De zoetheid van vergeten...

Fijns enzo...

Zoals sommigen onder jullie al wel weten, schrijf ik soms recensies van boeken. Laatst kreeg ik weer een pareltje in mijn brievenbus! Omdat de vakantie de periode bij uitstek is om extra veel te lezen deel ik mijn bevindingen hier met jullie:

*** Zolang er sterren aan de hemel staan van Kristin Harmel

Zolang er sterren staan lijkt een boek over de Tweede Wereldoorlog, het ziet er zelfs zo uit (de cover sprak me niet echt aan) maar het is veel meer dan dat.

Het is een verhaal over liefde, in al zijn vormen. Tussen moeders en dochters, tussen geliefden, voor je medemens en vooral ook voor God.

Het is vlot geschreven en leest echt als een trein. Door de opbouw van het verhaal wordt je echt meegezogen in het boek en kan je niet stoppen met lezen. Je moet echt weten hoe het verder gaat..

Het begint met de zesendertig jarige Hope die een leven leeft dat ze nooit zelf had kunnen voorspellen. Op korte tijd moet ze haar scheiding van Rob en de dood van haar moeder Josephine verwerken. Ondertussen heeft ze te kampen met zorgen over haar puberende dochter Annie en haar aan Alzheimer lijdende grootmoeder Rose. Nu Rose is opgenomen in een verzorgingstehuis en Josephine is overleden staat Hope er alleen voor in de familiebakkerij North Star. De bakkerij draait goed maar door de economische crisis en enkel foute beslissingen dreigt deze failliet te draaien, nog meer zorgen dus.

Hope probeert zich in deze chaos staande te houden wanneer haar Mamie Rose haar op een helder moment vraagt om naar Parijs te gaan. Ze geeft Hope een lijst met 7 namen. Op haar heldere dagen beseft Rose dat ze niet lang meer in  staat zal zijn om de geheimen van haar leven te onthullen, haar leven in Parijs voor de Tweede Wereldoorlog. Vandaar haar vraag aan Hope.

Hope wil in eerste instantie niet vertrekken (door de financiële problemen met de bakkerij) maar na lang aandringen van Annie en hulp van klusjesman Gavin besluit ze om toch te gaan.

Haar zoektocht in Parijs doet haar wereld op zijn grondvesten trillen. Ze gaat via Katholieke over Joodse naar Islamitische instanties. Ze komt in aanraking met traditioneel Pools gebak en met Islamitisch gebak. (Gebak dat ze kent van haar oma en dat ze nog steeds zelf maakt in haar bakkerij.) Gebak dat haar inzichten zal geven over haar verleden, inzichten die haar doen wankelen en doen beseffen dat het verleden van haar familie wel eens heel anders kan zijn verlopen dan ze altijd heeft geloofd.

Dit onderzoek leert Hope veel: ze leert dat liefde alles is en religie kan overstijgen. Ze leert dat er maar één God is en dat iedereen iemand nodig heeft. Dat oorlog mensen moeilijke keuzes laat maken, keuzes die verdriet veroorzaken dat nooit meer verdwijnt.

Ze leert vooral dat je je hart moet volgen want dat wijst je altijd de juiste weg…

Dus ja, dit is een boek over oorlog maar ook over zo veel meer. Het is een boek over families en hun geheimen. Het is een boek over bakken, vol heerlijke recepten. Het gaat over God die één is en de mensen op aarde die de verschillen veroorzaken. Het boek gaat ook over geloven in jezelf en in de mensen om je heen. Het is een verhaal over vertrouwen, in elkaar en in een goede afloop. Maar bovenal gaat het over Liefde, in al haar facetten.

Het thema oorlog in dit boek is ook heel boeiend: het laat stukken van de geschiedenis zien die nog niet veel mensen kennen. Het laat ook zien dat hoe lang de oorlog al voorbij is, hij nog steeds van groot belang is in de levensloop van vele mensen. Het is desondanks geen somber verhaal. Het is een verhaal van hoop, waarin het goede primeert en het nooit te laat is voor een nieuw begin. ***

Echt een geweldig boek om lekker in te verdwalen. 's Avonds onder een dekentje in de tuin of aan een vijver in de buurt of op het strand onder een parasol....Of gewoon, op een grijze dag als vandaag gezellig in bed onder de lakens...

Wat nog meer fijn is : onze Maria is eindelijk in haar kapelletje in de tuin geraakt:

Net echt he! Het past ook wel bij het boek hierboven. Want in onze tuin staat ook al een Boeddha en die gaat echt niet met Maria vechten hoor ;)

Nu we toch bezig zijn, dit staat/hangt er nog meer in onze tuin (alé koerke):

 

 Er is ook dierlijke aanwezigheid:

Maar niet samen hoor, dat had Caries niet toegestaan ;)

Vandaag is het een grijzere dag, dus misschien iets meer een lees-dag dan een tuin-dag. Maar je weet nu wat te lezen he :)
Geniet er van!

Geluk is een seconde die een eeuwigheid wil zijn.
-Gerrit Komrij-

Fijne donderdag,
liefs Els