#FreeTheNipple

De voordelen van weer extra maatregelen

Het heeft even geduurd maar ik heb mijzelf teruggevonden, hoera. Dankzij jullie lieve berichtjes, dankzij een geduldige Karel, dankzij onze poezen die zienderogen vooruit gaan, dankzij de afleiding op mijn werk, dankzij...

Maar ik ben terug. Ik zie het weer helemaal zitten, er zitten terug liedjes in mijn hoofd en ik zie weer de voordelen van deze tijden.

Antwerpen is leger dus het is aangenamer fietsen naar mijn werk, als ik dan toch eens in een winkel moet zijn is het daar veel rustiger. Veel dingen gebeuren op afspraak en dat vind ik veel overzichtelijker en duidelijker. Zo gaan we sinds 2 weken weer zwemmen. Op afspraak. Er mogen maar 12 mensen tegelijk in het bad en iedereen komt ook om netjes te zwemmen en niet in de weg te hangen om te babbelen en van die dingen. Heel zen.

Nog een giga voordeel: mensen worden wat losser, qua uiterlijk. Niet-geschoren oksels, een warrig kapsel, een joggingvestje, geen beha,... Het wordt meer en meer het nieuwe normaal. Hoera! F*ck al die standaarden en latten en vakjes. Laat mensen zijn wie ze zijn, er uit zien zoals ze er willen uitzien, zonder daar een oordeel aan vast te knopen.

Zondag las ik in onze krant een artikel van Jolien De Bouw: 'Françaises doen het zonder beha'. 1 op 5 Franse vrouwen onder 25 jaar gaat daar zonder beha de straat op (voor de lockdown was dat maar 1 op 25). Ik vind dat geweldig nieuws.

Sinds ik mijn rugtattoo liet zetten en toen een tijdje geen beha mocht dragen draag ik thuis alvast geen beha meer. En buitenshuis draag ik er één zonder beugels. Mijn borsten wiebelen meer maar doen veel minder pijn dan vroeger. De reden dat ik er toch nog één draag ligt jammer genoeg buiten mijzelf: uit angst voor anderen. Wat wel binnen in mij ligt maar je begrijpt wat ik bedoel. Borsten (van vrouwen) worden nog steeds al seksuele objecten gezien, wat maakt dat ik schrik heb voor foute reacties. Van mannen én vrouwen. Ik heb dan ook een enorme bewondering voor vrouwen die hun beha bewust thuis laten om zo 'tegen de seksualisering van de vrouwelijke boezem te vechten.'

Want laten we eerlijk zijn: er zijn ook mannen met borsten. Vaak zijn het ook die mannen die er graag met bloot lopen. Daar zouden van mij strenge boetes op mogen staan. Geen blote borsten voor vrouwen is geen blote borsten voor mannen. Of transpersonen. Want ik heb het nu wel over mannen en vrouwen, omdat dat makkelijk klinkt, maar in weze zijn we allemaal gelijk en doet geslacht of gender er geen f*ck toe.

Draag jij graag een beha, met of zonder beugels? Ook fijn. Maar als je dat niet draagt zou er geen reden moeten zijn om er wel één te dragen.

Een mondmasker kunnen ze verplichten, en maar goed ook. Maar een beha?

Even een foto van mijn favoriete plek in Engeland: de Tor in Glastonbury.

Waar we dus dit jaar niet heen gaan. Wat we wel gaan (mogen) doen zien we nog wel. Morgen is Karel zijn laatste werkdag, zaterdag die van mij. Daarna zijn we dik 2 weken samen, thuis. Ik denk dat het ook een blog-vakantie zal worden. Als je me hier mist kan je me altijd daar vinden.

Nog een fijne leestip voor jong én oud: De mooiste Jubelientjes.

''De wereld is als een spiegel. Kijk je boos, dan kijkt hij boos terug. Glimlach je, dan glimlacht hij terug.''
-Engels spreekwoord-

Maak er mooie weken van, zorg goed voor jezelf en elkaar,

nog een fijne opwijkende donderdag, Els

Ps: Er zijn nog bundels! 5 euro voor 'Echte Els' bij je thuis!

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!  

Af en op en af en toch...

...dankbaar.

