Onder mijn huid

Letters die beklijven...

Ik lees veel en graag, dat weten jullie. Dat boeken mij ook grotendeels gemaakt hebben tot wie ik ben weten jullie misschien niet. Boeken zijn in mijn verleden vaak vrienden voor mij geweest, nu nog soms. Laten we dat een opwijking noemen :)

Soms komen er boeken op je pad die in je hoofd en hart blijven zitten. Boeken die je wereld op zijn kop zetten en je denken voorgoed veranderen. Met personages waar je jezelf in herkent dus waar je veel van kan leren...Ontrafelen is daar één van:

Merci aan uitgeverij Atlas Contact!

Mijn drukproef, je ziet dat er vol goesting in gelezen is :) 

Ontrafelen vertelt het verhaal van de 17 jarige Katie, een braaf schoolmeisje dat samen met haar moeder Caroline en broertje Chris in een goed functionerend gezin samenwoont. Na het uit elkaar gaan van de ouders hebben Katie, Caroline en Chris een nieuw leven opgebouwd dat vol structuur en discipline vlot voort dendert. Tot plots Katie's kleurrijke oma Mary opduikt, een oma waarvan Katie niet eens wist dat ze bestond. Al gauw blijkt dat er wel meer is dat Katie niet weet. Aangezien Mary aan het dementeren is, is het niet makkelijk is om aan meer informatie te komen. Zeker omdat het voor Katie nog steeds heel belangrijk is om haar moeder niet teleur te stellen...

Het verhaal leest als een puzzel, een coming of age en een ontroerend familieverhaal. Door te werken aan het ontrafelen van het verhaal van haar familie ontrafelt Katie ook meer en meer haar ware zelf.

Katie en haar familie leren enkele wijze lessen en die lessen nemen wij lezers ook mee. 
Dat het bijvoorbeeld heel belangrijk is om te praten, geen geheimen te hebben want enkel zo kan je vermijden dat problemen van generatie op generatie worden overgedragen.
Een dochter is nooit alleen het kind van haar moeder, ze is ook een nichtje van, een kleindochter van,... En al deze stukjes maken de dochter, Katie in dit geval, tot haar eigen unieke persoon. Moediger dan ze dacht ooit geweest te zijn. 

Deze 3 generaties samen delen veel hoewel ze soms mijlenver van elkaar stonden of staan.
Katie begint meer en meer haar familie te begrijpen en daardoor ook zichzelf. De wijste les die ze leert is misschien wel deze: dé waarheid bestaat niet. Het heden, verleden én de toekomst hangen af van wie het verhaal vertelt. We zijn allemaal een werk in wording en dat idee geeft hoop en goesting in wat nog komen gaat.

Het boek leest als een trein! Een stoptrein, want geregeld moet je even stoppen met lezen om iets te herlezen en te onderlijnen. Katie en haar familie spatten van het papier, met hun worstelingen en emoties. Nooit eenduidig maar dat is het echte leven ook niet. Niet elk puzzelstukje wordt gelegd, maar dat gebeurt in het echte leven ook niet. 'Werk in wording' weet je wel :)

Ik heb gelezen, genoten en geleerd.
Meer kan een boek niet brengen.

Katie was er blij om. Er was niets meer te zeggen. Ze had het allemaal gezegd. Ze voelde zich heerlijk leeg.
-Jenny Downham-

Maak er nog een fijne opwijkende donderdag van, met een boekje in een hoekje ofzo :)
Liefs Els