Beren op de weg

Ik hou van dieren maar...

beren op mijn pad zijn mijn vrienden niet. Ik zie ze geregeld, in grote getale... noem het een opwijking :)
Deze week was het weer van dat, een winterslaap daar doen die van mij niet aan mee.
Ik flipte over vanalles en nog wat, voornamelijk dingen die ik/we nog moeten/willen doen en het te kort aan tijd om dat alles ingepland te krijgen...herkenbaar?

Ondertussen ken ik mijzelf al zo goed dat ik meestal wel weet waar ze vandaan komen, hoe ze ontstaan. Mijn beren komen aangesneld als ik mij niet senang voel. Niet goed in mijn vel zitten komt meestal door een overprikkeling (gebeurt nogal snel als je een PTSS hebt...) en die overprikkeling kan goed of slecht zijn geweest.
Jammer genoeg is overgevoeligheid niet uit te schakelen en maakt ze geen onderscheid tussen dingen die fijn zijn en dingen die dat niet zijn. Samen zijn met Karel is het fijnste dat er is maar jammer genoeg kan het mij ook ferm veel 'strepen' kosten. Niet Karel an sich hoor.
Vorige week waren we een paar dagen samen vrij, we planden allerlei fijne dingen die al lang op ons lijstje stonden en amuseerden ons enorm.
Maar...
Die paar dagen vrij, midden in de week, betekenen dus ook: afwijken van de vaste structuur, veel prikkels en geen dag-zonder-een-kat-te-zien-als-compensatie-voor-mijn-werk (oftewel donderdag ;) ).

In Els-taal: om problemen vragen...
Dat is wat te veel 'strepen' verliezen met mij doet: ik ga beren zien, mij zo maar heel down voelen, angstig worden om kleine en grote dingen, mij ziekjes voelen, mijn controledwang gaat in overdrive... Niets waar ik aan ga sterven maar wel allemaal dingen die het leven lastiger en minder fijn maken. Dus daarom proberen wij zo veel mogelijk structuur in te bouwen, alles netjes op een kalender te noteren, veel tijd in de natuur door te brengen en maar part-time te werken (ik).
Niet altijd makkelijk, niet altijd fijn. Maar het maakt wel alles leefbaarder en aangenamer.

En oh, ik laat me vaak vangen hoor. Ik had zelfs nog meer op de kalender gezet vorige week. In overleg met Karel schrapten we gelukkig al een paar dingen. Soms vind ik het jammer, dat niet alles meer kan en lukt. Dat er na afwijken van de structuur soms een prijs moet worden betaald.
Maar meestal ben ik blij, dat wij inzien wat mij/ons helpt. En niet zo maar verder hollen, vol verbazing over alle kwalen die steeds vaker en harder opduiken (zo kennen we een paar mensen). Want niet alleen ik heb behoefte aan wat meer stilte en rust en natuur. Ik denk dat veel mensen er baat bij zouden hebben maar dat ze het niet eens beseffen...

En die beren? Die zijn weg. Dankzij geweldige teamwork tussen Karel, Brené en ikzelf.
Karel had het idee dat je beren enkel van het pad krijgt door ze honing aan te bieden.
Brené zegt dat schaamte enkel verdwijnt door er over te praten.
Dus...
vertelde ik Karel al mijn beren, stuk voor stuk en in detail (gênant en kinderachtig vond ik)
daarna gingen we met de kalender aan tafel zitten en schreven elke beer op een plaatsje.

Al die geplande dingen gaan niet (op de genoteerde dag) gebeuren. Ondertussen zijn we 3 dagen verder en zijn er al dingen geschrapt en verplaatst, dat dat ging gebeuren wisten we al toen we ze noteerden. Maar toch hielp het de beren van mijn pad.
Ik zag weer licht tussen de bomen en voelde mijn ademhaling terug in mijn buik zakken, ik kon weer ademen, oef.
Ik functioneer beter als ik controle heb (of denk te hebben) en dingen zwart op wit zie staan, ik moet daar niet in overdrijven, dat weet ik -een werkpuntje-. Maar als ik die beren weer zie verschijnen weet ik nu wel wat er helpt.
Ze gewoon recht in hun gezicht kijken, ze benoemen, ze delen en hen een plaatsje geven.
Zwart op wit. Even geen twijfel meer. Veranderen kan altijd nog, daar hebben ze de typex voor uitgevonden ;)
Verdrukken, negeren, minimaliseren helpt niet.
Er met de voeten vooruit inspringen, in die vuile modder. En vol vieze vegen lachend weer boven komen :)

Nog mensen met beren? Trucs tegen beren? Ptss tips?
Mijn panel van wijzen, ik hoor jullie graag!

Acties weerspiegelen prioriteiten.
-Mahatma Gandhi-

Nog een fijne, opwijkende donderdag,
liefs Els