donderdag 20 november 2014

Intiem.

De op-wijking van vandaag is letterlijk en figuurlijk een intieme...

Afgelopen week las ik de Opzij, in bad. Ik lees die regelmatig en meestal leer ik daar veel van bij. Niet altijd positieve maar wel altijd relevante dingen.
Dit gaat niet om het laatste nummer, wel om het voorlaatste. Met op de cover: 1 op 3 Nederlandse vrouwen maakt dit mee. Seksueel geweld in een of andere vorm.
Wat greep dat dossier mij aan!

Wat ik eerst nog kwijt wil: mijn blog heet Dingen die fijn zijn. Dat zijn ook de dingen die ik met jullie wil delen. Geen klaag blog, geen zaag blog, niet negatief doen maar het positieve in alles zoeken en vinden (proberen). Ik denk dat dat mensen kan helpen, waaronder mijzelf :)
Maar ik wil ook een eerlijke blog. En een relevante, een die andere mensen kan helpen met grote en kleine dingen.

Daarom vertel ik mijn verhaal, niet om nogmaals het slachtoffer te zijn. Zo moeten jullie mij niet zien hoor. Maar ik wil bovenal goed doen, mensen helpen en als dat kan door mijn verhaal, wel graag dan.

20 jaar geleden had ik een vriendje, laten we hem Tim noemen. Het was zomer, warm. We lagen op zijn bed, de radio stond aan en ik lag te luisteren hoe hij gitaar speelde. Ik droeg een short en een topje, meer niet.
Plots klopte er iemand op de deur, Tim's nonkel was op bezoek en kwam even gedag zeggen.
Tim kreeg een hand, ik wou rechtop komen maar ging gewoon bovenop mij liggen, ramde zijn tong in mijn mond en begon me te betasten.
Tim bleef gitaar spelen en keek niet op.
Ik (probeerde) mijn mond dicht te houden en die man van mij af te duwen.
Plots kwam hij tot zijn zinnen en liep weg....

Ik was totaal overdonderd.
Wou direct naar huis. Tim ging mijn schoenen halen en vertelde ondertussen het verhaal aan zijn moeder. (Vader en nonkel zaten in de veranda te drinken.) Tim's moeder kwam naar mij en vroeg me de nonkel te vergeven. Want hij zat in een scheiding en nam antidepressiva en had daarop alcohol gedronken....

Thuisgekomen vertelde ik het aan mijn moeder, die naar de politie wou gaan. Wat ik niet wou want ik wou geen ruzie met mijn 'schoonfamilie'. Later kreeg ik nog geld aangeboden van die man, om het 'goed' te maken. Misselijk vond ik dat, ik nam het dan ook niet aan. Nog later hoorde ik dat Tim het wel had aangenomen en er een nieuwe gitaar van had gekocht...

Oei oei, dit schrijven doet me meer dan ik dacht...
Boos word ik hier van. Boos op die man en alle mannen die dingen als dit (of erger) doen.
Boos op Tim, die al was hij ook pas 15, toch iets meer had kunnen doen?
Boos op zijn familie, die hun goede naam belangrijker vond dan mijn welzijn.

Vroeger was ik vooral boos op mijzelf, omdat ik het had laten gebeuren.
En ik schaamde me, ik zou het wel uitgelokt hebben en vanaf toen was ik toch een beetje 'bezoedeld'.

Ik heb er met leren leven, het vriendje en de ganse familie zijn al lang mijn leven uit.
Ik heb nu een geweldige man tegen wie ik alles kan en mag vertellen, desnoods wel 10000 maal.
Wat ik ook deed, elke keer als dat liedje wat toen op de radio was weer langskwam op de radio.
En het is een internationale klassieker, je hoort hem dus geregeld...

Ik kan zelfs sinds een paar jaar zonder problemen naar het liedje luisteren en het terug goed vinden.
Al zal het altijd verbonden blijven met die aanranding.
Want dat was het, een aanranding.
Ik moet het niet anders noemen dan het is. Geen 'foutje van een zatte man'. Geen 'iets te onstuimige' begroeting.
Het was wat het was.
En het was niet mijn schuld.

Dat leerde ik met het ouder en wijzer worden...
En dat werd allemaal duidelijker door het dossier in de Opzij.
En omdat het lezen van de verhalen daarin mij zo geholpen heeeft, deel ik mijn verhaal met jullie.
Geen medelijden hebben hoor. Ik kwam (ook daar) sterker uit.

