Op vakantie neem je jezelf mee...
Dus ook al je zorgen, angsten, ptss en vooral een hoofd dat nooit stopt met denken.Over bovenstaande dingen vertel ik later nog wel eens, vandaag op Dankbare Dinsdag wil ik het over dankbaar zijn hebben (klinkt logisch, niet).
Wij hadden, zoals elk jaar, een geweldige vakantie. Mooi, veel ontspannen, genieten, natuur, cultuur, lekkers,... Wij bezochten The Pipers, The Hurlers, Tor, Golitha Falls, Tretheuy Quoit, Blackwater Forest, ... Alles om ter mooist en indrukwekkendst.
En toch. Wat er mij die dagen het meeste plezier bezorgde en wat mij nu nog het meest is bijgebleven zijn de kleine dingen, de niet geplande dingen, de extra's.
Het vogeltje dat ik bijna kon aanraken, de roodborst op ons pad, pannenkoeken in de regen, het paard aan de picknick, de schapen op de weg, het samen kleuren in ons kleurboek, de mopjes, het perfecte rondje in mos,...
 |
| Ik moet er nog steeds een beetje van huilen :) |
En dan begin ik te malen: moet ik daar zo ver weg voor gaan? Moet ik daar zo veel centen aan besteden? Kan ik die kleine dingen hier niet vinden, dichterbij en gratis?
Ja en nee.
Ik genoot ook immens van het groen van Golitha, de imposante bomen in het arboretum van Blackwater, de pelgrimage aan de Tor,...
En dan besef ik weer dat gedachten over dingen bepalen hoe de dingen voelen.
En besef ik dat ik ik ben door mijn oog voor het kleine. Die ik neem ik overal mee.
Die ik wordt gevoed door het grote en geniet van het kleine.
Geraakt worden door kleine dingen is een geschenk dat ik met me mee neem, waarheen ik ook ga.
Het is een compensatie voor het pijnlijk geraakt worden door negatieve kleine dingen. Het is en en, niet of of.
En het is niet erg dat op grootste dagen kleine dingen me het meest bijblijven.
Het is gewoon weer een extra opwijking waar ik dankbaar voor ben!
Herkenbaar voor jullie?
Het kan pijn doen om door het leven te gaan
met een open hart, maar nooit zoveel als
met een gesloten hart.
-Jim Doty-
Nog een mooie Dankbare Dinsdag lieverds,
Els
Heel herkenbaar Els en daarom bleef ik dit jaar thuis :) En mag ik morgen nog ene volle dag genieten van de kleine en mooie dingen, van mijn dieren en de zon..En dan is de vakantie ook weer om
BeantwoordenVerwijderenX Es
Ja, ook voor mij is jouw verhaal heel herkenbaar. Ik ben blij en dankbaar dat ik oog kan hebben voor de kleine dingen... De keerzijde is dan dat ik heel gevoelig kan zijn voor negativiteit... Maar de kunst bestaat erin om je gedachten te richten naar de kleine, fijne dingen. Want het klopt zeker wat je schrijft: je gedachten bepalen hoe je je voelt...
BeantwoordenVerwijderenLiefs,
Hilde
Helemaal niet erg, juist heel mooi en herkenbaar.
BeantwoordenVerwijderenIk vul gewoon nog even aan; de geur van een nat bos, een slangetje redden dat op de weg ligt, de warme zon en koude winde op je huid, het gevoel van de schors van een dikke boom onder je handen, zoemende bijen in een zomerweide, samen door het bos sluipen om de reeën te ontdekken en ze dan met kloppend hart zien wegstormen...Mooi...
Lieve groetjes,
Sandra
Ja ik denk wel dat ik het herken. Geluk zit in het vermogen het "onzichtbare" te zien. Dat wat zo "gewoon" is dat je het makkelijk over het hoofd zou kunnen zien. Dat wat zorgt dat de weegschaal in balans blijft. Onmisbaar X
BeantwoordenVerwijderenMooi els ,ik herken het ook
BeantwoordenVerwijderenMooi gezegd... hopelijk heeft iedereen ergens wel dat "geraakt worden door het onverwacht kleine... en daar dan ook helemaal warm van worden" Bij mij is dat vaak zo...
BeantwoordenVerwijderenEn of ik het herken Els!
BeantwoordenVerwijderenSoms zomaar een klein momentje, dat groots binnenkomt.
Jij bent zo jij en daarom kom ik hier zo graag lezen.