De erfenis van Elizabeth

Ik schrijf niet alleen ik lees ook :)

Mijn op-wijking van deze week is niet het schrijven van gedichten maar wel het schrijven van recensies. Wat is er fijner dan een goed boek lezen en andere mensen ook kennis laten maken met dat boek!?

Laatst las ik voor Monique van Signatuur : De erfenis van Elizabeth. Wat een indrukwekkend, verslavend mooi boek!

Wie zin heeft, dit is mijn recensie:

De erfenis van Elizabeth is een boek om in te duiken, lekker in rond te dwalen en met spijt in het hart dicht te slaan als het uit is.

Het boek vertelt het verhaal van Elizabeth Pringle, een vrouw die haar ganse leven heeft doorgebracht op het Schotse eiland Arran. Iedereen op het eiland weet wie Elizabeth is maar bijna niemand kent haar echt.

Na haar overlijden blijkt dat ze haar huis heeft nagelaten aan Anna, moeder van Martha en Susie. Anna en haar man en kinderen verbleven jaren geleden enkele keren op Arran, tijdens de vakantie. Toen zag Elizabeth Anna vaak voorbijwandelen met Martha in de kinderwagen.

Nu, meer dan 30 jaar later krijgt Martha het ‘u hebt een huis geërfd’ bericht van haar notaris. Aangezien Anna aan het dementeren is, heeft Martha haar volmacht.

Eerst is Martha volledig in de war, maar eens ze op Arran arriveert om het huis te bezichtigen, is ze verkocht.

Vanaf dan begint haar zoektocht naar wie Elizabeth eigenlijk echt was. Op die zoektocht komt ze in contact met de enige 2 personen met wie Elizabeth de laatste jaren nog contact had, de boeddhist Saul en de tuinaannemer Niall. Beide mannen zijn veel jonger dan Elizabeth was maar beiden maakten ze, elk op een andere manier, een belangrijk deel uit van Elizabeth’s leven.

We leren Elizabeth langzaamaan kennen, vanaf haar kindertijd tot haar laatste dagen op het eiland.

Haar leven overspant bijna een ganse eeuw waarin ze 2 wereldoorlogen overleefde. We zien mensen rondom Elizabeth komen en gaan. Haar enige houvast blijkt haar huis en haar tuin.

Ondertussen leren we ook Martha en haar familie beter kennen.

Beide vrouwen hebben op het eerste zicht maar een gewoon leven, en toch… Omdat we hen leren kennen met al hun gedachten en gevoelens is dit boek een rijk boek en blijken hun levens vol grote en kleine avonturen.

Dat is het mooie van dit boek, het gaat over het gewone leven, van gewone mensen. Over het grijpen van kansen en over het laten schieten van kansen. Over de liefde tussen moeder en kind maar ook tussen geliefden. De liefde voor de natuur en de kracht van de natuur spelen ook een belangrijke rol.

Het is een boek dat niet alleen een gans leven bestrijkt maar ook een innerlijk leven beschrijft dat je met hart en ziel raakt.

Elizabeth blijft leven om het geheim van haar leven te kunnen delen, het moet haar van het hart opdat ze dan op het einde in alle rust kan sterven.

Wie aan dit boek begint zal willen blijven lezen, omdat je alles van Elizabeth en Martha wilt weten. En op het einde zal je merken dat beide vrouwen én het eiland Arran in je hoofd en hart zijn gekropen…

Een boek dat begint en eindigt met liefde, zoals het leven zelf.

Mooie  cover ook:

Ik heb genoten, van het lezen én schrijven.

Ik hoop dat jullie ook aan het genieten zijn, maak er nog een fijne opwijkende donderdag van!

Volhouden en doorzetten zijn tekenen van enorme kracht. 

Maar soms is een nog grotere kracht vereist om te durven loslaten.

-Ann Landers-

Liefs Els

Moeder Natuur

Dankbaar voor alle moestuin-moois!

Met spijt in het hart oogstte ik mijn laatste zomeroogst.
Ik hoop dat er van mijn winterplantjes ook het een en ander lukt, anders was 'this it':

Pluksla en rucola.

Wortel, ui en rode biet.

Het is mooi geweest én lekker. En ook heel bevredigend om te doen. Wie nog twijfelt over een moestuin volgend jaar: doen!
Veel plaats moet je daar niet voor hebben, ik doe het ook maar in wat potten op een koertje!

