Pfff...
Dankbaar zijn, niet altijd makkelijk.Ik heb zondag een giga ptss aanval gehad, gisteren voelde ik me dood.
Vandaag voel ik me driekwart dood.
Er wordt gestaakt dus moet ik straks met de fiets, door de vrieskoude, naar mijn werk.
Daar moet ik hard werken om dan met de fiets naar huis te komen.
Niets dankbaarheid, tot dan. Maar dan wacht er op mij een tas warme soep, een kachel die brandt, een warm badje én een warme knuffel van Karel.
Er is altijd iets om dankbaar voor te zijn, al is het pas een paar uur later.
Niet vergeten!
''Zoals je kijkt naar jezelf, kijk je naar de wereld.''
-Olaf Hoenson-
Liefs Els
Er zijn altijd wel lichtpuntjes waar je kan naar uitkijken.
BeantwoordenVerwijderenzo ga ik deze namiddag weer naar de schilderclub dat is altijd een lichtpunt met gezellige mensen;
geniet er van!
VerwijderenIk ben heel hard op zoek naar een lichtpuntje. :-(
BeantwoordenVerwijderenMijn lichtpuntje vandaag is mijn verteluurtje bij de kleuters.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat je niet te ver van je werk af woont. Als je thuis komt in de warme armen van Karel verdwijnt het geleden leed van de dag gelukkig als sneeuw voor de zon. Wat naar dat je ptss je zo te pakken had. Sterkte en dat je je maar snel weer springlevend mag voelen.
BeantwoordenVerwijderenDat zeg je mooi! Wat verdrietig dat je ptss je bij de kladden had, ik wens je weer veel energie, X
BeantwoordenVerwijderenWat naar voor je dat dat zomaar ineens weer toeslaat. Sterkte en een dikke knuffel.
BeantwoordenVerwijderen