Gelukkig.

Ik ben dus ik denk 

Zo werkt dat bij mij: ik ben dus ik denk. In deze volgorde. Deze week zag ik Joris Luyendijk in Alleen Elvis blijft bestaan (onze Zomergasten-versie) en dat was boeiend!
(Tussen haakjes: ik kijk weinig tv en neem alles op, deze aflevering stond al lang te wachten...)

Waarschuwing: hierna volgt een blik in mijn hoofd. Het kan ferm vermoeiend worden ;)

Ik vond Joris al langer een enorm interessante man. Als schrijver, antropoloog en interviewer en nu blijkt dat wij 'van dezelfde soort' zijn. De denkende mens.
Klinkt arrogant maar zo is het niet bedoeld hoor.
Ik hoorde al vaker in mijn leven dat ik niet altijd zo veel moet nadenken over alles maar ik kan niet anders. Mijn hoofd staat nooit stil. Pas door Joris besefte ik dat dat niet bij iedereen zo is. Sommige mensen hebben de gave om hun hoofd uit of op stil te zetten. Of dat gaat vanzelf, geen idee...

Wij, Joris en ik (hij moest het horen) delen dus een opwijking, hoera!
Soms is die opwijking fijn, je bedenkt wel eens iets boeiends. Maar vaak is het gewoon enorm vermoeiend... Dus als jij een hoofd hebt dat geregeld stil is: ik ben jaloers :) Ik moet daar in alle rust en stilte voor op mijn mat gaan zitten mediteren (proberen) en dan nog...

Ik denk dus ook veel na over mijn Geluksvissen...
Ik ben daar ondertussen bijna 2 jaar met bezig, er kwamen ook al Geluksplanten bij. Al bij al een drukke bedoening waar ik vaak veel tijd en wat centen in steek. Maar dankzij jullie geweldige restjes-bijdragen kan ik er maanden tegen: dank, dank, dank!!!

Wie herkent er zijn bijdrage?

Ik heb het al eens gezegd, ik krijg gemiddeld 1 op 10 keer een reactie. Niet veel dus. En toch. Die reacties zijn telkens zo ontroerend. En daar doe ik het voor.
Voor mensen die geluk nodig hebben omdat ze gaan trouwen, een moeilijk examen hebben of een stervende papa, een gestorven kleinkind, een hulpbehoevende papa,...

Allemaal goed dus. En toch, dan denk ik...
Als ik die mensen hun mail lees, hun leed hoor, is een Geluksvis dan wel genoeg? Moet ik dan niet nog meer doen?
En waarom wil ik persé een reactie? Omdat ik toch stiekem graag een 'dank u wel hoor'? En is dat dan niet eerder egoïstisch ipv altruïstisch?
Als het geven me gelukkig maakt, doe ik het dan voor mijzelf of voor de anderen?
Waarom wil ik toch zo fanatiek graag de wereld mooier maken? Heb ik een Jezus-complex?

Herkent iemand dit soort vragen?
Als ik ze nu zwart op wit zie staan schuilt in elke vraag wel de diepere vraag 'ben ik goed bezig, ben ik genoeg'? Denk ik.
Ja, die onzekerheid, die zit er nog ferm in... Soms.
Vroeger altijd. Dus dat is al vooruitgang he.

Ik doe mijn Geluksprojecten nog altijd enorm graag. En als ik de reacties van de mensen terug lees bereik ik er wel degelijk iets met. Ik heb al mensen gelukkig gemaakt, hoop gegeven.
En dat lichtje, dat vonkje daar doe ik het voor.

Ik maak mensen gelukkig en zij mij.
 (Ook heel moeilijk (voor mij) om te zeggen, klinkt zo 'stoeferig')

En mijn hoofd en denken maken mij ook vaak gelukkig. Niet altijd, maar dat is het leven.
Vanaf nu kan ik dan toch maar denken dat ik niet alleen ben met mijn opwijking, hé Joris ;)
Karel mag ook lid worden van de club, nog kandidaten?


Verdwaald zijn in de bossen, is niet echt verdwaald zijn.
Echt verdwaald ben je pas als je vergeet wie je bent.
-Ajahn Chah-

Nog een fijne opwijkende donderdag gewenst!
Liefs Els

Welkom Elin

Dankbaar

Vorige week belde de postbode aan, hij bracht me een mooie groene doos. En wat zat er in die doos?