Ik ben ook dankbaar (en opgelucht) dat deze puzzel van de kringwinkel wel volledig was:

maar 500 stukjes maar toch ferm moeilijk hoor! Dank u Karel om ongeveer 3/4de te puzzelen ;)
Ja Trui, soms hebben we toch eens sjans :)

Wat is het weer fijn om dankbaar te zijn!
Geniet nog van deze zalige dinsdag!

Well, I'm some stain there on your bed sheet
You're my diamond in the rough
-Paolo Nutini-

Liefs Els

Beestige zondag

Dingen die fijn zijn

Dingen die fijn zijn: jullie lieve reacties op mijn gedicht! Het is echt wel wat jullie zeggen: het is mijn hart en ziel op papier, echt Els. Daarom is het voor mij ook moeilijk om te lezen en goed te vinden. Het komt te dichtbij.. Fijn dat het voor anderen iets kan beteken.

Ook fijn: het roodborstje dat al een ganse week in onze tuin komt. Karel heeft een foto kunnen nemen:

 

En samen met Karel gaan wandelen in ons favoriete park blijft ook altijd een favoriete bezigheid:

Beestjes hangen: Geluksvis!

Een eekhoorn gezien! En hij/zij ziet ons (foto hard ingezoomd):)

Op weg naar huis zagen we ook veel moois:

Zonsondergangen blijven elke dag opnieuw mooi he!

 En we zagen nog een veld vol van deze beestjes:

Een soort van ganzen?

We kunnen er dus weer tegen voor een week :)
Voedsel voor onze ogen en ziel. Zuurstof voor ons lichaam.
Seffens nog wat puzzelen en het was weer een zalige zondag!

Geef nooit op.
Niemand weet wat er gaat gebeuren.
-L. Frank Baum-

Nog een fijne avond en voor wie het van toepassing is: een fijne week vakantie!

Liefs Els

Een poëtische op-wijking...

Poëzie en blozen enzo

Om jullie niet langer in spanning te houden komt hier mijn op-wijking van deze week: poëzie!
Maar dat is niet wat jullie willen weten he!? Jullie willen weten waar ik dinsdag was....
Awel, dat heeft alles met mijn opwijking van deze week te maken!

Ik was namelijk hier:

Tussen haakjes: als ik dinsdag al niet iets had gezegd, had ik vandaag al zeker niet gedurfd om er iets over te schrijven... Nu moet ik wel ;) (Ik ken mijn eigen he...)

Ik was dus in Lanaken. Omdat ik in januari een gedicht had ingestuurd, voor deze wedstrijd. En omdat ik bericht had gekregen dat ik een van de winnaars was!!!

Ik kon dat niet geloven...
Ik schrijf namelijk al gedichten vanaf dat ik kan schrijven. Ik heb er letterlijk duizenden liggen.
En in mijn vorig leven deed ik wel eens mee aan wedstrijden. En ik haalde wel eens de top 10 ofzo, maar nooit hoger. Aan de Hilarion Thans wedstrijd deed ik in 2008 al eens mee, in mijn leven voor.
In een vlaag van 'weet ik veel wat' deed ik dus in januari nog eens mee.
Met een gedicht van mijn leven 'voor'.
Erna heb ik amper nog geschreven. Eerst was het te pijnlijk, later dacht ik dat ik het niet meer kon.

Ik had daar soms wel spijt van...
En toen kreeg ik dus dat bericht.
Heb een paar keer gemaild me de organisatie, ik kon het moeilijk geloven, ik een winnaar!?

Maar het was dus echt zo.
En ik had schrik om te gaan. Omdat ik verlegen ben en niet meer tegen drukte en gedoe kan én omdat ik mijzelf niet geweldig vind schrijven en...

Toch gingen we, 1,5 uur rijden (zenuwachtige kilometers).
En het was fijn!

Ik bleek dus echt gewonnen te hebben ;)
En wel de 2de prijs.
Mijn gedicht werd voorgedragen door Maren Lambrichts en zij deed dat goed, mijn woorden klonken zelfs 'echt' ;)
Ik sta nu in deze bundel:

Naast het winnende gedicht, dat echt indrukwekkend is:

 

Voor wie het echt wil lezen:

Time -out

Tasten naar los zand
een plek om te verdwijnen.
Even weg van alles
en later weer verschijnen.
Even rust in mijn hoofd
en in mijn hart.
Even helder worden
kluwen ontward.
Even schuilen
voor keurende blikken.
Even weg zijn
van banden die verstikken.
Even ik zijn
weg van de anderen.
Even wikken wat mag blijven
en wat echt wel moet veranderen.
Een time- out van een wereld
die beslist wie ik ben.