Na donderdag ging het nog meer bergaf.
Caries verdween donderdagochtend, ze was haar oog-behandeling beu, denk ik.
Onze wasmachine ging kapot. 
Ik ging naar de dokter voor mijn schouder, ze zei dat dat nog maanden pijn kan doen en ik geduld moet hebben. Pff. Nog minder tof was het feit dat ik van haar een bloedtest moest ondergaan op covid-antistoffen. Omdat ik in een Antwerpse winkel werk, zonder plexi. Gelukkig bleek de test negatief (maar dat was best eng, het afwachten). Ik bracht mijn baas op de hoogte en die heeft direct de plexi, die er al weken lag, opgehangen. Oef oef.
Vrijdagavond vonden we Caries super ziek terug.

Ondertussen zijn onze poezen een derde keer bij de dierenarts geweest en gaat het al wat beter. We hebben ook al een nieuwe wasmachine.
#dankbaar

De cijfers in België, en Antwerpen vooral, zijn super slecht. Ik ga seffens weer met een bang hartje werken. Er komen ook extra maatregelen. Die nodig zijn, daar niet van, maar die ook best kut zijn. Zeker omdat vanaf volgende week Karel en ik 2 weken samen thuis zijn (ik 4, hij 2). We besloten al zelf om niet naar Engeland te gaan, we hielden ons al die maanden aan elke regel, zelfs strenger dan nodig.
We lopen echt op ons tandvlees. We zijn lichamelijk en vooral geestelijk moe. We willen fijne dingen doen, samen. Geen wilde dingen maar gewoon ontspannende dingen. Zonder angst, zorgen, stress. Als ik zelfs in het bos een mondmasker moet opzetten ga ik niet echt kunnen ontspannen hoor...

Maar als dit moois op wandelafstand is dan zal het wel goed komen zeker? Water ontspant me.

Weet iemand wat deze bolletjes aan een eik zijn?

De natuur is er, altijd, zelfs als je een masker draagt ;)
En ze blijft verbazen, rust schenken, inspireren, moed geven.

Dus ga ik me maar weer richten op wat er wél is. En blij zijn dat we aan de beterhand zijn. En nog niet ziek zijn.
Wat toch het allerbelangrijkste is hé? #dankbaar

En ik blijf lezen, super veilig en dat mag nog zonder masker (binnenshuis)!
Ik heb net Ongetemd leven uit. Super aanrader! En nu ben ik bezig in Beest, iets helemaal anders. Spannend...

Hou jullie veilig, wees lief voor jezelf.
En nog een fijne #dankbaredinsdag.

''Soms daagt het leven je uit voor iets waarvoor je zelf nog niet zou kiezen.''
-Riane Malfait-

Liefs Els

Ps: Er zijn nog bundels! 5 euro voor 'Echte Els' bij je thuis!

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!  

Tranen, bang zijn, alles loslaten, vakantiegevoel...

#opwijkendedonderdag

Het is nu echt: wij gaan dit jaar niet op vakantie. We hebben het (gelukkig) kunnen verzetten naar volgend jaar. We zijn ons geld niet kwijt en dat is goed. Maar wat we wel kwijt zijn is iets om naar uit te kijken, om energie uit te halen, om tot rust te komen. Ik heb tranen met tuiten gehuild. Ik huil trouwens al een week of twee elke dag wel een paar keer. Mijn wonden die maar niet genezen (schaafwonden die in feite brandwonden zijn, dat kan lang duren blijkbaar), twee zieke poezen die maar niet genezen (ooginfecties duren lang, dat is normaal, maar toch), de stijgende slechte cijfers (vooral in Antwerpen waar ik, zonder plexi, bij een bakker werk) en het vooruitzicht op geen Engeland-vakantie,...

Maar, er is ook goed nieuws. Want, hoewel er geen echt Kunstenfestival is in Watou (ook om gehuild), is er wel een bundel. Die ik al had gekocht in De Groene Waterman. En, er is een fietsroute van 34 km, met over het traject verspreid 15 gedichten. En die route reden we dinsdag. Zo hard de moeite! Zeker een aanrader!

Het is er open en ruim. Met weidse vergezichten. Poëzie op zich. Het is ook tof om op zoek te gaan naar de Watou-palen die een gedicht flankeren. De meeste zijn gewoon zo te lezen maar sommige gedichten kan je ook beluisteren. Mét elleboog aan te tikken, je loopt dus geen enkel risico.
Een vakantie-gevoel in eigen land.
Super fijn hé!

