Het vonnis

Jawel, het is er, het vonnis...

Dus deze week geen op-wijking maar wel weer een afwijking van.
Hou u vast, het ratelen gaat beginnen ;)

Het vonnis dus, we hebben het. Sinds dinsdagavond...
Ik was er niet blij mee, zacht uitgedrukt. Tranen, boos, in de war,...
Details ga ik niet geven omdat het niet enkel ons aan belangt: er zijn meerdere (toen minderjarige) daders en dus ook hun ouders en ook meerdere daden dus ook meerder slachtoffers en...

Voor mij was niet enkel de overval traumatiserend maar ook de rechtszaak en al wat er bij kwam kijken. Meerdere keuringen door een gerechtsdeskundige, testen allerhande bij een psycholoog, analyses van mijn ganse leven, ... Dat was vernederend en beledigend en op het einde had ik 0,0 privacy meer over... Vandaar mijn terughoudendheid qua details, ik wil niemand zijn privacy schenden.

Hoewel een vonnis om meer draait dan om centen zijn de centen natuurlijk heel belangrijk. Zelfs belangrijker dan ik had verwacht...
We krijgen dus minder centen dan verwacht, dat is het slechte nieuws. Het goede nieuws is dat we wel uit de kosten zullen zijn (moeten we nog eens goed berekenen maar zal wel kloppen). Heel goed nieuws dus.

Waarom dan niet blij? Ben ik dan toch zo op geld belust?
Dat voelde raar en verkeerd en ik begreep het niet. Zo ben ik toch niet!? En wat ik ondertussen geleerd heb: als ik het niet begrijp, dan 'kan' ik er niets mee. En dan voel ik me slecht (beleefd gezegd). Ik moet het in theorie snappen, dan volgt de praktijk wel (soms duurt dat dan nog kei lang maar ik ben dan wel al op weg).

Ondertussen fietste ik, babbelde veel met Karel, dacht veel na, maakte pudding...

en granola

troost-eten, alleen die geuren in huis al: mmm!
Ik werkte ook gewoon, deed wat ik moest doen. Ondertussen 'rijpte' er iets.
De theorie.
Geen hoge verwachtingen hebben hoor, hier komt ie:

Ik ben niet beledigd om de centen op zich maar de hoeveelheid centen zijn een symbool voor hoe ernstig ons leed door de officiële instanties wordt genomen!
Dat is em ;)

Een schadevergoeding bestaat uit allerlei aparte onderdelen: centen voor het materiële, voor lichamelijke schade, werkonbekwaamheid,... Je kent dat wel.
In het vonnis staat wat elk puntje 'waard' is. Dus dan zie je dingen staan die voor jou echt heel erg waren en waar je dan geen centen voor krijgt...En dat doet pijn. Al jaren worden de feiten en de impact van de overval door de tegenpartij geminimaliseerd en nu deed de rechter dat ook...
Dat is pijnlijk.

Maar nu ken ik mijn theorie en kan ik aan de slag ;)
Eer alle papieren en overdrachten rond zijn zullen we wel al dik in november zijn ofzo. Maar dit jaar, 4 jaar na de feiten, kunnen we uitkijken naar een leven zonder proces: woehoe!
In januari niet meer bidden dat het dit jaar toch maar eens gedaan mag zijn, Yes!!!
En wat mijnheer de rechter of wie dan ook van ons mag denken doet er niet meer toe! Geen oordelen meer over ons!

En was het ferm kut? Ja dat was het. Heb ik spijt, wil ik de tijd terugdraaien? Nee!
Want ik (wij) heb zooo veel geleerd! Zonder overval, zonder proces stond ik niet waar ik nu sta.
We zijn er veel rijker uitgekomen. Rijker op een veel belangrijkere manier dan centen.
We hebben zo veel gewonnen, nadat we eerst zo veel verloren.
Ik denk dat dat soms nodig is, verliezen eer je kan beginnen winnen.

Verliezen hoef niet altijd zo drastisch denk ik, misschien werkt het ook met gewoon het oude loslaten.
Maar voor mij heeft het goed gewerkt: alles verliezen, de bodem raken en dan weer omhoog naar het licht (het regende net en nu schijnt de zon!).
De Els 2.0 staat er nog niet helemaal maar ze groeit. En ja, misschien is het nu wel al een 3.0.
Maar ik (wij) groei en in de richting die ik wil, die goed voelt.
Ik leerde veel, hoe het wel moet en vooral niet.

Ik lag weer even op de grond afgelopen dagen. Maar veel neergegooid worden betekent ook al veel weer opgekrabbeld zijn. Dat leer je ook. Dat dat wel weer zal lukken. Dat je jezelf tijd moet geven en vooral niet veroordelen. Dat doen andere al genoeg ;)

In de loop der jaren werden wij meermaals opnieuw geslachtofferiseerd  maar ook dat is nu voorbij.
We blijven voor eeuwig en altijd het slachtoffer van de feiten, maar we 'zijn' geen slachtoffer meer.
Het litteken blijft, maar op puin kunnen mooie bloemen groeien he!
Wij zijn er klaar voor!

Om samen verder te gaan op ons pad.
Het verdriet is nog niet voorbij, het trauma niet verwerkt, maar dat geeft niet. Brengt tijd, brengt raad.
Alles komt goed!
Soms duurt het gewoon heeel lang...

Dikke dank jullie wel, voor jullie lieve woorden en het geduim en de kaarsjes en...
Dank jullie wel dat jullie deel willen uitmaken van ons pad. In goede en kwade dagen ;)

De zon begint almaar harder te schijnen, dat met een goed teken zijn ;)
Merci voor het 'luisteren'!

Bij tragedies zijn er twee manieren om te reageren:
De hoop verliezen en jezelf langzaam verwoesten,
of de uitdaging aangaan om je innerlijke kracht te vinden.
-Dalai Lama-

Fijne donderdag!
Liefs Els