Dat is wel wat hoor, dit hier zo delen, voelt ongeveer zoals naakt op een podium staan ;)
Dat hoorde er ook bij dinsdag: op het podium staan. Lastig... En op de foto gaan, nog lastiger ;)
Maar ik overleefde het allemaal. Mijn grenzen zijn weer wat verlegd.
En ik dacht aan Eleanor Roosevelt: doe elke dag één ding waar je bang voor bent!

Merci aan mijn Karel: voor het brengen, de steun, het geloof en de pep!

Ikzelf vind mijn gedichten zo simpel, zo gewoon. Niet chic genoeg. Weet je wel...
Terwijl ik zelf ook meer van de gewone poëzie hou. Met gewone woorden en alledaagse gebeurtenissen.
Deze week bedacht ik: mijn gedichten zijn zoals mijn tekeningen. Gewoon 'boenk' op papier gezwierd en zonder veel tralala. Van mijn tekeningen heb ik dat leren aanvaarden.
Door jullie complimenten enzo.
Misschien moet ik het van mijn gedichten ook maar leren aanvaarden.

Ik ben een 'mooser'. Het komt er uit, ik smijt het op papier en dat is het.
En soms is het goed (blijkbaar).

Al kan ik moeilijk fier zijn op mijzelf, ik ben toch blij!
Vandaag is het dé dag, exact 4 jaar geleden was de overval.
Dit is de eerste keer dat het mij niet enorm zwaar valt, deze 23ste.

Omdat we nu eindelijk ons vonnis hebben, verder kunnen met ons leven.
Dat echt goed gaat worden! Ahja, het begint al direct met een prijs :)
Daarom was ik dinsdag ook zo blij: het oude en het nieuwe leven kwamen samen. En het gaat de goede kant uit, fijn!!!

Ik heb weer zin om te schrijven...
Dikke merci aan alle mensen die meewerkten aan deze fijne wedstrijd!
Omdat mensen die zich inzetten voor poëzie schatten zijn! Belangrijke mensen die belangrijk werk doen. Leve de mooie woorden, leve de poëzie!


Alé, zo is er weer een stukje Els bloter... Waar gaat dat eindigen;)

Dikke merci voor al jullie steun, altijd!

Vrijheid is je hartsverlangen voelen onafhankelijk van
de mening van anderen.
-Paolo Coelho-

Nog een fijne opwijkende donderdag!
Liefs Els

Dankbaar

We gaan er nog eens voor:

We gaan nog eens proberen een dankbaar-top-10 te maken, zonder nadenken én in willekeurige volgorde:

1. De zon, die nu even schijnt, en die ons toch al veel plezier heeft gebracht de laatste tijd:

2. Oma Marloes voor haar lieve herfstige post:

3. Jeanne voor haar hartverwarmende post:

3. En Mirjam voor haar liefdevolle post:

4. Mevrouw de boerin die ons bij aankoop van 2 pompoenen er een derde gratis bovenop deed! Ik ga nog veel soep moeten maken ;)

5. Mensen die op zondagochtend gratis willen gidsen op wandelingen allerhande.

6. Karel, die mij vanavond naar de andere kant van het land wil brengen, doorheen de aangekondigde storm. Ik ga iets (voor mij) heel spannends doen, duimen mag én uitleg volgt :)

7. Angus en Julia Stone voor het liedje dat mij door afgelopen weken sleepte:
Take You Away 

8. De vogels die ondanks de 2 poezen toch onze tuin bezoeken:

 
Zie je ze? Onze huisduif, die komt al lang hoor. En 2 tortels komen ook vaak. En heel speciaal: vandaag ook een roodborstje! Maakt me heeeeel blij :)

9. Pompoenen, champignons, druiven, vijgen, .... Allerlei lekkers dat nu voorhanden is :)

10. Jullie allemaal merci voor het meeleven met het vonnis!!!

Pff, amai, vandaag was het zweten ;) Maar zie, ik ben er geraakt, oef!
Een goede oefening dus. Want net als met meditatie ofzo werkt het natuurlijk het beste als het moeilijk gaat, want dan heb je het echt nodig.
Als het makkelijk gaat ben je sowieso al in een meer 'happy mood' en heb je het minder nodig he...

