Impostersyndroom
Oftewel het bedriegerssyndroom. Enkele maanden geleden las ik er over in het De Standaardmagazine. Het voelde heel vertrouwd, te vertrouwd.Afgelopen week kwam het weer heel erg naarboven.
Zo lang ik me kan herinneren heb ik hier al last van. "Mijn licentiaatsdiploma Criminologie heb ik ook 'maar gehaald omdat de opleiding zo makkelijk was'. Ok, het was een universitaire opleiding maar het was geen Rechten he...
Karel is al 18 jaar (gelukkig) met mij maar ooit zullen de schellen wel van zijn ogen vallen en loopt hij zo snel als hij kan naar groenere oorden.
Op mijn werk zijn ze al meer dan 1,5 jaar lang tevreden over mij maar dat zal wel beginnersgeluk zijn van mijn kant en dra zien ze in dat ik toch zo goed niet ben."
Zo denk ik niet de hele tijd, oef. Maar af en toe steken deze gedachten (en andere, soortgelijke) de kop op. En dat blijven ze doen... Ik vrees nog tientallen jaren therapie nodig te hebben eer die stemmen eens leren zwijgen ;)
Het Impostersyndroom dus. Voornamelijk voorkomend bij vrouwen. Bij perfectionistisch ingestelde vrouwen..
En daar komt Trump opduiken. Hij triggerde mijn gedachten over dit syndroom.
Eigenlijk is er wel één goed ding aan hem, iets dat wij (vooral vrouwen, hoe ironisch) van hem kunnen leren: fake it untill you make it.
Dus dat ga ik doen, als die foute gedachten weer eens de kop op steken.
Met een big smile faken :)
Een bewust gecreëerde opwijking!
Herkenbaar voor jullie? Het syndroom of het faken? Tips?
Ahja, ik ben nog eens een donderdag vrij zoals jullie merken: olékes!
Problemen los je op door je geest te laten spelen.
-Bill Watterson-
Nog een fijne opwijkende donderdag lieverds,
Els
ja! Ik heb dat ook!
BeantwoordenVerwijderenAha, het "maar" syndroom !
BeantwoordenVerwijderenEergister lag het boek op de deurmat, dankjewel. C is er al aan bezig. Ik ga er t.z.t nog een blogje over schrijven. Leuk leuk leuk zo' n prijs. Heb er nog nooit aan gedacht maar zou dat zelf ook een moeten doen. Ik ga een wat bedenken. Fijne dag nog.
BeantwoordenVerwijderenKomt mij bekend voor, maar ik kende de naam nog niet. Het is wel lijden (en leidend) zo'n syndroom.
BeantwoordenVerwijderenHé! Dat heeft dus een naam... Op mijn werk ben ik zeker van mezelf, dus daar speelt dat niet. Maar op sociaal vlak denk ik dat de hele tijd: "als ze mij wat beter kennen, zullen ze doorhebben dat ik eigenlijk maar een lege doos ben". Ik voel me dan ook alsof ik anderen iets voorhoud. Blijf zelf bewust op de achtergrond.
BeantwoordenVerwijderenIk voel me vreemd genoeg sterker nu, in de zin dat ik me er niet onder wil laten krijgen door een syndroom. Dank dus!
Nou maak je geen zorgen van Karel kom je volgens mij niet zo makkelijk meer af 😉 Klinkt als een 'ik' die te ver voorin de bus zit. (Uit het boek ik (k)en mijn ikken van Karin Brugman)
BeantwoordenVerwijderenJa soms gewoon een beetje faken en bluffen, niks mis mee!
BeantwoordenVerwijderenNeeee... niet faken... Blijf bij jezelf. Je bent zo sterk, sterker dan je denkt en je steekt de wereld aan met je originaliteit en je positiviteit. Dat zien mensen en dat is in geen universiteit te leren. Echt; blijf bij jezelf. xxx Sandra
BeantwoordenVerwijderenNee gelukkig niet herkenbaar voor mij. Ik ben een rasechte leeuw, als ik naar foto's van me als kind keek was ik al sterk, was ik al stoer, stond ik al mijn mannetje. Ik loop daar als 3 jarige met een hele grote lamp door de grotten en mijn broer met een zaklampje. Op het schoolplein zag ik een keer jongens mijn broer plagen/pesten (we schelen ons 1,5 jaar en ik ben ook nog eens klein van stuk), ik ben gewoon op ze af gelopen en heb ze wel eens even verteld dat ze dat moesten laten whahaha...gewoon niet over nagedacht denk ik en gewoon gedaan als kleine ukkepuk (ik zat in de eerste klas en hij in de tweede). Ik loop ook recht op een groep met jongens af als ze de stoep blokkeren, gewoon blijven doorlopen met opgeheven hoofd en strakke blik en gewoon 'eisen' met mijn houding dat ze aan de kant gaan. Dat ben ik dus whahaha met mijn anderhalve meter en een paar centimeters. Altijd zo geweest en zal altijd zo blijven, maar wel altijd in respect naar anderen. Ik stuur je in gedachten een beetje toe. Dikke knuffels nu ga ik weer wat doen. Zoeff!
BeantwoordenVerwijderenjij bent geweldig!
Verwijderen