik de eerste 2 weken: poetsen, opruimen, de zolder reorganiseren, in de tuin werken,...
Ik was elke avond stik kapot maar voelde me ook elke keer heel voldaan.
Toen kwam er het besef dat mijn vakantie al voor de helft voorbij was en dat ik meer moest genieten.
En daar kwam de stress: wat en hoe en waar en...!!??

Ik wil geen wilde dingen ondernemen zonder mijn Karel (en ok, durf dat ook niet echt) en ik ben meestal liever thuis dan uit...
Dus toen kwam er een diep gesprek met mijn 'goeroe' Karel en besefte ik dat er niets 'Moet'.
Ik ben een muts, ik ben geen wilde avonturier. Daarbij komt nog dat afgelopen maanden, met al die bergen en veranderingen, best wel super vermoeiend voor hoofd en lichaam waren. Dus kan ik een beetje rust wel gebruiken.

Nu doe ik gewoon wat ik meestal doe, als ik vrije tijd heb:

Ik pruts wat in mijn tuintje, oogst allerlei lekkers en zaai nog wat bij.

Ik fiets eens naar de kringwinkel en kan daar niet weerstaan aan allerlei 'palullekes'.

Ik oogst nog wat meer en kook daar vol plezier iets lekkers van. Ik poets wat nodig is.

 Ik bak vaak brood en ander lekkers. Ik maak gordijnen en kussens.

Ik voeder de vogels (voornamelijk duiven) en geniet er van ze te zien smullen.
Ik blog wat, schrijf wat, teken eens iets.

Ik geniet van onze twee poezen, die echt niet dood zijn maar gewoon doen alsof :)
Ik lees wat binnen of buiten.

En 's avonds en in het weekend ga ik geregeld op pad met Karel. Te voet of met mijn nieuwe (oude) fiets. Jawel, het is gebeurd, ik heb nu ook een koersfiets. Ik ben besmet :)
Ik moet nog veel oefenen hoor, het voelt echt anders dan op een gewone fiets. Maar ze bolt lekker!
Een echte coureur ga ik nooit worden, daarvoor stop ik te vaak voor foto's en beestjes en van die dingen, maar ik geniet van mijn gele vriendin en dat is het voornaamste.
Ahja, ik ben nog op zoek naar een naam, tips?

Samengevat doe ik allerlei fijns, vliegen mijn dagen voorbij en doe ik naast veel fijns ook best nog wat nuttige dingen.
Ik ben content en in mijn element. Ik voel me goed. Zolang ik maar niet nadenk.
Want dan begint weer dat 'vakantie-idee' te malen.

Dus bij deze maak ik het officieel, voor mijzelf, verban alle twijfel:
vakantie is doen waar je zin in hebt. Is het mutserig, dan is het maar musterig.
Leve 'de dingen die fijn zijn'!

Nog mensen met hetzelfde 'vakantie-idee-probleem'?

(Vergeet de give away niet he...)


Het leven is eigenlijk één grote stage;
je raakt nooit uitgeleerd.
-Olaf Hoenson-


Nog een fijne opwijkende donderdag,
liefs Els

Vroeg uit de veren

Zalige zondag

Vroeg uit de veren om de regen voor te zijn loont!
Kijk maar even mee naar onze zalige zondag, deze ochtend:

Ik liet een Geluksplant en 2 Geluksvissen achter.

Veel moois voor de Wolkenclub!

2 Rare vogels :)

Mooi he! Echt zomers weer. Nu is daar niets meer van te merken, we waren dus net op tijd terug thuis.
We deden een lange wandeling in het Mechels Broek, een aanrader. Ik ben helemaal terug opgeladen. Terug aan het werk zijn is fijn maar ook super vermoeiend.

Ik werk maar part time maar toch... Alles is nieuw, het is druk op mijn werk én ik moet met de tram.
Voor mij, met mijn PTSS, een hele opgave, elke dag opnieuw.
Ik doe het graag hoor en het zal ook wel makkelijker worden, denk ik. Maar nu kon ik mijn portie rust en voedsel voor de ziel heeel goed gebruiken.

We sloten deze ochtend af met een coupeke ijs én warme chocomelk (het begon al frisser te worden) op een Mechels terras. Geweldig gezellige stad lijkt me. Ik zag allerlei toffe winkels en wil dus graag nog eens terug gaan als deze open zijn. Iemand Mechelen-kenner?

En  nu is het blogtijd én er is ook een of ander koerske op tv ;)
Karel moest het horen :))


Tijd is geen snelweg tussen wieg en graf,
maar ruimte om te parkeren in de zon.
-Phil Bosmans-
 
Geniet nog van deze zondag! Met of zonder Tour op tv...
Liefs Els

Ik zou zo graag...