Ik wil vooral dat jullie weten dat jullie je ook niet moeten schamen, niet schuldig moeten voelen, niet moeten zwijgen. Praat er over, deel jullie verhaal, dat helpt.
1 op 3 is veel he, veel te veel!
Veroordeel andere vrouwen niet, steun hen.
Nu ik toch bezig ben: ik ben niet alleen aangerand ik ben ook een feministe ;)
Zo, dat is er ook weer uit :)

Dit was een eng blogje, mijn overval-verhaal had ik al vaker verteld, dit nog niet.
Maar na dat dossier in de Opzij en de update over ons Plankind kon ik niet langer zwijgen.
(In de update stond er uitleg over een nieuw project in Ecuador: meisjes schrijven brieven over het (seksuele) geweld dat ze meemaken. Om de wereld te laten weten hoe hun leven echt is en om zichzelf te helpen met de verwerking).

Hoezeer dit ook mijn verhaal is, richt je na dit lezen niet op mij. Maar op jezelf of vrouwen dicht bij jou. 1 op 3 is veel, dus ken je ongetwijfeld iemand die iets soortgelijks heeft meegemaakt en er misschien graag over wil praten maar niet durft...

Merci voor de moeite en de tijd die je in het lezen van dit blogje hebt gestoken!
Moest de band tussen Madammen in het echte leven altijd even mooi zijn als in Blogland, het zou een mooie wereld zijn he!

Voila, mijn taak zit er op ;)
Mijn ziel ligt weer op straat...pfff...
Ik ga mij nu weer richten op de dingen die fijn zijn vandaag :)

Een duifke in onze tuin.

En de laatste bestraling van mijn tante met borstkanker. Je was een kanjer!!!

Maak er nog een fijne opwijkende donderdag van!

Misschien ben ik wel sterker dan ik denk.
-Thomas Merton-

Liefs Els

17 opmerkingen:

  1. Eén op de drie is zeker veel... Ik hoop ook dat je verhaal iemand kan helpen!
    Goed dat je het nu kan zien voor wat het echt was; in het begin weet je eigenlijk niet wat je overkomen is en hoe je het moet noemen hè? Ik was ouder en in een andere situatie en heb wel aangifte gedaan... Had geen nut uiteindelijk, maar voor mezelf én misschien voor anderen wel....
    Veel liefs dappere Els!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oh lieve Els toch, wat een schandalige familie om een rottig excuus te verzinnen voor iets dat zoveel impact heeft op een meisje. Ik ben blij dat je je niet schuldig voelt en knoop goed in je oortjes dat je dat ook nooit en te nimmer moet denken. Alles wat je niet wilt dat jou gebeurt of overkomt is nooit je eigen fout .... wat een hufters zeg.
    Ik kan me daar zo kwaad om maken en ben dan ook meteen te vinden dat voor iedereen die met zijn tengels aan andere mensen/kinderen of wat dan ook zit - meteen castreren, zonder pardon of rottig excuus. Zal wel hard klinken maar dat meen ik uit de grond van mijn hart.
    Goed van jou dat je het aandurft om het te schrijven zodat anderen er iets aan hebben!
    En die Quote - zeker weten dat jij sterk bent! X

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oh els je zou die man inderdaad ...........maar weer heel knap van jouw dat je hierdoor weer andere helpt ,gelukkig heb ik dit nooit zelf meegemaakt maar ken genoeg vrouwen die dit wel is overkomen ,wat vreselijk is ,liefs marloes

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Eén op drie is ontzettend veel...gelukkig heb ik het nog nooit meegemaakt... Knap van je dat je het hier vertelt. Het gaat zeker aan sommigen de moed geven om ook met hun verhaal naar buiten te durven komen. Goed dat je geen contact meer hebt met die familie... wat een rotmentaliteit! En een gitaar kopen van dat geld? Pfff zo een etterke! Moedig van je hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik vind het on-ge-loof-lijk moedig dat ge dit hier efkes open en bloot neerschrijft.
    Want zoiets helpt. Voor mensen die soortgelijke dingen meegemaakt hebben.
    Want zelfs de vrouwen die iets soortgelijks hebben meegemaakt, die het helemaal verwerkt hebben, die weten dat zij niet de "schuldige" waren, blijven ondanks dat nog altijd met een gevoel van schaamte zitten. Schaamte omdat "dat" gebeurd is. En ze zullen er niet makkelijk over praten. En die schaamte zou er eigenlijk niet moeten zijn, maarja, hoe krijgt ge dié weg ?
    Mercikes Elske.......

