Dag van de klant

Dankbaar

Zaterdag deden wij (in de winkel waar ik werk) naar jaarlijkse gewoonte weer mee aan de dag van de klant. Ik vind dat een fijne dag: geschenkjes uitdelen en extra blije gezichten is leuk he!
Ik hou ook wel van het contact met klanten, dat is het fijnste aan mijn job.
Een babbeltje slaan over het weer, een luisterend oor zijn, grapjes maken,.. en vooral proberen ontdekken wat iemand fijn vindt en dat dan ook 'geven'.
Want niet iedereen is hetzelfde he...

Zaterdag was het om nog een reden extra fijn: in de ochtend kwam er een Nederlands koppeltje om belegde broodjes. Altijd fijn, Nederlanders over de vloer :) Gebeurt niet elke dag, maar die dag wel 3 keer (waarom waren jullie allemaal op pad?)...
Dat koppeltje waren fijne mensen en ik had een leuke babbel met hen. Ik heb niet durven vragen wat ze bij ons in de buurt deden ;)
In de namiddag was ik vrij en ging ik met Karel naar de Permekebib in Antwerpen en daar voor de deur zag ik dat koppeltje weer! Ik zag ze, zij zag mij, ik wuifde, zij wuifde terug. Toen riep ze haar vriend en die zag mij ook en wuifde ook! Zo stonden wij 4 daar even te wuiven (ondertussen Karel ook) en heel breed te glimlachen. Moet een raar zicht zijn geweest :)

Wel, ik heb nog uren met een big smile gelopen! Omdat toeval zo fijn kan zijn én omdat het ook fijn was dat ze mij nog herkenden. Zo zonder schort en mét zonnebril.

Dat is het fijne aan 'de verkoop', je kan op kleine en soms ook grotere manieren een fijn deeltje worden in iemands leven. Voor even of voor langere tijd.
Daar doe ik het voor :)

Nog een tip aan jullie 'als klant': ge je op reis of verhuizen vertel het dan even aan de mensen van 'jouw winkel' , dan weten zij waarom ze je (een tijdje) niet gaan zien.

Fijn toeval verhaal he!? Het leven kan zo mooi zijn!

Daarom nog een symbolisch bloemetje voor al 'mijn' fijne klanten!

We zien de dingen niet zoals zij zijn;
we zien ze zoals wij zijn.
-Anaïs Nin-

Nog een fijne dankbare dinsdag!
Liefs Els

Hoogtepunten

De hoogtepunten van afgelopen week:

Het was geen speciale week hoor. Maar als je goed kijkt zitten er toch wel in elke week wat hoogtepuntjes he. Dit zijn er een paar van onze afgelopen week:

Samen op de fiets.

Een zonsopgang én ondergang bewonderen.

Bezoek in de tuin!

Het bezoek wordt streng in het oog gehouden ;) Door Caries toch...

De paprika's blijven maar groeien in mijn potten!

En onze roze postbode kreeg nieuwe erica's!

Allemaal geen grootse dingen maar wel stuk voor stuk dingen die fijn zijn :)
En daar ben ik dan bewust dankbaar voor. Want als je dit niet opmerkt is het leven soms 'gene vetten' he ;)
Door de spanning ivm 'hét vonnis' heb ik al dagen hoofdpijn... Me richten op de kleine fijnen dingen is dan een goed medicijn! Straks nog een frisse avondwandeling en ik kan er weer tegen :)

Ik wil niet als een alternatieve dokter klinken hoor, ik heb de wijsheid niet in pacht. Maar ik deel graag wat bij mij helpt. Omdat jullie schatjespatatjes zijn natuurlijk :))

Vertrouw op je instinct
tot het einde,
ook al heb je er geen reden voor.
-Ralph Waldo Emerson-

Fijne zondag nog!
Liefs Els

Daily doodlen...

We gaan weer op-wijken ;)

En we blijven een beetje in de sfeer van vorige week.
En we gaan een beetje in jouw richting José!

