De wereld van Sofie.

Maandag.

Zondagavond deden we iets geweldigs: we gingen naar Rupi Kaur in de Elisabethzaal! Ik ben al jaren fan van haar, heb al haar bundels en keek er hard naar uit. Eerlijk: ik was ook een beetje bang; want hoe kan een dichter een hele avond vullen? En de kaartjes waren best wel duur. En na die drukke zaterdag was ik nog niet bekomen...Ja, ik ben een kei in het denken/voelen van tegengestelde dingen :) Maar we gingen, ik was overdonderd en liep op wolkjes. Helemaal empowerd en geïnspireerd. Fijn!

 

Maandag had ik een controle afspraak voor een mammografie en een echo. Ik ben er nog wat jong voor maar aangezien ik een moeder en een tante heb die borstkanker kregen sta ik op de risicolijst. Alles bleek wederom in orde, oef! Blijf jullie borsten checken mensen!

 

Karel had een half dagje vrij genomen om me weg te brengen (meegaan mag niet meer wegens de nieuwe regels na C, jammer maar begrijpelijk). Na een druk weekend was dat weer even een intense ochtend. Maandag is kuisdag dus moest ik alles klaar krijgen op een halve dag in de plaats van een hele. Stressen ;)

 

Toen kreeg ik bericht van Anke Van Meer, reporter bij het geweldige radioprogramma De wereld van Sofie, ze zochten een kenner van Rupi die iets over haar wou vertellen in de uitzending. Voor ik het goed en wel besefte stond Anke hier voor de deur. Niet tegen mijn zin hoor, maar ik deed wel een beetje in mijn broek... Soms moet je je buik even laten spreken en niet je hoofd. Gewoon maar 'ja' zeggen en springen. Ik sprong, zei ja en Anke kwam. En dat bleek een hele toffe, vlotte, lieve persoon. Ik voelde me op mijn gemak en vertelde en vertelde. Anke maakte er een mooie reportage van en die kan je hier herbeluisteren, als je wil. 

 

Merci Rupi, Anke, Sofie en ook een beetje merci aan het stukje in mijzelf dat soms wel durft te springen ;) Noem het een opwijking.  

 

 

Grappig toeval: vandaag kreeg ik De wereld van Sofie in mijn brievenbus. U kent ongetwijfeld de bestseller, wel die bestaat nu nu in graphic novel versie. En ondertussen lees ik verder voor de jury van de Bronzen Uil. Nu ben ik bezig in Aleksandra, al gelezen?  

 

Vandaag ben ik weer een dagje thuis. Tijd om te ontprikkelen en bij te komen. Met een goed boek natuurlijk.

 

“Our backs tell stories
no books have the spine to carry”
  -Rupi Kaur-

 

Lees ze,

Els

 

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!