Daarna waren we van plan om een ijsje te eten op één van de terrassen aan de kerk van Watou, wegens de drukte hebben we dat niet gedaan. Maar hé, een Cornetto aan een tankstation, dat is ook vakantie-gevoel :)

Waar je wél aan moet denken: neem eten en drinken mee, je kan onderweg niet naar een toilet én het gaat wat op en af. Maar het is zo hard genieten van kunst én natuur dat je die minpuntjes er bij neemt.

Om toch een beetje Engeland te hebben lees ik momenteel: Een ander leven.

En zo komt alles, op de één of andere manier wel weer wat goed.


''Laat komen wat komt. Laat gaan wat gaat. En ervaar wat overblijft.''
-Ramana Maharshi-

Zorg goed voor jezelf,
Els

Ps: Er zijn nog bundels! 5 euro voor 'Echte Els' bij je thuis!

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!  

dE LeeSclub leest

Hamnet.

Goedemorgen Leesclubbers. Wat een triest weer, lees-weer dus :)
Een ideale dag voor dE leeSclub! Thee en koekjes klaar? Daar gaan we!
We lazen, met veel plezier, Hamnet en ons volgende boek wordt De jongen, de mol, de vos en het paard. Geen lees-boek, wel een troost-boek. En troost heb ik nodig. Waar we in de lente nog dachten de zomer te kunnen redden blijkt dat toch niet helemaal waar te zijn. Ik heb best een zwaar voorjaar gehad (wie niet?) en onze vakantie valt in duigen. Ik ben nog niet genezen en onze 2 poezen zijn ziek. Dan helpen boeken. Dan helpt De jongen, de mol, de vos en het paard. Heel hard. Het is een boek dat je er telkens opnieuw bij kunt pakken. We bespreken het hier samen op donderdag 27/8.

Maar eerst Hamnet. Ik las het in volle lockdown en het nam me helemaal mee naar een andere wereld. Dat deed zo veel deugd! Een boek vol opwijkende mensen! Mijn recensie:

Na het lezen van Ik ben ik ben ik ben, was ik weergaloos verliefd op Maggie. Nu houd ik van haar. Intens diep. Hamnet is een meesterwerk, een gouden kroon bezet met diamanten op 20 jaar schrijverschap.

Qua bezieling, zinderende taal, zinnelijke beschrijvingen doet Hamnet denken aan het Moerasmeisje van Owens, aan Hall’s De komst van de wolven en Connely’s De meisjeskleedkamer. Qua verhaal lijkt het op niets dat ik ooit gelezen heb maar heeft het de blauwdruk van elk klassiek verhaal in zich.

We lezen het verhaal van Hamnet, de zoon van Shakespeare, die de inspiratie vormde voor het beroemde stuk Hamlet. Daarnaast is het ook het verhaal van Shakespeare zelf, Hamnet’s tweelingzus Judith, zus Susanna, de ganse familie, Stratford-upon-Avon in 1596. En bovenal is het de magistrale moeder Agnes die op magische wijze betovert.

Soms cirkelen we boven hun levens, als haviken in de vlucht. We zien de natuur met al haar prachtige details en bewoners, we nemen een kijkje in de hoofden van personages die levensecht worstelen, we ruiken en voelen de vuile drukte van Londen, we zien het onderbed dat niet meer wordt uitgeschoven, de eenzame schoenen die wanhopig wachten op hun eigenaar.

Soms duikelen we pardoes een wormgat in en volgen zo een vlo vanop een speels aapje tot in een kistje handgeblazen kralen gewikkeld in vuile doeken.

De pest die rondwaart is herkenbaar als vijand deze dagen. En toch voelt het lezen van dit boek bijna nooit beklemmend aan, eens je het zenuwslopende begin achter je gelaten hebt.

Agnes ziet dingen, hoort stemmen, voelt wat anderen (nog) niet weten. Ze geneest met kruiden die ze zelf kweekt. Maar niet alles valt te herstellen… Maggie heeft de kracht die Agnes bezit overgenomen. Ze heeft, nog meer dan in haar vorige boeken, de gave om je hart en ziel te beroeren, vast te grijpen, en je zo het verhaal in te sleuren.

