donderdag 16 november 2017

Goede en slechte etiketten

Wat scheelt er nu eigenlijk allemaal met Els?

Ik zit nog altijd in het zelfde straatje. Een straat die speciaal voor mij werd geopend op 1 januari, meer symbolisch kon het niet ;)
Alé, hetzelfde straatje is veel gezegd. Mijn uitzicht is al veel groener en mooier, maar de pijn-straat is nog steeds mijn locatie.

Al maanden wil ik jullie vertellen over mijn pijn, mijn zoektocht, de wegen die ik weigerde te nemen en de weg die ik op kousenvoeten opstapte. Maar ik weet niet goed hoe en wat en waarom en ben er zelf nog niet helemaal uit. Hoe kan ik jullie dan een samenhangend verhaal vertellen?

I try.
Mijzelf bewust het etiket PTSS en HSP opkleven, dat heeft me geholpen. Ik wist dat ik een post traumatische stress stoornis heb en dat ik hooggevoelig ben. Ik leerde dat er tegen vechten me niet vooruit hielp maar eerder het tegengestelde. Maar ik zag zo op tegen dat levenslange etiket. Zeker dat van PTSS, gezond is dat niet en het hoort bij mijn slachtoffer-geweest-zijn en ik wil me geen slachtoffer (blijven) voelen.

Aanvaarden dat ik het nu eenmaal heb, inzien dat mijn 'mindere momenten en kwalen' daar uit voort komen en niet mijn eigen schuld zijn dat hielp (helpt) me enorm. Lange leve etiketten.

Tot de pijn in mijn voet na de ontsteking aanbleef, ik ook pijn kreeg in mijn heup, 2 heupen, knie, 2 knieën, bovenbenen,... Ik sliep ook slecht, had rare dingen in mijn onderbuik,... Na allerlei testen van mijn voet bleek de voet herstellende maar bleek ook dat de andere pijnen samenhingen en wel eens... zouden kunnen zijn. Een etiket waar ik geen zin in had (heb).  Een chronisch, niet echt te behandelen etiket.
Ik heb dus besloten, in samenspraak met de artsen, om dit etiket niet te onderzoeken. Geen bijkomende testen, dokters, medicijnen.
Officieel heb ik dus geen etiket er bij.
En dat voelt goed.
Al is het misschien naïef.

Ik ging op zoek naar een goede homeopaat. Ik vond een lieve, wijze dame die me ondertussen al 4 maanden helpt. Zij kleeft geen etiketten, kijkt niet naar afzonderlijke symptomen maar naar het geheel. Van wat ik voel, over droom, tot denk. We kijken wat ik eet, lees, beweeg,...
Zij ziet me als geheel, als Els en (be)handelt daar naar.
Langzaam aan voel ik me sterker en zekerder. Meer geaard dan ik in jaren ben geweest. Mijn pijn is er nog, maar vaak minder en korter van aard.

Al mijn kwalen (van allerlei aard, meer dan alleen in mijn spieren) zullen ergens het gevolg zijn van de PTSS. Die continue overdrive is niet gezond, dat wist ik, dat weet ik, dat voel ik.
Ga ik ooit kwaalvrij zijn? Ik vrees van niet.
Ben ik nu gelukkig? Best wel.

Ik voel me nog vaak angstig en onzeker, ivm het weigeren van dat etiket...
Maar soms is het beter te luisteren naar je lichaam en je gevoel. Dat weet ik wel zeker. En voor nu voelt mijn straatje goed. Ik blijf hier nog even. Mijn pad, het juiste pad, zoiets.

Heel fijn om te lezen dat Eva er ook zo over denkt. Boeken komen vaak op het juiste moment mijn leven binnen... Ik geloof dat dat zo moet zijn. Noem het een opwijking, geloven in de kracht van boeken :)

Ik geloof in boeken, in homeopathie en zelfs al een beetje in mijzelf. Als dat niet mooi is :) ?


