Home

Ons huis

Stiekem droom ik van een huis als Amélie...
De laatste jaren, sinds ik mij iets minder aantrek van wat 'de mensen' denken, begint het er meer en meer op te lijken. Niet echt hoor. Maar wel meer en meer vol dingen die wij mooi vinden (en andere mensen meestal niet). Vol vrolijke dingen, zelfgemaakt dingen (of door jullie), met veel kleur, alllerlei kringwinkel vondsten, ...
Lekker gezellig. Een plaats om tot rust te komen en jezelf te zijn. Ons huis, onze thuis.
En dat vind ik fijn!
Overal doe ik inspiratie op. Geregeld probeer ik iets te maken wat ik ergens heb gezien en soms is dat geslaagd.
Zoals dit:

Het hangt in onze gang, je ziet het dus direct als je binnenkomt. Als dat geen warm welkom is :)

(De witte vlekken op de muur heb ik met de rest van de verf van het bord geschilderd, om de vieze vegen van mijn fiets te verbergen. Blijkbaar was onze gang na 8 jaar al niet meer echt wit hahaha. Ipv zwarte vlekken zijn er dus nu witte...)

En zo kwam het bord tot stand:

Ik nagelde door het papier en trok later het papier gewoon weg.

Veel timmerwerk, ik heb nu extra armspieren :D

Ik ben niet gauw fier op iets van mijzelf maar dit vind ik wel wat geslaagd. Ik denk dat ik het ooit eens in een Mollie Makes zag. En het is geworden wat ik voor ogen had, oef.

Iets totaal anders. Kennen jullie eigenlijk Cordelia? In haar laatste boekje staat een geweldig stripje voor de Wolkenclub.
Ik denk dat de afbeelding hier zetten verboden is dus zal ik het even uitschrijven:
Cordelia zit met haar vriend in de wagen, zij zegt: kijk die lucht mooi, hé! Zegt hij: amai allemaal  pastelkleuren. Zegt zij: ja, de natuur vergeef je dat, hé.

Zalig vind ik dat. En ik denk er net zo over (heb ik wel meer met Ilah-dingen).

Geniet nog van een warme zondag, at home.

Geluk is er om te delen.
-Jean Racine-

Liefs Els