Huilen

Een afwijkende opwijking ;)

Ik heb gehuild. 

 

Vorig jaar gingen wij voor het eerst naar de Klimaatmars. Niet evident voor iemand met ptss. Maar ik deed het toch. De urgentie was groter dan mijn persoonlijke problemen. Het sloopte me toen helemaal. Dit jaar was het plan dus om niet te lang te blijven. We timeden het ook zo dat we er pas net bij aanvang toekwamen (in plaats van ruimschoots op voorhand vorig jaar). Dus toen wij er aan kwamen was iedereen heel luid aan het trommelen en scanderen. Ik was er nog maar een minuut en werd al door paniek overvallen. Ik begon hard te huilen, kon het niet tegenhouden. Gelukkig was het kou en kon ik mijn sjaal heel hoog trekken. Ik schaamde me.

Uiteindelijk zijn we maar een uurtje gebleven. Maar ik was er wel en dat telt hé? 

 

De verkiezingen in Nederland maken me bang. Tijdens het luisteren van deze aflevering van Damn, Honey begon presentator Nydia te huilen en ik ook. 

Bij de beelden van in Gaza heb ik al verschillende malen gehuild. 

Ik huil dus veel de laatste tijd. En toch zit er nog een ferme brok in mijn borst die me belet goed te ademen. Ik zal nog wat extra moeten huilen ;)

Of me op lichtpuntjes richten.

Mijn beestige adventskalender. En geweldige strip: Ik ben hun stilte. Het boeiende boek van Alice Tarbuck. Of dit liedje op repeat. 

 

Waar haal jij troost uit deze dagen?

 

 

Alone we can do this little; together we can do so much. 

-Helen Keller-

 

Liefs, hou je warm, 

Els

 

 

Ps: Er zijn nog bundels! 5 euro voor 'Echte Els' bij je thuis!

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!