Lijstjestijd 3

De mensen van het jaar volgens Els

Net als vorig jaar wil ik hier 10 'mensen' in de kijker zetten mensen die me geraakt en of geïnspireerd hebben. In willekeurige volgorde een lijstje met mensen vol opwijkingen :)

*Marleen Stikker: waarom lees je hier.
*Janine Abbring: zij en haar programma hebben voor enkele van de mooiste uren televisie gezorgd, zelfs al waren sommige gasten wat lastig ;)
*Michelle Obama: voor haar moedige, eerlijke boek (dat ik van de Sint kreeg en dat ik met mondjesmaat aan het opsnoepen ben) en voor haar inspirerende persoonlijkheid. Van mij mag ze nog steeds president worden, graag zelfs!
*Christine Blasey Ford: zij toont (ongewild) aan waarom misbruikte vrouwen zwijgen, zij toont aan waarom wij moeten spreken. #moed ! Nog nooit een man zo dwaas zien lijken, nog nooit een vrouw zo krachtig zien stralen. Bedankt Christine!
*De vrouwen van Amerika: de vrouwen die opstaan, hun stem verheffen en kei hard werken om de wereld mooier en beter te maken. De vrouwen van de Women' s March (nog steeds), de vrouwen achter Time 's Up , de vrouwen achter Black Lives Matter, de verkozenen voor het Huis van Afgevaardigden,...
*Eva Daeleman: ik las haar vorige boeken uit de bib, begon haar te volgen op Instagram en kocht haar laatste boek de dag dat het in de winkel lag. (En niet voor al die heisa, voornamelijk van mannen afkomstig...) Zij is moedig, eerlijk, sterk en kwetsbaar. Ik heb al veel van haar geleerd en kijk er naar uit om nog meer te leren. Te leren om een 'echt mens' te zijn, en mij als echte mens te laten zien, met alles er op en er aan. Daar kunnen wij allemaal een voorbeeld aan nemen.
*In dezelfde categorie: EvaMouton, Chrostin, Nietnulaura en MarloesDevee.
Moedige Madammen die ik al lang volg op Instagram en wiens boek ik dit jaar kocht (Marloes heeft al kleinere boekjes verkocht via haar blog en die kocht ik ook al). In de Standaard hebben ze aan deze dames al eens een super groot artikel gewijd; met rede! #girlpower
*Bieke en Agata: waarom lees je hier.
*Emma González: als Michelle niet wil, dan wil Emma misschien wel president worden. Ze is moedig, krachtig, imponerend en super oprecht (een 'echt mens').
Ze doet me huilen van verdriet, hoop, liefde, onder de indruk zijn,... Ze raakt mensen.
*Marieke Lucas Rijneveld: voor de invoering van het begrip 'tafelmens'. Want dat zijn we allemaal: mensen. Binair denken leidt tot niets. We moeten naar wij en samen gaan. Naar alles en iedereen. Niet naar hokjes, wij of zij, hij of zij.

Wie staat er op jouw lijstje?

Dikke merci ook aan alle mensen die ik op mijn pad tegenkwam dit jaar en die een lichtje zijn geweest, of nog steeds zijn. Elk lichtje telt. Samen zijn we een niet te negeren vlam!

When they go low, we go high.
-Michelle Obama

Alvast Fijne Feesten gewenst! En bedankt om hier weer een jaartje mee te lezen!
Liefs Els

Movietime

Lijstjestijd 2:

Na de boeken vorige week is het dit week de beurt aan 10 films. Films die ik in 2018 zag; de meeste zijn al ouder hoor. Ik heb het ganse jaar een lijstje bijgehouden van toppers, dat waren er een 20-tal. Die heb ik, met spijt in het hart, naar 10 teruggebracht (willekeurige volgorde):

*Three billboards outside Ebbing Misouri: waarom lees je hier.
*Tracks: waargebeurd én het boek is ook een aanrader. Robyn is een geweldige vrouw.
*Frances Ha: zwart-wit en super origineel. Van Noah Baumbach, samen met Greta Gerwig. 2 topmensen. Van haar wil ik nog graag Lady Bird zien.
*The Danish Girl: ontroerend, moedig verhaal dat iedereen moet zien opdat we elkaar wat beter zouden begrijpen. Trouwens ook een mooi boek.
*Frida: waarom lees je hier.
*Moonlight: je ziet Chiron worstelen en je gaat super veel van hem houden. 
*Pride: waargebeurd en geeft je goesting om op de barricades te gaan staan!
*Call me by your name: warm, ontroerend, wijs en liefdevol. Zeker ook het boek lezen.
*Wonder: super toffe verfilming van het boek dat we al eens met dE Leesclub lazen.
*Een man die Ove heet: een film van een boek van Fredrik Backman, die we ook al eens met dE Leesclub lazen!

Wat kunnen we concluderen? Ik hou van films gebaseerd op boeken en ik hou van waargebeurde verhalen, verhalen die je blik verruimen en waardoor je vol liefde voor een betere wereld wil strijden.
Ik hou ook van Adam Driver, Greta Gerwich, vrouwen die hun hart volgen, de liefde in al zijn kleuren en smaken,... en mensen met opwijkingen.
Ik hou van alles dat mijn hart doet bonzen, zingen, dansen en huilen!

En jij, waar hou jij van? Qua films?


''Als je een volmaakt nutteloze middag kunt doorbrengen op een volmaakt nutteloze manier, heb je geleerd te leven.''
Lin Yutang

Nog een fijne opwijkende donderdag,
Els

De Warmste Week

En we zijn weer vertrokken...

De Warmste Week is net afgetrapt, ik heb mijn vlammetje op én we gaan weer een goede plaat aanvragen. Een dezer zakken we ook nog eens af naar Wachtebeke. Dit jaar kiezen we voor Zoutelande, en de centen zijn voor Natuurpunt! Omdat beide ons mooie herinneringen brachten in 2018.

Doen jullie mee? En hoe?
Alvast een dikke merci van mij!
#dankbare dinsdag

''Ben ik goed genoeg? Ja, dat ben ik.''
-Michelle Obama-

Maak er een warme, muzikale week van!
Liefs Els

Lijstjestijd!

De beste boeken van 2018 volgens Els

Net zoals vorig jaar krijgen jullie van mij komende weken lijstjes met het beste van het jaar (2018). Noem het een opwijking (delen wat je mooi vindt). In dit geval boeken. Het gaat om boeken die ik las in 2018, ze zijn niet allemaal dit jaar verschenen.