Ik ben blij dat ik de '10 dingen die fijn zijn' oefening nog eens heb gemaakt!
Wie weet heb ik wel iemand geïnspireerd om ook eens aan de slag te gaan...
Succes!

Volg je passie, wees niet bang en er zullen
zich deuren openen waarvan je niet wist
dat ze er zouden zijn.
-Joseph Campbell-

Nog een fijne Dankbare DinsDag!
Liefs Els

Zomerse zondag

Op pad...

Wat een mooie dag, wat een geweldig weer! Genieten he!?
Gans de dag buiten geweest:

Eerst zijn we met een gids gaan wandelen,waar ik altijd ga fietsen. Fijn om de Burchtse Weel eens op een ander manier te leren kennen. Bedankt aan Natuurpunt Wal! We hebben genoten én veel bijgeleerd.

Slikgebied.

2 op-wijkenden ;)

Aalscholvers.

Blauwe reigers.

Mooi he! En het weer deed ook ferm zijn best, fijn!

Daarna gingen we nog wandelen in ons favoriete bos.

Deden een zondags aperitiefje ten huize Dingen Die Fijn Zijn:

Merci Karel, voor het 'taloorke' en de foto :)

En nu ben ik stikkapot...
Eigenlijk al van gisteren of misschien zelfs al van vrijdag...
Ontlading en naweeën denk ik, vier jaar die er uit moeten...

Ik ben moe van lichaam maar ook van geest...

En toch heb ik genoten hoor, van al dat moois. Maar op een iets lager pitje ;)
Het weer was mooi, de natuur was mooi, het gezelschap fijn.
Ik deed oog- en hart- en zielenergie op!

De herfst is de periode van loslaten he, ik ga nog wat oefenen ;)
En dankbaar zijn voor al het moois dat er te zien valt, mooie wolken ook vandaag! De kleuren zijn geweldig vrolijk, de temperatuur hartverwarmend en de drank zoet ;)
Seffens nog wat verder puzzelen met ons tweetjes en dan zijn we weer klaar voor een nieuwe week.

Verander je meningen, houd vast aan je principes;
vernieuw je bladeren, laat je wortels intact.
-Victor Hugo-

Maak er nog een fijne avond van,
liefs Els

Het vonnis

Jawel, het is er, het vonnis...

Dus deze week geen op-wijking maar wel weer een afwijking van.
Hou u vast, het ratelen gaat beginnen ;)

Het vonnis dus, we hebben het. Sinds dinsdagavond...
Ik was er niet blij mee, zacht uitgedrukt. Tranen, boos, in de war,...
Details ga ik niet geven omdat het niet enkel ons aan belangt: er zijn meerdere (toen minderjarige) daders en dus ook hun ouders en ook meerdere daden dus ook meerder slachtoffers en...

Voor mij was niet enkel de overval traumatiserend maar ook de rechtszaak en al wat er bij kwam kijken. Meerdere keuringen door een gerechtsdeskundige, testen allerhande bij een psycholoog, analyses van mijn ganse leven, ... Dat was vernederend en beledigend en op het einde had ik 0,0 privacy meer over... Vandaar mijn terughoudendheid qua details, ik wil niemand zijn privacy schenden.

Hoewel een vonnis om meer draait dan om centen zijn de centen natuurlijk heel belangrijk. Zelfs belangrijker dan ik had verwacht...
We krijgen dus minder centen dan verwacht, dat is het slechte nieuws. Het goede nieuws is dat we wel uit de kosten zullen zijn (moeten we nog eens goed berekenen maar zal wel kloppen). Heel goed nieuws dus.

Waarom dan niet blij? Ben ik dan toch zo op geld belust?
Dat voelde raar en verkeerd en ik begreep het niet. Zo ben ik toch niet!? En wat ik ondertussen geleerd heb: als ik het niet begrijp, dan 'kan' ik er niets mee. En dan voel ik me slecht (beleefd gezegd). Ik moet het in theorie snappen, dan volgt de praktijk wel (soms duurt dat dan nog kei lang maar ik ben dan wel al op weg).