Want we gaan:

Doodlen (?) met Taro Gomi. Leuk vind ik dat! Ik hou van tekenen, al 'kan' ik het niet. Met 'kan' bedoel ik dat ik het nooit geleerd heb en dat het mij ook wel eens is gezegd dat ik het niet kan.
Maar net zoals bij Carla Sonheim draait het hier om de fun en het stimuleren van mijn creativiteit. Plots blijkt dan dat ik het wel 'kan'. Iedereen kan het! Probeer maar.
En soms is het gene vette maar soms ben ik echt content van wat ik getekend heb. En meestal was het fun om te doen, dus wat wil een mens nog meer!

Er staat al 'teen en tander' en jij vult het aan naar eigen 'goesting'.

Het is al mijn 2de keer dat ik de kalender doe en moest ik meer tijd (en geld) hebben dan deed ik ook de placemats en kocht ik mij wat kleurboeken voor volwassenen.

De tijden zijn aan het veranderen hoor, in mijn richting nog wel, hoera! Deze week viel het mij meerdere keren op: kleurboeken voor volwassenen, mannen op naai-cursus, een pluktuin bij ons in de buurt, iedereen maakt confituur enzo,...
Waar ik vroeger (buiten blogland) meestal rare 'goestingen' had, begin ik meer en meer initiatieven te ontdekken die mijn goesting zijn: geweldig! En niet omdat het mijn goesting is maar omdat ik denk dat het goede dingen zijn. Niet omdat ze in mijn lijn liggen maar wel omdat ze in de lijn liggen van lief zijn: voor de aarde, de dieren, de mensen om je heen, jezelf, ...
Kan niet slecht zijn he!?

Ondanks het alarmerende wereldnieuws dagelijks blijf ik hopen en geloven.
De liefde overwint.
Nem!
Ik heb gezegd.

Hebben jullie ook al van die 'veranderende-tijd-dingen' opgemerkt?
Zo ja, wat?
Als tegenwicht voor al het slechte nieuws hoor ik graag wat hoopgevends, dus laat maar horen...

With the new day comes new strenght and new thoughts.
-Eleanor Roosevelt-

Doodle ze,
liefs Els

Dankbaar

Dankbaar zijn is niet zo maar iets...

Dankbaar ben je niet zo maar, dankbaar daar moet je je best voor doen en er aan werken.
Het is een oefening.
Net zoals met alles: in het begin niet makkelijk maar op de duur gaat het steeds beter en beter.
Makkelijker.

Dankbaar moet je niet zijn om de grote dingen (mag ook hoor) maar vooral om de kleine dingen.
Dus hou je ogen open en sprokkel maar veel dankbaarheid, geloof me dat is fijn!

Boerderij post van Aletha.

Oogst uit ons tuintje.

Merci post van Mieke.

Nog meer lekkers uit de tuin.

Moed post van Jeanne.

De liefde op pad ;)

Herfstschatten in het bos.

En een vlinder in de tuin.

Daar ben ik dankbaar voor. En voor nog zo veel meer...
Merci aan alle lieve mensen, dieren en Moeder Natuur die mij dingen die fijn zijn gaven :)

Blijven zoeken is mijn raad aan jullie. Je ogen altijd open houden, net als jullie hartje...

Verander je meningen, houd vast aan je principes;
vernieuw je bladeren, laat je wortels intact.
-Victor Hugo-

Fijne dankbare dinsdag,
liefs Els

Zalige zondag, again...

Goestingskes

Wat is het fijn, wat is het fijn, om samen op pad te zijn.
De dag beginnen met een sop-eitje.
Daarna een rommelmarkt in Heide, alwaar natuurlijk speeldingen werden gekocht ;)

Ferme fan van Annie, Jubelientje én Grée! Happy dus:)

En ook Bruna fan dus de pret kan niet meer stuk!

Ik kocht ook weer zo een oud boek, van 1967 deze keer. Ik heb wel geen gezin op te voeden maar misschien werkt het op Karel en Caries en Sieriel ook ;) Als ik nog wat nuttigs tegen kom in het boek horen jullie het wel :)
Zeer tevreden dus. Hoewel ik nu bijna evenveel gekocht heb als dat ik deze week naar de kringwinkel bracht...Maar alla.