Vorig jaar begon ik met de films maar begin deze week kreeg ik mijn jaaroverzicht van Goodreads en kreeg ik zin in mijn top 10. Ik las trouwens dit jaar, tot hier toe, al 116 boeken en 29 256 pagina's! Ik ben zelf onder de indruk ;)

Mijn top 10 was giga moeilijk. Doorheen het jaar noteer ik al mijn gelezen boeken en geef ze een aantal sterren. Die met 5 sterren kies ik dan voor jullie maar dat bleken er dit jaar veel meer dan 10. Dus heb ik er 10 uit mijn boekenkast genomen (die ik dit jaar las). Aangezien we bij 3 bibliotheken lid zijn vielen er al een hele hoop boeken uit de selectie weg. Maar een mens moet keuzes maken.
Uit mijn kast was het ook nog moeilijk kiezen maar voor vandaag is dit mijn keuze:

Sommigen lazen we met dE Leesclub, andere gaan we nog lezen. (Momenteel lezen we Een klein gebaar, meedoen kan nog steeds! Op 17/1 bespreken we het hier.) Er zijn boeken bij die ik al noemde op mijn blog, anderen zette ik al in de kijker op mijn Instagram. Van sommige kan je mijn recensie lezen op bol.com. Sommige besprak ik nog nergens.

In willekeurige volgorde:
*De dagboeken van Cassandra Mortmain: lazen we net met dE LeeSclub, kijk daar eens voor een recensie.
*Een klein leven: mokerslag. Alle lovende woorden zijn waar. Kijk even hier voor mijn mening.
*Het moerasmeisje: geweldig boek. Immens prachtig en mijn wens komt uit: Reese Witherspoon gaat het verfilmen.
*Omdat het kan: Eva is zo moedig en eerlijk, ze geeft me het gevoel niet alleen te staan. Deugddoend boek.
*Verruim je geest: super boeiend, moedig en vlot lezend. Laat de psychedelica maar komen!
*Weg van de pijn: helpend, uitleggend, troostend en geruststellend. Een boek dat mij al veel geholpen heeft in mijn parcours van ptss en hsp.
*Asem: leren begrijpen wat er gebeurt, voelen dat je niet alleen staat. Dat troost, dat helpt.
*Tegenwoordig heet iedereen Sorry: schoon, schoon, schoon.
*Lampje: Het is echt waar wat iedereen zegt: super geweldig mooi! Er bestaan mensen die Lampje al lazen en mensen die het (nog) niet lazen. Echt.
*Vosje: "Vosjes die fluo oranje zijn dat is raar" verandert na het lezen van dit boek in: "Vosjes die niet fluo oranje zijn dat is raar."

Ziezo, dit waren er 10. Heel verschillende boeken maar wat ze gemeen hebben is dat ze me allemaal geraakt hebben. Ze hebben mijn blik, hart, geest en ziel ruimer gemaakt. Me troost geboden en me verbinding geschonken. Waarvoor heel veel dank!

Heb jij nog tips? Heb jij boeken uit mijn top 10 gelezen? Ik hoor het graag!
Volgende week is het de beurt aan de films!

''Meet nooit een berg voordat je hem hebt beklommen. Pas dan ontdek je hoe laag hij was.''
-Dag Hammarskjöld-

Lees ze,
Els


Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci! 

Kaartjes voor kerst

Help ouderen de kerst door

Wie hier regelmatig komt lezen weet dat wij trouwe DWDD-kijkers zijn. Sinds dit seizoen hebben ze een nieuwe rubriek: Yung DWDD. In die rubriek deed Jurre vorige week de oproep om een kaartje te sturen naar een eenzame oudere persoon. Wij vonden dat zoooo lief en hebben direct onze eerste kerstkaart van het jaar gestuurd. Doe jij ook mee? Bedankt!

En nogmaals: Merci Jurre, voor je mooie initiatief! #dankbaredinsdag!

''Eis van iemand nooit meer dan hij of zij je kan geven.''
-Antoine De Saint-Exupéry-

Maak er nog een warme dag van,
liefs Els

Ps: Ik las net Census; bevreemdend mooi!

dE LeeSclub las:

De dagboeken van Cassandra Mortmain

Goedemiddag, allereerst een Fijne Sint gewenst! Lekker druk bij ons op het werk (bakkerij) vandaar dat ik wat later ben. Thee en pepernoten klaar? Daar gaan we.

Dikke merci voor het meelezen! Ons volgende boek wordt Een klein gebaar en dat bespreken we hier op donderdag 17/1. Het is de laatste van Lucy Dillon, haar vorige boek lazen we een jaar geleden en iedereen was toen dol enthousiast dus dat komt weer goed. Het is een dekentje-chocomelk-pepernoten-boek, ideaal voor op grijze dagen als vandaag.

En dan nu De dagboeken... Voor mij echt wel één van de boeken van het jaar, voor jullie ook?

Mijn recensie:  

De naam Dodie Smith doet misschien geen belletje rinkelen maar als ik zeg dat het de schrijfster van 101 Dalmatiërs is weet iedereen waarover ik het heb. Smith schreef dit geweldige boek in 1949 maar de taal van Cassandra doet geen moment ouderwets aan, het verhaal spat van het papier.

J.K. Rowling zegt dat het één van haar lievelingsboeken is en ik kan me daar volledig bij aansluiten! Zo blij dat uitgeverij Karmijn deze Engelse klassieker in het Nederlands heeft uitgebracht.

In 3 dagboeken, verspreid over 8 maanden houdt Cassandra ons op de hoogte van het reilen en zeilen van haar originele familie die zonder inkomen probeert te overleven in een vervallen kasteel midden in het overweldigende Engelse platteland. In het begin moet je even wennen aan de zeer beschrijvende schrijfstijl die het meisje hanteert maar al snel zal het juist die stijl zijn die dit boek onweerstaanbaar maakt.

