dE LeeSclub las Wonder

Oh wonderlijke woorden

Oh, wat heb ik voor de tweede keer genoten van Wonder. Lazen jullie ook mee met dE LeeSclub? En ook zo genoten?
Auggie en zijn familie, met al hun opwijkingen, sluit je toch direct in je hart hé?

Eerst even praktisch: voor ons volgende boek nemen we een kleintje, het is per slot van rekening vakantie. De zonde van de vrouw van Connie Palmen lezen we tegen donderdag 31 augustus. Zie ik je dan hier terug?

En voor nu: theetje en koekje klaar? Daar gaan we!

Wonder door R.J. Palacio

In de laatste schrijfcursus die ik volgende kreeg ik het verwijt dat ik te veel met een boodschap schreef. Mensen zouden dat niet graag lezen volgens onze docente. Dit boek bewijst het tegendeel. Dit boek verkoopt als een trein, zette allerlei campagnes tegen pesten in gang en verschijnt in meer dan vijfentwintig landen. En dat is volkomen terecht.

Wonder, en Auggie (de hoofdpersoon), houden de lezer een spiegel voor en die spiegel is confronterend. Je leest dit boek met een zeker ongemak en met de behoefte om jezelf te veranderen. Je manier van kijken, handelen, oordelen wil je na dit boek eens grondig onder de loep nemen en dat doen alleen de goede boeken.

Auggie Pullman is geboren met een gezichtsafwijking en als hij tien is gaat hij voor het eerst naar een gewone school. Dat dat niet evident is en zelfs een hele opgave spreekt voor zich.

Waar je in het begin van het verhaal nog heel hard bezig bent met het wat en hoe van Auggie’s uiterlijk vergeet je dit op de duur bijna. Net als de (nieuwe) mensen om Auggie heen.

Het boeiende aan dit boek is dat niet enkel Auggie zelf maar ook familie en vrienden aan het woord komen (per hoofdstuk iemand anders). Dat maakt dat je een meer volledig beeld krijgt over wie Auggie is maar ook dat je leert hoe het is om te leven met een vriend/familielid als Auggie.

Heel snel sluit je Auggie en zijn hartverwarmende liefdevolle familie in je hart en aan het einde van het boek heb je (met tranen in je ogen) spijt dat het uit is. Het is zo vlot en humoristisch geschreven dat je het in één ruk uitleest.

“Zullen we er niet een gewoonte van maken…om in het leven altijd ons best te doen om een beetje vriendelijker te zijn dan nodig is?”

Dat zegt mijnheer Aarsman, hoofd middenschool, aan het einde van het schooljaar en ik ben het hier volledig mee eens.

Wat zou de wereld veel mooier zijn als we allemaal wat vriendelijker voor elkaar zouden zijn. We weten dat allemaal wel maar soms hebben we iemand als Auggie nodig om ons daar aan te herinneren. Voor wie geen Auggie tegen mag komen, lees dit boek als volwaardig alternatief.

Koop dit boek, lees dit boek, deel dit boek.

Maak het verplicht leesvoer op scholen.

Want ieder mens op zich is een Wonder, en “de kosmos” zorgt ervoor dat aan het eind alles in evenwicht is.”

Bedankt voor het meelezen. Ik vind lezen geweldig maar samen lezen nog meer dan extra super mega geweldig. Merci dus!

Loslaten betekent tijdelijk het houvast verliezen. Niet loslaten betekent voor altijd het houvast verliezen.
-Søren Kierkegaard-

Nog een fijne opwijkende donderdag,
lees ze,
Els