Knap he! Een echte Haakjuffie pop. Zij is enorm getalenteerd én heel lief. Kijk maar eens op haar poppenblog!
Jammer genoeg is ze ook al heel lang ziek, maar ondanks het ziek zijn is zij een enorm positieve, Heppie Madam. En dat kan je hier zien.

Ik ben haar enorm dankbaar voor het vele moois dat ik in de loop der jaren al van haar mocht ontvangen.
Nu ben ik vooral verliefd op Elin :)

Vol mooie, schattige details. Alles even mooi en perfect afgewerkt. Echt indrukwekkend!
En Elin kwam niet alleen, ze had nog een hele doos bij zich:

Wolletjes voor mijn Geluksvissen! Ik kan wel er wel even tegen nu :)


Tussen haakjes, de teller staat al op 290 gehangen Geluksvissen!

Dikke, dikke merci lieve Haakjuffie!
Voor al je moois, je liefs, je steun en het geweldige voorbeeld dat je bent!
Dikke kus!

Als iemand zegt 'dat is onmogelijk',
dan weet je wat je te doen staat.
-John Cage-

En jullie ook allemaal een dikke kus en nog een fijne Dankbare DinsDag,
liefs Els

Vroeg uit de veren

Zalige zondag

Vroeg uit de veren om de regen voor te zijn loont!
Kijk maar even mee naar onze zalige zondag, deze ochtend:

Ik liet een Geluksplant en 2 Geluksvissen achter.

Veel moois voor de Wolkenclub!

2 Rare vogels :)

Mooi he! Echt zomers weer. Nu is daar niets meer van te merken, we waren dus net op tijd terug thuis.
We deden een lange wandeling in het Mechels Broek, een aanrader. Ik ben helemaal terug opgeladen. Terug aan het werk zijn is fijn maar ook super vermoeiend.

Ik werk maar part time maar toch... Alles is nieuw, het is druk op mijn werk én ik moet met de tram.
Voor mij, met mijn PTSS, een hele opgave, elke dag opnieuw.
Ik doe het graag hoor en het zal ook wel makkelijker worden, denk ik. Maar nu kon ik mijn portie rust en voedsel voor de ziel heeel goed gebruiken.

We sloten deze ochtend af met een coupeke ijs én warme chocomelk (het begon al frisser te worden) op een Mechels terras. Geweldig gezellige stad lijkt me. Ik zag allerlei toffe winkels en wil dus graag nog eens terug gaan als deze open zijn. Iemand Mechelen-kenner?

En  nu is het blogtijd én er is ook een of ander koerske op tv ;)
Karel moest het horen :))


Tijd is geen snelweg tussen wieg en graf,
maar ruimte om te parkeren in de zon.
-Phil Bosmans-
 
Geniet nog van deze zondag! Met of zonder Tour op tv...
Liefs Els

Nood aan avontuur

Klein Elsje

Ik ben en blijf een klein meisje. Ik draag niet alleen jurken met poesjes op, ik ben ook dol op kinderboeken én op kleine avonturen. Met de nadruk op kleine, grote daar ben ik te 'huiselijk' voor.
Laat mij maar op verkenning gaan, dingen doen, beleven,...
Een opwijking zeker ;)

Daarom viel het Kunstenfestivalt te Watou dit jaar wat tegen...
Voor ons is dat bijna 2 uur rijden, de inkom was 15 euro,... Wel, dan heb ik hoge verwachtingen.
Noem mij gerust een cultuurbarbaar. Naar zo iets moet je niet gaan voor het avontuur maar voor de kunst, weet ik.
Maar ik ga voor beide.

Er was wel veel moois maar een topjaar kan ik het niet noemen. We zijn daar al meer dan 10 keer geweest dus dan mag ik dat zeggen he.

Moois met woorden, dat zie ik graag.

Met een andere tekst wil ik dit thuis.

Indrukwekkend he, heel de ruimte rook ook naar aarde, mmm!

Karel, ik wil thuis ook lichtjes!

Watou an sich is altijd al kunst.

Kunst, gemaakt door Karel.

Bart stelt nooit teleur!

Geuren ruiken!