De familie Mortmain probeert te overleven op niets, ze hopen allemaal dat vader nog eens een bestseller zal schrijven of dat de oudste dochter kan worden uitgehuwelijkt aan een rijke man. Elke dag bidden Cassandra en haar zus Rose hiervoor, tot op een dag…

Leven in armoede, in een vervallen kasteel, op het verlaten platteland klinkt niet fijn om te lezen maar dat is het wel. Je beleeft alles door de ogen van Cassandra en haar originele kijk op de wereld, samen met haar humor en intelligentie maken dit boek tot een verslavend pareltje. Pagina na pagina, dagboek na dagboek gaat ze steeds mooier schrijven, worden haar beschrijvingen van de natuur steeds levendiger en wordt haar aanstekelijkheid steeds aantrekkelijker. Met elke pagina die je omslaat heb je een glimlach op je gezicht en krijg je een beetje kramp om je hart want je wilt niet dat dit boek ooit uit is. (Je gaat je zo thuis voelen in het boek, het verhaal, dat je denkt dat je je ontheemd gaat voelen als het boek uit zou zijn.) Ondertussen gebeurt dat toch en dan ga je op zoek naar de film en troost je jezelf met het idee dat je gewoon van vooraf aan kan beginnen met lezen. De familie Mortmain is vanaf nu deel van mij. Dit boek ga ik blijven koesteren.

''Streef naar innerlijke rust, niet door stilstand in werkzaamheden, maar door evenwicht.''
-Friedrich von Schiller-

Dikke merci voor jullie enthousiasme, en we gaan er weer tegenaan in het komende jaar hé!
Veel leesplezier en nog een fijne opwijkende donderdag,
Els

 

De Sint

Tradities in ere houden

Ik maak een tekening, koop lekkers voor de Sint en zet mijn schoen. Karel regelt dat de Sint ook effectief langskomt. Zo doen wij dat, al jaren. En ik word er nog steeds zo blij als een kind van. Kleine dingen die een groots effect hebben, dingen die fijn zijn :)

Je bent nooit te oud om te doen waar je zin in hebt en het is nog niet te laat! De Sint is nog 2 dagen in het land:) Maak jezelf of iemand in je omgeving blij want ja, ook voor poezen komt de Sint, dat heb ik zelf al gezien.

Dank u Karel, dank u Sint!
#dankbaredinsdag

Ahja, ik kreeg hét boek van dit moment, zin in!

''We hebben leren geloven dat negatief gelijk staat aan realistisch en positief aan onrealistisch.''
-Susan Jeffers-

Maak er iets moois van deze week,
Els

#Tietloze

Nooit meer een #Tietloze

Het is weer dié tijd van het jaar: er mag gestemd worden voor dé Tijdloze, feestje!
Maaaaar jammer genoeg staan er jaar na jaar amper vrouwen in deze geweldige lijst. Terwijl er zo veel geweldige vrouwen-muziek is. Ikzelf stem al jaren op vrouwen, omdat ik dat probleem ook al had opgemerkt. Dit jaar ben ik niet de enige die er zo over denkt, RoSa vzw deelt mijn opwijking :)

Zij vragen aandacht voor het tekort aan vrouwen door middel van geweldig mooie buttons én de #Tietloze als hashtag.
Ik kon dit jaar niet goed kiezen en heb dus gekeken naar de liedjes van mijn itunes-lijst die ik afgelopen periode het meest heb afgespeeld, dat waren Trixie en Chris(tine). Valerie staat sowieso altijd op één bij mij :)

Voor zij die niet weten wat kiezen, een mini-kijkje in de vrouwenafdeling van onze cd collectie:

Donker en scheef, zoals deze dag ;)

Hoe komt het dat er zo weinig vrouwen in de lijst staan als er zo veel goede vrouwen muziek maken? Ik denk dat het te maken heeft met representering: zo lang er veel mannen in die lijsten staan blijven wij onbewust ook op mannen stemmen. Per ongeluk als het ware, tijd voor verandering! Laat jullie dus allemaal eens goed gaan en stem voor tieten.
Gestemd? Ik hoor graag jullie top 3!

Ahja, bedankt voor het stemmen op "opwijking" maar we hebben weer de shortlist niet gehaald :(

Ik heb trouwens net een geweldig boek uit: Dat kan beter!
Klik op de link hierboven, dan kan je ineens (onderaan) mijn recensie lezen. Snel bestellen en beginnen lezen, dan heb je iets boeiends te vertellen aan de komende feestdissen ;)


''Er komt een moment dat je moet opofferen wie je bent om te worden wie je kunt zijn.''
-Charles Du Bos-


Maak er nog een fijne opwijkende donderdag van,
Els

Bieke en Agata

Op een roze zondag

Maanden geleden zag ik foto's van Agata, gemaakt door Bieke Depoorter. Die foto's raakten me en bleven in mijn hoofd rondspoken. Ik was dan ook heel blij toen ik las dat Bieke een solo tentoonstelling kreeg in het Fomu.
Zondag zijn we geweest en het was super indrukwekkend!

Meer foto's op mijn Instagram.

De Sint mag me altijd een foto brengen :)
Naast de foto's van Bieke was ik ook kei hard onder de indruk van het werk van Zanele.

Kunst kan geweldig inspireren, kan voedsel voor de ziel zijn. Kunst kijken geeft mij vooral de goesting om zelf aan de slag te gaan, om de platgetreden paden te verlaten en mijn eigen weg te zoeken.

Daar ben ik dankbaar voor op deze #dankbaredinsdag!


''De angst om te verdwalen ben ik kwijt sinds ik mezelf heb gevonden.''
-?-

Fijne dag nog,
Els

Stadsfestival Damme

Kunstkijken

Ik hou van op mijn gemak een huis binnen gaan en daar kamer na kamer schatten ontdekken die me ontroeren, verwonderen, raken. Dat kan jaarlijks in de zomer in Watou en nu voor het eerst in de winter in Damme! Nog tot 2 december kan je daar op avontuur gaan. In d'oede schole kan je zelfs blijvend terecht: voor een hapje en een drankje, er is een boekenwinkel én er komen wisselende tentoonstellingen.

Ik ken die school nog van jaren geleden, toen er boekenmarktjes waren. Toen was het er vies en vuil, nu is het er prachtig en gezellig. De mensen die er werken zijn superlief, het boekenaanbod is gevaarlijk voor je spaarpot en het eten is er lekker (en geen aanslag op je spaarpot).

Haast je langzaam, voor 10 euro heb je een zalig dagje uit!

Foto van Karel, op mijn Instagram meer foto's, van mij.

Het is natuurlijk weer opwijkende donderdag vandaag en daar kunnen jullie bij helpen. Want je kan weer stemmen op het Woord van het Jaar. Dat moet natuurlijk Opwijking worden :) Stem hier!
Dikke merci alvast!!!