Ik zou zo graag een echte zijn...

Een echte feministe.
En in mijn hoofd ben ik dat ook. Ik lees de Opzij, stem op vrouwen, pleit tijdens verhitte discussies voor de gelijke behandeling van de vrouw,...
Maar ben in feite een muts. Zoals ze dat zo mooi zeggen in Nederland ;)

Ik heb een universitair diploma dat ik niet gebruik, ik werk parttime zonder dat we kinderen hebben en ik bak graag koekjes voor mijn man.

Dus jawel, u leest het goed: ik ben terug aan het werk! Parttime in een winkeltje in de 'grote stad'.
Het is allemaal nog wennen en veel leren en proberen niet te sterven van angst op de tram ;)
Maar dat komt allemaal goed en als ik wat meer op mijn plooi ben vertel ik er wel meer over.

Maar met mijn nieuwe job bleek maar weer eens hoe hoog mijn 'muts' gehalte is. Heel wat mensen lieten me weten te denken dat ik nu wel eens iets anders zou gaan doen dan parttime in een winkel werken. Maar helaas pindakaas voor hen, ik werk graag in een winkel en daarmee uit!

Laat me dan maar een muts zijn, laat dat dan maar mijn opwijking van deze week zijn :)
Dat heb ik ondertussen wel geleerd: je moet doen waar je gelukkig van wordt.
Ik gelukkig en Karel is gelukkig ook gelukkig dus wat wil een mens nog meer?
Een feministe zijn ;)

Wel: ik kies er zelf voor om mijn diploma niet te gebruiken, om niet fulltime te werken én om veel tijd in Dingen Die Fijn zijn te steken al ga ik daar niet rijk van worden.
Maar wat is rijk he!? En is genoeg niet genoeg?
Wij denken van wel. En daarom leven wij zoals wij leven en doe ik wat ik wil en laat ik vooral wat ik niet wil. Kan eigenlijk ook best feministisch genoemd worden he?
Dus bij deze: ik ben een feministe!

En ik bak koekjes voor als mijn man straks thuiskomt:

En niet omdat ik 'de vrouw' ben maar wel omdat ik hem graag blij maakt, zoals hij mij.
Ik ben dan misschien geen echte feministe maar een muts ben ik ook niet.
Ik ben liefde.
Dat is mijn drijfveer. Dingen uit liefde doen.
Voor jou, voor hem, voor anderen én voor mij!

De bedoeling van jouw leven
is te zijn wie je bent.
-Joseph Campbell-

Dikke kus en nog een fijne opwijkende donderdag,
liefs Els

Dankbaar

Op deze Dankbare DinsDag ben ik, opnieuw, heel dankbaar

 

Omdat ik de vrijheid heb (en krijg van mijn Karel) om van al het moois om mij heen te genieten.
Deze maanden thuis doen me goed! Ik voel dat ik langzaam aan terug mijzelf aan het worden ben, in een betere versie...

En een ochtendritje op de fiets maakt de rest van de dag veel mooier:

Niet elke ochtend heb ik zin en soms is het even doorbijten maar eens op pad is het telkens genieten!
Zen voor mijn hoofd, energie voor mijn lichaam en genieten voor mijn ogen.
Als je er de tijd voor kan maken is het een aanrader hoor, even de fiets op voor de de dagelijkse beslommeringen beginnen.


Wat een prachtige dag is het vandaag.
Deze heb ik nooit eerder gezien.
-Maya Angelou-

Maak er nog een fijne Dankbare DinsDag van,
liefs Els


Ps: voor de liefhebbers, er zijn nog wat Echte Els Postkaarten in De Winkel Van Els.

Interesse? Mail me maar!

Blijven geloven

Geloof als houvast

Mijn geloof helpt me er door...
Een op-wijking denk ik, zeker met mijn manier van geloven.

Eerst even iets anders. Ontslagen worden is niet plezant. Maar het biedt wel kansen.
Om even stil te staan, te evalueren. Waar sta ik, waar wil ik naar toe.
Wat is mijn droom.
En dat was een moeilijke voor mij. Heel moeilijk. Dromen is fijn en makkelijk. Tot het voor 'echt' is.
Ik raakte er niet uit.

