Back to work

Vandaag vlieg ik er terug in

Altijd even wennen om na een maand weer te gaan werken. Ik probeer dan ook altijd het vakantiegevoel en de rust in mijn hoofd lang vast te houden maar meestal is die op dag 1 weeral verdwenen. Normaal zeker? Benieuwd hoe lang het vandaag duurt...

Na Engeland was ik nog niet echt rustig. Dat we afgelopen weekend nog 3 dagen naar Zwitserland gingen speelde wel een rol. Weeral iets engs ;) Weeral 'voorangst'...

Maar ik heb mijn best gedaan in verband met 'voorpret'.

Onze Engeland vakantie was al betaald in 2019, we hebben ze 2 jaar mogen opschuiven. Dus was er nog vakantiebudget. Vroeger reden we door het prachtige Zwitserland richting Italië, we droomden er al jaren van om er nog eens eventjes te zijn. Toen bleek dat Nahko er zaterdag optrad (zijn muziek sleurde me door de pandemie) en zeiden we voor de grap: we gaan er gewoon naartoe. Dat was in juni en leek veel te wild voor ons. Maar we deden het toch. En het was magisch mooi!

 

 

Een klein, alternatief festival. 1 weitje. 1 voorprogramma, dan het hoofdprogramma. 2 tentjes met eten, 2 met drankjes. Allemaal lokaal en vegan. Ieder zat op zijn eigen dekentje. Voor ons het kleine podium, versierd met bloemen en dromenvangers. Achter ons de ondergaande zon, daarna boven ons de sterren. Magie!

En nu ben ik nog steeds rustig én ook wat hyper. Van geluk, stressy omdat ik terug aan het werk moet én... we zijn bezig met de adoptie van een nieuwe man voor onze kattin Caries!

Veel om dankbaar voor te zijn op deze Dankbare Dinsdag!

Ondertussen lees ik het prachtige Tot in de hemel.

 

I believe in the good things comin', comin', comin', comin'.

-Nahko-

 

Tot donderdag, tot dE LeeSclub,

Els

 

 

 

Luikjes die opengaan

Heb jij dat ook?

Heb jij dat ook, dat je iemand iets hoort zeggen en denkt: Ja, zo is het, waarom dacht ik dat zelf nooit!? Wel, dat had ik een paar maal bij Lieke Marsman in Zomergasten. 

Ik ben een angstige doemdenker. Mijn ptss heeft daar niet zo positief aan bij gedragen. Toen we begin augustus 5 dagen naar Engeland gingen deed ik dan ook bijna in mijn broek. Het was 3 jaar geleden dat we 'echt' op reis gingen. Ondertussen was er Brexit, hadden we een reispas nodig, is er nog steeds een pandemie,... Maar, zoals Karel al voorspelde was het een zeer fijne (niet enge) reis. 

Laatst las ik dat elke reis uit 3 delen bestaat: de voorpret, de reis zelf en de napret (mooie herinneringen). Deel één heb ik dus nooit. Bij mij is het 'voorangst' :) Wat maakt dat ik dus een derde van mijn reis 'mis'.

Het is ook niet enkel voorangst. Ik heb ook een beetje de schrik om te hoge verwachtingen te hebben, zodat het alleen maar kan tegenslagen.

Aan die angst werk ik, in therapie en door dingen waar ik bang voor ben toch te doen.

Lieke leerde me dat hoge verwachtingen hebben goed is. Ja, het kan tegenvallen, maar wat dan nog. Leg de lat gewoon hoog, qua verwachtingen. (Dan is je deel één alvast wél fijn.) Ik hoorde het haar zeggen en het klikte in mijn hoofd: Oh ja, zo kan het ook! Geen idee of ik zo kan omdenken maar ik ga het in ieder geval proberen. 

Herken jij dit? Die voorangst?

Heeft er wel eens een uitspraak van iemand geklikt in jouw hoofd? En volgde er toen een omslag?

 

Deze week lees ik in spoedtempo Traumasporen.  Die heb ik al maanden liggen en wil ik uit hebben voor Bessel zondag in Zomergasten aanschuift. Als dat lezen te zwaar wordt geniet ik verder van het derde (jammer genoeg laatste) deel van de Montagues; geweldig!

Wat lees jij nu?

 

dE LeeSclub stellen we een weekje uit wegens Karel zijn extra vakantie.  

 

 

The thing you fear the most, has no power. Your fear of it is what has the power. Facing the truth, really will set you free. -Oprah Winfrey-

Een fijne week gewenst,

Els

 

 

Hier ben ik weer

Een tussendoortje.

Goedemiddag allemaal! Wat was me dat afgelopen weken!? Warm, warm, warm! Karel en ik zijn het gelukkig gewoon van mijn werk om vroeg op te staan dus dat deden we tijdens onze vakantie samen ook. Met vroeg bedoel ik 4 uur :) Dan hadden we tijd genoeg om leuke dingen te doen voor de grootste hitte, was het nog kalm op de weg en waren we overal als eerste of alleen. 

 

Sinds gisteren is hij terug aan het werk, 3 dagen deze week en 3 dagen volgende week. Daarna zijn we  weer samen thuis, tot we beide weer beginnen werken op dinsdag 30 augustus. We hebben nog wat om naar uit te kijken! Maar ook al veel moois om op terug te kijken.

 

Enkele hoogtepunten:

-in de river Derwent zwemmen, met grazende schapen die naast ons water komen drinken 

-een hert zien in Wéris

-een half uur lang een hond hebben

-lezen onder ontelbaar veel bomen

-om 7 uur 's ochtends pootjebaden in de Zoutelande zee

-Lieke Marsman in Zomergasten

-na uren wandelen zelf gesmeerde boterhammen eten op een bankje

-gelukkige mensen tijdens de Pride Parade in Antwerpen 

-voor het eerst Eggs Benedict eten (zonder spek!)

-op de stappenteller zien dat we meer dan 16 000 stappen hebben gezet

-...

 

We waren samen, vaak alleen met ons twee.

We lazen, wandelden, babbelden, zwommen, aten, dronken, luierden,...

 

Het was goed.

Genoeg.

 

En hoe was jouw warme periode?

 

Momenteel lees ik: Portret van de zomer.

En jij?  

 

 

Op het moment dat je je verbonden voelt met de natuur, voel je je niet verdwaald of eenzaam.

-Angélique Heijligers-

Tot binnenkort,

Els