''Ik ben oud en heb veel problemen gekend, maar de meeste hebben nooit plaatsgevonden.''
-Mark Twain-



Liefs Els

16 opmerkingen:

  1. Dag Els, wat een sterke blogpost! Ik vind het fantastisch dat je een mogelijk etiket van je wegduwt. Ik ben ook absoluut believer van het zelf in handen nemen van lichaam en ziel. Met of zonder etiket, we moeten er toch door. Een open geest bereikt dan volgens mij ook veel meer dan een gesloten pad. Of zoiets ... Bedankt voor je sterke boodschap! xx Tine

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat heb je dat mooi geschreven. Ik hou eigenlijk helemaal niet van etiketten. Ze worden te snel geplakt vind ik. Maar soms is het noodzakelijk. Ik heb ook een etiket, gelukkig in mijn geval. Anders zou ik de dingen niet kunnen doen die ik nu doe. XX Esther

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je hebt natuurlijk vooral E L S, dus het is heel goed dat je in jezelf gelooft!
    Groetjes,
    Akkelien

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik leerde voor homeopaat voor dieren, ervaar dat dieren er baat bij hebben. En etiketten ik hou er ook niet van was vanavond weer in de psychiatrie op bezoek bij 1 van mijn cliënten en word er erg droevig al die etiketten al die pillen....Dat kan anders daar blijf ik voor "vechten"
    Knappe blog Els
    X Es

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat heb je dat weer mooi beschreven! Je bent een erg moedige, talentvolle én inspirerende vrouw. Knap van je dat je je niets aantrekt van je etiketjes maar op jouw manier verder gaat met je leven.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Van alle geloof is in jezelf geloven de belangrijkste. Fijn dat je een wijze dame hebt gevonden. Eerst Els als geheel. Verder onderzoeken kan altijd nog maar mooier is als dat niet nodig blijkt. Wandel je pad en geniet van het 'uitzicht'. Xx

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Een etiket impliceert in ieder geval een diagnose en dat is goed. Kennis is macht immers. Vanaf dat punt kan een mens weer verder. Een reguliere reactie op 'daar heb ik geen zin in' is 'dan maak je maar zin'. Jouw zin is je eigen pad inslaan, je bent een sterke vrouw. Maar hou de signalen van je lichaam heel goed in de gaten Els, soms is er geen keus.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik weet het, als het miet dan moet het maar voorlopig gaat het best goed dus doe ik verder zoals ik bezig ben.

      Verwijderen
  8. Je bent een doorzetter Els en je hebt ook nog Karel naast je. Jullie vinden de goede richting wel, houd vol.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Een wijs mens zei ooit in een cursus waar ik één van de deenemers was; ‘je hebt ..., maar je BENT niet ...; je bent zoveel meer, kunt zoveel meer.’
    Daar gaan mensen vaak de mist in als ze mensen met ... ontmoeten. Want .... is niet hetzelfde als zielig, zwak, machteloos, slachtoffer enz.
    De ... kunnen ingevuld worden met vanalles en nog wat, ‘groot’ en ‘klein’. Bewust tussen aanhalingstekens; want wie heeft het recht voor jou te bepalen of iets een grote of kleine ‘last’ is? Eh.... volgens mij word ik steeds onsamenhangender, hihihihi.
    Maar wat ik nog niet gezegd heb; ik ben trots op je Els!
    Liefs,
    Sandra

    BeantwoordenVerwijderen
  10. "Wat scheelt er nu eigenlijk allemaal aan Els ?"
    Helemaal niets liefje ! Jij bent jij en dat is helemaal goed, met alle mogelijke en / of onmogelijke etiketten die door anderen geplakt worden en vaak maar onnozele papierekes zijn. xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Het is ALTIJD beter te luisteren naar je lichaam en je gevoel, lieve, dappere Els.

    BeantwoordenVerwijderen

Het is altijd fijn om van jullie te horen! Bedankt voor je reactie!!!