Tot ik bedacht: tijd voor mijn alter ego :)
Alter ego is misschien al lang niet meer de juiste term voor dit 'Dingen Die Fijn Zijn- hulpmiddel' maar ik denk wel dat jullie me begrijpen.
Els is soms te onzeker, heeft te weinig zelfvertrouwen en vooral een te klein ego om groots te dromen. Dingen Die Fijn Zijn daarentegen ;)
DDFZ is Els maar dan beter. DDFZ is misschien wel meer Els dan Els zelf. Klinkt raar maar is waar.
DDFZ is geen vrouw van, dochter van, tante van, buurvrouw van, ...
DDFZ is wat ze is en wat ze wil zijn. Een goede basis om een droom op te baseren.

Dus begon ik te dromen. En eens de droom er staat kan je beginnen kiezen, kiezen wat bij je past en bij je droom past. Op je pad past.
Dan heb je gekozen en blijkt dat kiezen niet altijd werkt :(
Jij kan niet altijd kiezen, de werkgevers kiezen. Er moet een vacature zijn, banen worden niet geschapen omdat er een ideale werknemer opduikt he.

Dat is even jammer. Even neer in de rollercoaster genaamd het leven.
Maar daar komt het geloven.
Ik blijf geloven in een pad dat bij mij past en dat ik moet volgen. Ook al blijken de stappen die ik wou zetten niet mogelijk. Nog niet...
En misschien is er iets of iemand hierboven die weet wat mijn pad moet zijn en denk ik alleen maar dat ik het weet. Misschien is het pad dat ik voor mij zag niet mijn pad, of nog niet.
De laatste tijd kwam ik vaak mensen tegen die (door er voor open te staan) plots de job van hun dromen vonden. Ik dacht dat dat mij ook zou gebeuren, hoopte dat vooral...
Blijkbaar werkt het zo voor mij niet.
Maar toch blijf ik koppig geloven :)
En hopen.
Dat houdt me recht en stuwt me verder, we zien wel waarheen.

DDFZ zit in mij, groeit en bloeit meer.
De oude onzekere Els verdwijnt meer en meer...
Alles komt goed, ooit.

Ik had gisteren zelfs de moed om een echt recept uit een echt kookboek te maken :)
Hoewel het in feite geen kookboek is maar wel een geweldig boek! Aanrader hoor.

Pasta met asperges (zijn wij dol op)! Kei lekker, merci Mme Zsazsa en Dorien Knockaert , ook vanwege Karel.
En het toetje mocht er ook zijn:

Vanillepudding (alla moemoe) met sojamelk en niet zo goed verstopte speculoos :)
Ik voelde me even een Godin in de keuken :) Yes!

And keep on dreaming....

	Het mooiste tijdverdrijf: dansen op toekomstmuziek.

-?-

Fijne opwijkende donderdag nog,
liefs Els

Dank zeggen

Dank zeggen op dinsdag

Dank zeggen op dinsdag en bij uitbreiding op elke dag is een mooi initiatief.
Eentje dat echt werkt, dat is al wetenschappelijk bewezen. Mensen die bewust bezig zijn met dankbaarheid zijn gelukkiger.
En aangezien ik een beetje geluk wel kan gebruiken ben ik een fervente beoefenaar van dankbaar zijn.

Zoals ik al eerder zei gaat het hier op en af. Er vloeien nog vaak tranen maar in kleinere hoeveelheden. De meeste dagen begin ik met een fikse fietstocht en dat geeft mij energie tot de middag. En hoewel ik ganse dagen druk bezig ben met nuttige (maar meer nog met niet-nuttige) dingen begint het vaak na de middag wat zwaarder te wegen...
Ik ben telkens blij als Karel thuiskomt :)

Ik ben natuurlijk ook bezig met de zoektocht naar werk. Meestal levert dat niets op en dat is dan teleurstellend, af en toe levert het iets op en dat is dan het angstaanjagend :)
Loslaten en laten komen wat komt he....

Ondertussen ben ik dankbaar voor de vele kleine wonderen die mij omringen.
Wonderen waarin ik een hand had maar ook wonderen waar ik niets voor hoefde te doen.
Eigenlijk is gans de lente een wonder op zich he!
Als je graag wonderen in het echt gaat aanschouwen, neem dan hier alvast een kijkje. Dan kan je dit weekend op pad. (Dit is een Belgische site maar er bestaan vast ook wel Nederlandse initiatieven.)

De wonderen in mijn leven:

Zelfgebakken brood, met de hand dus zonder machine. Een wonder. Ruikt lekker, smaakt lekker én heel bevredigend werk!

Mijn Adukiboon-plantje. Gekweekt uit een boon uit de biowinkel! 6 bonen onder een nat keukenrolletje gelegd, goed vochtig gehouden en wachten maar... Gisteren had ik plots 1 plantje en 5 beschimmelde bonen ;) Regrowth is geweldig!