Dit boek lees je in stapjes, omdat je de Hamnet-wereld niet meer wilt verlaten. Niet omdat die zo mooi, menslievend of meegaand is. Wel omdat hij intens is, zinnelijk, gelaagd en verslavend. Je huilt als het uit is, omdat het uit is.

Boek van het jaar, nu al.

''Huil niet omdat het voorbij is, glimlach omdat het er was.''
-Dr. Seuss-


Bedankt om weer mee te lezen!
Liefs Els


Ps: Er zijn nog bundels! 5 euro voor 'Echte Els' bij je thuis!

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!  

Dankbaar

Mijn stokstaartje.

Het zijn lastige tijden, voor mij, voor iedereen.
Ik tel af naar onze vakantie en ook weer niet. Want ik ben nog niet genezen én ik weet niet eens of we wel weg kunnen. De overheid verandert hier van dag tot dag qua advies en regels... Pfff...
Ik heb het ferm lastig.

Maar dan was daar zondag, en bezochten we onze adoptiedieren in De Zonnegloed. Vorig jaar waren we daar voor het eerst. We waren toen zo onder de indruk dat we besloten elk een dier te adopteren. Ik een stokstaartje en Karel een uil.

Zo tof om ze nog eens in het echt te zien! (Als je een dier adopteert krijg je een gratis toegangsticket, om het te kunnen bezoeken. Ook tof hé!?)

Ik kom momenteel nog niet graag buiten, voel me vaak onveilig maar daar waren de regels heel duidelijk en kon je overal je handen ontsmetten enzo. Dus als je nog iets super fijns zoekt om in de vakantie te doen: De Zonnegloed is een veilige optie!

Het heeft me echt goed gedaan. Het er even uit zijn, de natuur, de dieren. Zien dat er mensen zijn die van de wereld nog wel een mooiere plek proberen maken. Hoopgevend!

Heb jij nog fijne dichtbij-tips voor de vakantie?
Lezen blijft een favoriete bezigheid, ik heb net Liefde is voor losers uit. Super tof boek! En donderdag komen we hier samen met dE LeeSclub.
Lees jij mee? 

''Je bent niet op aarde om te kruipen. Je bent geboren met vleugels. Leer ze te gebruiken en vlieg.''
-Rumi-

Nog een fijne dankbare dinsdag,
Els

Ps: Er zijn nog bundels! 5 euro voor 'Echte Els' bij je thuis!

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci! 

Buttons

Kopen, moe, jeuk

Ik geloof in de kracht van woorden, symbolen, beelden. Als boodschap naar anderen, als reminder voor jezelf, als visualisatie van een droom. Dat wil zeggen dat ik tattoos op mij laat zetten en buttons maak die ik op mijn borst speld.
Die buttons verkoop ik ook, hier in De winkel van Els. Voor 1 euro kan jij ook een boodschap aan de wereld verkondigen. Op een leuke, eenvoudige manier.

De ideeën ontstaan in mijn hoofd, Karel werkt ze uit en ik maak de buttons daarna zelf. Made in Belgium dus. Het apparaat en de benodigdheden kocht ik ook in België. Vind ik wel belangrijk. En ik hergebruik verpakkingsmateriaal. Omdat alle beetjes helpen.

Soms draag ik een button omdat ik mij zus of zo voel, soms wil ik me verbonden voelen met iets of iemand, soms zegt mijn keuze veel over hoe het met me gaat die dag en soms is het gewoon een schop onder mijn eigen kont. Of een opwijking ;)

Vandaag kon ik wel wat vrolijke pep gebruiken en dus koos ik Team urban jungle.
Ik moet niet werken vandaag. Had vanochtend een afspraak bij de kapper en bij de brillenwinkel. (Aangezien mijn zonnebril de val met mijn koersfiets ook niet helemaal heeft overleefd.)

Ik neem vandaag trouwens mijn laatste antbioticapil. Het is nog niet over maar het ziet er wel al beter uit, het jeukt soms en de pijn is minder. Dat zal dus ooit wel goed komen, denk ik. Maar zondag zwemmen zit er wederom nog niet in :(((

Die twee afspraken hebben me geheel gemold. Ik ben zo moe. Pfff. Ik was al geen held in drukte en van die dingen maar nu we het maanden zo rustig hebben gehad (buiten het gaan werken) kan ik echt niets meer af. Herkenbaar? (De pillen zullen er ook wel geen goed aan doen.)