Ondertussen fietste ik, babbelde veel met Karel, dacht veel na, maakte pudding...

en granola

troost-eten, alleen die geuren in huis al: mmm!
Ik werkte ook gewoon, deed wat ik moest doen. Ondertussen 'rijpte' er iets.
De theorie.
Geen hoge verwachtingen hebben hoor, hier komt ie:

Ik ben niet beledigd om de centen op zich maar de hoeveelheid centen zijn een symbool voor hoe ernstig ons leed door de officiële instanties wordt genomen!
Dat is em ;)

Een schadevergoeding bestaat uit allerlei aparte onderdelen: centen voor het materiële, voor lichamelijke schade, werkonbekwaamheid,... Je kent dat wel.
In het vonnis staat wat elk puntje 'waard' is. Dus dan zie je dingen staan die voor jou echt heel erg waren en waar je dan geen centen voor krijgt...En dat doet pijn. Al jaren worden de feiten en de impact van de overval door de tegenpartij geminimaliseerd en nu deed de rechter dat ook...
Dat is pijnlijk.

Maar nu ken ik mijn theorie en kan ik aan de slag ;)
Eer alle papieren en overdrachten rond zijn zullen we wel al dik in november zijn ofzo. Maar dit jaar, 4 jaar na de feiten, kunnen we uitkijken naar een leven zonder proces: woehoe!
In januari niet meer bidden dat het dit jaar toch maar eens gedaan mag zijn, Yes!!!
En wat mijnheer de rechter of wie dan ook van ons mag denken doet er niet meer toe! Geen oordelen meer over ons!

En was het ferm kut? Ja dat was het. Heb ik spijt, wil ik de tijd terugdraaien? Nee!
Want ik (wij) heb zooo veel geleerd! Zonder overval, zonder proces stond ik niet waar ik nu sta.
We zijn er veel rijker uitgekomen. Rijker op een veel belangrijkere manier dan centen.
We hebben zo veel gewonnen, nadat we eerst zo veel verloren.
Ik denk dat dat soms nodig is, verliezen eer je kan beginnen winnen.

Verliezen hoef niet altijd zo drastisch denk ik, misschien werkt het ook met gewoon het oude loslaten.
Maar voor mij heeft het goed gewerkt: alles verliezen, de bodem raken en dan weer omhoog naar het licht (het regende net en nu schijnt de zon!).
De Els 2.0 staat er nog niet helemaal maar ze groeit. En ja, misschien is het nu wel al een 3.0.
Maar ik (wij) groei en in de richting die ik wil, die goed voelt.
Ik leerde veel, hoe het wel moet en vooral niet.

Ik lag weer even op de grond afgelopen dagen. Maar veel neergegooid worden betekent ook al veel weer opgekrabbeld zijn. Dat leer je ook. Dat dat wel weer zal lukken. Dat je jezelf tijd moet geven en vooral niet veroordelen. Dat doen andere al genoeg ;)

In de loop der jaren werden wij meermaals opnieuw geslachtofferiseerd  maar ook dat is nu voorbij.
We blijven voor eeuwig en altijd het slachtoffer van de feiten, maar we 'zijn' geen slachtoffer meer.
Het litteken blijft, maar op puin kunnen mooie bloemen groeien he!
Wij zijn er klaar voor!

Om samen verder te gaan op ons pad.
Het verdriet is nog niet voorbij, het trauma niet verwerkt, maar dat geeft niet. Brengt tijd, brengt raad.
Alles komt goed!
Soms duurt het gewoon heeel lang...

Dikke dank jullie wel, voor jullie lieve woorden en het geduim en de kaarsjes en...
Dank jullie wel dat jullie deel willen uitmaken van ons pad. In goede en kwade dagen ;)

De zon begint almaar harder te schijnen, dat met een goed teken zijn ;)
Merci voor het 'luisteren'!

Bij tragedies zijn er twee manieren om te reageren:
De hoop verliezen en jezelf langzaam verwoesten,
of de uitdaging aangaan om je innerlijke kracht te vinden.
-Dalai Lama-

Fijne donderdag!
Liefs Els

Dikke dank u wel!

Dank u wel:

*Postbode, voor het vele werk afgelopen dagen ;)

*Aletha voor de geweldige boerderij-doos!!! Echt een feestje. Ik heb ze nog altijd niet uitgeladen, ik blijf het fijn vinden om er in te 'rommelen' :) Dikke, dikke merci!!!

*Jeanne, die ook al boerderij-post stuurde én een beschermengel! Lief!!! Merci merci!!!

*Lien , dikke merci voor je herfstige post-post :) En merci om elk jaar aan de dag van de post te denken!

Jullie zijn alle 3 schatjes patatjes, dikke kus!!!