Een mandje vol groen uit de tuin:  postelein, snijbiet en savooibladeren. Dat wordt smullen vanavond.
Mijn savooiplantjes deden vorig najaar niets, nu groeien ze als kool ;) Niet in de vorm van een savooi maar wel op een stengel!? Ach, de bladeren zullen wel even lekker zijn denk ik dan maar.

Die geur, die kleur, die vrolijkheid! En witte wolkjes voor de dames (en heer) van de Wolkenclub!

Zo, als dat geen wondere wereld is om dankbaar voor te zijn! Vele #Dingendiefijnzijn.
Pffff, diepe zucht en ik voel mij plots veel vrolijker. Gewoon door het allemaal eens op te schrijven.
Jaja, ik blog wel voor jullie maar toch ook best wel voor een groot deel voor mijzelf hoor.
Bloggen is therapie.

Het zijn de dingen die we denken te weten die
ons er juist van weerhouden dingen te leren.
-Claude Bernard-

Nog een fijne dankbare dinsdag lieverds!
Liefs Els

Regen na zonneschijn

Groen en roze

Na zonneschijn komt regen ;)
Ach, alles gaat op en af he. En niets is zeker. Go with the flow...

Moeilijke dagen zijn makkelijker als de zon schijnt. Maar zelfs op grijze dagen is er lente te zien, gewoon wat beter kijken ;)
En loslaten, niet per se de controle willen behouden, maar zo maar wat lopen en zien waar dat je brengt...

Tussen de madeliefjes

waar vlinders fladderen

magnolia's bloeien

en ook weer verwelken

niet erg, de blaadjes zijn nu badjes!

Het is nu tijd voor de seringen om te bloeien

en tijd voor een Geluksvis

en 5 babyeendjes.

Geel is nu de hoofdkleur! Vrolijk he!?

Als al het voorgaande niet hielp, kijk dan deze film!

Moonrise Kingdom is geweldig! Zo anders, zo hartverwarmend. Ik wil direct gaan kamperen en scout worden en Suzy haar boeken lezen en...Sam en Suzy forever:)
Ik denk dat ik Wes Anderson-fan ben. Denk, omdat ik nog maar 2 van zijn films zag.
Maar nu al zin in meer! Zijn er hier Wes fans?

Enne, natuurlijk ben ik de give away niet vergeten. Met een unieke, niet in De Winkel Van Els te verkrijgen Hamertje Tik Broche! #Dingendiefijnzijn :)
Na lang en wijs beraad heeft Mijnheer de Gerechtsdeurwaarder een keuze gemaakt...
en de winnaar is: Moois van M(i)e!
Dikke proficiat! Mail me je adres maar en dan komt het huisje zo snel mogelijk jouw kant uit.

Intuïtie wijst het verstand waar met succes te zoeken.
-J.E. Salk-

Nog een fijne zondag lieverds!
Liefs Els

Broken heart...

Dankbaar op dinsdag

Dank u wel Marloes, dank u wel Flow, dank u wel Mary!
Dit past zo goed bij mij, vandaag.
Mijn hart is gebroken, maar scherven brengen geluk he!

Ik ben een softie. Ik mis mijn klanten... Gaat het goed met hen: zijn de resultaten van de test goed, gaat alles daar thuis nog goed, zijn de examens goed verlopen,...?
Ik hou van het contact met mensen, klanten worden deel van mijn leven én hart.
En dat doet dus pijn, nu. Niet enkel het werkloos zijn maar ook het missen van mijn werk én van de mensen die daar over de vloer kwamen.

Maar als het pijn doet weet je dat het mooi is geweest.
En ik maak ruimte voor ander moois.
Geen betere tijd om thuis te zitten dan nu. De lente is en was altijd al mijn favoriete seizoen!
Omdat ik dan geboren ben? Werkt dat zo? Geen idee...

Er is zo veel moois om mijn dagen te vullen:

#wolkenclub

Pluksla en postelein, mmm!

Boerenjasmijn, heet deze plant zo?

Katjes!

En nog een katje;) Sieriel.

Mooie wandelavonden...

Mijn Bartel-pot :) Vele bollen in verschillende lagen geplant dus ;)

Laat ik dus maar vrede nemen met breuken en scherven...Langzaamaan zal ik ook uit mijn knop ontspruiten...
Ik weet alleen nog niet in welke kleur ik ga bloeien :)


Het moment van overgave is niet het einde
van je leven, maar het begin.
-Marianne Williamson-

Nog een fijne dankbare dinsdag!
Liefs Els

Ps: vergeet mijn De Winkel Van Els actie niet!