Waarom zou je stemmen? Niet enkel omdat ik graag dat woord in het woordenboek wil maar vooral omdat ik graag wil dat mensen zichzelf gaan zien als opwijkend ipv afwijkend. Want wij zijn allemaal goed zoals we zijn, nem!


'Wie op zijn tenen loopt, zal niet lang overeind blijven.''
-Lao Tse-

Fijne dag nog,
liefs Els

Eeuwig dankbaar deel 2

Inked

Na nummer 1 wist ik dat er een nummer 2 moest komen. Eentje over mijn 2de strijd: mijzelf graag zien. Mijzelf van nu en toen. Mijzelf, altijd. En voor altijd is het ;)

Karel leverde de inspiratie, Atticus de quote en de immer geweldige Dagmar het ontwerp en de tattoo.
En ik, ik draag het. Ik draag mijn verleden op mijn rug met me mee. Nu is het echt MIJN verhaal. Ik schrijf het, ik lees het, ik voel het, ik leef het.

Dankbaar. Voor de steun van Karel, het talent en de vriendelijkheid van Dagmar; voor de magie van een tattoo.
Als je nog twijfelt: doen! Ja het doet pijn, maar dat doet therapie altijd.


''Als we onszelf wezenlijk accepteren, gaat alles in ons leven werken. Net alsof er overal kleine wonderen gebeuren.''
-Louise L. Hay-

Liefs Els

Ik laat mijn tieten zien

...jij ook?

Jaarlijks ga ik naar mijn gynaecoloog, om mij van boven en van onder te laten controleren. Aangezien mijn moeder en een tante borstkanker hebben gehad laat ik ook jaarlijks een echo van mijn borsten nemen, vanaf volgend jaar (40+) wordt dat een mammografie. Beter voorkomen dan genezen.
Dat doe jij toch ook hé?

Mijn echo zag er gisteren op het eerste zicht goed uit, #DankbareDinsdag!

Ik ga snel even verder lezen in mijn boek, ik ben weer eens in een super boek bezig! (Maaaar, ik mag natuurlijk niet vergeten om naar mijn werk te vertrekken ;))

''Omhels onzekerheid. De mooiste hoofdstukken in je leven hebben nog niet altijd een naam.''
-Bob Goff-

Fijne dag,
Els

Anxiety

Hoe angst niet bang zijn is

Na de overval, toen bleek dat ptss een blijvend deel van mijn leven zou worden, kwam ook 'angst' in mijn leven. Angst, het tegenovergestelde van liefde. Liefde, iets waar ik bewust voor kies en toch, toch blijft die angst de kop op steken. Niet als in bang zijn. Bang ben ik ook vaak, voor vanalles: spinnen, muizen, hoogtes, het reuzenrad,... Maar echt bang ben je pas als je dingen niet gaat doen, gaat vermijden. Als ik bang ben kies ik meestal toch om het aan te gaan, dus wél dat reuzenrad in bijvoorbeeld.

Bij angst werkt dat ook zo maar angst is daarnaast ook anders: het sluipt in stilte, het woekert, krioelt en barst plots los. Zo maar. Nou nee, niet echt zo maar, maar zo lijkt het wel.

Ik had vrijdag weer prijs. Tijdens een concert van Life of Agony (mijn favoriete groep aller tijden). Again. Ik kon niet genieten, stond met mijn handen op mijn oren (op mijn herriestoppers ;)), telde de minuten af. Het ging écht niet. En dat maakt me immens triest en boos en teleurgesteld, in mijzelf.
Ik had zaterdag verlof genomen (om 2 uur gaan slapen en om 4 uur opstaan lukt me niet), we waren helemaal naar Eindhoven gereden, de kaartjes lagen al meer dan een half jaar klaar, ze komen maar eens per jaar naar hier, ik hou zo van hun muziek en live is dat nog beter,... Dat spookte er door mijn hoofd...

Als het goed zit heb ik de dagen na zo een concert tonnen extra energie, voel ik me even herboren. Nu zat (zit) ik vol zelfverwijt.

En dan kies ik er nog eens voor om dat met jullie te delen, wat een opwijking :)
Ik deel dat met jullie om te laten zien dat niet alles rozengeur en maneschijn is, ook niet bij mij. Zeker niet bij mij :)
Maar ik weet ook dat het op en af gaat. Dus ook op.
Dat het volgende keer misschien wel weer top is. Dat ik niet 'terug naar af' ben.
Ik was moe, had de boekenbeurs al achter de kiezen, had last van pms,...

Dus ja, het was kut. Is kut. Maar met mijzelf verwijten te maken gaat het niet beter gaan, integendeel. Ondertussen heb ik al bijna een week niet meer naar Life Of Agony geluisterd, dat deed te pijn. Maar misschien moet ik vandaag maar doorbijten. Omdat hun eerste cd (dé legendarische River Runs Red) mij al door vele diepe dalen gesleurd heeft. En met mij duizenden anderen. Al 25 jaar lang.
Omdat (zelf)liefde het antwoord is op alles, zeker op angst.

Herkenbaar? Tips?



''Dapper zijn is bang zijn maar toch springen.''
-Taylor Swift-

Maak er nog een fijne opwijkende donderdag van,
liefs Els

Odes

Odes oftewel Dingen Die Fijn Zijn

Vorige week zag ik in DWDD dat David van Reybrouck een nieuw boek uit heeft: Odes.  Een boek waarin hij vol enthousiasme schrijft over de dingen die hij 'fijn' vindt. Deed me gelijk aan mijn blog denken, aan mijn bedoeling die er achter schuilt. Blij dat ik niet alleen ben met die opwijking ;)

Dit is één van mijn 'odes', te zien op de stand van L&M books, op de boekenbeurs!

Iets helemaal anders: het begint tijd te worden om je #teamonderhemmeke button te bestellen. Mijn Damartkes liggen al klaar :)

Nog een fijne #DankbareDinsdag!

''Kleinigheden lijken van geen belang, maar ze schenken een kalm geluk. In elke kleinigheid huist een engel.''
-Georges Bernanos-

Liefs Els

Geluksplanten jubileum

Geluksplanten

Woehoe, dit weekend plaatste ik Geluksplant nummer 150 én 151! Een mooi moment om even stil te staan en te vieren.

Daarom deze oproep:
Heb jij ooit een geluksplant van mij gevonden, dan ontvang ik graag een foto van hoe het nu met het plantje gaat! Als jij me een foto mailt samen met je adres dan stuur ik je een exclusieve Geluksplant button!