Het laatste was het fijnste. Je kon per tafeltje twee geuren ruiken (uit die 'microfoontjes') en je idee daarover in het boek schrijven. Tof!
Dan komt het klein meisje in mij volop aan zijn trekken :)

Dus al bij al was het mooi hoor. En je moet gewoon elk jaar gaan, het is een geweldig initiatief.
Maar ik hoop voor volgend jaar op iets meer doe-dingen...
Hint, hint,...
Iets meer opwijkingen, maakt het leven fijner :))


Soms betekent overgave dat je jouw pogingen om dingen
te begrijpen opgeeft en je er vrede mee hebt
dat je het niet weet.
-Eckhardt Tolle-

Nog een opwijkende donderdag!
liefs Els

Dankbaar op woensdag

Een wonder

Steek een aardappel in een pot met zand.
Wacht.
Er komt een plant.
Aard aan.
Laat groeien.
Geef water.
Bruine plant?
Steek je handen in het zand.
Tast.
Haal kleine wondertjes boven.
Steek er eentje terug.
Laat alles van voor af aan beginnen.
Jaar na jaar na jaar.

Geen idee of er aan deze kringloop ooit een einde komt.
Ondertussen geniet ik.
Een kinderhand is gauw gevuld.
Mijn eigen patatjes lust ik wel :)

Een wonder.
Dingen die fijn zijn!
Dankbaar!!!

Meer moet dat niet zijn.
Een kinderhand is gauw gevuld.
De mijne ook.

Daarom een kaars voor zij die het nodig hebben.

Dikke kus!


Pas wanneer we de vergeefse strijd opgeven om iets naar onze hand te zetten, ervaren we de intensiviteit en het mysterie van het leven.
-Sharon Salzberg-

Liefs Els

Top 10 dag...

...oftewel ook gewoon zondag

Een gewone zondag, geen top weer maar toch een mooie dag:

1. Van vandaag tot en met dinsdag zijn Karel en ik samen thuis, olé!
2. Het regent een beetje, goed voor de tuin

3. Maar niet zo veel regen dat we niet uit wandelen kunnen gaan

4. Er is zelfs op grijze dagen kleur te vinden:

5. Ons poezekes zijn brave mannekes

6. Caries lijkt nooit een staart gehad te hebben gehad

7. Ik kan 'teen en tander' oogsten in ons mini potten-tuintje

8. Ik sta in de Nederlandse Libelle!

Nu te koop in de winkel!

9. Ik verkocht al veel Echte Els postkaarten (maar nog niet genoeg, laat jullie gaan)

10. Straks gaan we met ons tweetjes mosselen eten, de eerste dit jaar. Vieren dat we 202 maanden samen zijn :)

Een mooie top tien he! Moet je zelf ook eens proberen, lukt elke dag.
Elke dag is er wel iets moois, valt er wel iets te vieren. Gewoon goed kijken.
Geniet er van!


Parodeur da 'k zijn
Ik hoop da 'k de mensen rondom mij toch ook iet goed te bieden hem
De woardevoller dat ik word
Hoe meer woarde da 'k kan geven
En mag dat toch just het woare geluk wezen

-Tourist Lemc-

(Van de cd En route, mooi!!!)

Nog een fijne zondag, 

liefs Els

De wereld gaat mee...

Er wordt meer opgewijkt!

Olékes! Waar ik vroeger vaak alleen (leek me) stond met mijn opwijkingen, worden ze nu zelfs hip. Zoals bloemen verzamelen, drogen en in schriftjes kleven. Jullie zagen me dat jaren geleden al doen. Echt een muts he :)
Wel, nu kan je zelfs een heus Pocket Herbarium (Saskia de Valk en Maartje van den Noort) kopen (van Uitgeverij Snor), om het wat professioneler te maken.

Toen ik er in het voorjaar reclame voor zag heb ik het direct besteld. Nog geen dag spijt van gehad.

Dit is het, mooi he!

Mijn persen draaien overuren :)

Het mini exemplaar dat in Flow magazine zat.

Verzameling uit Engeland.

Niet alle bloemen vind ik terug in mijn naslagwerken...

Mijn allereerste bloem!

Alles kan en mag, ook gras en bladeren. Wat jij leuk vindt...