Ik lees momenteel Het geheim en dat is een ideaal boek om te bekomen.


''Schaam je niet voor jezelf. Stop met de meest perfecte persoon in de samenleving te willen zijn.''
-Carl Jung-


Lees ze,
Els


Ps: Er zijn nog bundels! 5 euro voor 'Echte Els' bij je thuis!

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!   

Pillen en van die dingen

Dan toch...

Ben dan toch aan de antibiotica moeten gaan. En zelfs nu gaat het nog niet super. Ik heb ook last van bijwerkingen. Geduld hebben zeker?

En het kleine fijne blijven zien. Hoe goed het doet om te gaan wandelen, gewoon in onze buurt. Mooie boeken te lezen (hoewel lezen nog steeds wat minder gaat). Maar boeken met veel plaatjes, dat gaat wel. Knoeipoezen bijvoorbeeld. Een super tof, leuk, schattig boek. Net onze Caries en Sieriel.


Kalm en rustig blijven. Proberen blijven. Hoopvol blijven.


Nog een fijne #dankbaredinsdag!


''Wat een ramp lijkt, blijkt vaak een kans.''

-Lao-Tse-

Liefs Els


Ps: Er zijn nog bundels! 5 euro voor 'Echte Els' bij je thuis!

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!   

Dingen die niet zo fijn zijn

Het is wat het is.

De meeste wonden van mijn val zijn best goed geheeld. Mijn elleboog en schouder waren het ergste. Maar ook dat begon goed te komen. Ik moest er nog wel een verband opdoen (ik, lees: Karel) maar het was dicht. Tot er dit weekend weer wat bloed uit mijn schouder kwam. En gisteren ook vocht. Terug naar mijn huisarts: er zit nog vuil onder (dankzij de slechte dokter van wacht die het niet uitgespoeld heeft) en dat zoekt nu een weg. Het is ontstoken dus er moet een antibiotica-zalf op. Als het niet snel betert moet ik ook antibiotica nemen. Naast alle pijn en last betekent dat ook: zondag niet zwemmen. Ik tel al weken af naar de heropening van het zwembad en nu mag ik niet eens gaan! Je begrijpt dat ik op mijn fiets naar huis heb gevloekt en een beetje gehuild.

Toen Karel thuiskwam kwam onze kater Sieriel ook thuis, met een ontstoken oog. Gelukkig mochten we nog snel bij de dierenarts komen.
Karel moet nu komende weken 2 patiënten behandelen met zalf ;)
Wat een ellende. Pfff...

Vandaag ben ik vrij, ik zette Nahko op en maakte een collage.
Niet om iets moois te maken, wel om mijn hoofd leeg te maken.
Dat lukte, een beetje.

Ik las Krabben uit. Echt een ferme aanrader, soms ook confronterend. En hoewel ze gelijk hebben met hun terechte kritiek op DWDD (te weinig vrouwen aan tafel) wil ik wel blijven toepassen wat zij daar deden: positieve dingen delen.
Bij Matthijs werd er wel eens gezegd dat hij elk boek goed vond en dat dat niet kan. Hetzelfde kan je zeggen van mij. En ik kan je zeggen: dat kan wél.
Je moet én goed kiezen én alleen die boeken die je echt goed vindt aanprijzen. Over de rest zwijg je. Zeker online.

Dat is een goede les uit Krabben: val andere vrouwen niet aan, zeker niet in het openbaar. Ze krijgen het sowieso al zwaar genoeg te verduren. Door mannen én vrouwen. Terwijl mannen amper worden aangevallen door vrouwen en dus enkel kritiek van andere mannen moeten vrezen.

Nog een geweldig boek is: Climax Club. Een doe boek dat focust op allerlei leuke dingen die geen penetratie zijn. Omdat dat bij een grote meerderheid van de mensen niet tot een orgasme leidt. In tegenstelling tot wat films en andere media ons willen doen geloven... Echt boeiend.


''Laat je innerlijke stem nooit overschreeuwen door het lawaai van de meningen van anderen.''
-Steve Jobs-

Nog een fijne opwijkende donderdag,
en geniet,
Els


Ps: Er zijn nog bundels! 5 euro voor 'Echte Els' bij je thuis!

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!