Vlaanderens Mooiste 2018

Een echte coureur ;)

Vandaag op Dankbare Dinsdag een dikke merci aan mijn Karel. Want hij was diegene die in mij geloofde en mij overtuigde dat ik een 'echte koers' kan rijden.
Door mijn ptss sukkel ik al wat jaren met mijn lichaam, daardoor ga ik soms ook twijfelen aan mijn eigen kunnen, mijn kracht. Karel niet.

We gaan regelmatig samen zwemmen en fietsen, we fietsen ook al eens samen op de koersfiets maar een koers rijden dat was iets voor Karel. Tot afgelopen zondag, toen reden we samen een rit in Vlaanderens Mooiste. 
Ik voel het nog aan mijn poep en schaamstreek ;) Maar voor de rest was het super tof. Beetje afzien, veel mooie natuur, een echte bevoorrading (met rozijnen en chocolade en bananen en appelsienen en kracht-peperkoek) en gewoon gaan en blijven gaan.

Weeral een grens overgestoken, woehoe! Ondanks al mijn pijnen en lastige dingen kan mijn lichaam wel geweldig dingen bereiken. -Misschien een reden om dat lichaam wat meer graag te zien, Els!?-

Deze benen deden het :)
Het was zeker niet de langste rit, het was misschien wel de traagste rit die dag maar ik reed ze uit. Ik deed zelfs 8 km meer omdat we de bevoorrading eerst misten, door toedoen van een niet zo snuggere seingever :(

Blijven dromen, niet opgeven, je kan meer dan je denkt!
Ge ziet wel...


''Gedachten worden dingen; kies voor de goede gedachten.''
-Mike Dooley in Thoughts from the Universe-

Nog een fijne Dankbare Dinsdag!
Liefs Els