Enne, nog steeds  geen vonnis maar het jankerige gevoel is er zondag uit gekomen als fikse huilbui en dat luchtte ferm op. Merci voor jullie steun!
Ik kan er weer tegen ;)

My childhood may be over, but that doesn't mean playtime is.
-Ron Olson-

Nog een fijne Dankbare DinsDag,
liefs Els

Loslaten...

Herfst, tijd om los te laten...

De bomen slagen er in om hun blaadjes los te laten maar ik ben daar niet zo goed in, in loslaten, blijkbaar...
Nog steeds geen vonnis...en dat begint te wegen...Al weken hoofdpijn en een grieperig gevoel, jankerige momenten.. Je kent dat wel.
Maar desondanks blijft er veel ruimte voor dingen die fijn zijn hoor :) Het kost alleen iets meer moeite om ze te zien en ten volle te beleven. Maar we doen ons best.
En Moeder Natuur ook! Zo veel moois én lekkers deze dagen, echt genieten!

Gevonden kunstwerkje in het bos: merci aan de geweldige 'dader'! Dit moet een trend worden!!!

Geweldige zonsondergangen en wolken.

Een Geluksvis aan een paddenstoel ;)

Zelfgemaakt geschenkje voor 30 jaar bibliotheekweek, hoera!

Nog een Geluksvis.

Poffertjes met honing, Ecodroom (Rivierenhof).

Een zonnige zondag.

Met mijn ventje op pad.

En er komen nieuwe afleverleningen! Hopelijk me even geweldige muziek!

Als dat geen fijne dingen zijn, het was dus weer een fijne week. Ik ben content.
Zorgen en content zijn gaan samen hoor. Dat heb ik afgelopen jaren wel geleerd ;)
In moeilijke tijden is het fijne moeilijker zichtbaar, maar net dan moetje bewust op zoek gaan. De kleine, fijne dingen maken het net minder moeilijk. En mooier en fijner en... Alles komt goed, ooit. Blijven geloven!

Angst maakt de wolf groter dan hij is.
-Brad Meltzer-

Een fijn, zonnige week gewenst!
Liefs Els

Beestenbende

10 jaar...

Binnenkort wonen wij hier 10 jaar en wonen we dus ook 10 jaar samen! Waar ik er eerst schrik voor had (een huishouden runnen enzo) bleek het vanaf dag 1 een feestje :) Nooit heimwee gehad naar huis.

Ondertussen is er hier al vanalles veranderd: rode muren werden wit, de bruine zetel is een rode geworden en vooral veel meer beestjes ;)
Echt overal zie je beestjes bij ons. Waar ik dat vroeger niet durfde (wat gaan de mensen denken) doe ik nu gewoon mijn goesting, mits Karel akkoord is natuurlijk.

Zo ben ik langzaamaan onze kussens aan het veranderen. Nieuwe kost wat veel maar de oude een ander hoeske geven is (bijna) gratis. Ik kocht een lap stof in de kringwinkel en begon er aan. Sjanske, ik kocht een kinderdekbedhoes: zo moet ik per kussen maar 2 kanten naaien! Goed gezien he ;) Ik naai niet zo graag en niet zo netjes én ik moet het met de hand doen dus...

Ondertussen vond ik al een tweede overtrek en het bleek weer Ikea kindercollectie, ik ben blijkbaar fan :) Al 3 gedaan, nog 3 te gaan!

Mijn boerderij-visualisaties blijven ook niet meer tot 1 plaats beperkt :)
 

En op en rond onze tv wonen ook al wat beestjes (vogeltje van Oma Marloes). Hoe doen mensen met een platte tv dat ;)? Ik hoop dat onze 'dikke' nog lang mag meegaan :)

En dit deed ik ook nog: een kringwinkel bloempot pimpen alla Flying Tiger (sorry voor het stelen)!
Het azaleake van Kom op tegen Kanker doet het goed he!

Met recht en rede een op-wijking te noemen ;) ?

Ach, het doet geen pijn en maakt ons vrolijk! Ik vraag mij wel af waar dat gaat eindigen...Ik ben nog altijd bezig met meer en meer Els te worden en die Els is nogal afwijkend, alé opwijkend ;)
Dat gaat hier nog een gekke bende worden :)))
Ik hou jullie op de hoogte hoor!

Als je je met niemand vergelijkt,
word je wie je bent.
-Jiddu Krishnamurti-

Fijne opwijkende donderdag nog!
Liefs Els

Ps: Nog steeds geen vonnis...