Als dat geen fijn idee is op deze donkere #dankbare dinsdag!? Ik blij, jij blij! En Moeder Aarde blij, met al die extra plantjes!



''Kleinigheden lijken van geen belang, maar ze schenken een kalm geluk. In elke kleinigheid huist een engel.''
-Georges Bernanos-

Maak er iets moois van vandaag,
liefs Els

dE LeeSclub leest opnieuw

Allesbehalveoké

Goedemorgen, eeeindelijk is het weer tijd voor dE Leesclub! Ik ben zo benieuwd om te horen wat jullie van Allesbehalve oké vinden; samen lezen is toch gewoon nog toffer dan alleen? Noem het een opwijking, ik wil iedereen aan het lezen krijgen, gezellig allemaal samen! Lezen kan een mens zo veel goeds brengen.

 

Eerst nog even dit: ons volgende boek wordt een boek dat al in 1949 geschreven werd maar nog super hedendaags aanvoelt; een aanrader! Het gaat om De dagboeken van Cassandra Mortmain. Ik las het vorige week en het zit nog steeds in mijn hoofd, ik voel ook nog steeds een beetje een zwart gat omdat ik Cassandra mis...Het is geschreven door Dodie Smith, die ook 101 Dalmatiërs schreef! Ideaal voor deze herfstige dagen, een cocon om even in te verdwijnen.
We bespreken dat boek hier, samen, op donderdag 6 december (met speculaas en pepernoten ;))!

Maar dan nu, theetje klaar (in mijn geval Lapsang Souchong van Dille & Kamille, superlekker!), koekjes binnen handbereik? Daar gaan we:

Izzy O’Neill: 18, wees, zit nog op school, is dol op comedy schrijven en weet niet wat haar overkomt als ze de hoofdpersoon in een breed in de media uitgesmeerd seksschandaal wordt.

Waar het in het begin nog allemaal enigszins binnen de perken blijft (hoewel) raakt het al snel groter en groter als een sneeuwbal die een helling afrolt en alles vernietigend zijn weg baant, alles.

Dit boek is Izzy’s verhaal. Letterlijk. Zij houdt een dagboek bij en dit boek is ‘de copy-paste versie’ van dit dagboek, aangevuld met later toegevoegde commentaren. Aangezien Izzy into comedy is, is het dagboek en zeker de aanvullingen bij tijd en wijlen hilarisch grappig. Ondanks de zwaarte van het thema leest dit boek dan ook als een trein.

Steven heeft het klaargespeeld om een rits aan actuele (jongeren-) thema’s aan te kaarten, met soms best moraliserende lessen zonder ooit het gevoel te geven opvoedend te willen schrijven. Haar stoet aan kleurrijke (letterlijk en figuurlijk) nevenpersonages (waarvan je er vele direct in je hart sluit, bvb oma Betty en Ajita) geeft haar verschillende klankborden om relevante en hyperactuele meningen te verkondigen.

Slutshaming, dick picks, feminisme, blanke activistische kunst, witte geprivilegieerde jongetjes die geen nee kunnen verdragen, fuckboys,… allemaal thema’s en onderwerpen die op een ‘geen-blad-voor-de-mond’-manier aan bod komen en je aan het denken zetten. Ik ben 20 jaar te oud voor dit boek en nog raakte het me als een mokerhamer. Het was en is nog steeds zoooo moeilijk om op te groeien als meisje.

Dit is echt een boek dat meisjes die moeten zien te overleven in de lastige sociale mediawereld van heden te dage moeten lezen. Izzy is een voorbeeld, al zal niet iedereen het daar met eens zijn.

Enne, dit boek is veel beter geschreven én grappiger dan Het meisje met de onderrugtattoo; sorry Amy.

Schaamteloos eerlijk, tintelend grappig, en veel en veel beter dan de cover doet vermoeden. Verslind dit boek!

En laat me nu met rust, ik ga een pak peanutbuttercups leeg eten…

'Elk moment is een beginpunt.''
-Olaf Hoenson-

Dikke merci om weer mee te lezen en te bespreken, ik hou van jullie allemaal!
Fijne dag nog en lees ze,
Els


Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci! 

Powersongs

Hunger

Goedemorgen! Meestal heb ik wel een liedje waar ik me aan optrek. Dat liedje verandert geregeld maar wat ze gemeen hebben is dat het meestal liedjes van vrouwen zijn, dat ze vol power zitten en dat ze een boodschap uitdragen.
Al enkele maanden is dit mijn liedje: hunger van Florence + The Machine !
Je kan er lekker op dansen en de tekst snijdt door je ziel...

Kunstenfestival Watou.

Dank u Florence dus, op deze Dankbare Dinsdag!

Hebben jullie ook (tijdelijke) powersongs? En de welke dan?
Niet vergeten: donderdag is het tijd voor dE LeeSclub!

''Wat me overkomt, kan me veranderen maar het kan mij nooit klein krijgen.''
-Maya Angelou-

Nog een fijne dinsdag,
liefs Els

Nen bleiter

Ik huil, jij ook?

Huilen is voor mij best een normale activiteit, normaal in de zin van 'ik doe het regelmatig'. Noem het een opwijking.
Als ik het een tijdje niet heb gedaan weet ik dat er iets mis is, dat er dan iets vast zit.

Afgelopen week huilde ik veel. En besefte ik dat het veel te lang geleden was, dus het was goed huilen. Huilen hoeft niet altijd om het echte leven te gaan, ik huil net zo goed bij films, liedjes en boeken. Mijn laatste huilbuien waren het gevolg van kijken naar: Me before you en The bridges of Madison County.
Twee super mooie films. Van de eerste las ik al het (geweldige) boek, de tweede zag ik al eerder en daar las ik het (ook geweldige) boek ook al van. En toch zo huilen... Zelfs meer dan de eerste keer. Omdat ik al wist wat er ging komen? Of omdat ik het nodig heb? Ben ik aan het loslaten, zoals het in de de herfst hoort?

De tranen waren in ieder geval welkom, de huil-ogen waar ik de dag nadien met moest gaan werken waren iets minder ;) Iemand tips om die ogen te verminderen?

Als tranen niet vanzelf komen kan een goede huil-film soelaas bieden. Hebben jullie favoriete traan-opwekkers? In de vorm van boeken, films, liedjes?
Ik hoor het graag!

Niet vergeten: volgende week is het weer tijd voor dE LeeSclub. Zin in!