Daarna gingen we nog naar AntwerpenBoert, in Park Spoor Noord. Alwaar ik soep in wording kocht:

echt wel een van mijn favoriete soepen! We kochten ook nog aardbeienwijn en linzen-pruimenvla, allemaal om ter lekkerst. En ik ontdekte Milagrow, deed me aan de fijne dingen van Texel denken...1dezer gaan we er zeker eens een kijkje nemen.

Ondertussen regende het een beetje maar scheen er ook veel zon: zalige zondag dus!

Straks nog wandelen en scrabbelen en ik ben klaar om terug aan het werk te gaan.
Fijne zondag nog en een zalige nazomer week (hoop ik)!

Het enige dat werkelijk telt,
is de liefde die we hebben geschonken
en de liefde die we hebben ontvangen.
-Frank Kinslow-


Liefs Els

Spelen

Spelen is noodzakelijk...

Spelen is mijn op-wijking van deze week. Ik zag het bij Stine Jensen en ik las het in de Flow: spelen is belangrijk. Ook als je al lang groot bent...
Ik ben dus goed bezig met mijn speelgoed-aankopen van de rommelmarkt :)

Spelen in de zin van iets doen voor de fun en niet voor het resultaat, gewoon omdat het fijn is.
Ik hou daar wel van, ik heb dat nodig. Net als alleen zijn.
De beste gesprekken hebben wij (Karel en ik) als we aan het wandelen zijn en de beste ideeën krijg ik al mediterend, ... Gewoon terwijl je met iets bezig bent dat niet veel aandacht vergt. Dan komt de inspiratie vanzelf. Spelen kan dus spelen zijn maar ook luieren of creatief bezig zijn of wandelen of... Als het maar zonder afgebakend doel is. Niet te streng, gewoon bezig zijn.

Kuisen kan voor mij ook spelen zijn, met een fijn muziekje op, niet nadenken en alles mooi proper maken. Tevreden zijn als alles weer 'net en rein' is :) Ik ben deze week thuis (de winkel waar ik werk is gesloten ...) en Karel is aan het werk. Echt zo maar spelen komt er dan niet van, dan voel ik me zo lui tov mijn hardwerkende man...
Dus ben ik al een ganse week kasten aan het opruimen en schoonmaken: geweldig zen ben ik al.
Er staan al massa's zakken klaar voor de kringwinkel! Je hoort dat zo vaak: een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd, wel zo voel ik mij: opgeruimd. Ondertussen luister ik naar de Top 2000 en zing wat mee...
Als ik echt ;) moe ben dan zet ik mij even met een chocolaatje en een blokkenpuzzel van Jip en Janneke ofzo... Toch nog écht spelen dus, dan mag dat :)

Ik weet het, eerst moeten werken voor er een beloning af kan is nog een werkpuntje voor mij...
Maar ik kom van ver en het gaat best al goed, al zeg ik het zelf.

Ik kuis nog wat verder en vul nog wat zakken (goed voor mijn rommelmarkt-karma), zing nog wat mee...

Enne, kuisfoto's zijn niet zo geweldig. Bij deze laat ik jullie dus nog even meegneieten van onze wandeling gisterenavond:

Voor de Wolkenclub!

Geluksvis.

Zomer én herfst tegelijk: geweldig vind ik dat! The best of both worlds :)

De herfst draagt meer goud in de hand dan al de andere seizoenen.
-Jim Bishop-

Fijne donderdag nog!
Liefs Els

Dankbaar!!!

Texel

Om onze 10-jaar-gehuwd-jubileum (in juni) te vieren gingen we afgelopen weekend voor 3 dagen naar Texel. En daar was veel om dankbaar voor te zijn:

Wat een mooie zee.

En geweldige duinen.

Aangenaam gezelschap.

Spectaculaire zonsondergangen.

De zeehondjes.

De Novalis Zorgboerderij.

Waar we lekker aten.

De Zelfpluktuin, waar we natuurlijk ook iets moesten proeven ;)

Kunst, waar ik natuurlijk op ben geklommen :)

De Vuurtoren, die ooit roze was ;)

Veel moois he! En veel van mijn favoriete dingen: wolken, water, schelpen, dieren, boerderij, zelfpluktuin, stoep-winkeltjes (of hoe noem je dat?), ...
Dankbaar voor zo veel moois voor de ogen, voedsel voor de ziel.

