Verdwalen...

...en mijzelf verliezen.

Een nieuwe op-wijking: ik streef ernaar mijzelf te verliezen. Niet mijn ik maar wel mijn ideeën over mijzelf.
Want zelfkennis is het begin van alle wijsheid zeggen ze, maar soms is het ook het begin van beperktheid.

Jullie weten dat ik op zoek moet naar een nieuwe baan, na mijn ontslag. Wel, als ik uit ga van het beeld dat ik heb van mijzelf kom ik nergens...
Dus probeer ik dat beeld opzij te zetten en volop te dromen. Die droom visualiseer ik door alles wat er in mijn hoofd komt op te schrijven.
Ik vertrek vanuit wat ik wil, niet vanuit wat ik al dan niet kan.

De lente is daar een goede tijd voor...

Iedereen heeft een beeld van zichzelf, al dan niet realistisch. Mijn beeld is heel hard gekleurd door wat anderen over mij gezegd hebben. Dat is bij de meeste mensen zo, denk ik.
Maar klopt dat beeld wel? Ik heb een lijst aan foute ideeën, waarvan ik in mijn hoofd weet dat ze fout zijn en toch handel ik er nog vaak (instinctmatig) naar.

Ik ben (volgens mijn beeld): niet creatief, niet sociaal, kan niet zingen, kan niet tekenen, kan niet koken noch bakken,...
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Dat is niet (meer) waar.

Ik wil groeien, net als mijn plukslaatje.

Waarom denk ik dat dan nog steeds? Omdat een beeld houvast biedt. Jammer genoeg is houvast iets wat vast ligt en een persoon ligt niet vast. Een mens evolueert dag per dag, jaar na jaar.
Niet door vast te houden, maar door los te laten.
Angst trotseren, er toch voor gaan. Durven falen. Beetje bij beetje grenzen open rekken.
Niet over grenzen gaan, dat moet je blijven aanvoelen. Niet over grenzen gaan die goed voor je zijn.
Maar wel je fijne ruimte vergroten.
Je zelfbeeld kritisch blijven bekijken, klopt het nog wel?

Met deze dingen zit ik in mijn hoofd. Ik denk na en voel na.
Ik probeer meer wat-vragen te stellen ipv waarom. Ik denk hoe ik iets wil en niet waar ik het wil.
Ik werk aan mijzelf en deel dat graag met jullie.
Want dat is waar ik in geloof: delen maakt mooier. Blogland, mijzelf, de wereld.

Abdijbrood mix met pompoenpitten van de AH!

Daarom bakte ik deze ochtend mijn eerste brood. Zonder machine, gewoon met de hand en een simpele Ikea oven. En ik ben er fier op!
Weer iets dat ik aan mijn nieuwe zelfbeeld kan toevoegen ;)

En wat helpt mij bij dit alles? Mijn alter ego Dingen Die Fijn Zijn !
Want DDFZ heeft geen (negatief) zelfbeeld, ze is nog jong en wil groeien. Dus steekt ze haar voelsprieten uit en gaat voorzichtig op pad... Wie weet waar eindigt de reis.

Herkenbaar?

Ondertussen ben ik ook hard aan het werk voor De Winkel Van Els , neem gerust een kijkje.
En wie vaker wil zien waar ik met bezig ben, breng mij eens een bezoekje op Instagram.


Dromen kunnen uitkomen als we de moed
hebben om ze te achtervolgen.
-Walt Disney-

Fijne opwijkende donderdag nog!
Liefs Els