If you're lost and you're lonely
Go and figure out why
Take a trip to your dark side
Go on and have a good cry
'Cause we're all lonely
Yeah, we're all lonely together
-Heavy, Birdtalker-



Alvast merci voor de tips!
Nog een fijne Opwijkende donderdag,
Els

Oh mooie dagen

Moeder natuur

Ik ben dankbaar voor de mooie dagen die we hebben maar ergens maken ze me ook wel een beetje bang... Het is te veel van het goede, niet?

Ondanks mijn lichte angst probeer ik er mateloos van te genieten. Ik zuiver mijn ziel en longen en vul mijn hart en zuurstofvoorrraad:

Week van het bos!

Het was een mooi weekend, laten we er samen een mooie week van maken!

''Je bent wie je vandaag kiest te zijn, niet wie je gisteren was.''
-Wayne Dyer-

Nog een fijne Dankbare Dinsdag,
Els

Mental awareness day 2018

Angst en depressie en vinden wat je niet zoekt

Iets vinden dat je niet zoekt en dat net dat blijkt te zijn wat je nodig hebt op dit moment, dat is waarom ik zo graag naar de bib ga. Noem het een #opwijking,
een alternatief soort jacht.

Zo vond ik laatst Redenen om te blijven leven van Matt Haig. In dit boek vertelt Matt zijn eigen verhaal van hoe hij worstelde met een depressie tot hoe hij nu geniet van het leven met vrouw en kinderen. Matt is schrijver, dat merk je. Maar wat het boek echt zo goed maakt is de moed en humor en kracht en levenslust die van het blad spatten. Doordat Matt alles zo eerlijk en met aandacht heeft opgeschreven doorvoel je alles wat hij schrijft. Zelfs al heb je geen ervaring met depressie, dit boek raakt je.

Je moet het vooral zelf lezen, gun het jezelf. Want naast een verslag van een depressie is het vooral een ode aan het mooie van het leven. Je wordt er aan herinnerd dat de kleine dingen groots zijn, dat de liefde (voor alles en iedereen, niet 1 partner) alles beter maakt en dat er een enorme kracht schuilt in elk van ons. Het was voor mij trouwens de eerste keer dat ik las over het verband depressie-angststoornis. Angst is mij geen onbekende (ptss), ik heb na de tweede overval op aanraden van mijn huisdokter ook een half jaar antidepressiva genomen (tegen de angst).

We moeten daar trouwens ook allemaal eerlijker over zijn: over hoe het er echt aan toe gaat in ons hoofd, over de medicijnen die we nemen, de hulp die we zoeken en krijgen. Er rust nog een groot taboe op 'mentale ziektes' in tegenstelling tot de aanvaarding van 'lichamelijke ziektes' (waar we trouwens vaak meer 'schuld' aan hebben dan aan de ziektes in ons hoofd...).

In het boek komen verschillende opsommingen voor, waaronder "Veertig tips voor een beter leven (waar ik me trouwens niet altijd aan hou)". Bij deze maak ik ook een klein lijstje, als begin. Ik ga ook aan veertig proberen raken, en dat lijstje bij houden als reminder voor als het even minder gaat. Dan heb ik een soort van voorschrift (zoals van de dokter) met dingen die me kunnen helpen. Op donkere dagen is het vaak moeilijk om je de lichte dingen te herinneren dus...

1) gaan wandelen in het groen
2) dingen van mijn to do-lijst schrappen
3) veel water drinken
4) naar de wolken kijken
5) aan mijn tattoo denken, aan waar ze voor staat
6) schrijven zonder nadenken
7) met een boek op de zetel
8) knuffelen met de poezen en Karel
9) ademen
10) ochtendlijke fietsritjes maken

Wat zou er op jullie lijstje staan?


''Alle bomen verliezen hun bladeren en niet één van hen maakt zich daar zorgen over.''
-Donald Miller-

Fijne Opwijkende donderdag nog,
Els

Toch dankbaar

Donker weekend

Het was jammer genoeg een donker weekend. Onvoorstelbaar, super pijnlijk en immens beledigend voor enorme groepen vrouwen, wereldwijd.

En toch. Toch zie ik lichtpuntjes. Ben ik dankbaar op deze Dankbare Dinsdag.
Time's up, Women's March en vele andere blijven in groep of individueel actief. De dijk is gebroken en dat houdt geen man meer tegen, hoera!

Lena Dunham had het er ook al over: deze dagen halen bij veel mensen oude pijn naar boven. Geestelijke pijn maar ook lichamelijke. Herkenbaar? Voor mij wel. Als jij het ook herkent (pijn door (onbewust) onverwerkte emoties) dan heb ik een geweldige boekentip: Weg van de pijn. Een boek dat, volgens mij, levens kan veranderen!

Wat ook helpt tegen pijn is de natuur. En die doet de laatste dagen extra haar best, geniet er van!

''Als je goed om je heen kijkt, zie je dat alles gekleurd is.''
-K. Schippers-

Nog een fijne Dankbare Dinsdag,
Els

#metoo en lafbek

Moedig zijn, wat is dat?

Ik wil ten alle tijden moedig zijn, met niet laten leiden door mijn angst. Noem het een opwijking, of is het ook een afwijking?

Christine Blasey Ford is moedig, Kavanaugh een lafbek. Dat is duidelijk; een man zijn (toekomstige) functie waardig laat zich niet zo gaan tijdens een 'sollicitatie'.
Ergens ben ik Kavanaugh wel dankbaar, hij (en heel het proces/gedoe) toont aan heel de wereld nog eens heel duidelijk waarom het voor vrouwen niet evident is om met hun metoo-verhaal naar buiten te komen.
Dat maakt me boos en triest en zenuwachtig.

Ik begin me meer en meer 'verplicht' te voelen om niet enkel met mijn verhaal naar buiten te komen (wat ik hier al deed) maar ook om namen te noemen. Maar dat doe ik niet, dat durf ik niet. Dus dat maakt me een lafbek?
Lang heb ik de naam niet geweten, het was 'de nonkel'. Op moedige dagen zocht ik wel eens online, nooit iets te vinden (ik zit niet op Facebook ofzo). Tot enkele maanden geleden. Ik weet nu waar hij werkt, woont, dat hij opnieuw gehuwd is en dat zijn dochters hem al kleinkinderen schonken...
Maar ik was toen 15, nu 39. Hij was ergens in de 40, dus nu ergens in de 60. Natuurlijk bestaat er geen verjaringstermijn voor de shit die iemand je aandoet, die draag je eeuwig met je mee. Maar op vele dagen denk ik er niet aan, en de dagen dat ik er aan denk voel ik me rot slecht (zoals nu). Dus voor mijzelf en niet voor hem wil het het laten rusten. Ik mag er niet aan denken om hem terug te zien.