Moet nog steeds wat bekomen van alle drukte ;) Maar er bleek zo veel dat we zo graag wilden zien en je bent er maar 3 dagen... Ik ben nog niet liever dan elke avond in mijn eigen huisje maar ja, dan kom je nergens meer he. De oude worden we niet meer maar de grenzen een beetje oprekken kan geen kwaad...
Ik heb veel moois om op terug te kijken dus dat valt allemaal wel weer in zijn plooi...

Obstakels zijn die angstaanjagende dingen die je ziet
wanneer je jouw doel uit het oog verliest.
-Hannah More-

Fijne dankbare dinsdag nog,
Liefs Els

Afwijking van een opwijking...

Oftewel gewoon een afwijking...

Het leven geeft niet alleen op-wijkingen maar ook afwijkingen. Ups en downs dus...
Momenteel heb ik wat last van downs...ivm ons proces... Eind deze maand komt er een vonnis, er kan dan nog beroep komen enzo maar het einde is nu (eindelijk) wel echt in zicht.
Er komt weer een ratel-blogje aan, u weze gewaarschuwd :)

Hoe raar alles ook mag klinken, ik denk wel dat ik niet alleen ben in mijn rare gedachtekronkels.  Hoewel het bij mij om een gewapende overval draait denk ik dat het ook meer algemene gevoelens zijn, vandaar dat ik het deel met jullie.

Allereerst is er een logische angst: gaan wij op het einde van de rit (die nu dichtbij komt) wel genoeg krijgen om op zijn minst onze jarenlange kosten te dekken!? En dan spreek ik nog niet van allerlei verliezen die we hebben geleden de dag van de overval zelf (geld, auto, handtas, laptop,...). In eerste instantie wil je een compensatie van je materieel verlies, later ontdek je dat je leven in puin ligt en zou je daar ook wel iets voor willen krijgen. Nu willen we vooral dat we niet jarenlang geld in deze rechtszaak hebben gestoken zonder dat geld terug te zien.
In tegenstelling van wat sommigen denken/dachten: rijk gaan we er niet van worden...

Dan komt er een rare angst: angst voor het zwarte gat ofzo. Het proces heeft ons jarenlang veel ellende en verdriet bezorgt, het was voor ons een trauma op een trauma. En toch, nu stopt dat... Wat dan, wat gebeurt er dan, verandert er dan,..!? Niets natuurlijk, of toch niet veel. En toch krijg ik een halve paniek aanval als ik er aan denk. Raar he!? Liever vasthouden aan iets negatiefs dan beginnen aan iets nieuws positiefs...

Terwijl dat positiefs natuurlijk al lang bezig is... Na de overval was ik niets meer, ik zat er compleet door. Ik was mijn werk kwijt, mijn eigen zaak, mijn daginvulling, inkomen, zelfvertrouwen, onbezorgdheid, zelfstandigheid,... Quasi alles. Dat is ellendig en pijnlijk maar gaf me (ons) ook de kans om mijzelf (onszelf) terug van 0 op te bouwen. Dat kost bloed, zweet en tranen (en in mijn geval veel hulp van mijn therapeut) maar nu staat er wel een nieuwe Els (en een nieuwe Karel). Een Els 2.0, anders maar vooral beter, vind ik :).
Op de een of andere manier zit er nu ergens een angst in mij dat die 2.0 gaat instorten. Omdat de fundamenten gelegd zijn tijdens het proces voelt het een beetje dat die fundamenten op het proces zijn gebouwd, begrijp je!? En als dat proces stopt valt mijn fundament weg... Een heel rare gedachtegang... want het enige dat dat proces deed was mijn fundamenten afbreken...

Er zijn ook wel wat mensen die denken dat de 2.0 versies een soort van 'overleef-strategie' zijn. Die mensen hopen dus dat wij er straks weer als de oude gaan staan, dat gaat tegenvallen...