Het is ook een mooi boekje, vol wijze woorden!

Zin om zelf aan de slag te gaan? Enkele tips (uit ervaring leert men):
- Alles steeds eerst drogen in een pers of een dik boek, anders gaat het stinken...
- De bloemen opzoeken als ze nog niet gedroogd zijn. Anders wordt het nog moeilijker.
Steek een klein briefje met de naam en datum en herinneringen bij in je pers, onthouden gaat niet lukken (mij toch niet).
- Pluk enkel bloemen waar er vele van staan, anders verniel je de natuur...

Als je dat kleintje uit de Flow ook hebt, dat kan je meedoen op vakantie. Tof om eens andere bloemen te plukken en op te zoeken. En hele originele souvenirs!
Van bijna elke bloem weet ik nog wat en hoe en waar ik ze geplukt heb. Ook omdat je er wat dingen bij kan noteren. Als je het Herbarium niet koopt kan je dit ook doen, gewoon in een mooi schriftje.

Vroeger plukte ik bloemen en kleefde ze in.
Nu pluk ik herinneringen.
De bloemen hoeven niet speciaal te zijn. Misschien pluk je wel een doodgewone bloem op een speciale dag, ook mooi.

Door het opzoeken en het noteren van de namen heb ik al veel bijgeleerd, fijne bijkomstigheid.
Je gaat ook merken dat je veel meer ziet. Er gaat een wereld voor je open, gewoon bij jou om de hoek.

Het leven is mooi, letterlijk en figuurlijk. Geniet er van!

De enige manier om grote dingen te bereiken,
is door te houden van wat je doet.
-Steve Jobs-

Nog een fijne opwijkende donderdag!
Liefs Els

Ps: Nee, ik ben niet gesponsord door Snor. Maar wat niet is mag nog komen hoor ;)

Dankbaar

Een grijze dinsdag...

Grijs maar vol dankbaarheid:

Voor al het mooie in de natuur. De plantjes zijn happy met al die regen!

En voor de magie van zelfgebakken brood.

Een mooie dag weeral. Het fijne zit vaak in het kleine!


Het enige verschil tussen een goede
en een slechte dag is je houding.
-Dennis S. Brown-

Nog een fijne Dankbare DinsDag,
liefs Els

Hokjes

Zondag, weg-met-hokjes-dag

Oh, wat heb ik een hekel aan hokjes!
Kappers zijn homo, wielrenners lezen nooit een boek, mensen zonder kinderen haten kinderen, meisjes met kort haar zijn lesbisch, uitbundige mensen zullen wel dronken zijn, ...
Vul maar aan.

Zelf ben ik ook al (te) vaak in hokjes geduwd.
Als kind van zelfstandigen in een klein dorp kent iedereen me. Het feit dat ik filiaalmanager werd van een Kruidvat in datzelfde dorp, later een benzinestation had in dat dorp én nog later bij mijn ouders in de zaak ging werken hielp me niet ;)
En nu, nu ben ik het dorp uit. Ik werk in de 'Grote Stad' waar niemand me kent. Nog niet...

Ik ben daar begonnen met een schone lei, zonder hokjes of etiketjes op mij gekleefd.
En dat voelt fijn, ik voel me vrij.
Ik word beoordeeld op wat ik doe en hoe ik ben. Niet op hoe ze denken dat ik ben of op hoe ik was.
Mensen zijn zo vaak blind voor elkaar, zien enkel wat ze willen zien of denken te zien. Zien niet dat je verandert of anders bent.
Ik ben niet foutloos, maar probeer elke dag opnieuw mijn hart te openen en mijn verdedigende houding te laten varen.

Ik wil openstaan voor wie en wat er op mijn pad komt. Echt kijken, echt voelen, echt houden van.
En ik ben blij met de kans om nu mijzelf te zijn.
Bij jullie, bij Karel, op mijn werk.

En deze Els is dol op tweedehands:

Boeken van de boekenmarkt te Lillo en setje kleding van de rommelmarkt!
Het was alvast een fijne zondag en hij is nog niet gedaan :)

Uiteindelijk zijn we het product van onze keuzes
en niet van onze afkomst of onze opvoeding.
-Stephen R. Covey-

Een fijne hokjes-loze week gewenst,
liefs Els