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Bravo, weer een berichtje dat er toe doet.

    Wat jij geleerd hebt na jaren mag een volgend slachtoffer eerder horen; het is niet jouw schuld.

    Wat fijn dat je een man hebt getroffen waar je je verhaal desnoods wel 1000 keer kwijt kunt.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat mooi dat je dit met ons deelt. En wat ben je een stoere, lieve, zachte vrouw.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. wow heftig verhaal! Ik kan me goed voorstellen dat het nog steeds iets met je doet als je erover schrijft!! Knap dat je het deelt!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Niets is zo helend als jou lieve man. En niets is zo belangrijk als dat.
    Je bent inderdaad niet de enige, en niet iedereen komt er zo sterk uit, chapeau.
    Lief dat je je tante een hart onder de riem steekt, helemaal Els.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. P.s. Omdat je zo genoten hebt van het Jeremy boek nog een aanrader.
    Het universum tegen Alex Woods.
    Weer een jongen met een bijzondere kijk op het leven, ♥ hartverwarmend.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Bizar toch wel hoe onze levens met elkaar overeenkomen.
    Ik heb een vriendje gehad die eigenlijk ver over mijn grenzen ging, maar als je jong bent, je je al anders voelt dan de rest, wil je er graag bij horen. Fout natuurlijk. Dat weet ik nu, maar dat wist ik toen, 14 jaar jong nog niet. Nu weet ik dat we allebei nog veel te jong waren om elkaar met respect te behandelen en heb ik het achter me kunnen laten.
    Zo belangrijk om dit soort dingen te delen!! Er zijn inderdaad nog heel veel vrouwen en meisjes die het een taboe vinden of zichzelf schamen. Niet nodig!! En voor al die vrouwen en meisjes: vertel je verhaal!!
    Dikke dank Els!! xx

    BeantwoordenVerwijderen
  12. goed hoor dat je dit zo deelt. Ik weet zeker dat je je jezelf ermee helpt maar juist ook andere! x

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Gatver, wat een ******-familie, zowel oompjelief als Timmetje die niets deed. Wat komen onze levens soms dicht bij elkaar... Ook ik hoor bij die 1-op-de-3. In mijn geval een: neeeee, dit wil ik niet maar toch gaat "vriendje"lief gewoon door. Bizar genoeg had hij dezelfde naam als mijn lief... Gek eigenlijk dat er zo veel vrouwen zijn en dat we het gezamenlijk verzwijgen terwijl het zo ontzettend vaak voor komt. Wat knap dat je dit gedeeld hebt met ons! Gelukkig hebben jij en ik allebei ons maatje gevonden die lief en respectvol is zodat dit soort ellende tot het verleden hoort. Mooie quote ook. Een hele fijne week, geniet van alle mooie dingen om je heen! Liefs, Natalie

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Oh wat een moed heb jij. Mijn maag draait alle bochten in mijn lijf. Ik hoor namelijjk ook bij die 1 op 3 maar ik krijg er absoluut nog geen letter over geschreven.
    Soms vraag ik me af waarom je in het leven met bepaalde mensen intenser kennismaakt en waarom met andere niet. Ik begin de link tussen jou en mij nu meer en meer te snappen. x

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Knap dat je het hier deeld! Brrr wat een naar verhaal..zie het al voor me, en dat is niet fijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Hey lieverd ik lig enorm achter met bij lezen en lees dus nu pas je verhaal. Mooi ook om te lezen dat het je sterker heeft gemaakt, ik hoor gelukkig niet tot 1 op de 3 vrouwen, alhoewel ik er ook ken of wellicht zelfs meerdere zou kunnen kennen (die het nog niet hebben durven te delen met me). Hoop dat er vrouwen steun uit jouw verhaal trekken en er wat mee kunnen. Dus namens al die vrouwen thanks for sharing! Dikke knuffels top wijfie!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Je krijgt de volgende keer een speciaal voor jou geselecteerd vrolijk liedje lieve Els ;-)
    Dikke knuffel! X

    BeantwoordenVerwijderen

Het is altijd fijn om van jullie te horen! Bedankt voor je reactie!!!