Vakantie of toch niet...

Niet ingeloste verwachtingen

Ik ben niet goed in vakantie. Zo, dat is er uit. Opwijking nummer zo veel.
In het voorjaar had ik plots 3 maanden 'vakantie'. Je begrijpt dat in die maanden mijn hoofd niet naar vakantie stond. Eerst moest ik werk zoeken en toen ik het gevonden had was ik zenuwachtig omdat ik op 1 juli opnieuw aan de slag zou gaan.

Nu ben ik weer een maand thuis (omdat de bakker waar ik werk een maand gesloten is) en is het 'weer van dat'. Ik voel me niet in vakantie. Ik heb geen zorgen om werk, ik krijg op 1 september mijn 'echt contract', heb al zin om terug te beginnen en toch...

Karel moet natuurlijk wel werken en dat maakt dat ik hem mis, geen maatje heb om met op stap te gaan en me een beetje schuldig voel tov dat hardwerkend ventje. Dat is een deel van het probleem, het andere deel ben ik. Of 'de maatschappij'.
Vakantie is tegenwoordig vaak synoniem voor moeten. Je moet op reis, je moet spannende dingen doen, je moet op pad, in een ander bed slapen, nieuwe oorden ontdekken, ... Weet ik veel.

En wat deed ik de eerste 2 weken: poetsen, opruimen, de zolder reorganiseren, in de tuin werken,...
Ik was elke avond stik kapot maar voelde me ook elke keer heel voldaan.
Toen kwam er het besef dat mijn vakantie al voor de helft voorbij was en dat ik meer moest genieten.
En daar kwam de stress: wat en hoe en waar en...!!??

Ik wil geen wilde dingen ondernemen zonder mijn Karel (en ok, durf dat ook niet echt) en ik ben meestal liever thuis dan uit...
Dus toen kwam er een diep gesprek met mijn 'goeroe' Karel en besefte ik dat er niets 'Moet'.
Ik ben een muts, ik ben geen wilde avonturier. Daarbij komt nog dat afgelopen maanden, met al die bergen en veranderingen, best wel super vermoeiend voor hoofd en lichaam waren. Dus kan ik een beetje rust wel gebruiken.

Nu doe ik gewoon wat ik meestal doe, als ik vrije tijd heb:

Ik pruts wat in mijn tuintje, oogst allerlei lekkers en zaai nog wat bij.

Ik fiets eens naar de kringwinkel en kan daar niet weerstaan aan allerlei 'palullekes'.

Ik oogst nog wat meer en kook daar vol plezier iets lekkers van. Ik poets wat nodig is.

 Ik bak vaak brood en ander lekkers. Ik maak gordijnen en kussens.

Ik voeder de vogels (voornamelijk duiven) en geniet er van ze te zien smullen.
Ik blog wat, schrijf wat, teken eens iets.

Ik geniet van onze twee poezen, die echt niet dood zijn maar gewoon doen alsof :)
Ik lees wat binnen of buiten.

En 's avonds en in het weekend ga ik geregeld op pad met Karel. Te voet of met mijn nieuwe (oude) fiets. Jawel, het is gebeurd, ik heb nu ook een koersfiets. Ik ben besmet :)
Ik moet nog veel oefenen hoor, het voelt echt anders dan op een gewone fiets. Maar ze bolt lekker!
Een echte coureur ga ik nooit worden, daarvoor stop ik te vaak voor foto's en beestjes en van die dingen, maar ik geniet van mijn gele vriendin en dat is het voornaamste.
Ahja, ik ben nog op zoek naar een naam, tips?

Samengevat doe ik allerlei fijns, vliegen mijn dagen voorbij en doe ik naast veel fijns ook best nog wat nuttige dingen.
Ik ben content en in mijn element. Ik voel me goed. Zolang ik maar niet nadenk.
Want dan begint weer dat 'vakantie-idee' te malen.

Dus bij deze maak ik het officieel, voor mijzelf, verban alle twijfel:
vakantie is doen waar je zin in hebt. Is het mutserig, dan is het maar musterig.
Leve 'de dingen die fijn zijn'!

Nog mensen met hetzelfde 'vakantie-idee-probleem'?

(Vergeet de give away niet he...)


Het leven is eigenlijk één grote stage;
je raakt nooit uitgeleerd.
-Olaf Hoenson-


Nog een fijne opwijkende donderdag,
liefs Els