Het is de liefde die we niet begrijpen
Hoera, hier zijn we eindelijk weer met dE LeeSclub, een dag te vroeg maar dat kan de pret niet drukken! Oh wat ben ik blij met mijn keuze, ik heb er weer enorm van genoten, ik hoop jullie ook.Eerst en vooral ons volgende boek voorstellen:
Van de liefde gaan we naar de liefde, mooier kan het niet. Mijn favoriete opwijking zoals jullie weten en jullie kennen het boek al van hier.
Voor het eerst een boek dat je nog niet in de bib kan vinden, dat je dus moet kopen maaaar aangezien dat voor het goede doel is kan dat geen kwaad hé. En we bespreken het hier samen op donderdag 27 april, aangezien het maar een dun boek is moet dat lukken. Enne, tegen volgende keer denk ik nog eens een DDFZleest-give away te hebben dus....allemaal meelezen!
Maar voor nu, mijn mening over Bart en zijn boek:
Bart Moeyaert schrijft mooi en meedogenloos. Hij fileert zijn personages en hun wereld in ragfijne splinters die soms glinsteren, soms snijden.
Op zijn eigen vertrouwde manier neemt hij ons in drie delen mee in een verhaal dat ondanks al de pijn en het verdriet toch ook mooi eindigt en troost biedt.
Hij schrijft over familierelaties die zijn zoals ze vaak zijn: pijnlijk, kwetsend maar ook troostend en soms alles wat men heeft.
Een moeder die leeft voor de liefde (wat mooier klinkt dan het is), een afwezige vader en 4 kinderen die er op hun manier telkens weer het beste van proberen maken. Door dingen niet te zien, niet te horen, niet uit te spreken maar wel te denken. Uiteindelijk moet dat vuurwerk geven en dat doet het ook.
De komst van Skip de Bootsman brengt ook niet de verwachte verlossing, en toch… Toch is er licht aan het einde van de tunnel, licht in de vuurtoren, licht in de kinderen hun hart. “Langzaam, vastberaden.”
Dit is de derde keer dat ik dit boek las en het blijft een mooi tussendoortje. Eentje dat in je hoofd en hart blijft ronddwalen. Een fijne bijkomstigheid is dat ik ook het luisterboek heb (al 2 keer geluisterd) en dat ik dus bij het lezen de stem van Carice Van Houten soms nog in mijn hoofd hoorde.
“Heel gelukkig zijn we hier nog niet geworden, maar het kan erger.”
Het begin van een mooie brief en het begin van geluk, als je maar gelooft.
Dank u Bart, u houdt een plaatsje in mijn hart.
Bedankt om weer zo gretig mee te lezen!
Ik hoor graag wat jullie er van vonden. Het niet eens zijn met mij, elkaar mag ook hé...
Alles heeft zijn schoonheid. Alleen niet iedereen ziet haar.
-Confucius-
Nog veel leesplezier,
Els
Ik sloeg deze rond over ik zat nog in het boek Judas en inmiddels in de kouwe ouwe. Je nieuwe boek had ik na je eerdere beschrijving al gekocht dus 27 april ben ik weer paraat!
BeantwoordenVerwijderenIk heb nu weer genoeg gelezen over die nederlandse onderwereld ;)
X Es
Prachtig, zo'n klein boekje en zo veelzeggend. Ik ga het nog een keer lezen. Het beschouwende en registrerende is mij nogal bekend. En ik was al begonnen in Een jihad van liefde, ook zo klein en groot tegelijk. Ik wil nog wel een leestip :-)
BeantwoordenVerwijderenIk ben niet gestopt om mee te doen maar heb even een paar boeken overgeslagen. Waar het licht is was het laatste wat ik las en dat had ik pas uit toen jullie al aan Het leven van Pi bezig waren ( maar daar zag ik de film van ). Waar het licht was greep me erg aan, daarom moest ik het vaak wegleggen, die spanning naar het eind toe hè. Maar een prachtig boek. Het is de liefde die we niet begrijpen is ook weer zoiets. Wat kunnen mense elkaar aandoen maar toch overwint ( voor sommige ) de liefde. Voor de rest is het, zien te overleven en er het beste van proberen te maken. Ik vind het wel moeilijk om een reaktie te geven want jijzelf doet dat al heel voortreffelijk. Ga weer op zoek naar het volgende boek en dat is ook een boek dat gelezen wordt door C. ( denk ik ).
BeantwoordenVerwijderen