Alle commentaren van oude witte mannen over studentengedoe en kleedkamerpraat ben ik ook al ferm beu. Wat mannen vrouwen ongewenst aandoen is nooit ok. Begrepen Adriaan van Dis, Youp van 't Hek en zo vele anderen!? Wij dragen dat levenslang met ons mee. Iets wat voor de één 'onschuldig tienergedrag' is en wat hij/zij zich de dag nadien al niet meer herinnert blijft voor iemand anders een levenslang litteken...

Ik heb het dan niets eens over de man die regelmatig in de buurt van onze lagere school zat te masturberen in zijn auto, niet over de potloodventer aan het bos waar wij op weg naar huis langs moesten fietsen, de man in het zwembad die zijn lul uit zijn zwembroek liet hangen toen ik en mijn 13-jarig nichtje naast hem zaten, de mede-speelpleinwerker die me vroeg even mee naar buiten te gaan, op een fuif, wat cd's in zijn auto te gaan halen maar die andere plannen had (waarop een andere jongen die buiten stond te roken dat zag en me kwam bevrijden) of de man die na het werk bier kwam halen in mijn benzinestation en voor een camionette vol lachende collega's zijn lul uit zijn broek liet hangen. Ik heb het dan niet over de jongen die geen nee kon horen en zichzelf voor mijn neus bevredigde uit frustratie.
Daar heb ik het allemaal niet over. Over die 'onschuldige' feiten.
Ik heb het enkel en alleen over die paar minuten dat ik niet kon weten dat die aanranding een aanranding ging blijven maar waarin ik er ten volle van overtuigd was dat ik verkracht ging worden. Want dat is het ergste: machteloos zijn en niet weten wat er gaat volgen. Dat bezorgt je decennia later nog aanvallen van paniek.

En dat zijn maar een paar van mijn verhalen en er zijn miljoenen vrouwen die ook zo veel verhalen hebben. Wij vrouwen zijn niet zielig, onverdraagzaam, flauw of hysterisch. Wij zijn moedig en flink en doorzetters en heel verdraagzame mensen (anders liepen er al heel wat lul-loze mannen rond).
Mede danzij de hulp van heel wat lieve, zachte, begripvolle, geduldige mannen.
En zo kwam ik er ook heel wat tegen.
Want ondanks mijn slechte ervaringen ging ik wel op zoek naar andere ervaringen. En die kreeg ik. Ik kuste meer jongens dan ik vingers heb, veeeel meer. En die jongens (zelf nog tieners) die begrepen toen heel goed dat ik wel a wilde maar niet b. Ik kon met hen in een bed liggen zonder angst dat ze één van mijn grenzen gingen overschrijden. Zo heb ik er veel gehad (jongens én grenzen). Daarom dikke dank u wel en proficiat jongens (mannen nu)! Jullie zijn blijkbaar van een speciale soort (als ik tegenwoordig de commentaren hoor).
En duizendmaal dank aan mijn allerliefste Karel die al deze verhalen kent, die mijn angsten vasthoudt en mijn tranen weg kust, telkens opnieuw.


Pff, nu moet ik even gaan liggen. Emotionele uitputting.
Jouw verhalen zijn altijd welkom bij mij, hier of via mail.

''Door liefde zijn we in staat het allermoeilijkste te doorstaan.''
-Hermann Hesse-

Dikke kus,
Els

Spinvis

Voedsel voor de ziel

Zaterdag gingen we naar Spinvis in de Arenberg en dat was wederom geweldig!
Ik hou van zijn teksten, van zijn muziek, van zijn eenvoud en zijn complexiteit.
Die zaterdagavond heeft Spinvis mijn ziel gevoed, waarvoor dank op deze Dankbare Dinsdag!

Niet zo dank u wel aan de stakers die maken dat ik vandaag weer met de fiets naar het werk moet, net op de dag dat ze aan de liften in de voetgangerstunnel gaan werken. Mijn ptss zal weer hoogtij voeren :(

''Geluk is niet het gevolg van gemakkelijke klusjes, maar van ingewikkelde problemen die het beste in ons losmaken.''
-Theodore Isaac Rubin-

Maak er nog een fijne Dankbare Dinsdag van,
Els

Lena en de meisjes

Girlpower

Ik kocht, kreeg afgelopen weken een aantal geweldige boeken van straffe Madammen. Madammen die zich enorm kwetsbaar opstellen, heel eerlijk over hun worstelingen vertellen en dat op een manier die me mijn hoed doet afnemen. Door zich 'zwak' te tonen tonen ze hun sterkte.
Met de nodige humor en relativering.
Je eigen sukkelen, falen, het niet halen van perfectie (Wie streeft er naar zoiets onhaalbaars? Ik blijkbaar, onbewust)... bekijken met de nodige humor, het is een kunst. Mijn homeopate benadrukte het vanochtend nog eens, hoe belangrijk dat is. -Werkpuntje-

Toen kwam ik het eerste seizoen van Girls tegen op de rommelmarkt, woehoe! Ik zag alle afleveringen behalve het laatste seizoen, daar ben ik nog naar op zoek.


Die serie heeft veel voor me betekend, vooral voor de relatie met mijn lichaam.
En ergens denk ik dat we al die straffe boeken van super Madammen op de één of andere manier te danken hebben aan Lena Dunham en haar Girls.
Dankzij haar mogen Madammen met een opwijking er zijn, waarvoor dank!

De boeken zijn:
-Omdat het kan
-Van dit boek ga je beter slapen
-Asem
-Overprikkeld


''Scherend langs de modder blijft de zonnestraal schoon.''
-Eusebiu-

Boekentips zijn altijd welkom!
Geniet van het zalige weer,
liefs Els


Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!

De bib

#Booksaremyfood*

*deze buttons zijn nog steeds te koop!

Op deze grijze frisse dinsdagochtend, oftewel Dankbare Dinsdag, een dikke merci aan alle bibliotheken! Wij zijn lid van 3 bibs en zouden dat niet kunnen missen. Gratis shoppen noem ik het wel eens, een mandje vol lekkers mee naar huis nemen. Ik geniet er telkens enorm van.
Van het vinden wat ik zoek maar misschien nog meer van iets vinden wat ik niet zocht; verrassingen die nieuwe favorieten worden, of mijn leven (positief) op zijn kop zetten.