Na een proces als het onze krijgen we nu eindelijk de kans om 'het af te sluiten'. Dat klinkt voor mij als een onmogelijke opdracht, hoe begin je daar aan!? Gaat dat vanzelf? Kan ik dat wel!?

...
Ge ziet, raar he... De jubelstemming laat nog even op zich wachten ;)
Maar het gaat goed zijn, het komt goed. Er komt meer rust, geen extra trauma's meer,...
En samen zijn we sterk, mijn Karel en ik. Samen komen we er wel.

Onze voeten wijzen alvast in de zelfde richting :)
Brengt tijd, brengt raad.

En ik heb jullie ook nog, mijn fijne virtuele familie! Die mij aanvaarden zoals ik ben en mij (meestal) ook begrijpen. Die (meestal) slaat op vandaag. Ik hoop dat ik jullie niet te veel raars heb verteld. Hoe overval-specifiek het ook lijkt, ik denk dat er wel wat universele angsten inzitten...
Ik hoop dat jullie er ook iets aan hebben en liefst ook iets positiefs. Ik heb er alvast veel aan gehad, aan deze blog, waarvoor dank!

Pff, mijn ziel ligt weer op straat, toch altijd een beetje eng...

Wat de pessimist ziet als een struikelblok,
beschouwt de optimist als een opstap.
-Eleanor Roosevelt-

Leve de opstapjes ;)
Fijne donderdag nog en alvast een fijn weekend!
Liefs Els

Dankbare brievenbus!

Wat werd ik weer verwend...

Op Dankbare DinsDag zeg ik graag dank aan mijn oma Marloes, voor haar lieve berichtjes vanop afstand!

En aan Jeanne en Brigitte voor het liefs in mijn brievenbus!!!

Jeanne.

Brigitte.

 Beide heel toepasselijke, Els-kaarten, fijn!!!! Dikke kus en merci aan beide lieverds!

Knolselders.

Ik ben ook Moeder Natuur dankbaar omdat zij zo braaf meewerkt om allerlei lekkers in onze minimoestuin te laten groeien! 2 flinkerds he!? En dat samen in 1 pot, fijn!
Die geur is ook al zo lekker, mmm. Ben er al soep van het maken dus het ruikt hier lekker in de keuken...Ik hou van soep maken. En soep eten, lekker comfortfood...

I'm a lover not a fighter, but I'll fight for what I love.
-?-

Nog een fijne, dankbare dinsdag!

Liefs Els

Oh it's just a perfect day...

...I'm glad I spend it with him...

Gisteren was ik een beetje een wrak...Waarom? Ontlading en spanning enzo. An sich goed nieuws, dankzij jullie (waarvoor dikke merci en het werkt dus echt he!): de zaak is gesloten! Nooit verwacht dat het na bijna 4 jaar nog ooit zo ver zou komen... Nu is het afwachten voor een vonnis. Dra meer hierover hoor.

Maar vandaag was perfect en daar hoort geen rechtzaak-gedoe bij.
Vandaag was ik na vele zondagen werken weer eens vrij én we namen het er van, op onze manier.

Geweldig ontbijt, buiten in het zonnetje, in de Cargo. Lekker eten, zalige muziek en lieve bediening!

Na een geweldige rommelmarkt (geen buit-foto's wegens geschenkjes er bij) de fiets op.

Beetje zon, geen wind en aangenaam gezelschap.

Dan een vega BBQ in ons tuintje (zo een instant ding werkt echt!).

Nog een wandeling in ons favoriete park.

Waar veel moois te zien was, zoals een atalanta (?).

En een dagpauwoog (?).

Magisch mooi licht.

En paddenstoelen in vol ornaat.

Een zomers dag met een herfstig tintje...

De zon deed haar best om alles een gouden randje te geven, waarvoor dank!

Seffens nog een potje scrabble en ik ben moe maar voldaan.
Dank aan alles en iedereen dat/die zijn best deed om deze fijne dag nog fijner te maken!
Dikke kus en alvast slaapwel!

Het leven is als een fiets. Je moet voortbewegen
om het evenwicht niet te verliezen.
-Albert Einstein-

Liefs Els