Gekocht op Lillo-boekenmarkt.

Zijn jullie ook bib-fans?
De laatste boeken die ik las waren pleisters op mijn wonde:
-Overprikkeld*
-Asem*
-Van dit boek ga je beter slapen*
-De jongen die met de dieren schaatste
*in mijn bezit, niet uit de bib

Boeken zijn echt wel mijn voedsel, ik kan geen dag zonder.
Straks ga ik er nog één kopen :)


''Zekerheid is kunnen leven met onzekerheid.''
-Frits Winter in 'De angst de baas'-

Fijne (lees)dag!
Els

20 jaar

De liefde

Gisteren waren Karel en ik 20 jaar samen! Ik ben dus al langer samen met hem dan zonder hem; dat is al echt hé :)

Reden tot feesten maar ik ben een beetje teleurgesteld; niet in hem hoor! Eerst gingen we zaterdag eten maar het verjaardagsfeestje (familiale verplichtingen..) in de late namiddag blijkt met eten te zijn :(
Toen gingen we het gisteren thuis vieren met een hapje en een drankje, tot mijn collega afbelde voor vandaag. Dat betekende niet alleen een extra shift maar ook om half vier opstaan:(

Dus was het gisteren feest maar ook niet.

Hij kent me goed, een kaart mét pin :)

En daar krijg ik dus wat stress van. Want ik hou van tradities en hecht belang aan dingen vieren. Opwijkingen kunnen dus ook wel eens uitmonden in een afwijking ;)
Het draait om de liefde, om die afgelopen 20 jaar. Om het nog elke dag blij zijn met elkaar. Het (even) niet vieren doet geen afbreuk aan de schoonheid van deze mijlpaal. Weet ik allemaal hoor, maar toch...

''Wie zou je zijn zonder het gevoel dat je indruk moet maken?''
-Byron Katie-

Liefs Els

Ps: Blijkt dit ook nog eens mijn 1000ste blogje!? Wow!

Goesting geven

Er zijn zo van die films...

die u goesting geven om op de barricades te klimmen en eigenhandig de wereld te veranderen. Films waarvan je hoofd gaat tollen en je bloed gaat duizelen.
Ik zag er afgelopen week zo twee:
Pride en Freedom Writers.
Beide films zijn dan ook nog eens gebaseerd op waargebeurde feiten, dat maakt ze voor mij extra geweldig!

Ik ben de oorspronkelijke mensen én de filmmensen dankbaar voor hun inzet!
Hebben jullie nog film-tips?

''Met onzichtbare draden wordt men het stevigst gebonden.''
-F. Nietzsche-

Nog een fijne Dankbare Dinsdag!
Liefs Els

dE LeeSclub las weer eens een goed boek

Het boek van Joe 

Hier zijn we weer, goedemorgen aan dE LeeSclub! Ook zo genoten van Het boek van Joe?
Nog eerst even wat praktische dingen, ons volgende boek wordt:

Alles behalve oké van Laura Steven. Terug een boek van een vrouw, terug young adult. Waarom? Omdat het boek gaat over super actuele onderwerpen zoals slutshaming, dickpicks, fuckboys,...maar bovenal omdat het een boek is over opgroeien als meisje. Hoe lastig dat is, ongeacht de tijd waarin je geboren wordt.
Ongetwijfeld heb jij een mening over bovenstaande onderwerpen, hou je vast, die mening gaat wankelen... We bespreken het boek hier samen op donderdag 25/10.

En dan nu, theetje klaar? Koekjes binnen handbereik? Hier gaan we, mijn recensie over Het boek van Joe:

Een verhaal dat begint met 2 stukken songtekst van The Boss (Bruce Springsteen), dan ben ik al verkocht. Toch even. En dan weer even niet meer. En dan heel hard en kon ik het boek niet meer wegleggen.

Het boek gaat over Joe, die na 17 jaar terugkeert naar zijn geboortedorp Bush Falls. Zijn vader ligt in coma en hij voelt zich moreel verplicht om op bezoek te gaan. Die terugkeer ligt nogal gevoelig omdat Joe na het verlaten van zijn dorp een (fictie-) boek over zijn verleden heeft geschreven. Dat boek werd een hit, het werd zelfs verfilmd. Joe is daar best rijk door geworden maar heeft zich ook de woede van alle dorpsgenoten en zijn familieleden op de hals gehaald omdat zij er allemaal nogal bekaaid vanaf kwamen.

Joe komt in het begin van het verhaal over als een enorme macho hufter (vandaar mijn korte afkeer). Maar al snel blijkt het verhaal van Joe en Joe zelf niet zo zwart-wit te zijn. Naast een geweldig verhaal is het boek ook immens mooi en vlot geschreven. Ik ben er in begonnen en heb het in één dag uitgelezen. ‘Binge lezen’ ;) Ik was verslaafd (en ben nu een beetje in een zwart gat gevallen) en kijk al enorm uit naar de verfilming.

Ik heb enorm veel onderlijnd: zinnen maar ook halve pagina’s. Omdat ze me ontroerden, aan het denken zetten, herkenbaar waren, vol wijsheden stonden,… De verwijzingen naar teksten en liedjes vind ik ook geweldig. Omdat ik van Springsteen hou, omdat ze bij het verhaal passen maar ook omdat ik die song-bezetenheid herken van mijn eigen jeugd.

Het boek van Joe leest als een van de pagina’s afspattende coming-of-age biografie. Want wie zegt er dat volwassen worden op je 18^de moet gebeuren? Alle personages, alle dialogen, elke beschrijving is er knal op. Levensecht en bruisend. Je ziet het boek voor je ogen tot leven komen. Dat is een gave die Tropper deelt met Springsteen. In feite is Het boek van Joe één lange songtekst die Bruce dringend op plaat moet zetten.

Neem een paar uurtjes vrij en laat je onderdompelen in de wereld van Joe en zijn vrienden. Al heel snel zullen het ook jouw vrienden zijn…

Ik hou van mensen vol opwijkingen, maar dat wisten jullie al zeker ;)?
Wat vonden jullie van het boek?
Hebben jullie nog boekentips voor mij, voor ons?

Maak er alvast nog een fijne opwijkende lees-donderdag van en dikke merci voor het meelezen en meedenken!

''Zekerheid is kunnen leven met onzekerheid.''
-Frits Winter in 'De angst de baas'-

Lees ze,
Els